Busilvex

1. Co to jest Busilvex i w jakim celu się go stosuje

Busilvex zawiera substancję czynną busulfan, który należy do grupy leków zwanych czynnikami
alkilującymi. Busilvex niszczy istniejący szpik kostny przed otrzymaniem przeszczepu.

Busilvex jest stosowany u dorosłych, noworodków, niemowląt, dzieci i młodzieży w leczeniu przed

zabiegiem przeszczepienia.

U dorosłych Busilvex jest stosowany w skojarzeniu z cyklofosfamidem lub fludarabiną.
U noworodków, niemowląt, dzieci i młodzieży Busilvex jest stosowany w skojarzeniu z
cyklofosfamidem lub melfalanem.
Ten lek podaje się przed otrzymaniem przeszczepu szpiku kostnego lub komórek macierzystych
układu krwiotwórczego.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Busilvex

Kiedy nie stosować leku Busilvex:

- jeśli pacjent ma uczulenie na busulfan lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
  (wymienione w punkcie 6),

- jeśli pacjentka jest w ciąży lub podejrzewa ciążę.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Busilvex jest silnym lekiem cytotoksycznym, który powoduje znaczne zmniejszenie liczby komórek
krwi. W dawce zalecanej jest to efekt pożądany. Dlatego pacjent podlega uważnej obserwacji. Istnieje
możliwość, że stosowanie leku Busilvex spowoduje wzrost ryzyka wystąpienia innej choroby
nowotworowej w przyszłości.
Należy poinformować lekarza:

- jeśli występują choroby wątroby, nerek, serca i płuc,

- jeśli w przeszłości występowały drgawki,

- jeśli pacjent przyjmuje inne leki w chwili obecnej.

Po leczeniu busulfanem może nie być możliwe zajście w ciążę (bezpłodność). W przypadku obaw
dotyczących możliwości zajścia w ciążę, należy przedyskutować ten problem z lekarzem przed
leczeniem. Busilvex może także powodować wystąpienie objawów przekwitania, a u dziewczynek
przed pokwitaniem może hamować dojrzewanie.

Mężczyznom leczonym lekiem Busilvex zaleca się nieplanowanie ojcostwa podczas leczenia oraz 6
miesięcy po jego zakończeniu.
Przypadki powstawania zakrzepów w małych naczyniach krwionośnych mogą wystąpić po
przeszczepieniu komórek krwiotwórczych (HCT) po zastosowaniu dużych dawek leczniczych
w skojarzeniu z innymi lekami.

Inne leki i Busilvex

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio a także
o lekach, które pacjent planuje stosować w tym lekach wydawanych bez recepty. Busilvex może
wchodzić w interakcje z innymi lekami.

Szczególną ostrożność należy zachować w czasie równoczesnego stosowania itrakonazolu
i metronidazolu (stosowany w niektórych rodzajach zakażeń) lub ketobemidonu (stosowany
w leczeniu bólu), ponieważ może dojść do nasilenia objawów niepożądanych.

Ostrożnie należy stosować paracetamol w ciągu 72 godzin przed lub równocześnie z podaniem
leku Busilvex.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

W ciąży i w okresie karmienia piersią lub gdy istnieje podejrzenie, że kobieta jest w ciąży, lub gdy
planuje ciążę, przed zastosowaniem leku Busilvex należy poradzić się lekarza. Kobietom nie wolno
zajść w ciążę podczas leczenia lekiem Busilvex oraz 6 miesięcy po jego zakończeniu.
Kobiety muszą przestać karmić piersią przed rozpoczęciem leczenia lekiem Busilvex.

Jeżeli którykolwiek z partnerów jest leczony lekiem Busilvex, należy stosować odpowiednie środki
antykoncepcyjne.

Po leczeniu busulfanem może nie być możliwe zajście w ciążę (bezpłodność). Jeżeli rozważa się
posiadanie potomstwa, należy omówić to z lekarzem przed rozpoczęciem leczenia. Busilvex może
także wywoływać objawy przekwitania, a u dziewczynek przed pokwitaniem może hamować
dojrzewanie.

Mężczyznom leczonym lekiem Busilvex zaleca się nieplanowanie ojcostwa podczas leczenia oraz do
6 miesięcy po jego zakończeniu.

3. Jak stosować Busilvex

Dawka i sposób podawania:

Dawkę oblicza się na podstawie masy ciała pacjenta.

Dorośli:

Busilvex w skojarzeniu z cyklofosfamidem
Zalecana dawka leku Busilvex wynosi 0,8 mg/kg masy ciała.
Każda infuzja będzie podawana przez 2 godziny.
Busilvex będzie podawany co 6 godzin w trakcie 4 kolejnych dni przed zabiegiem przeszczepienia.

