Tizanidine – wskazania

Tizanidyna to substancja czynna, którą najczęściej stosuje się w leczeniu mięśniowego spastyczności wynikającej z klinicznych stanów takich jak stwardnienie rozsiane, udar mózgu, uszkodzenie rdzenia kręgowego. Działa poprzez zmniejszenie napięcia mięśniowego. Substancja ta może być również stosowana w leczeniu niektórych typów migreny, jednak wymaga to indywidualnej konsultacji ż lekarzem.

Tizanidine – jak stosować, dawkowanie

Dawkowanie tizanidyny zależy od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie i jest zawsze ustalane przez lekarza prowadzącego. Zwykła dawka początkowa to 2 mg, trzykrotnie dziennie. Dawka ta może być stopniowo zwiększana do uzyskania optymalnej reakcji. Najwyższa dawka dobowa nie powinna przekraczać 36 mg.

Tizanidine – przeciwwskazania

Tizanidyna nie powinna być stosowana przez pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Ze względu na możliwy wpływ na rytm serca, tizanidyna nie jest zalecana u pacjentów z bradykardią, arytmią czy u pacjentów leczonych lekami wydłużającymi odstępy QT. Pacjenci z niewydolnością nerek muszą być monitorowani podczas leczenia tizanidyna.

Tizanidine – interakcje z lekami

Tizanidyna może interakować z wieloma lekami. W szczególności, nie powinna być stosowana równocześnie z inhibitorami CYP1A2 - enzymu odpowiedzialnego za metabolizm tizanidyny, takimi jak fluwoxamina czy ciprofloksacyna. Konieczne jest także monitorowanie, gdy tizanidyna jest stosowana równocześnie z lekami obniżającymi ciśnienie krwi.

Tizanidine – skutki uboczne

Najczęściej zgłaszane skutki uboczne tizanidyny to suchość w ustach, senność i zmęczenie. Inne, mniej częste skutki uboczne to bóle brzucha, biegunka, nadmierne pocenie się oraz wzrost ciśnienia krwi. W rzadkich przypadkach tizanidyna może powodować uszkodzenie wątroby, więc regularne badania krwi są zalecane dla monitorowania funkcji wątroby.