Luminalum Unia

1. Co to jest Luminalum UNIA i w jakim celu się go stosuje

Luminalum UNIA zawiera substancję czynną fenobarbital, który wpływa hamująco na ośrodkowy
układ nerwowy. W zależności od dawki lek ma działanie uspokajające, nasenne i przeciwpadaczkowe.

Wskazania do stosowania:

- padaczka – napady częściowe i uogólnione toniczno-kloniczne.

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Luminalum UNIA

Kiedy nie przyjmować leku Luminalum UNIA

- jeśli pacjent ma uczulenie na fenobarbital lub na inne pochodne kwasu barbiturowego lub
  którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6);
- jeśli pacjent ma niewydolność oddechową;
- jeśli pacjent ma ciężką niewydolność wątroby;
- jeśli pacjent jest w śpiączce wątrobowej;
- jeśli pacjent ma porfirię (choroba polegająca na nieprawidłowym wytwarzaniu hemu –
  składnika hemoglobiny);
- jeśli pacjent ma chorobę alkoholową;
- jeśli u pacjenta stwierdzono ostre zatrucie środkami wpływającymi hamująco na ośrodkowy
  układ nerwowy;
- jeśli pacjentka karmi piersią.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Luminalum UNIA należy stosować ostrożnie:
- jeśli pacjent ma astmę oskrzelową lub inne choroby powodujące duszność, zwężenie dróg
  oddechowych lub niewydolność oddechową, ponieważ fenobarbital może nasilać objawy
  duszności;
- jeśli pacjent ma depresję ze skłonnościami samobójczymi;
- jeśli pacjent nadużywa leków;
- jeśli pacjent ma zaburzenia krążenia mózgowego;
- jeśli pacjent ma ciężką niedokrwistość;
- jeśli pacjent ma hiperkinezę (wzmożoną pobudliwość ruchową);
- jeśli pacjent ma nadczynność tarczycy;
- jeśli pacjent ma ostry lub przewlekły ból (możliwość maskowania istotnych objawów);
- jeśli pacjent ma cukrzycę;
- jeśli pacjent ma niedoczynność nadnerczy;
- jeśli pacjent jest osłabiony, ponieważ w czasie leczenia może wystąpić pobudzenie, depresja,
  stany splątania, dezorientacja (patrz w punkcie 4: Możliwe działania niepożądane);
- jeśli pacjent ma zaburzenia czynności wątroby lub zaburzenia czynności nerek. Takiemu
 pacjentowi lekarz może zmniejszyć dawkę leku.

Podczas stosowania leku zgłaszano zagrażające życiu reakcje skórne (zespół Stevensa-Johnsona,
toksyczna rozpływna martwica naskórka lub zespół DRESS), pojawiające się początkowo jako
czerwonawe kropki lub okrągłe wykwity, często z pęcherzami na tułowiu. Dodatkowo może wystąpić
owrzodzenie jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych oraz spojówek (objawem mogą być także
czerwone i spuchnięte oczy).
Tym potencjalnie zagrażającym życiu objawom skórnym często towarzyszą objawy grypopodobne.
Początkowo niewielka wysypka może prowadzić do rozległych pęcherzy lub złuszczania się skóry.
Z tego względu podczas leczenia należy obserwować reakcje skórne. Jeśli wystąpi wysypka lub inne
reakcje skórne należy przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem. Największe ryzyko ich
wystąpienia istnieje w pierwszych tygodniach leczenia.

Jeżeli u pacjenta wystąpi zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna rozpływna martwica naskórka lub
zespół DRESS po zastosowaniu leku zawierającego fenobarbital, takiego leku nie należy już nigdy
stosować u tego pacjenta.

Jeśli u pacjenta wystąpi wysypka lub powyższe objawy skórne, należy przerwać stosowanie

fenobarbitalu i niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza oraz poinformować go o stosowaniu tego

leku.

W razie długiego czasu trwania leczenia u dzieci należy włączyć profilaktykę krzywicy witaminą D2
(1200 do 2000 IU/dzień) lub witaminą D3.

Stosowanie fenobarbitalu może prowadzić do uzależnienia psychicznego i fizycznego. Nagłe
odstawienie tego leku może powodować objawy odstawienia (patrz w punkcie: Przerwanie stosowania
leku Luminalum UNIA).

Długotrwałe przyjmowanie fenobarbitalu może zmniejszyć jego skuteczność.

U dzieci i osób w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) fenobarbital może powodować reakcje
paradoksalne (patrz w punkcie 4: Możliwe działania niepożądane).

