Lista leków Dolegliwości Badanie interakcji Blog O nas Kontakt

PlusRecepta.pl » Stivarga

Stivarga

Recepta

LEK

Spis treści

Czym jest Stivarga

Skład

Bezpieczeństwo

Psychomotoryczność

Układ nerwowy

Laktacja

Ciąża I trym.

Ciąża II trym.

Ciąża III trym.

Alkohol

Właściwości

Postać:
tabl. powl.

Dawka:
40 mg

Opakowanie:
84 szt. (3 but. x 28 szt.)

Podanie:

Doustnie

Substancje czynne:
Regorafenib

Laktacja: stosowanie niezalecane

Ciąża I trym.: stosowanie dopuszczone w warunkach bezwzględnej konieczności

Ciąża II trym.: stosowanie dopuszczone w warunkach bezwzględnej konieczności

Ciąża III trym.: stosowanie dopuszczone w warunkach bezwzględnej konieczności

Wybierz formę leku

Preparat jest dostępny w różnych opakowaniach.

Naszym priorytetem jest Twoje bezpieczeństwo dlatego nie każdy lek, który prezentujemy w systemie jest możliwy do zamówienia w ramach naszych konsultacji. Jeśli nie możesz leku zamówić to oznacza, że powinieneś udać się na tradycyjną wizytę do lekarza.

1. Co to jest lek Stivarga i w jakim celu się go stosuje

Stivarga zawiera substancję czynną regorafenib. Jest lekiem stosowanym w leczeniu raka dzięki
spowalnianiu wzrostu i rozprzestrzeniania się komórek rakowych oraz odcinaniu dopływu krwi, która
umożliwia wzrost komórek rakowych.

Lek Stivarga stosuje się w leczeniu:
- raka okrężnicy lub odbytnicy, który rozprzestrzenił się na inne części ciała u dorosłych pacjentów,
u których przeprowadzano inne leczenie lub których nie można leczyć innymi lekami
(chemioterapią z zastosowaniem fluoropirymidyny, lekiem anty-VEGF oraz lekiem anty-EGFR);
- nowotworów podścieliskowych przewodu pokarmowego (GIST), rodzaju raka żołądka i jelit,
który rozprzestrzenił się na inne części ciała lub nie może być operowany, u dorosłych pacjentów,
którzy byli uprzednio leczeni innymi lekami przeciwnowotworowymi (imatynib i sunitynib);
- raka wątroby u dorosłych pacjentów, którzy byli uprzednio leczeni innym lekiem
przeciwnowotworowym (sorafenib).

W przypadku pytań dotyczących sposobu działania leku Stivarga, lub powodu przepisania tego leku,
należy zwrócić się do lekarza.

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Stivarga

Kiedy nie przyjmować leku Stivarga:

- jeśli pacjent ma uczulenie na regorafenib lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
(wymienionych w punkcie 6).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Stivarga należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Stivarga

- jeśli pacjent ma jakiekolwiek zaburzenia czynności wątroby, w tym zespół Gilberta z takimi
objawami jak: żółtawe zabarwienie skóry i białek oczu, ciemny mocz, splątanie i (lub)
dezorientacja. Stosowanie leku Stivarga może zwiększyć ryzyko występowania zaburzeń
czynności wątroby. Przed i w trakcie leczenia lekiem Stivarga lekarz będzie przeprowadzał
badania krwi w celu sprawdzenia czynności wątroby. Jeśli u pacjenta występuje ciężkie
zaburzenie czynności wątroby, nie powinien być leczony lekiem Stivarga, ponieważ nie ma
danych dotyczących stosowania leku Stivarga u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności
wątroby;

- jeśli u pacjenta wystąpiło zakażenie z objawami takimi jak wysoka gorączka, silny kaszel z
lub bez zwiększenia wydzielania ilości śluzu (plwociny), silny ból gardła, skrócenie oddechu,
palenie / ból przy oddawaniu moczu, nietypowa wydzielina z pochwy lub podrażnienie,
zaczerwienienie, świąd i (lub) ból w innej części ciała, lekarz prowadzący może czasowo
wstrzymać leczenie pacjenta;