Busilvex w skojarzeniu z fludarabiną
Zalecana dawka leku Busilvex wynosi 3,2 mg/kg masy ciała.
Każda infuzja będzie podawana przez 3 godziny.
Busilvex będzie podawany raz na dobę w trakcie 2 lub 3 kolejnych dni przed zabiegiem
przeszczepienia.

Noworodki, niemowlęta, dzieci i młodzież (0-17 lat):
Dawkę zalecaną leku Busilvex w połączeniu z cyklofosfamidem lub melfalanem oblicza się z
wykorzystaniem masy ciała; mieści się ona w granicach 0,8-1,2 mg/kg.

Podawanie:

- Każda infuzja będzie podawana przez 2 godziny.

- Busilvex jest podawany co 6 godzin przez 4 kolejne dni przed przeszczepieniem.

Leki podawane przed podaniem leku Busilvex:

Przed podaniem leku Busilvex, pacjent otrzymuje:

- leki przeciwdrgawkowe w celu zapobiegania drgawkom (fenytoina lub benzodiazepiny) i

- leki przeciwwymiotne w celu zapobiegania wymiotom.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane:

Najcięższe objawy niepożądane stosowania leku Busilvex lub samego zabiegu przeszczepienia mogą
obejmować zmniejszenie liczby krążących komórek krwi (zamierzony efekt działania leku w celu
przygotowania do przeszczepienia), zakażenie, zaburzenia ze strony wątroby, w tym blokada żył
wątrobowych, chorobę przeszczep przeciwko gospodarzowi (przeszczep atakuje organizm pacjenta)
oraz powikłania płucne. Lekarz będzie regularnie monitorował wyniki badań morfologii krwi i enzymów
wątrobowych w celu wykrycia i leczenia tych powikłań.

Inne działania niepożądane mogą obejmować:

Bardzo często ( mogą wystąpić u więcej niż u 1 na 10 osób):

Krew: zmniejszenie liczby krążących komórek krwi (czerwonych i białych) oraz płytek krwi.

Zakażenia. Układ nerwowy: bezsenność, lęk, zawroty głowy i depresja. Stan odżywienia: utrata

apetytu, zmniejszenie stężenia magnezu, wapnia, potasu, fosforanów i albumin we krwi oraz
zwiększenie stężenia cukru we krwi. Serce: przyspieszenie rytmu serca, wzrost lub spadek ciśnienia
krwi, rozszerzenie naczyń (zwiększenie średnicy naczyń krwionośnych) i skrzepy krwi. Układ

oddechowy: skrócenie oddechu, wydzielina z nosa (nieżyt), ból gardła, kaszel, czkawka, krwawienie

z nosa, nieprawidłowe odgłosy oddechowe. Przewód pokarmowy: nudności, zapalenie błony śluzowej
jamy ustnej, wymioty, ból brzucha, biegunka, zaparcie, zgaga, dyskomfort w okolicy odbytu, płyn w
jamie brzusznej. Wątroba: powiększenie wątroby, żółtaczka, zatkanie żyły wątrobowej. Skóra:
wysypka, swędzenie, utrata włosów. Mięśnie i kości: bóle pleców, mięśni i stawów. Nerki: zwiększenie
wydalania kreatyniny, dyskomfort przy oddawaniu moczu, zmniejszenie ilości moczu i krwisty mocz.

Ogólne: gorączka, ból głowy, osłabienie, dreszcze, ból, reakcja alergiczna, obrzęk, ból lub zapalenie

w miejscu podania, ból w klatce piersiowej, zapalenie błon śluzowych. Badania dodatkowe:
podwyższony poziom enzymów wątrobowych i przyrost masy ciała.

Często (mogą wystąpić u do 1 na 10 osób):

Układ nerwowy: splątanie, zaburzenia układu nerwowego. Stan odżywienia: niski poziom sodu
we krwi. Serce: zmiany i zaburzenia rytmu serca, obecność płynu w osierdziu lub stan zapalny
osierdzia, zmniejszony rzut serca. Płuca: wzrost częstości oddechów, niewydolność oddechowa,
krwotoki pęcherzykowe, astma, zapadnięcie niewielkich obszarów płuca, płyn w opłucnej. Przewód

pokarmowy: zapalenie błony śluzowej przełyku, porażenie jelit, wymioty krwią. Skóra:

przebarwienia skóry, zaczerwienienie skóry, złuszczanie skóry. Nerki: zwiększenie stężenia
związków azotowych we krwi, umiarkowana niewydolność nerek, zaburzenia nerkowe.