Fenobarbital wpływa na wyniki badań laboratoryjnych (patrz w punkcie: Luminalum UNIA a inne
leki).

Luminalum UNIA a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Lek Luminalum UNIA osłabia działanie następujących leków:
- doksycykliny (antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych);
- metronidazolu (lek stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez niektóre bakterie i
  pierwotniaki);
- teofiliny (lek stosowany w leczeniu astmy oskrzelowej);
- chinidyny (lek stosowany w leczeniu zaburzeń pracy serca);
- kortykosteroidów (zwanych steroidami, stosowanymi w leczeniu m.in. choroby reumatycznej);
- cyklosporyny (lek stosowany u pacjentów po przeszczepieniu narządów);
- paracetamolu (lek stosowany w celu łagodzenia bólu i obniżenia gorączki);
- fenylbutazonu (lek stosowany w leczeniu m.in. zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa i
  reumatoidalnego zapalenia stawów);
- gryzeofulwiny (antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez grzyby);
- itrakonazolu (lek stosowany w leczeniu zakażeń wywołanych przez grzyby);
- lewotyroksyny (lek stosowany w leczeniu niedoczynności tarczycy);
- doustnych leków przeciwzakrzepowych (stosowanych w celu zmniejszenia krzepliwości krwi,
  np. warfaryny);
- doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny (może być konieczna zmiana
  metody zapobiegania ciąży);
- trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (stosowanych w leczeniu depresji);
- digoksyny (lek stosowany w leczeniu niewydolności serca i zaburzeń pracy serca);
- haloperydolu (lek stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych, m.in. schizofrenii).

Stosując Luminalum UNIA należy zachować szczególną ostrożność, jeśli jednocześnie stosowany jest
którykolwiek z poniższych leków:
- pochodne fenotiazyny i tioksantenu (leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych, m.in.
  schizofrenii), ponieważ zwiększają ryzyko napadu padaczkowego; dlatego lekarz powinien
  dostosować dawkę fenobarbitalu;
- chloropromazyna (lek psychotropowy stosowany w leczeniu schizofrenii), ponieważ Luminalum
  UNIA osłabia jej działanie;
- prymidon (lek stosowany w leczeniu padaczki), ponieważ może nasilać działanie uspokajające
  fenobarbitalu lub zwiększyć prawdopodobieństwo pojawienia się objawów niepożądanych (np.
  może zmienić się typ napadu padaczkowego). W przypadku jednoczesnego stosowania
  fenobarbitalu i prymidonu konieczne jest zmniejszenie dawki prymidonu;
- karbamazepina lub pochodne kwasu bursztynowego (leki stosowane w leczeniu padaczki);
  lekarz powinien kontrolować stężenie karbamazepiny i pochodnych kwasu bursztynowego we
  krwi;
- kwas walproinowy (lek stosowany w leczeniu padaczki), ponieważ nasila działanie fenobarbitalu;
- fenytoina (lek stosowany w leczeniu padaczki), ponieważ fenobarbital zmienia (zwiększa lub
  zmniejsza) jej stężenie we krwi;
- hydantoina (lek stosowany w leczeniu padaczki), ponieważ mogą wystąpić objawy niepożądane;
  dlatego lekarz powinien ściśle kontrolować jej stężenie we krwi;
- ryfampicyna (antybiotyk stosowany w leczeniu gruźlicy lub niektórych innych zakażeń) – może
  zmniejszać stężenie fenobarbitalu we krwi; dlatego lekarz powinien dostosować dawki
  fenobarbitalu;
- inhibitory MAO (leki stosowane w leczeniu depresji), ponieważ wydłużają działanie
  fenobarbitalu;
- blokery kanałów wapniowych (leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego), ponieważ
  fenobarbital może nasilić ich działanie obniżające ciśnienie krwi;
- guanetydyna (lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego), ponieważ fenobarbital może
  nasilać objawy niedociśnienia ortostatycznego (zawroty głowy lub omdlenia podczas podnoszenia
  z pozycji siedzącej lub leżącej);
- witamina D, ponieważ fenobarbital zmniejsza jej stężenie we krwi, dlatego u pacjentów
  przyjmujących fenobarbital długotrwale, zwłaszcza u dzieci, należy włączyć profilaktykę
  krzywicy, dlatego też zaleca się stosowanie suplementów witaminy D2 (1200 do 2000 IU/dzień)
  lub witaminy D₃;
- długotrwałe przyjmowanie fenobarbitalu przed zastosowaniem leków znieczulających (np.
  halotanu, enfluranu, metoksyfluranu) może spowodować uszkodzenie wątroby, a w przypadku
  stosowania metoksyfluranu istnieje dodatkowo ryzyko uszkodzenia nerek;
- maprotylina (lek stosowany w leczeniu depresji) – stosowana w dużych dawkach może
  zmniejszać działanie przeciwpadaczkowe leku Luminalum UNIA;
- ketamina (lek stosowany do znieczulenia przedoperacyjnego), szczególnie jeśli jest stosowana w
  dużej dawce zwiększa ryzyko niedociśnienia – znaczne zmniejszenie ciśnienia krwi i (lub)
  depresji oddechowej – zwolnienie i spłycenie oddechu, bezdech i zgon wskutek uduszenia się;
- inhibitory anhydrazy węglanowej (leki stosowane w leczeniu jaskry, np. acetazolamid) mogą
  powodować osteopenię (zmniejszenie masy kostnej). W razie wystąpienia objawów osteopenii
  lekarz powinien odstawić inhibitory anhydrazy węglanowej i zastosować odpowiednie leczenie.