- jeśli u pacjenta występowały lub występują jakiekolwiek krwawienia i jeśli pacjent
przyjmuje warfarynę, fenprokumon lub inny lek, który rozrzedza krew, aby zapobiec tworzeniu
się zakrzepów krwi. Stosowanie leku Stivarga może zwiększyć ryzyko krwawień. Przed
rozpoczęciem podawania leku Stivarga lekarz może zdecydować o wykonaniu badań krwi.
Stivarga może spowodować poważne krwawienia z przewodu pokarmowego, np. z żołądka,
gardła, odbytnicy lub jelita, a także z płuc, nerek, jamy ustnej, pochwy i (lub) mózgu. Należy
niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską, jeśli wystąpią następujące objawy: oddawanie
stolców z krwią lub oddawanie czarnych stolców, oddawanie moczu z krwią, ból brzucha,
kaszel / wymioty krwią;

- jeśli wystąpią ciężkie zaburzenia żołądka i jelit (perforacja i przetoka przewodu
pokarmowego), lekarz prowadzący powinien zdecydować o przerwaniu leczenia lekiem
Stivarga. Należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską, jeśli wystąpią następujące
objawy: ciężki lub nie ustępujący ból brzucha, wymiotowanie krwią, czerwony lub czarny
stolec;

- jeśli występuje ból w klatce piersiowej lub jakiekolwiek zaburzenia czynności serca.
Przed rozpoczęciem podawania leku Stivarga i podczas leczenia lekarz sprawdzi, jak dobrze
pracuje serce pacjenta. Należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską, jeśli wystąpią
następujące objawy: dyskomfort lub ból w klatce piersiowej, który może rozprzestrzeniać
się poza klatką piersiową do barków, ramion, pleców, szyi, zębów, szczęk lub żołądka - ten
dyskomfort/ból może pojawiać się i znikać; duszności; nagłe pocenie się z uczuciem zimnej,
wilgotnej skóry, zawroty głowy lub uczucie omdlenia, ponieważ mogą to być objawy zawału
serca lub zmniejszonego dopływu krwi do serca;

- jeśli wystąpią silne i uporczywe bóle głowy, zaburzenia wzroku, drgawki lub zmiany
stanu psychicznego (takie jak splątanie, utrata pamięci lub utrata orientacji), należy
niezwłocznie skontaktować się z lekarzem;

- jeśli pacjent ma wysokie ciśnienie krwi. Stivarga może zwiększyć ciśnienie krwi. Lekarz
będzie kontrolował ciśnienie krwi przed i w trakcie leczenia i może podać lek stosowany w
leczeniu nadciśnienia tętniczego;

- jeśli u pacjenta niedawno przeprowadzono lub będzie przeprowadzany zabieg

chirurgiczny. Stivarga może mieć niekorzystny wpływ na gojenie się ran, dlatego może być

konieczna przerwa w przyjmowaniu tego leku aż do zagojenia się ran.

- jeśli wystąpią zaburzenia skóry. Stivarga może spowodować zaczerwienienie, ból, obrzęk lub
pęcherze na dłoniach i podeszwach stóp. W przypadku zauważenia jakichkolwiek zmian należy
skontaktować się z lekarzem. W celu leczenia objawów lekarz może zalecić stosowanie
kremów i (lub) wkładek do butów, oraz rękawiczek. Jeśli wystąpi to działanie niepożądane,
lekarz może zmienić dawkę lub przerwać leczenie aż do poprawy stanu pacjenta.

Jeśli którykolwiek z wyżej wymienionych stanów dotyczy pacjenta, powinien on powiedzieć

o tym lekarzowi przed przyjęciem leku Stivarga. Może być konieczne leczenie tych stanów i mogą być
przeprowadzone dodatkowe badania (patrz również punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”).