Niezbyt często (mogą wystąpić u do 1 na 100 osób):

Układ nerwowy: majaczenie, nerwowość, omamy, pobudzenie, zaburzenia czynności mózgu,
krwotok mózgowy i drgawki. Serce: zakrzepica tętnicy udowej, dodatkowe skurcze serca, zwolnienie
czynności serca, znacznego stopnia utrata płynu z naczyń włosowatych (małe naczynia krwionośne).

Płuca: obniżenie zawartości tlenu we krwi. Układ pokarmowy: krwawienie z żołądka i (lub) jelita.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Dysfunkcja gruczołów płciowych.
Zaburzenia soczewki, w tym zmętnienie soczewki oka (zaćma) oraz niewyraźne widzenie (ścieńczenie
rogówki)
Objawy przekwitania oraz bezpłodność u kobiet Ropień mózgu, zapalenie skóry, uogólnione zakażenie.
Zaburzenia wątroby.
Zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej we krwi.
Zwiększenie stężenia kwasu moczowego i mocznika we krwi.
Niepełny rozwój uzębienia.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa
stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Busilvex

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie fiolki i na pudełku
tekturowym po: „Termin ważności (EXP)”.

Zamknięte fiolki:
Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C).

Roztwór rozcieńczony:
Stabilność chemiczną i fizyczną po rozcieńczeniu w 5% roztworze glukozy lub w 9 mg/ml (0,9%)
roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań potwierdzono w okresie 8 godzin (w tym czas wlewu) po
rozcieńczeniu, pod warunkiem przechowywania w temperaturze 20°C ± 5°C lub w okresie 12
godzin po rozcieńczeniu, pod warunkiem przechowywania w temperaturze 2°C - 8°C, a następnie
w okresie 3 godzin przechowywania w temperaturze 20°C ± 5°C (w tym czas wlewu).

Nie zamrażać.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Busilvex

- Substancją czynną leku jest busulfan. Jeden ml koncentratu zawiera 6 mg busulfanu (60 mg w
  fiolce). Po rozcieńczeniu: jeden ml roztworu zawiera około 0,5 mg busulfanu.

- Pozostałe składniki to: dimetyloacetamid i makrogol 400.

Jak wygląda Busilvex i co zawiera opakowanie

Busilvex to koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji i jest dostępny w bezbarwnych szklanych
fiolkach; każda fiolka zawiera 60 mg busulfanu.
Busilvex jest dostępny w opakowaniu zbiorczym zawierającym 2 opakowania, w każdym po 4 fiolki.
Po rozcieńczeniu, Busilvex jest przejrzystym, bezbarwnym roztworem.

Podmiot odpowiedzialny

Pierre Fabre Médicament
45 Place Abel Gance
F-92654 Boulogne - Billancourt Cedex
Francja

Wytwórca

Pierre Fabre Médicament Production, site Aquitaine Pharm International
Avenue du Béarn
F-64320 Idron
Francja

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do podmiotu
odpowiedzialnego.

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

Inne źródła informacji
Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków,
http://www.ema.europa.eu.

................................................................................................................................................

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego.

WYTYCZNE DOTYCZĄCE PRZYGOTOWANIA ROZTWORU

Busilvex 6 mg/ml koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji
Busulfan

Należy zapoznać się z treścią wytycznych przed przygotowaniem i podaniem leku Busilvex.

1. OPIS

Busilvex jest dostępny w postaci przezroczystego, bezbarwnego roztworu w przezroczystych,
szklanych fiolkach po 10 ml (typ I). Busilvex należy rozcieńczyć przed podaniem.

2. ZALECENIA DOTYCZĄCE PRZYGOTOWANIA LEKU DO STOSOWANIA

Należy przestrzegać procedur właściwego przygotowania i usuwania pozostałości
przeciwnowotworowych produktów leczniczych.

Wszystkie procedury przygotowawcze wymagają ścisłego przestrzegania technik aseptycznych,
najlepiej z zastosowaniem wyciągu z pionowym przepływem laminarnym.

Podobnie jak w przypadku innych związków cytotoksycznych, podczas stosowania i przygotowania
roztworu produktu Busilvex należy postępować ostrożnie:

- zaleca się stosowanie rękawiczek i ubrań ochronnych,

- w przypadku kontaktu roztworu Busilvex lub rozcieńczonego roztworu Busilvex ze skórą lub
  błoną śluzową, należy cały obszar natychmiast dokładnie przemyć wodą.

Obliczanie ilości produktu Busilvex do rozcieńczenia i ilości rozpuszczalnika
Busilvex należy rozcieńczyć przed podaniem przy użyciu 0,9% (9 mg/ml) roztworu chlorku sodu do
wstrzykiwań lub 5% roztworu glukozy do wstrzykiwań.
Ilość rozpuszczalnika musi być 10-krotnie większa od objętości roztworu Busilvex, tak aby końcowe
stężenie busulfanu wynosiło około 0,5 mg/ml.

Ilość roztworu Busilvex i rozpuszczalnika należy policzyć w następujący sposób:
dla pacjenta o masie ciała Y kg:

• Ilość roztworu Busilvex:

Y (kg) x D (mg/kg)

................................... = A ml roztworu Busilvex do rozcieńczenia

6 (mg/ml)

Y: masa ciała pacjenta w kg
D: dawka produktu Busilvex (patrz ChPL punkt 4.2)

• Ilość rozpuszczalnika:

(A ml Busilvex) x (10) = B ml rozpuszczalnika

W celu przygotowania ostatecznego roztworu do wlewu, dodać (A) ml roztworu Busilvex do (B) ml
rozpuszczalnika (0,9% (9 mg/ml) roztwór chlorku sodu do wstrzykiwań lub 5% roztwór glukozy do
wstrzykiwań).

Przygotowanie roztworu do wlewu
Busilvex musi być przygotowywany przy użyciu sterylnego sprzętu przez fachowy personel
medyczny.
• Używając niepoliwęglanowej strzykawki z igłą:

- obliczona objętość roztworu Busilvex musi zostać pobrana z fiolki,

- zawartość strzykawki musi zostać wstrzyknięta do worka infuzyjnego (lub strzykawki), który
  już zawiera obliczoną objętość wybranego rozpuszczalnika. Roztwór produktu Busilvex zawsze
  musi być dodawany do rozpuszczalnika, a nie rozpuszczalnik do roztworu Busilvex. Roztworu
  Busilvex nie wolno wstrzykiwać do worka infuzyjnego, który nie zawiera 0,9% (9 mg/ml)
  roztworu chlorku sodu do wstrzykiwań lub 5% roztworu glukozy do wstrzykiwań.

• Roztwór po rozcieńczeniu musi zostać dokładnie wymieszany przez kilkakrotne odwrócenie.

Po rozcieńczeniu, 1 ml roztworu do wlewów zawiera 0,5 mg busulfanu.

Rozcieńczony Busilvex jest przejrzystym, bezbarwnym roztworem.

Instrukcje dotyczące stosowania
Przed i po każdym wlewie, przepłukać założony cewnik żylny przy użyciu około 5 ml 0,9% (9 mg/ml)
roztworu chlorku sodu do wstrzykiwań lub 5% roztworu glukozy do wstrzykiwań.

Produkt leczniczy zalegający w przewodach nie może zostać wypłukany, ponieważ nie badano
działania szybkiego wlewu roztworu Busilvex i w związku z tym nie zaleca się takiego sposobu
postępowania.

Całkowita przepisana dawka roztworu Busilvex powinna być podana w ciągu dwóch lub trzech
godzin, w zależności od schematu kondycjonującego.

Niewielkie objętości można podawać w ciągu 2 godzin wykorzystując elektryczne strzykawki. W tym
przypadku należy stosować zestawy do wlewów o minimalnej pojemności napełniania przed użyciem
(tzn. 0,3-0,6 ml), napełnione roztworem produktu leczniczego przed rozpoczęciem wlewu i następnie
przepłukane 0,9% roztworem chlorku sodu (9 mg/ml) do wstrzyknięć lub 5% roztworem glukozy do
wstrzyknięć.

Roztworu Busilvex nie wolno podawać równocześnie z innym roztworem dożylnym.

Nie stosować strzykawek poliwęglanowych do roztworu Busilvex.

Wyłącznie do jednorazowego użycia. Stosować wyłącznie roztwór przejrzysty, bez zmętnień.

Warunki przechowywania

Zamknięte fiolki:
Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C).

Roztwór rozcieńczony:
Stabilność chemiczną i fizyczną po rozcieńczeniu w 5% roztworze glukozy lub w 9 mg/ml (0,9%)
roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań potwierdzono w okresie 8 godzin (w tym czas wlewu) po
rozcieńczeniu, pod warunkiem przechowywania w temperaturze 20°C ± 5°C lub w okresie 12 godzin po
rozcieńczeniu, pod warunkiem przechowywania w temperaturze 2°C - 8°C, a następnie w okresie
3 godzin przechowywania w temperaturze 20°C ± 5°C (w tym czas wlewu).
Z mikrobiologicznego punktu widzenia, produkt należy użyć bezpośrednio po rozcieńczeniu.

3. PROCEDURA USUWANIA POZOSTAŁOŚCI LEKU

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z
lokalnymi przepisami dla cytotoksycznych produktów leczniczych.