Mizodin

1. Co to jest Mizodin i w jakim celu się go stosuje

Mizodin zawiera substancję czynną prymidon, który jest pochodną kwasu barbiturowego. Lek ma
działanie przeciwdrgawkowe. Lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie
we krwi występuje po około 3 godzinach po podaniu doustnym.

Wskazania do stosowania:

- leczenie napadów padaczkowych uogólnionych toniczno-klonicznych (grand mal), nocnych
  mioklonicznych, częściowych złożonych (psychomotorycznych) i częściowych prostych.

Lek Mizodin może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami
przeciwdrgawkowymi.

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Mizodin

Kiedy nie przyjmować leku Mizodin

- jeśli pacjent ma uczulenie na prymidon, barbiturany lub którykolwiek z pozostałych składników
  tego leku (wymienionych w punkcie 6);
- jeśli pacjent ma porfirię (chorobę polegającą na nieprawidłowym wytwarzaniu hemu – składnika
  hemoglobiny).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Mizodin należy stosować ostrożnie:
- jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek i (lub) wątroby – ze względu na ryzyko gromadzenia się
  w organizmie metabolitów barbituranów;
- jeśli pacjent ma hiperkinezę (wzmożoną pobudliwość ruchową), ponieważ prymidon nasila jej
  objawy;
- jeśli pacjent ma choroby układu oddechowego (np. astmę, rozedmę płuc), ponieważ może
  wystąpić depresja oddechowa – zwolnienie i spłycenie oddechu, bezdech i śmierć wskutek
  uduszenia się;
- u dzieci, osób w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) i pacjentów osłabionych, gdyż może
  powodować reakcje paradoksalne (patrz w punkcie 4: Możliwe działania niepożądane).

Podczas stosowania prymidonu występowały mogące zagrażać życiu wysypki skórne (zespół
Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka lub zespół DRESS), które
początkowo miały postać czerwonawych plamek przypominających tarcze lub okrągłych plam, często
z centralnymi pęcherzami, które były zlokalizowane na tułowiu. Dodatkowe objawy przedmiotowe,
na które należy zwrócić uwagę, to: owrzodzenia jamy ustnej, gardła, nosa i narządów płciowych oraz
zapalenie spojówek (zaczerwienione i opuchnięte oczy).
Wraz z mogącymi zagrażać życiu wysypkami skórnymi często występują objawy grypopodobne.
Wysypka może się przekształcić w rozległe obszary pokryte pęcherzami lub złuszczającą się skórą.
Największe ryzyko ciężkich reakcji skórnych występuje w pierwszych tygodniach leczenia. Jeśli
podczas stosowania prymidonu lub innego leku zawierającego fenobarbital wystąpił u pacjenta zespół
Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka lub zespół DRESS, nigdy nie
należy ponownie rozpoczynać leczenia tymi lekami.

Jeśli u pacjenta wystąpi wysypka lub powyższe objawy skórne, należy przerwać stosowanie

prymidonu i niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza oraz poinformować go o stosowaniu tego

leku.

Długotrwałe przyjmowanie prymidonu może zmniejszyć jego skuteczność (zjawisko rozwoju
tolerancji).

Długotrwałe przyjmowanie prymidonu może prowadzić do uzależnienia psychicznego i fizycznego.

Nagłe odstawienie tego leku może powodować objawy odstawienia (patrz w punkcie: Przerwanie
przyjmowania leku Mizodin).

Lek Mizodin może powodować niedociśnienie ortostatyczne (zawroty głowy lub omdlenia podczas
podnoszenia się z pozycji siedzącej lub leżącej), dlatego należy zachować ostrożność podczas wstawania.
Podczas leczenia prymidonem może rozwinąć się niedokrwistość megaloblastyczna (patrz w punkcie 4:
Możliwe działania niepożądane). Jeśli wystąpi, lekarz może zalecić odstawienie leku Mizodin.

Prymidon wpływa na niektóre wyniki badań laboratoryjnych (patrz w punkcie: Mizodin a inne leki).

W trakcie długotrwałego stosowania leku Mizodin lekarz powinien zlecać badanie krwi (co 6 miesięcy
morfologię i skład biochemiczny krwi oraz oznaczenie stężenia kwasu foliowego, fenobarbitalu i
prymidonu).

Mizodin a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Mizodin nasila działanie leków hamujących ośrodkowy układ nerwowy, takich jak np.:
- leki nasenne i uspokajające;
- leki przeciwuczuleniowe działające uspokajająco (stosowane w leczeniu m.in. alergii);
- opioidowe leki przeciwbólowe (silne leki przeciwbólowe, jak np. morfina).

Mizodin osłabia działanie niżej wymienionych leków. Jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z tych leków,
konieczne może być zwiększenie dawki przez lekarza:
- kortykosteroidy (zwane steroidami, stosowane w leczeniu m.in. choroby reumatycznej);
- leki przeciwzakrzepowe (stosowane w celu zmniejszenia krzepliwości krwi);
- kortykotropinę (hormon przysadki mózgowej – ACTH);
- cyklosporynę (lek stosowany u pacjentów po przeszczepieniu narządów);
- dakarbazynę (cytostatyk stosowany w leczeniu m.in. czerniaka złośliwego);
- doksycyklinę (antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych);
- metronidazol (lek stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez niektóre bakterie i pierwotniaki);
- doustne leki antykoncepcyjne zawierające estrogeny (może być konieczna zmiana metody
  zapobiegania ciąży).

Stosując Mizodin, należy zachować szczególną ostrożność, jeśli jednocześnie stosowany jest
którykolwiek z poniższych leków:
- inhibitory MAO (leki stosowane w leczeniu depresji, jak np.: furazolidon, prokarbazyna i selegilina),
  gdyż mogą przedłużać działanie prymidonu;
- trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (leki stosowane w leczeniu depresji), ponieważ mogą
  zmniejszać działanie prymidonu;
- inne leki przeciwpadaczkowe (np. karbamazepina, pochodne kwasu walproinowego), bo mogą
  zmieniać typ napadu padaczkowego, dlatego konieczna jest kontrola stężenia tych leków we krwi
  i ewentualne dostosowanie dawki prymidonu przez lekarza. Karbamazepina osłabia, a pochodne
  kwasu walproinowego nasilają działanie prymidonu;
- fenobarbital (lek stosowany w leczeniu padaczki) może zmieniać typ napadu padaczkowego i nasilać
  działanie uspoajające fenobarbitalu i leku Mizodin;
- ziele dziurawca (Hypericum perforatum – będące składnikiem leków roślinnych stosowanych w
  zaburzeniach trawienia i leczeniu depresji) może zmniejszać działanie leku Mizodin;
- inhibitory anhydrazy węglanowej (leki stosowane w leczeniu jaskry), mogą powodować zmniejszenie
  masy kostnej;
- stosowanie prymidonu przez dłuższy czas przed zastosowaniem leków znieczulających (halotan,
  enfluran i metoksyfluran) zwiększa ryzyko uszkodzenia wątroby i nerek.

Podczas długotrwałego stosowania leku Mizodin lekarz może zlecić podawanie witaminy D oraz kwasu
foliowego (aby uzupełnić ich niedobory wywołane przez lek Mizodin).

Prymidon wpływa na wyniki niektórych badań laboratoryjnych:
- zmniejsza wchłanianie znakowanej cyjanokobalaminy 57Co;
- reakcja na metyrapon może się zmniejszyć (na skutek zwiększonego metabolizmu metyraponu);
- może wystąpić fałszywie dodatnia reakcja na fentolaminę, dlatego lek należy odstawić na 24 do 72
  godzin przed badaniem;
- może się zmniejszyć stężenie bilirubiny we krwi (w wyniku uaktywnienia glukuronylotransferazy –
  enzymu wiążącego bilirubinę).

Mizodin z alkoholem

Podczas stosowania tego leku nie wolno pić żadnych napojów alkoholowych.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża
Prymidon przyjmowany w okresie ciąży, może powodować ciężkie wady wrodzone i może wpływać na
to, w jaki sposób rozwija się dziecko. Wady wrodzone, które zgłaszano w badaniach, obejmują rozszczep
wargi (rozszczepienie górnej wargi) i rozszczep podniebienia (rozszczep górnej ściany) oraz wady serca.
Zgłaszano również inne wady wrodzone, takie jak wady rozwojowe prącia (spodziectwo), mniejszy niż
normalnie rozmiar głowy, wady twarzy, paznokci i palców. Jeśli pacjentka zażywa prymidon w okresie
ciąży, istnieje większe ryzyko, niż w przypadku innych kobiet, urodzenia dziecka z wadami wrodzonymi,
które wymagają leczenia. W populacji ogólnej wyjściowe ryzyko ciężkich wad rozwojowych wynosi 2-
3%. U kobiet przyjmujących prymidon to ryzyko jest około 3-krotnie większe.

Niemowlęta urodzone przez matki stosujące prymidon w okresie ciąży mogą być również narażone na
zwiększone ryzyko, że będą mniejsze niż oczekiwano.
U dzieci narażonych na prymidon w okresie ciąży zgłaszano zaburzenia neurorozwojowe (opóźnienia w
rozwoju spowodowane zaburzeniami w rozwoju mózgu). Wyniki badań nad ryzykiem zaburzeń
neurorozwojowych pozostają sprzeczne.
Prymidon nie powinien być stosowany w okresie ciąży, chyba że inne leki nie działają.

W przypadku ciąży należy natychmiast porozmawiać z lekarzem. Lekarz powinien omówić możliwy
wpływ prymidonu na nienarodzone dziecko oraz dokładnie rozważyć ryzyko i korzyści wynikające z
leczenia. Nie należy przerywać przyjmowania prymidonu, dopóki nie omówi się tego z lekarzem,
ponieważ nagłe odstawienie leku może zwiększyć ryzyko wystąpienia drgawek, które mogą mieć
szkodliwy wpływ na pacjentkę i jej nienarodzone dziecko.

Jeśli kobieta przyjmowała prymidon w trzecim trymestrze ciąży, należy monitorować ciążę w celu
wykrycia potencjalnych zaburzeń u noworodka, takich jak drgawki, nadmierny płacz, osłabienie mięśni,
zaburzenia ssania.

Kobiety w wieku rozrodczym, antykoncepcja
Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia prymidonem i
przez dwa miesiące po jego zakończeniu. Prymidon może wpływać na działanie hormonalnych środków
antykoncepcyjnych, takich jak pigułki antykoncepcyjne, i zmniejszać ich skuteczność w zapobieganiu
ciąży. Należy porozmawiać z lekarzem, który omówi najbardziej odpowiedni rodzaj antykoncepcji do
zastosowania podczas przyjmowania prymidonu.

Jeśli pacjentka jest kobietą w wieku rozrodczym i planuje ciążę, przed przerwaniem antykoncepcji i przed
zajściem w ciążę powinna porozmawiać z lekarzem o zmianie na inne odpowiednie metody leczenia, aby
uniknąć narażenia nienarodzonego dziecka na prymidon.

Podczas długotrwałego stosowania leku Mizodin następuje zmniejszenie stężenia kwasu foliowego w
surowicy. W okresie ciąży zwiększa się zapotrzebowanie na kwas foliowy. U kobiet w ciąży lekarz może
zlecić podawanie kwasu foliowego oraz witaminy B12 (aby uzupełnić ich niedobory wywołane przez lek
Mizodin).

Prymidon stosowany w późnym okresie ciąży może wywołać u noworodka uzależnienie i objawy
odstawienia oraz krwawienia.
Prymidon stosowany w czasie porodu może wywołać u noworodka zaburzenia oddychania.

Leku Mizodin nie należy stosować w okresie karmienia piersią, ponieważ lek przenika do mleka matki i
może powodować u dziecka nasiloną senność.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Lek Mizodin może powodować senność i wydłużenie czasu reakcji, dlatego w trakcie leczenia nie należy
prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.

Lek zawiera sód

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej tabletce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od
sodu”.

3. Jak przyjmować Mizodin

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.
Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta.

Zalecane dawkowanie

Dorośli i dzieci w wieku powyżej 9 lat:

3 tabletki (750 mg) do 6 tabletek (1500 mg) na dobę.

Jeśli lekarz nie zaleci inaczej, lek należy stosować wg poniższego schematu:

Dawka 125 mg (pół tabletki) na dobę – wieczorem, przez pierwsze 3 dni
Dawka 125 mg 2 razy na dobę,  czwarty, piąty i szósty dzień
Dawka 125 mg 3 razy na dobę,  siódmy, ósmy i dziewiąty dzień
Dawka podtrzymująca 250 mg 3 razy na dobę, dziesiąty dzień

Nie należy stosować więcej niż 6 tabletek (1500 mg) na dobę.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Mizodin

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Objawy przedawkowania:
- dezorientacja (zaburzenia w orientacji czasu, miejsca, sytuacji lub własnej osoby);
- podwójne widzenie, oczopląs (drgania gałek ocznych);
- trudności w oddychaniu;
- objawy jak w upojeniu alkoholowym;
- śpiączka;
- porażenie ośrodka oddechowego;
- obecność w moczu kryształów prymidonu i PEMA (amid kwasu fenyloetylomalonowego) –
  wykazana w badaniu laboratoryjnym.

Pominięcie przyjęcia leku Mizodin

W razie pominięcia dawki leku należy przyjąć lek tak szybko, jak to jest możliwe. Jeśli zbliża się pora
przyjęcia kolejnej dawki leku, należy opuścić pominiętą dawkę. Następną dawkę przyjąć w zwykłym
czasie.
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie przyjmowania leku Mizodin

Nagłe przerwanie przyjmowania leku Mizodin może spowodować wystąpienie objawów odstawienia. W
związku z tym zmiana lub odstawienie leku musi odbywać się stopniowo i pod kontrolą lekarza.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do
lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Objawy niepożądane występują głównie na początku leczenia.

Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

- senność;
- apatia (bierność, utrata zainteresowania);
- ataksja (trudność w utrzymaniu równowagi, chwiejny chód);
- zaburzenia widzenia, oczopląs;
- nudności.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100

pacjentów):
- bóle głowy, zawroty głowy;
- wymioty;
- reakcje alergiczne objawiające się występowaniem na skórze zmian grudkowo-plamkowych
  (podobnych do wysypki występującej w odrze lub płonicy);
- reakcje paradoksalne (niepokój, pobudzenie, agresywne zachowania), szczególnie u dzieci i osób
  w podeszłym wieku (powyżej 65 lat).

Rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 pacjentów):

- zmiany osobowości z reakcjami psychotycznymi;
- niedokrwistość megaloblastyczna (objawiająca się osłabieniem, łatwym męczeniem się, bladością
  skóry i błon śluzowych, bólem i zawrotami głowy, utratą poczucia smaku, pieczeniem języka,
  biegunką lub zaparciami);
- zmiany obrazu krwi (uwidocznione w badaniu laboratoryjnym);
- nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych: gamma-glutamylotransferazy i fosfatazy zasadowej
  (uwidocznione w badaniu krwi);
- bóle stawów;
- demineralizacja kości (zmniejszenie wapnia w kościach prowadzące do ich zniekształcenia);
- przykurcz Dupuytrena (przykurcz w stawach palców);
- złuszczające zapalenie skóry (objawiające się świądem, rumieniem rozprzestrzeniającym się na
  wszystkie części ciała oraz złuszczaniem się naskórka);
- zespół Stevensa-Johnsona (występowanie na skórze i (lub) błonach śluzowych pęcherzy, które po
  pęknięciu tworzą bolesne rany (nadżerki); często równocześnie występuje gorączka, ból mięśni
  i stawów);
- martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zwana zespołem Lyella – złuszczanie się dużych
  powierzchni naskórka i jego martwica);
- toczeń rumieniowaty (przewlekła choroba spowodowana zaburzeniami układu odpornościowego,
  obejmująca wiele narządów).

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

- występowały wysypki skórne mogące zagrażać życiu (reakcja polekowa z eozynofilią i objawami
  ogólnymi) (patrz punkt 2).

W przypadku wystąpienia zmian na skórze i (lub) błonach śluzowych należy natychmiast skontaktować
się z lekarzem.

Istnieją doniesienia o zaburzeniach kostnych łącznie z osteopenią, osteoporozą („rozrzedzenie” kości)
oraz złamaniami. Należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą w przypadku stosowania
długoterminowej terapii lekami przeciwpadaczkowymi, osteoporozy lub przyjmowania steroidów.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Mizodin

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności
oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Mizodin

- Substancją czynną leku jest prymidon. Każda tabletka zawiera 250 mg prymidonu.
- Pozostałe składniki to: magnezu stearynian, żelatyna, skrobia ryżowa, skrobia ziemniaczana,
  karboksymetyloskrobia sodowa.

Jak wygląda Mizodin i co zawiera opakowanie

Lek Mizodin ma postać okrągłych, białych, obustronnie wypukłych tabletek, z kreską dzielącą po jednej
stronie i z napisem Mizodin po drugiej stronie.
Tabletki pakowane są w blistry z folii Al/PCW po 20 sztuk.
Opakowanie leku to 60 tabletek (3 blistry) umieszczonych wraz z ulotką informacyjną w tekturowym
pudełku.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Zakłady Farmaceutyczne „UNIA” Spółdzielnia Pracy
ul. Chłodna 56/60
00-872 Warszawa
tel.: 22 620 90 81 wew. 190
faks: 22 654 92 40
e-mail: unia@uniapharm.pl

Treść ulotki leku Mizodin jest dostępna w systemie Ulotka Audio pod ogólnopolskim, bezpłatnym
numerem telefonu: 800 706 848.

Data ostatniej aktualizacji ulotki: