Epirubicin hydrochloride – wskazania

Epirubicina, znana również jako hydrochloride, jest antybiotykiem cytostatycznym z grupy antracyklin stosowanym w chemioterapii nowotworów. Jego zadaniem jest zabijanie komórek rakowych, hamowanie ich wzrostu i rozmnażania, co prowadzi do zahamowania wzrostu guza. Stosuje się go przede wszystkim w leczeniu różnych rodzajów nowotworów, w tym raka piersi, raków dróg moczowych, białaczki, mięsaków oraz pewnych typów skórnego raka głowy i szyi. Jest to lek na receptę dostępny w postaci do iniekcji.

Epirubicin hydrochloride – jak stosować, dawkowanie

Dawkowanie Epirubiciny jest ściśle indywidualne i zależy od rodzaju oraz stadium choroby, a także ogólnego stanu zdrowia i responsywności pacjenta na terapię. Podaje się go zwykle dożylnie, a cykl terapeutyczny obejmuje zarówno okres podawania leku, jak i czas regeneracji. Epirubicina może być stosowana samodzielnie, ale częściej jest częścią skomplikowanej terapii skojarzonej, łączonej z innymi lekami przeciwnowotworowymi. Mimo indywidualizacji dawk, przyjęto że optymalna dawka epirubicyny wynosi 60-120 mg/m2 powierzchni ciała.

Epirubicin hydrochloride – przeciwwskazania

Epirubicina nie powinna być podawana osobom z ostrą niewydolnością serca, niedawno przebytym zawałem serca, a także osobom z ciężką niewydolnością wątroby lub nerek. Przeciwwskazaniem są także choroby infekcyjne i zapalne, ciąża i okres karmienia piersią. Epirubicina może wpływać szkodliwie na układ krwionośny, dlatego nie należy jej stosować u osób z zaawansowaną miażdżycą, chorobą niedokrwienną serca, zastawkowymi wadami serca, tętniakami oraz wysokim ciśnieniem krwi. Warto podkreślić, że leczenie Epirubiciną wymaga regularnej kontroli funkcji serca.

Epirubicin hydrochloride – interakcje z lekami

Epirubicina może reagować z innymi lekami, co zwiększa ryzyko poważnych skutków ubocznych. Do substancji, które mogą kolidować z działaniem Epirubiciny zalicza się szczególnie leki immunosupresyjne, szczepionki przeciwwirusowe, pudrozol, gancyklowir oraz inny leki przeciwnowotworowe, zwłaszcza z grupy antracyklin. Interakcje tych substancji mogą zwiększyć toksyczność Epirubicyny dla serca oraz szpiku kostnego.

Epirubicin hydrochloride – skutki uboczne

Podobnie, jak większość leków przeciwnowotworowych, Epirubicyna wywołuje szereg skutków ubocznych. Często obserwowane skutki to mdłości i wymioty, utrata apetytu, osłabienie oraz zmęczenie. Mogą wystąpić także zaburzenia przewodu pokarmowego, takie jak biegunka czy zaparcia. Epirubicina może wywołać także spadek liczby krwinek w szpiku kostnym, co prowadzi do zakażeń, krwawieni i anemii. Długotrwałe stosowanie tej substancji może prowadzić do kardiomiopatii, czyli choroby mięśnia serca. Wszystkie poważne skutki uboczne wymagają natychmiastowego zgłoszenia lekarzowi.