Thiamine hydrochloride – wskazania

Thiamine hydrochloride, znane również jako chlorowodorek tiaminy lub witamina B1, stosuje się w profilaktyce i leczeniu niedoboru tiaminy. Niedobór tiaminy może wystąpić w wyniku niewłaściwej diety, nadmiernego spożycia alkoholu, malabsorpcji pokarmu, a także w poważnych stanach zapalnych i infekcyjnych. Medycyna stosuje tę substancję czynną także w leczeniu encefalopatii Wernickego-Korsakowa, choroby beri-beri oraz w zespołach neurologicznych o różnej genezie.

Thiamine hydrochloride – jak stosować, dawkowanie

Dawkowanie chlorowodorku tiaminy jest wysoce indywidualne i zależne od stanu pacjenta oraz przebiegu choroby. Standardowo dla profilaktyki i leczenia niedoborów tiaminy podaje się 1-2 mg dziennie. W sytuacjach klinicznych, takich jak encefalopatia Wernickego-Korsakowa, choroba beri-beri czy zespoły neurologiczne, dawkowanie wynosi do 300 mg na dobę, podzielone na kilka dawek. Chlorowodorek tiaminy można podawać doustnie, domięśniowo lub dożylnie.

Thiamine hydrochloride – przeciwwskazania

Stosowanie thiamine hydrochloride jest przeciwwskazane u pacjentów z nadwrażliwością na tiaminę lub jakikolwiek składnik leku. Tiaminę używa się z ostrożnością u pacjentów z niestabilną hemodynamiką, w stanach napadów drgawek czy u pacjentów na dializie, gdyż może prowadzić do reakcji anafilaktycznych. Zwłaszcza podczas podawania chlorowodorku tiaminy drogą dożylną, konieczne jest monitorowanie pacjenta na obecność wszelkich reakcji nadwrażliwości.

Thiamine hydrochloride – interakcje z lekami

Chlorowodorek tiaminy może interakować z różnymi substancjami. Jednak najważniejsza jest interakcja z fluoroureksem i 5-fluorouracylem, których stosowanie może doprowadzić do zwiększonego ryzyka neurotoksyczności. Również tiamina nie powinna być stosowana łącznie z lekami przeciwpadaczkowymi, takimi jak fenytoina czy karbamazepina, ze względu na ryzyko obniżenia stężenia tiaminy w organizmie.

Thiamine hydrochloride – skutki uboczne

Stosowanie thiamine hydrochloride jest z reguły dobrze tolerowane. Niemniej jednak, mogą wystąpić pewne niepożądane działania. Przy długotrwałym stosowaniu dawek znacznie wyższych od zalecanych, obserwowano przypadki bólu i pieczenia w miejscu iniekcji, uczucie zmęczenia, uczulenia czy dezorientacji. Rzadko obserwowano reakcje anafilaktyczne czy reakcje skórne, takie jak wysypka, świąd czy pokrzywka.