Fenobarbital nasila działanie następujących leków:
- leków nasennych;
- leków uspokajających;
- opioidowych leków przeciwbólowych (silne leki przeciwbólowe, np. morfina);
- leków przeciwhistaminowych o działaniu uspokajającym (leki stosowane w leczeniu m.in.
  alergii);
- metotreksatu (lek stosowany w leczeniu niektórych nowotworów oraz reumatoidalnego zapalenia
  stawów).

Alkohol nasila hamujące działanie fenobarbitalu na ośrodkowy układ nerwowy.

Fenobarbital wpływa na wyniki niektórych badań laboratoryjnych:

- może zmniejszać wchłanianie cyjanokobalaminy znakowanej ⁵⁷Co;
- może zmniejszać reakcję na metyrapon (na skutek wzmożonego metabolizmu metyraponu);
- może wystąpić fałszywie dodatnia odpowiedź na fentolaminę;
- może się zmniejszyć stężenie bilirubiny we krwi (w wyniku uaktywnienia glukuronylotransferazy
   – enzymu odpowiedzialnego za wiązanie bilirubiny).

Luminalum UNIA z alkoholem

Podczas stosowania tego leku nie należy pić żadnych napojów alkoholowych. Alkohol nasila działanie
leku Luminalum UNIA.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża
Fenobarbital przyjmowany w okresie ciąży, może powodować poważne wady wrodzone i może
wpływać na to, w jaki sposób rozwija się dziecko. Wady wrodzone, które zgłaszano w badaniach,
obejmują rozszczep wargi (rozszczepienie górnej wargi) i rozszczep podniebienia (rozszczep górnej
ściany) oraz wady serca. Zgłaszano również inne wady wrodzone, takie jak wady rozwojowe prącia
(spodziectwo), mniejszy niż normalnie rozmiar głowy, wady twarzy, paznokci i palców. Jeśli
pacjentka zażywa fenobarbital w czasie ciąży, istnieje większe ryzyko, niż w przypadku innych kobiet,
urodzenia dziecka z wadami wrodzonymi, które wymagają leczenia. W ogólnej populacji wyjściowe
ryzyko poważnych wad rozwojowych wynosi 2-3%. U kobiet przyjmujących fenobarbital to ryzyko
jest około 3-krotnie większe.

Niemowlęta urodzone przez matki stosujące fenobarbital w okresie ciąży mogą być również narażone
na zwiększone ryzyko, że będą mniejsze niż oczekiwano.
U dzieci narażonych na fenobarbital w okresie ciąży zgłaszano zaburzenia neurorozwojowe
(opóźnienia w rozwoju spowodowane zaburzeniami w rozwoju mózgu). Wyniki badań nad ryzykiem
zaburzeń neurorozwojowych pozostają sprzeczne.

Fenobarbital nie powinien być stosowany w okresie ciąży, chyba że inne leki nie działają.

W przypadku ciąży należy natychmiast porozmawiać z lekarzem. Lekarz powinien omówić możliwy
wpływ fenobarbitalu na nienarodzone dziecko oraz dokładnie rozważyć ryzyko i korzyści wynikające
z leczenia. Nie należy przerywać przyjmowania fenobarbitalu, dopóki nie omówi się tego z lekarzem,
ponieważ nagłe odstawienie leku może zwiększyć ryzyko wystąpienia drgawek, które mogą mieć
szkodliwy wpływ na pacjentkę i jej nienarodzone dziecko.

Jeśli kobieta przyjmowała fenobarbital w trzecim trymestrze ciąży, należy monitorować ciążę w celu
wykrycia potencjalnych zaburzeń u noworodka, takich jak drgawki, nadmierny płacz, osłabienie
mięśni, zaburzenia ssania.

Kobiety w wieku rozrodczym, antykoncepcja
Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia
fenobarbitalem i przez dwa miesiące po jego zakończeniu. Fenobarbital może wpływać na działanie
hormonalnych środków antykoncepcyjnych, takich jak pigułki antykoncepcyjne, i zmniejszać ich
skuteczność w zapobieganiu ciąży. Należy porozmawiać z lekarzem, który omówi najbardziej
odpowiedni rodzaj antykoncepcji do zastosowania podczas przyjmowania fenobarbitalu.

Jeśli pacjentka jest kobietą w wieku rozrodczym i planuje ciążę, przed przerwaniem antykoncepcji i
przed zajściem w ciążę powinna porozmawiać z lekarzem o zmianie na inne odpowiednie metody
leczenia, aby uniknąć narażenia nienarodzonego dziecka na fenobarbital.

Fenobarbital stosowany w III trymestrze ciąży może wywołać u noworodka fizyczne uzależnienie,
objawy odstawienia oraz krwawienia.

Leku Luminalum UNIA nie wolno stosować w okresie karmienia piersią, ponieważ lek przenika do
mleka matki.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Lek Luminalum UNIA może powodować senność i wydłużenie czasu reakcji, dlatego w trakcie
leczenia nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.

Luminalum UNIA zawiera laktozę jednowodną oraz sód

Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien
skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej tabletce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od
sodu”.

3. Jak przyjmować Luminalum UNIA

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy
zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Lek Luminalum UNIA można przyjmować niezależnie od posiłków.

Zalecane dawkowanie

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta (do uzyskania we krwi stężenia w
zakresie od 15 do 40 mikrogramów na mL).

Dorośli
zazwyczaj stosuje się od 60 mg do 200 mg (2 tabletki) na dobę, w dawce pojedynczej. Lek należy
przyjmować na noc.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Nie stosować u dzieci i młodzieży.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Luminalum UNIA

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Objawy ostrego przedawkowania:
- ciężkie splątanie (patrz w punkcie 4: Możliwe działania niepożądane);
- osłabienie lub brak odruchów;
- znaczna senność;
- gorączka, obniżenie temperatury ciała;
- zaburzenia oddychania;
- bradykardia (spowolnienie bicia serca);
- niewyraźna mowa;
- zataczanie się;
- nietypowe ruchy gałek ocznych;
- znaczne osłabienie.

Objawy ciężkiego przedawkowania:
- oddech Cheyne’a-Stokesa (nieregularny oddech – płytki, zwolniony, a nawet bezdech na
  przemian z hiperwentylacją – bardzo głębokim oddechem);
- brak odruchów;
- tachykardia (przyspieszone bicie serca);
- śpiączka;
- może wystąpić zespół wstrząsowy objawiający się bezdechem, zapaścią naczyniową,
  zatrzymaniem oddechu prowadzący do zgonu.

Objawy przewlekłego przedawkowania:
- ciężkie splątanie;
- ciągła drażliwość;
- zaburzona ocena sytuacji;
- zaburzenia snu.

Pominięcie przyjęcia leku Luminalum UNIA

W przypadku pominięcia dawki leku należy przyjąć lek tak szybko, jak to jest możliwe. Jeśli zbliża się
pora przyjęcia kolejnej dawki leku, należy opuścić pominiętą dawkę. Następną dawkę przyjąć w
zwykłym czasie.

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie przyjmowania leku Luminalum UNIA

Lek należy odstawiać stopniowo. Nagłe przerwanie przyjmowania leku Luminalum UNIA może
spowodować wystąpienie objawów odstawienia, takich jak:
- delirium (majaczenie);
- drżenie, drgawki;
- bezsenność, koszmary nocne;
- drażliwość;
- zgon.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

- Objawy wymagające natychmiastowego kontaktu z lekarzem:

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100

pacjentów):
- stany splątania (zaburzenia świadomości i orientacji co do czasu, miejsca, sytuacji lub własnej
  osoby);
- depresja (nadmierny smutek), zwłaszcza u osób w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) lub
  wyniszczonych;
- reakcje paradoksalne (niepokój, pobudzenie, agresywne zachowania), zwłaszcza u dzieci, u osób
  w podeszłym wieku lub wyniszczonych.

Rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000

pacjentów):
- agranulocytoza (znaczne zmniejszenie liczby granulocytów – jednego z rodzaju białych krwinek,
  powodujące większą podatność na zakażenia);
- reakcje alergiczne (wysypka lub pokrzywka, obrzęk powiek, twarzy lub warg, świszczący oddech
  lub duszność występujące zwłaszcza u osób z astmą, pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym);
- złuszczające zapalenie skóry (gorączka, zaczerwieniona, zgrubiała lub łuszcząca się skóra);
- omamy (spostrzeganie nieistniejących przedmiotów, osób);
- niedociśnienie (zmniejszenie ciśnienia krwi);
- niedokrwistość megaloblastyczna (objawiająca się osłabieniem, łatwym męczeniem się, bladością
  skóry i błon śluzowych, bólem i zawrotami głowy, utratą poczucia smaku, pieczeniem języka,
  biegunką lub zaparciami);
- zespół Stevensa-Johnsona (pęcherze na skórze i (lub) błonach śluzowych, które pękając
  przechodzą w bolesne rany (nadżerki); często towarzyszy im gorączka, ból mięśni i stawów);
- małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi – większe ryzyko krwawienia i powstawania
  siniaków).

Bardzo rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000

pacjentów):
- potencjalnie zagrażające życiu wysypki skórne: zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna rozpływna
  martwica naskórka (patrz w punkcie 2).

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

- występowały wysypki skórne mogące zagrażać życiu (reakcja polekowa z eozynofilią i objawami
  ogólnymi) (patrz punkt 2).

- Objawy niepożądane występujące w przypadku długotrwałego stosowania fenobarbitalu:

- uszkodzenie wątroby (zażółcenie białkówek oczu lub skóry);
- osteopenia (zmniejszenie masy kostnej);
- krzywica (choroba przewlekła wywołana niedoborem witaminy D, powodująca zniekształcenia
  kości. Objawia się bólem i tkliwością uciskową kości, brakiem łaknienia, osłabieniem mięśni,
  niewyjaśnionym zmniejszeniem masy ciała).

- Objawy wymagające kontaktu z lekarzem tylko w przypadkach, gdy nie ustępują lub są

   uciążliwe:

Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):

- zaburzenia równowagi;
- zawroty lub uczucie pustki w głowie;
- senność;
- odczucia podobne do reakcji po nadużyciu alkoholu.

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100

pacjentów):
- niepokój lub nerwowość;
- zaparcia;
- stany zamroczenia;
- bóle głowy;
- drażliwość;
- nudności lub wymioty;
- koszmary nocne lub zaburzenia snu.

- Objawy wymagające kontaktu z lekarzem, występujące po zaprzestaniu leczenia

   fenobarbitalem:

Objawy umiarkowane, występujące w ciągu 8 do 12 godzin:
- niepokój;
- drgania mięśni, drżenie rąk;
- osłabienie;
- zawroty głowy;
- zaburzenia widzenia;
- nudności, wymioty;
- zaburzenia snu, zwiększona ilość marzeń sennych lub koszmary nocne;
- niedociśnienie ortostatyczne (zawroty głowy lub omdlenia podczas podnoszenia z pozycji
  siedzącej lub leżącej).

Objawy ciężkie, występujące w czasie 16 godzin i trwające do 5 dni:
- drgawki;
- omamy.

Istnieją doniesienia o zaburzeniach kostnych łącznie z osteopenią, osteoporozą („rozrzedzenie” kości)
oraz złamaniami. Należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą w przypadku stosowania
długoterminowej terapii lekami przeciwpadaczkowymi, osteoporozy lub przyjmowania steroidów.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Luminalum UNIA

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin
ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Luminalum UNIA

- Substancją czynną leku jest fenobarbital. Każda tabletka zawiera 100 mg fenobarbitalu.
- Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna; żelatyna; magnezu stearynian; talk; skrobia
  ziemniaczana; karboksymetyloskrobia sodowa.

Jak wygląda Luminalum UNIA i co zawiera opakowanie

Tabletki pakowane są w blistry z folii Al/PCW.
Opakowanie leku to 10 tabletek koloru białego, obustronnie wypukłych, bez odprysków i plam
(1 blister) umieszczonych wraz z ulotką informacyjną w tekturowym pudełku.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Zakłady Farmaceutyczne „UNIA” Spółdzielnia Pracy
ul. Chłodna 56/60, 00-872 Warszawa
tel.: 22 620 90 81 wew. 190, faks: 22 654 92 40
e-mail: unia@uniapharm.pl

Treść ulotki leku Luminalum UNIA jest dostępna w systemie Ulotka Audio pod ogólnopolskim,
bezpłatnym numerem telefonu: 800 706 848.

Data ostatniej aktualizacji ulotki: