Doxorubicin-Ebewe

1. Co to jest lek Doxorubicin-Ebewe i w jakim celu się go stosuje

Lek zawiera substancję o nazwie doksorubicyna. Doksorubicyna jest stosowana w następujących
wskazaniach: mięsaki tkanek miękkich i pochodzące z tkanki kostnej, ziarnica złośliwa, chłoniaki
nieziarnicze, ostra białaczka limfoblastyczna, ostra białaczka szpikowa, rak tarczycy, rak piersi, rak
jajnika, rak pęcherza moczowego, drobnokomórkowy rak płuc, nerwiak zarodkowy.

W niektórych opracowaniach stwierdzono, że doksorubicyna może być podawana do wnętrza
pęcherza moczowego.

Stosowanie leku daje wyraźne korzyści w leczeniu: szpiczaka mnogiego, raka endometrium, raka
szyjki macicy, guza Wilmsa (rodzaj nowotworu złośliwego nerek), guzów głowy i szyi, raka żołądka,
raka trzustki, raka gruczołu krokowego, raka jądra i raka wątroby.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Doxorubicin-Ebewe

Kiedy nie stosować leku Doxorubicin-Ebewe

- u osób ze stwierdzoną nadwrażliwością na doksorubicynę, leki o podobnej budowie chemicznej lub
  na którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6);
- u osób z wyraźnym zahamowaniem czynności szpiku kostnego (w tym u pacjentów ze zwiększoną
  skłonnością do krwawień);
- u osób z istniejącą wcześniej lub ciężką chorobą serca (taką jak niestabilna dławica piersiowa,
  postępująca niewydolność serca, ciężkie zaburzenia rytmu serca i zaburzenia przewodzenia, ostra
  zapalna kardiopatia, kardiomiopatia) lub po przebytym (w ciągu ostatnich 6 miesięcy) zawale
  mięśnia sercowego;
- u pacjentów, którzy otrzymali uprzednio maksymalną dawkę skumulowaną innego leku z grupy
  antracyklin (np. doksorubicyny albo daunorubicyny);
- z ciężką chorobą wątroby;
- u pacjentów z ostrym zakażeniem;
- u osób z zapaleniem błony śluzowej jamy ustnej;
- u kobiet w ciąży lub karmiących piersią.

Podanie do pęcherza moczowego
- u pacjentów ze zwężeniem cewki moczowej, u których nie można wprowadzić cewnika;
- u pacjentów z inwazyjnymi guzami, które naciekają ścianę pęcherza moczowego;
- u pacjentów z zakażeniem dróg moczowych albo stanami zapalnymi pęcherza moczowego
- u pacjentów, u których występuje krew w moczu.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Doxorubicin-Ebewe należy omówić to z lekarzem.

Doksorubicynę można stosować wyłącznie pod nadzorem lekarza z doświadczeniem w stosowaniu
chemioterapii. Pacjent powinien pozostawać w szpitalu przynajmniej w czasie pierwszej fazy leczenia,
ponieważ konieczna jest ścisła obserwacja i kontrolne badania laboratoryjne. Przed leczeniem
doksorubicyną, a w niektórych przypadkach podczas podawania leku, lekarz zleci wykonanie badań
krwi w celu oceny czynności szpiku kostnego oraz przeprowadzenie badań oceniających czynność
serca, wątroby i układu moczowego.

Doksorubicyna wykazuje szkodliwe działanie na serce. Ryzyko takiego działania jest większe u osób
poddawanych uprzednio napromienianiu śródpiersia lub osierdzia, otrzymujących uprzednio inne leki,
podobne do doksorubicyny i otrzymujących jednocześnie leki o hamującym wpływie na kurczliwość
mięśnia sercowego lub leki o szkodliwym działaniu na serce (np, trastuzumab), u osób z chorobami
serca, w podeszłym wieku (>70 lat) oraz u dzieci i młodzieży.
U osób otrzymujących antracykliny po zakończeniu leczenia innymi substancjami o szkodliwym
działaniu na serce (np. trastuzumabem), również może występować zwiększone ryzyko takiego
działania.

Należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza, jeśli pacjent:
- odczuwa ból w obrębie jamy ustnej, ma zapalenie albo owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej;
- odczuwa duszność, kołatanie serca, przyspieszenie lub zwolnienie rytmu serca, ma obrzęki;
- oddaje mniej moczu;
- zauważy łatwe powstawanie siniaków lub wybroczyn;
- odczuwa ból, kłucie lub pieczenie w miejscu podania leku;
- odczuwa ból lub pieczenie w trakcie oddawania moczu.

Zarówno mężczyźni, jak i kobiety powinni stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie
leczenia oraz przez pewien okres po zakończeniu przyjmowania leku (patrz „Ciąża, karmienie piersią
i wpływ na płodność”).

Istnieje możliwość wystąpienia czerwonego zabarwienia moczu, szczególnie pierwszej porcji po
podaniu leku. Nie wymaga to specjalnego postępowania.

Doxorubicin-Ebewe a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Szczególnie ważne jest poinformowanie lekarza o napromienianiu oraz stosowaniu następujących
leków:
- inne leki przeciwnowotworowe;
- leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego i chorób serca;
- metotreksat (lek stosowany m.in. w leczeniu chorób nowotworowych, reumatoidalnego zapalenia
  stawów, łuszczycy);
- cymetydyna i ranitydyna (leki zmniejszające wydzielanie kwasu solnego w żołądku);
- ryfampicyna (antybiotyk);
- barbiturany (leki stosowane m.in. w leczeniu bezsenności);
- cyklosporyna (lek stosowany w zapobieganiu odrzucenia przeszczepionego narządu);
- leki przeciwpadaczkowe (takie jak karbamazepina, fenytoina, walproinian);
- leki stosowane w leczeniu zakażenia HIV (np. rytonawir);
- leki przeciwbakteryjne (np. chloramfenikol, sulfonamidy);
- leki stosowane w leczeniu chorób psychicznych (np. klozapina);
- digoksyna (lek stosowany w leczeniu chorób serca).

Podczas leczenia doksorubicyną nie wolno stosować żywych szczepionek ze względu na ryzyko
rozwoju uogólnionej, zagrażającej życiu choroby. Ryzyko jest większe u pacjentów z osłabioną
czynnością układu odpornościowego. Pacjenci leczeni doksorubicyną powinni unikać w trakcie terapii
kontaktu z osobami, które były niedawno szczepione przeciw polio.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Antykoncepcja u kobiet w wieku rozrodczym i mężczyzn

Kobiety
Nie można wykluczyć negatywnego działania doksorubicyny na płód. U kobiet w wieku rozrodczym
należy zawsze stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas leczenia i przez co najmniej 6,5
miesiąca po przyjęciu ostatniej dawki leku Doxorubicin-Ebewe. Należy porozmawiać z lekarzem
o odpowiednich metodach antykoncepcji dla kobiety i jej partnera.

Mężczyźni
Podczas terapii doksorubicyną może dojść do uszkodzenia materiału genetycznego (może działać
szkodliwie na plemniki). Należy zawsze stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas leczenia
i przez co najmniej 3,5 miesiąca po przyjęciu ostatniej dawki leku Doxorubicin-Ebewe.

Ciąża
Stosowanie leku Doxorubicin-Ebewe w czasie ciąży jest przeciwwskazane.

Karmienie piersią
Stosowanie leku Doxorubicin-Ebewe w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. Kobiety
karmiące powinny zrezygnować z karmienia piersią w czasie leczenia doksorubicyną.

Płodność
U kobiet doksorubicyna może powodować niepłodność w okresie leczenia. Może również
spowodować brak miesiączki. Owulacja i miesiączkowanie pojawiają się ponownie po zakończeniu
leczenia, ale może wystąpić przedwczesna menopauza.

Doksorubicyna może działać szkodliwie na plemniki. Zmniejszenie ilości lub brak nasienia mogą być
trwałe, ale opisywano przypadki, w których liczba plemników powracała do normy. Może to nastąpić
po kilku latach od zakończenia leczenia.
Ze względu na ryzyko nieodwracalnej niepłodności, należy zasięgnąć porady w sprawie możliwości
konserwacji (zamrożenia) nasienia przed rozpoczęciem leczenia.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Pacjenci, u których występują jakiekolwiek działania leku, które mogą mieć niekorzystny wpływ na
zdolność prowadzenia pojazdów (senność, nudności lub wymioty), nie powinni prowadzić pojazdów
ani obsługiwać maszyn.

Doxorubicin-Ebewe zawiera sód

Lek zawiera 3,54 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w 1 ml koncentratu.
Lek zawiera 17,7 mg sodu w fiolce 5 ml. Odpowiada to 0,88% maksymalnej zalecanej dobowej dawki
sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek zawiera 88,5 mg w fiolce 25 ml. Odpowiada to 4,42% maksymalnej zalecanej dobowej dawki
sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek zawiera 177 mg w fiolce 50 ml. Odpowiada to 8,85% maksymalnej zalecanej dobowej dawki
sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek zawiera 354 mg w fiolce 100 ml. Odpowiada to 17,7% maksymalnej zalecanej dobowej dawki
sodu w diecie u osób dorosłych.

Lek może być rozcieńczany w 0,9% roztworze sodu chlorku. Zawartość sodu pochodzącego
z rozcieńczalnika powinna być brana pod uwagę w obliczeniu całkowitej zawartości sodu
w przygotowanym rozcieńczeniu leku.

3. Jak stosować lek Doxorubicin-Ebewe

Lek Doxorubicin-Ebewe może być podawany jedynie pod nadzorem lekarza specjalisty w dziedzinie
onkologii klinicznej, posiadającego doświadczenie w stosowaniu chemioterapii
przeciwnowotworowej.

Lek podaje się we wstrzyknięciu dożylnym trwającym 2 – 5 minut lub w infuzji dożylnej z 0,9%
roztworem chlorku sodu, 5% roztworem glukozy albo roztworem do infuzji dożylnej, zawierającym
chlorek sodu i glukozę.

Dawki leku zależą od stanu pacjenta, jego masy ciała, wydolności szpiku i narządów miąższowych
(wątroba, serce) oraz od schematu podawania (tylko lek Doxorubicin-Ebewe [monoterapia] lub ten lek
w skojarzeniu z innymi lekami cytotoksycznymi).

Jeśli lek stosowany jest w monoterapii, najczęściej zaleca się podawanie dawki 50 – 75 mg/m²
powierzchni ciała (pc.) w infuzji dożylnej co trzy tygodnie. Lek można stosować dożylnie raz na trzy
tygodnie w dawce 20 mg/m² pc. przez trzy kolejne dni.

Nie należy przekraczać dawki skumulowanej w ciągu życia pacjenta, wynoszącej 550 mg/m² pc.
Dawka ta wynosi 450 mg/m² pc. u pacjentów leczonych metodą napromieniania śródpiersia,
pacjentów z chorobą serca, lub gdy chory przyjmuje inne leki onkologiczne o działaniu
uszkadzającym serce, nienależące do antracyklin. Osobom z ryzykiem zaburzeń czynności serca nie
należy podawać dawek skumulowanych większych niż 450 – 550 mg/m² pc., a w przypadku
wcześniejszego występowania choroby serca albo przebytej radioterapii serca lub śródpiersia, dawek
większych niż 400 mg/m² pc.

W przypadku raka pęcherza moczowego zaleca się dawkowanie 50 mg w 50 ml roztworu
fizjologicznego, do wnętrza pęcherza moczowego z użyciem jałowego cewnika. Początkowo lek
podaje się raz na tydzień, a później raz na miesiąc. Nie ma ograniczenia odnośnie maksymalnej dawki
skumulowanej.

Dawkę należy odpowiednio zmniejszyć u następujących pacjentów: u których stosowane są
jednocześnie inne leki cytotoksyczne o działaniu podobnym do doksorubicyny, z zaburzeniami
czynności wątroby, ze zwiększonym ryzykiem zaburzeń czynności serca, u dzieci.