Dzieci i młodzież

Stosowanie produktu leczniczego Stivarga u dzieci i młodzieży w raku okrężnicy lub odbytnicy, który
rozprzestrzenił się na inne części ciała, nie jest właściwe.
Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego Stivarga u dzieci i
młodzieży we wskazaniu nowotwory podścieliskowe przewodu pokarmowego (GIST). Nie ma
dostępnych danych.
Nie ma uzasadnionego zastosowania leku Stivarga u dzieci i młodzieży we wskazaniu raka wątroby.

Lek Stivarga a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, również tych, które
wydawane są bez recepty, lub nawet o takich środkach jak witaminy, suplementy diety lub leki
ziołowe. Niektóre leki mogą wpływać na sposób działania leku Stivarga, lub Stivarga może wpływać
na działanie innych leków i powodować poważne działania niepożądane. W szczególności należy
powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z leków na poniższej liście lub inne leki:
- niektóre leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych (np. ketokonazol, itrakonazol,
pozakonazol i worykonazol);
- niektóre leki stosowane w leczeniu bólu (np. kwas mefenamowy, diflunizal i kwas niflumowy);
- niektóre leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych (np. ryfampicyna, klarytromycyna,
telitromycyna);
- leki zwykle stosowane w leczeniu padaczki (drgawek) (np. fenytoina, karbamazepina lub
fenobarbital);
- metotreksat, lek zwykle stosowany w leczeniu raka;
- rozuwastatyna, fluwastatyna, atorwastatyna, leki zazwyczaj stosowane w leczeniu dużego
stężenia cholesterolu;
- warfaryna lub fenprokumon, leki zwykle stosowane do rozrzedzenia krwi;
- ziele dziurawca (lek dostępny również bez recepty), ziołowy lek stosowany w leczeniu depresji.

Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Stosowanie leku Stivarga z jedzeniem i piciem

Należy unikać picia soku grejpfrutowego podczas przyjmowania leku Stivarga. Może on wpływać na
działanie leku Stivarga.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

Należy powiadomić lekarza, jeśli pacjentka jest w ciąży, jeśli podejrzewa, że jest w ciąży, lub
planuje ciążę, ponieważ leku Stivarga nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to
bezwzględnie konieczne. Lekarz omówi z pacjentką możliwe ryzyka przyjmowania leku Stivarga
w czasie ciąży.

Należy unikać zajścia w ciążę podczas leczenia lekiem Stivarga, ponieważ lek ten może zaszkodzić
nienarodzonemu dziecku.

Kobiety w wieku rozrodczym i mężczyźni powinni stosować skuteczną antykoncepcję podczas
leczenia i przez co najmniej osiem tygodni po zakończeniu leczenia.

Nie wolno karmić piersią podczas leczenia lekiem Stivarga, ponieważ lek ten może wpływać
niekorzystnie na wzrost i rozwój dziecka. Pacjentka powinna powiadomić lekarza, jeśli karmi
piersią lub planuje karmienie piersią.

Stivarga może zmniejszyć płodność zarówno u mężczyzn jak i u kobiet. Przed rozpoczęciem
przyjmowania leku Stivarga należy zwrócić się do lekarza o poradę.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Nie wiadomo, czy lek Stivarga wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać narzędzi lub maszyn, jeśli u pacjenta wystąpią objawy
związane z leczeniem, które mają wpływ na zdolność koncentracji i reakcji.

Ważne informacje o niektórych składnikach leku Stivarga

Lek zawiera 55,8 mg sodu (główny składnik soli kuchennej) w każdej dawce dobowej (4 tabletki).
Odpowiada to 3% maksymalnego zalecanego dziennego spożycia sodu przez osobę dorosłą.
Lek zawiera 1,68 mg lecytyny (sojowej) na dawkę dobową (4 tabletki).

3. Jak przyjmować lek Stivarga

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy
zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zalecana dawka dobowa u dorosłych wynosi 4 tabletki leku Stivarga 40 mg (160 mg regorafenibu).

Lekarz może zmienić dawkę leku. Pacjent powinien przyjmować taką dawkę leku Stivarga, jaką lekarz
mu przepisał.
Lekarz zazwyczaj zaleci przyjmowanie leku Stivarga przez 3 tygodnie, po których następuje 1 tydzień
bez przyjmowania leku. Stanowi to 1 cykl leczenia.

Lek Stivarga należy przyjmować każdego dnia o tej samej porze po lekkim posiłku (o małej
zawartości tłuszczu). Tabletkę należy połykać w całości, popijając wodą, po lekkim posiłku
zawierającym mniej niż 30% tłuszczu. Przykładowy lekki (niskotłuszczowy) posiłek może zawierać

1 porcję płatków (około 30 g), 1 szklankę odtłuszczonego mleka, 1 grzankę z dżemem, 1 szklankę

soku jabłkowego i 1 filiżankę kawy lub herbaty (520 kalorii, 2 g tłuszczu). Nie należy przyjmować
leku Stivarga razem z sokiem grejpfrutowym (patrz również punkt " Stosowanie leku Stivarga z
jedzeniem i piciem").

W przypadku wystąpienia wymiotów po podaniu regorafenibu nie należy przyjmować dodatkowych
tabletek i należy powiadomić lekarza.

W razie konieczności lekarz może zmniejszyć dawkę leku lub zdecydować o wstrzymaniu lub
trwałym zaprzestaniu leczenia. Zazwyczaj należy kontynuować przyjmowanie leku Stivarga tak długo,
jak długo pacjent odnosi korzyści z leczenia i nie występują nieakceptowalne działania niepożądane.

W przypadku łagodnych zaburzeń czynności wątroby nie ma konieczności dostosowania dawki.
W przypadku łagodnych lub umiarkowanych zaburzeń czynności wątroby podczas stosowania leku
Stivarga lekarz będzie dokładnie obserwować pacjenta. Jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia
czynności wątroby, pacjent nie powinien być leczony lekiem Stivarga, ponieważ nie ma danych
dotyczących stosowania leku Stivarga u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

W przypadku łagodnych, umiarkowanych lub ciężkich zaburzeń czynności nerek nie ma konieczności
dostosowania dawki.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Stivarga

Należy niezwłocznie powiadomić lekarza, jeśli pacjent przyjął większą niż zalecana dawkę leku.
Pacjent może wymagać pomocy medycznej, a lekarz może zdecydować o zaprzestaniu przyjmowania
leku Stivarga.

Przyjęcie zbyt dużej dawki leku Stivarga może prowadzić do większego prawdopodobieństwa
wystąpienia niektórych działań niepożądanych lub większego ich nasilenia; w ich skład wchodzą
szczególnie:
- reakcje skórne (wysypka, pęcherze, zaczerwienienie, ból, obrzęk, swędzenie lub złuszczanie
skóry);
- zmiany głosu lub chrypka (dysfonia);
- częste wypróżnienia lub luźny stolec (biegunka);
- owrzodzenia jamy ustnej (zapalenie błon śluzowych);
- suchość w ustach;
- zmniejszenie apetytu;
- wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie);
- nadmierne zmęczenie.

Pominięcie przyjęcia leku Stivarga

W przypadku pominięcia dawki pacjent powinien ją przyjąć w tym samym dniu, jak tylko sobie o tym
przypomni. Nie należy przyjmować dwóch dawek leku Stivarga w tym samym dniu w celu uzupełnienia
pominiętej dawki z poprzedniego dnia. Należy powiedzieć lekarzowi o każdej pominiętej dawce.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Lek ten może również wpływać na wyniki niektórych badań krwi.

Najpoważniejsze działania niepożądane, które miały również skutek śmiertelny, to:

- ciężkie zaburzenia czynności wątroby, krwawienia, perforacja przewodu pokarmowego
i zakażenia.

Pacjent powinien niezwłocznie powiadomić lekarza, jeśli wystąpi u niego którykolwiek z poniższych
objawów:

Zaburzenia czynności wątroby
Leczenie lekiem Stivarga może prowadzić do zwiększenia ryzyka wystąpienia poważnych zaburzeń
czynności wątroby. Należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską, jeśli wystąpią następujące
objawy:
- żółtawe zabarwienie skóry i białek oczu
- ciemny mocz
- splątanie i (lub) dezorientacja
Mogą to być objawy ciężkiego uszkodzenia wątroby.

Krwawienie
Stivarga może spowodować poważne krwawienia w układzie pokarmowym, np. z żołądka, gardła,
odbytnicy lub jelita, a także z płuc, nerek, jamy ustnej, pochwy i (lub) mózgu. Należy niezwłocznie
zwrócić się o pomoc lekarską, jeśli wystąpią następujące objawy:
- oddawanie stolców z krwią lub oddawanie czarnych stolców
- oddawanie moczu z krwią
- ból brzucha
- kaszel/wymioty krwią
Mogą to być objawy krwawienia.

Ciężkie zaburzenia żołądka i jelit (perforacja lub przetoka przewodu pokarmowego)
Należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską, jeśli wystąpią następujące objawy:
- ciężki lub nie ustępujący ból żołądka (brzucha)
- wymioty krwią
- czerwony lub czarny stolec.
Mogą to być objawy poważnych zaburzeń żołądka lub jelit.

Zakażenia
Leczenie z użyciem leku Stivarga może prowadzić do zwiększenia ryzyka wystąpienia zakażeń,
szczególnie układu moczowego, nosa, gardła i płuc. Leczenie z użyciem leku Stivarga może również
prowadzić do podwyższonego ryzyka zakażeń grzybiczych błony śluzowej, skóry lub ciała. Należy
niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską, jeśli wystąpią następujące objawy:
- wysoka gorączka
- silny kaszel z lub bez zwiększenia wydzielania ilości śluzu (plwociny)
- silny ból gardła
- skrócenie oddechu
- palenie / ból przy oddawaniu moczu
- nietypowa wydzielina z pochwy lub podrażnienie
- zaczerwienienie, świąd i (lub) ból w innej części ciała,
Mogą to być objawy zakażenia.

Inne działania niepożądane leku Stivarga, wymienione według częstości występowania:

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 użytkowników)

- zmniejszenie liczby płytek krwi objawiające się łatwym powstawaniem siniaków lub
   krwawieniem (małopłytkowość)
- zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (niedokrwistość)
- zmniejszenie apetytu i zmniejszenie ilości przyjmowanych pokarmów
- wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie)
- zmiany głosu lub chrypka (dysfonia)
- częste wypróżnienia lub luźny stolec (biegunka)
- bolesne lub suche usta, ból języka, owrzodzenia jamy ustnej (zapalenie jamy ustnej i (lub)
   zapalenie błon śluzowych)
- mdłości (nudności)
- wymioty
- podwyższony poziom bilirubiny we krwi, tj. substancji tworzonej przez wątrobę
   (hiperbilirubinemia)
- zmiany dotyczące enzymów wytwarzanych w wątrobie, co może wskazywać na zaburzenia
   wątroby (zwiększenie aktywności aminotransferaz)
- zaczerwienienie, ból, pęcherze i obrzęk na dłoniach i podeszwach stóp (zespół ręka-stopa)
- wysypka
- osłabienie, brak siły i energii, nadmierne zmęczenie i niezwykła senność (osłabienie/zmęczenie)
- ból
- gorączka
- utrata masy ciała

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 użytkowników)

- zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia)
- obniżona aktywność tarczycy (niedoczynność tarczycy)
- niskie stężenie potasu, fosforanu, wapnia, sodu lub magnezu we krwi (hipokaliemia,
   hipofosfatemia, hipokalcemia, hiponatremia i hipomagnezemia)
- wysoka zawartość kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia)
- utrata płynów ustrojowych (odwodnienie)
- ból głowy
- drżenia
- zaburzenia nerwów, które mogą powodować zmiany czucia, takie jak drętwienie, mrowienie,
   osłabienie lub ból (neuropatia obwodowa)
- zaburzenia smaku
- suchość w ustach
- zgaga (refluks żołądkowo-przełykowy)
- infekcja bądź podrażnienie żołądka i jelit (nieżyt żołądka i jelit)
- wypadanie włosów (łysienie)
- sucha skóra
- wysypka z łuszczeniem lub złuszczaniem naskórka (wysypka złuszczająca)
- nagłe, mimowolne skurcze mięśni (skurcze mięśni)
- białko w moczu (białkomocz)
- duża aktywność pewnych enzymów biorących udział w trawieniu (zwiększenie aktywności
   amylazy i lipazy)
- nieprawidłowe krzepnięcie krwi (nieprawidłowy międzynarodowy współczynnik
   znormalizowany - INR)

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 użytkowników)

- oznaki / objawy reakcji alergicznej, które mogą obejmować rozległą, ciężkiego stopnia
   wysypkę, złe samopoczucie, gorączkę, duszności, żółtaczkę, zmiany w substancjach
   wytwarzanych przez wątrobę (reakcja nadwrażliwości)
- zawał serca, ból w klatce piersiowej (zawał i niedokrwienie mięśnia sercowego)
- znacznie podwyższone ciśnienie krwi powodujące ból głowy, splątanie, niewyraźne widzenie,
   nudności, wymioty i drgawki (przełom nadciśnieniowy)
- zapalenie trzustki, charakteryzujące się bólem w okolicy żołądka, nudnościami, wymiotami
   i gorączką
- zaburzenia paznokci (zmiany paznokci takie jak grzebienie i (lub) rozszczepiania)
- wiele wykwitów skórnych (rumień wielopostaciowy)

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 użytkowników)

- pewne rodzaje raka skóry (rogowiak kolczystokomórkowy/rak kolczystokomórkowy skóry)
- ból głowy, splątanie, drgawki i utrata wzroku, związane lub niezwiązane z wysokim ciśnieniem
   krwi (zespół tylnej odwracalnej encefalopatii (ang. posterior reversible leukoencephalopathy
   syndrome /PRES))
- ciężkie reakcje skórne i (lub) ze strony błon śluzowych, które mogą obejmować bolesne
   pęcherze i gorączkę, w tym rozległe odwarstwienie skóry (zespół Stevensa-Johnsona
   i toksyczna nekroliza naskórka)

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa
stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Stivarga

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po: Termin
ważności (EXP) i na etykiecie butelki po: (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień
podanego miesiąca.

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

Przechowywać butelkę szczelnie zamkniętą.

Po otwarciu butelki lek należy zutylizować po 7 tygodniach.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Stivarga

- Substancją czynną leku jest regorafenib. Każda tabletka powlekana zawiera 40 mg
   regorafenibu.
- Pozostałe składniki to: celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, magnezu
   stearynian, powidon (K-25) i krzemionka koloidalna bezwodna, żelaza tlenek czerwony
   (E172), żelaza tlenek żółty (E172), lecytyna (sojowa), makrogol 3350, alkohol poliwinylowy
   (częściowo hydrolizowany), talk i tytanu dwutlenek (E171) (patrz również punkt „Ważne
   informacje o niektórych składnikach leku Stivarga”).

Jak wygląda Stivarga i co zawiera opakowanie

Tabletki Stivarga 40 mg są jasnoróżowe i owalne, z napisem „BAYER” na jednej stronie i „40” na
drugiej stronie.

Każda butelka zawiera 28 tabletek powlekanych.

Tabletki Stivarga 40 mg są dostępne w opakowaniach zawierających jedną lub trzy butelki.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Przechowywać środek osuszający w butelce. Środek osuszający to substancja pochłaniająca wilgoć
umieszczona w małym pojemniku, służąca do ochrony tabletek przed wilgocią.