W przypadku wrażenia, że działanie leku Doxorubicin-Ebewe jest za mocne lub za słabe, należy
zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Doxorubicin-Ebewe

Prawdopodobnie objawy przedawkowania stanowiłyby nasiloną postać działania farmakologicznego.
W razie zastosowania większej niż zalecana dawki leku należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza
lub farmaceuty.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się
do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane doksorubicyny są najczęściej odwracalne. Działaniami toksycznymi
ograniczającymi wielkość dawki są: zburzenie czynności szpiku kostnego oraz działanie toksyczne na
serce.

Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób)

Zakażenia, zahamowanie czynności szpiku kostnego (zmniejszenie liczby krwinek białych
[leukopenia], zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenia], niedokrwistość
i małopłytkowość), niedotlenienie lub martwica tkanek, neutropenia z gorączką, zakrzepowe zapalenie
żył, nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie błon śluzowych, drażniące
(toksyczne) działanie miejscowe, oddzielanie się paznokci od łożyska, osutka, rumień, nadwrażliwość
na światło, łysienie, gorączka, osłabienie, dreszcze, zmiany w zapisie elektrokardiograficznym (EKG),
nieprawidłowa aktywność niektórych enzymów wątrobowych (aminotransferaz), zwiększenie masy
ciała.

Częste działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób)

Uogólnione zakażenie (posocznica), zapalenie spojówek, toksyczne działanie na serce, np. choroba
mięśnia sercowego, przyspieszenie lub zwolnienie czynności serca, zaburzenia rytmu serca,
niewydolność mięśnia sercowego, zapalenie żył, krwotok, zapalenie błony śluzowej przełyku, ból
brzucha lub odczucie pieczenia, swędzenie, nadwrażliwość napromienianego obszaru („reakcje
przypomnienia”), nadmierna pigmentacja skóry i paznokci, pokrzywka, odczyn w miejscu podania
leku.
Po podaniu leku do pęcherza moczowego może wystąpić zapalenie pęcherza moczowego z bolesnym
oddawaniem moczu, częste oddawanie moczu, krwiomocz, wielomocz, oddawanie moczu w nocy,
parcie na mocz, martwica, skurcze pęcherza moczowego i cewki moczowej.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób)

Wstrząs septyczny (ostra, zagrażająca życiu reakcja w następstwie posocznicy), wtórna białaczka
szpikowa, zaburzenia rytmu serca, przyspieszone lub nierówne bicie serca (kołatanie serca),
niewydolność serca która powoduje duszność i może prowadzić do obrzęków nóg, zatrzymanie akcji
serca, zakrzepica, krwotok z przewodu pokarmowego, zapalenie jelita grubego, nadżerkowe zapalenie
błony śluzowej żołądka, martwicze zapalenie jelita grubego (czasami z ciężkim zakażeniem).

Rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób)

Obrzęk naczynioruchowy powiek i języka z zaburzeniami oddychania, niebieskie zabarwienie skóry
i błon śluzowych spowodowane małą ilością tlenu we krwi, zaburzenia oddychania, obrzęk błony
śluzowej nosa, przyspieszenie oddechu, duszność, popromienne zapalenie płuc.

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób)

Ciężka reakcja nadwrażliwości (anafilaksja), ciężkie zaburzenia czynności serca (blok przedsionkowo-
komorowy, blok odnogi pęczka Hisa), wstrząs, nadżerki błony śluzowej, odbarwienie błony śluzowej
jamy ustnej, rumień kończynowy, uogólniona choroba mięśni (miastenia), brak miesiączki,
zmniejszenie ilości lub brak nasienia, złe samopoczucie i (lub) osłabienie, wtórne nowotwory jamy
ustnej.

Działania niepożądane występujące z nieznaną częstością (częstości nie można określić na

podstawie dostępnych danych)
Reakcja anafilaktyczna, zapalenie rogówki, łzawienie, uderzenia gorąca, działanie toksyczne na
wątrobę, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zaczerwienienie i ból dłoni
oraz stóp, ból stawów, czerwone zabarwienie moczu (1 do 2 dni po podaniu leku), ostra niewydolność
nerek, stwardnienie żył.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301/ faks: + 48 22 49 21 309/ strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Doxorubicin-Ebewe

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po EXP.
Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Przechowywać i przewozić w stanie schłodzonym (2°C- 8°C).
Przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Doxorubicin-Ebewe

Substancją czynną leku jest doksorubicyny chlorowodorek.
Jeden ml koncentratu zawiera 2 mg doksorubicyny chlorowodorku.
Fiolka 5 ml zawiera 10 mg doksorubicyny chlorowodorku.
Fiolka 25 ml zawiera 50 mg doksorubicyny chlorowodorku.
Fiolka 50 ml zawiera 100 mg doksorubicyny chlorowodorku.
Fiolka 100 ml zawiera 200 mg doksorubicyny chlorowodorku.

Pozostałe składniki leku to: kwas solny 10% (do ustalenia pH), sodu chlorek, woda do wstrzykiwań.

Jak wygląda lek Doxorubicin-Ebewe i co zawiera opakowanie

Lek Doxorubicin-Ebewe to klarowny, czerwony koncentrat w fiolce ze szkła typu I, zamkniętej
szarym korkiem z gumy chlorobutylowej, pokrytym teflonem oraz aluminiowym kapslem,
w tekturowym pudełku. Fiolki mogą być umieszczone w opakowaniach ochronnych z tworzywa
sztucznego (ONKO-Safe lub Sleeving).

Wielkość opakowań:
1 fiolka po 5 ml;
1 fiolka po 25 ml;
1 fiolka po 50 ml;
1 fiolka po 100 ml.

Podmiot odpowiedzialny

EBEWE Pharma Ges.m.b.H. Nfg. KG
Mondseestraße 11
A-4866 Unterach, Austria

Wytwórca

Fareva Unterach GmbH
Mondseestraße 11
4866 Unterach, Austria

EBEWE Pharma Ges.m.b.H. Nfg. KG
Mondseestraße 11
A-4866 Unterach, Austria

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do:

Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
tel. 22 209 70 00

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

_____________________________________________________________________

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

- Przechowywanie produktu leczniczego po pierwszym otwarciu i po rozcieńczeniu

Po otwarciu
Koncentrat należy pobrać z fiolki bezpośrednio przed użyciem. Z mikrobiologicznego punktu
widzenia produkt należy zużyć natychmiast. W przeciwnym razie za warunki i czas przechowywania
pozostałego w fiolce produktu odpowiada użytkownik. Produktu pozostałego w fiolce po pierwszym
pobraniu nie należy przechowywać dłużej niż 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że
pobrania dokonano w kontrolowanych, sprawdzonych warunkach z zachowaniem aseptyki. Wówczas
roztwór przechowywany w lodówce lub w temperaturze pokojowej z dostępem i bez dostępu światła
zachowuje fizyko-chemiczną stabilność do 28 dni.

Po rozcieńczeniu
Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć natychmiast. W przeciwnym razie za
warunki i czas przechowywania sporządzonego roztworu odpowiada użytkownik. Przygotowanych
roztworów nie należy przechowywać dłużej niż przez 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C,
chyba że rozcieńczenia dokonano w kontrolowanych, sprawdzonych warunkach z zachowaniem
aseptyki. Wykazano fizyczną i chemiczną stabilność do 28 dni roztworu w stężeniu 1 mg/ml,
rozcieńczonego 0,9% roztworem NaCl lub 5% roztworem glukozy, przechowywanego w lodówce lub
w temperaturze pokojowej, z dostępem i bez dostępu światła, a także do 28 dni roztworu w stężeniu
0,1 mg/ml rozcieńczonego 0,9% roztworem NaCl lub 5% roztworem glukozy, przechowywanego
w lodówce i do 96 godzin w temperaturze pokojowej, z dostępem i bez dostępu światła.

- Instrukcja przygotowania, stosowania leku oraz usuwania jego pozostałości

Doksorubicynę można podawać we wstrzyknięciu dożylnym trwającym 2 – 5 minut albo w infuzji
dożylnej z roztworem chlorku sodu o stężeniu 0,9% (m/v), roztworem glukozy o stężeniu 5% (m/v)
albo roztworem do infuzji dożylnych, zawierającym chlorek sodu i glukozę.

Ze względu na różne schematy dawkowania zalecane jest stosowanie leku wyłącznie pod kierunkiem
lekarza z doświadczeniem w terapii cytotoksycznej.

Wstrzyknięcie leku w bolusie powoduje wystąpienie większego szczytowego stężenia leku w osoczu
krwi, co prawdopodobnie ma większe działanie kardiotoksyczne.

Ze względu na toksyczne właściwości substancji, należy przestrzegać następujących zasad
bezpieczeństwa:
- przygotowanie, podawanie i usuwanie pozostałości produktu może być wykonywane jedynie przez
  przeszkolony personel i, podobnie jak w przypadku wszystkich leków cytostatycznych, należy
  zachować ostrożność, aby na kontakt z lekiem nie narażać kobiet w ciąży;
- osoby przygotowujące doksorubicynę powinny nosić ubranie ochronne: okulary ochronne,
  fartuchy, jednorazowe rękawiczki i maski;
- wszystkie sprzęty i materiały użyte do przygotowania leku lub czyszczenia miejsca jego
  sporządzania, w tym rękawiczki, należy umieszczać w workach na odpady niebezpieczne i spalać
  w wysokiej temperaturze (700°C).

W razie przypadkowego kontaktu ze skórą lub oczami należy je przemyć bardzo dużą ilością wody
lub wody z mydłem albo roztworem wodorowęglanu sodu. Należy skontaktować się z lekarzem.

W razie rozlania roztworu należy go zneutralizować rozcieńczonym podchlorynem sodu (1% roztwór
podchlorynu), najlepiej pozostawiając przez noc, a następnie spłukać wodą.

Wszystkie materiały używane do czyszczenia należy zniszczyć w sposób opisany wyżej.

- Postępowanie w razie wynaczynienia

Wynaczynienie powoduje ciężką i postępującą martwicę tkanek. Objawem wynaczynienia jest ból
i (lub) uczucie palenia w miejscu dożylnego podania doksorubicyny. W razie wynaczynienia należy
natychmiast przerwać wstrzyknięcie i podać lek do innej żyły. W miejscu wynaczynienia należy
zastosować okłady z lodu. W razie wynaczynienia, w czasie nie dłuższym niż 6 godzin zaleca się
dożylne podanie deksrazoksanu (dawkowanie i dalsze informacje znajdują się w Charakterystyce
Produktu Leczniczego deksrazoksanu). Jeśli istnieją przeciwwskazania do jego podania, należy
stosować miejscowo 99% roztwór dimetylosulfotlenku (DMSO) na powierzchnię dwukrotnie większą
niż zajęty obszar skóry (4 krople na 10 cm2 powierzchni skóry) i powtarzać ten zabieg 3 razy na dobę
przez 14 dni. Ze względu na przeciwstawny mechanizm, zajęty obszar należy na przemian chłodzić
(okłady z lodu w celu zmniejszenia bólu) i stosować DMSO (obkurczenie versus rozszerzenie
naczyń). Inne metody podane w literaturze budzą wątpliwości i nie mają ustalonej wartości. Należy
zasięgnąć opinii specjalisty z dziedziny chirurgii plastycznej i rozważyć szerokie wycięcie obszaru
zajętego zmianami.

- Niezgodności

Należy unikać kontaktu produktu leczniczego z roztworami o odczynie zasadowym, ponieważ
spowodowałoby to hydrolizę leku. Nie należy mieszać doksorubicyny z heparyną i 5-fluorouracylem,
gdyż mógłby powstać osad. Nie zaleca się mieszania doksorubicyny z innymi lekami.