Lorafen

1. Co to jest Lorafen i w jakim celu się go stosuje

Lorafen zawiera jako substancję czynną lorazepam, który należy do grupy leków zwanych
benzodiazepinami. Lorafen wykazuje działanie przeciwlękowe i nasenne oraz słabsze działanie
przeciwdrgawkowe i rozluźniające napięcie mięśni szkieletowych.

Lorafen stosowany jest doraźnie i krótkotrwale w leczeniu:
- lęku różnego pochodzenia;
- zaburzeń snu związanego ze stanami wzmożonego lęku.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Lorafen

Kiedy nie stosować leku Lorafen

Jeśli u pacjenta stwierdzono:

● uczulenie (nadwrażliwość) na lorazepam lub inne leki z grupy benzodiazepin lub którykolwiek ze
  składników leku (wymienione w punkcie 6);
● ciężką niewydolność oddechową;
● zespół bezdechu sennego (częste, krótkie przerwy w oddychaniu podczas snu);
● ciężką niewydolność wątroby i nerek;
● jaskrę z wąskim kątem przesączania;
● miastenię (choroba powodująca osłabienie mięśni i nadmierne zmęczenie);
● ostrą porfirię (rzadka choroba metaboliczna związana z krwią);
● zatrucie alkoholem lub lekami działającymi na ośrodkowy układ nerwowy.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Ogólne informacje dotyczące efektów obserwowanych po leczeniu benzodiazepinami i innymi lekami o
działaniu podobnym do benzodiazepin, które należy brać pod uwagę stosując Lorafen.

• Tolerancja

   Po stosowaniu leku Lorafen przez kilka tygodni, jego skuteczność może się zmniejszyć.

• Uzależnienie

   Stosowanie lorazepamu przez dłuższy czas może prowadzić do uzależnienia psychicznego i
   fizycznego. Ryzyko rozwoju uzależnienia rośnie wraz ze zwiększeniem dawki oraz czasu leczenia
   i jest większe u pacjentów uzależnionych od alkoholu lub leków, a także u pacjentów z
   zaburzeniami osobowości.

• Objawy odstawienia

   W przypadku nagłego odstawienia leku mogą wystąpić u pacjenta objawy odstawienia, takie jak:
   bóle głowy, bóle mięśniowe, zwiększony niepokój, napięcie, podniecenie, niepokój ruchowy,
   dezorientacja, zaburzenia snu, drażliwość. W cięższych przypadkach mogą wystąpić: utrata
   poczucia rzeczywistości, zaburzenia osobowości, nadwrażliwość na dźwięk, dotyk, światło, hałas,
   uczucie mrowienia i drętwienie kończyn, omamy i urojenia, drgawki padaczkowe.

• Zjawisko „z odbicia” i niepokój

   Podczas odstawiania leku Lorafen może wystąpić przejściowy nawrót nasilonych objawów, które
   były przyczyną stosowania leku (tzw. zjawisko „z odbicia”). Objawom tym często towarzyszą
   zmiany nastroju, niepokój, zaburzenia snu i bezsenność. W celu zminimalizowania ryzyka
   wystąpienia tych objawów zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku.

• Niepamięć następcza (niezdolność do pamiętania zdarzeń po zastosowaniu leku)

   Lorafen może powodować niepamięć następczą (trudność uczenia się i zapamiętywania nowych
   informacji – nowe dane nie są trwale zapamiętywane). Stan taki pojawia się najczęściej w ciągu
   kilku godzin od podania leku, szczególnie w dużej dawce. Jeżeli lekarz zalecił stosowanie leku
   Lorafen raz na dobę, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia niepamięci następczej zaleca się
   przyjmowanie leku pół godziny przed udaniem się na spoczynek i zapewnienie odpowiednich
   warunków do ciągłego, nieprzerwanego snu trwającego 7-8 godzin.

• Reakcje psychiczne i paradoksalne

   U dzieci i osób w podeszłym wieku zwiększa się ryzyko pojawienia się nieprawidłowych reakcji
   psychicznych i paradoksalnych (przeciwnych do oczekiwanych), takich jak: niepokój, pobudzenie,
   drażliwość, agresja, złość, wściekłość, urojenia, koszmary nocne, halucynacje, psychozy,
   zaburzenia zachowania.
   W przypadku wystąpienia takich objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Specyficzne grupy pacjentów

• Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać mniejsze dawki leku Lorafen (patrz punkt 3), z

   uwagi na możliwość nasilenia działań niepożądanych, głównie zaburzeń orientacji i koordynacji
   ruchowej (upadki, urazy).

• Pacjenci z niewydolnością wątroby lub nerek lub z przewlekłą niewydolnością oddechową

   powinni przed przyjęciem leku Lorafen poinformować lekarza o swym stanie.

• Stosowanie w depresji: Przed zastosowaniem leku Lorafen należy poinformować lekarza o

   wszelkich chorobach psychicznych. Pacjenci z objawami depresji lub lęku związanego z depresją
   powinni stosować jednocześnie kilka leków. Podawanie pacjentom z depresją jedynie leku
   Lorafen może spowodować nasilenie objawów depresji, w tym myśli samobójczych.

• Podczas stosowania benzodiazepin może się ujawnić zamaskowana depresja.

• Pacjenci uzależnieni od alkoholu, narkotyków lub leków powinni przed przyjęciem leku Lorafen

   poinformować lekarza o tych nałogach, gdyż występuje u nich duże ryzyko rozwoju uzależnienia
   psychicznego i fizycznego. Ta grupa pacjentów powinna stosować Lorafen pod ścisłą kontrolą
   lekarza.

• Lorafen u pacjentów z porfirią może spowodować nasilenie objawów tej choroby. Pacjenci z

   porfirią przed rozpoczęciem leczenia lekiem Lorafen powinni poinformować lekarza o tej
   chorobie.

• Pacjenci z jaskrą (choroba oczu, której objawem jest zwiększone ciśnienie w oczach) przed

   rozpoczęciem leczenia lekiem Lorafen powinni poinformować lekarza o tej chorobie.

• W czasie przedłużonego leczenia lorazepamem, lekarz zwykle zleca wykonywanie okresowych

   badań krwi (morfologia z rozmazem) i analizy moczu.

Inne leki i Lorafen

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio a także o
lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Jest to szczególnie istotne, jeśli pacjent stosuje któryś z niżej wymienionych leków lub pije alkohol:
• fluwoksamina, fluoksetyna oraz inne leki stosowane w leczeniu chorób psychicznych
• leki stosowane w bezsenności
• leki stosowane w chorobach alergicznych, które mogą powodować senność
• leki stosowane w padaczce (np. karbamazepina, fenytoina, hydantoina)
• leki stosowane w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy (np. cymetydyna, omeprazole, cyzapryd)
• ryfampicyna (lek stosowany w leczeniu gruźlicy)
• ketokonazol (lek przeciwgrzybiczy)
• leki stosowane do znieczulenia ogólnego
• silne leki przeciwbólowe (np. morfina, kodeina)
• leki zwiotczające mięśnie szkieletowe (np. baclofen)
• leki stosowane w chorobie Parkinsona (np. lewodopa)
• doustne leki antykoncepcyjne
• alkohol: picie alkoholu podczas przyjmowania leku Lorafen może nasilać jego działanie i
   prowadzić do wystąpienia reakcji paradoksalnych, takich jak: pobudzenie psychoruchowe,
   agresywne zachowanie (patrz punkt 2., Ostrzeżenia i środki ostrożności).
• opioidy: jednoczesne stosowanie leku Lorafen i opioidów (silne leki przeciwbólowe, leki
   stosowane w leczeniu substytucyjnym [leczenie uzależnień], niektóre leki na kaszel) zwiększa
   ryzyko wystąpienia senności, trudności w oddychaniu (depresja oddechowa), śpiączki a także
  może zagrażać życiu. Dlatego jednoczesne stosowanie tych leków można rozważać tylko wtedy,
   gdy inne opcje leczenia nie są możliwe.
   Jeśli jednak lekarz przepisze lek Lorafen jednocześnie z opioidami, to w ograniczonej dawce i na
   jak najkrótszy czas trwania równoczesnego leczenia..
   Pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach opioidowych i ściśle
   przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących dawkowania. Pomocne może być poinformowanie
   znajomych lub krewnych, aby byli świadomi możliwości pojawienia się wymienionych objawów.
   W razie wystąpienia takich objawów, należy skontaktować się z lekarzem.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Leku Lorafen nie należy przyjmować w okresie ciąży.

Lorafen przenika do mleka kobiecego. Jeżeli zajdzie konieczność podania leku, należy przerwać
karmienie piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

W trakcie leczenia lekiem Lorafen nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn może być ograniczona z powodu możliwości
wystąpienia senności, zaburzeń koncentracji lub innych działań niepożądanych obniżających
koncentrację (patrz punkt 4., Możliwe działania niepożądane).

Lek Lorafen o mocy 1 mg zawiera substancje pomocnicze o znanym działaniu:

• laktozę i sacharozę: jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów,
   pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
• sód: mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę drażowaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od
   sodu”.

Lek Lorafen o mocy 2,5 mg zawiera substancje pomocnicze o znanym działaniu:

• laktozę i sacharozę: jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów,
   pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.
• czerwień koszenilową (E 124), która może powodować reakcje alergiczne.
• sód: mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę drażowaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od
   sodu”.

3. Jak stosować Lorafen

Lorafen należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza.
W razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem.

Dorośli i dzieci powyżej 12 lat

W zaburzeniach lękowych początkowo podaje się zwykle 2 mg do 3 mg lorazepamu na dobę w 2 lub

3 dawkach podzielonych, a następnie, jeśli zachodzi konieczność, lekarz zwiększy dawkę leku do

6 mg na dobę, w 2 lub 3 dawkach podzielonych.

Dawkę lorazepamu lekarz zwiększy stopniowo, zaczynając od zwiększenia dawki przyjmowanej
wieczorem. Maksymalnie można podać do 10 mg/dobę.

W zaburzeniach snu spowodowanych lękiem zwykle podaję się 2 mg do 4 mg lorazepamu raz na dobę
przed snem.

Dzieci poniżej 12 lat

Nie ustalono bezpieczeństwa ani skuteczności lorazepamu u dzieci poniżej 12 lat.

Pacjenci w podeszłym wieku

Zwykle wystarcza połowa dawki zalecanej dla dorosłych pacjentów (patrz punkt 2., Ostrzeżenia i
środki ostrożności).

Czas leczenia

Czas leczenia ustala lekarz.

Sposób podawania

Tabletki leku Lorafen należy połykać popijając niewielką ilością wody.
Lekarz rozpocznie leczenie od najmniejszej skutecznej dawki i w razie konieczności będzie ją
stopniowo zwiększał.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Lorafen

Objawami przedawkowania są zaburzenia świadomości, senność, niewyraźna mowa. W ciężkich
przypadkach zatrucia może wystąpić: niezborność ruchowa, niedociśnienie, osłabienie mięśni,
zaburzenie oddychania, śpiączka a nawet zgon.
W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku Lorafen należy niezwłocznie
skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego oddziału ratunkowego w szpitalu. Należy
zabrać ze sobą lek w oryginalnym pudełku tak, aby personel mógł dokładnie sprawdzić, jaki lek
został zastosowany.

Pominięcie zastosowania leku Lorafen

Jeśli pacjent zapomni o zażyciu dawki leku, powinien zażyć kolejną dawkę najszybciej jak tylko
sobie o tym przypomni. Jednakże, jeśli zbliża się czas zażycia kolejnej dawki, należy pominąć
zapomnianą dawkę i następną zażyć zgodnie z zaleceniem. W przypadku, gdy pacjent zapomni o
zażyciu dwóch lub więcej dawek, należy skontaktować się z lekarzem.
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Lorafen

Nie należy przerywać stosowania leku, chyba że jest to zgodne z zaleceniem lekarza. Możliwe jest
ponowne wystąpienie objawów choroby. Jeśli lekarz zadecyduje o zaprzestaniu stosowania leku,
dawka leku powinna być stopniowo zmniejszana przez kilka dni.

W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częstość działań niepożądanych pojawiających się po zastosowaniu leku określono następująco:
bardzo często – występują częściej niż u 1 na 10 osób;
często – występują rzadziej niż u 1 na 10 osób;

niezbyt często – występują rzadziej niż u 1 na 100 osób;

rzadko – występują rzadziej niż u 1 na 1 000 osób;

bardzo rzadko – występują rzadziej niż u 1 na 10 000 osób;

częstość nieznana - nie może być określona na podstawie dostępnych danych.

Ciężkie działania niepożądane

• występujące rzadko:
   ▪ dezorientacja, stany podniecenia i pobudzenia, depresja
   ▪ zażółcenie skóry, białek oczu, mocz o barwie brązowej – mogą to być objawy żółtaczki

• występujące bardzo rzadko:
   ▪ ciężka reakcja alergiczna w postaci świądu, obrzęku warg lub języka lub świszczącego oddechu
     lub duszności

• występujące z częstością nieznaną:
   ▪ depresja z tendencjami samobójczymi, niepokój, drażliwość, urojenia, koszmary senne, omamy
     (widzenie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją), psychozy (utrata kontaktu z rzeczywistością),
     nietypowe zachowania. Zaburzenia te najczęściej pojawiają się po spożyciu alkoholu i osób w
     podeszłym wieku lub z chorobami psychicznymi.
   ▪ śpiączka

• Jeśli wystąpi którykolwiek z wyżej podanych objawów niepożądanych, należy niezwłocznie

   poinformować lekarza prowadzącego lub zgłosić się do najbliższego oddziału ratunkowego w
   szpitalu.

Inne działania niepożądane, które mogą wystąpić po leczeniu lekiem Lorafen

Następujące działania niepożądane występują bardzo często:
- Senność, spowolnienie reakcji

Następujące działania niepożądane występują często:
- Osłabienie mięśni.

Następujące działania niepożądane występują rzadko:
- Alergiczne reakcje skórne - wysypki, świąd, pokrzywka
- Dezorientacja, zaburzenia emocjonalne, brak samokontroli, impulsywność, euforia, zaburzenia
  snu, ujawnienie się wcześniej istniejącej, ale nierozpoznanej depresji
- Ból i zawroty głowy, zaburzenia świadomości i dezorientacji, niezborność ruchów. Działania te
  występują najczęściej na początku leczenia, u pacjentów w podeszłym wieku i z reguły ustępują w
  czasie trwania dalszej kuracji.
- Zaburzenia pamięci, nieprawidłowe wymawianie
- Zaburzenia widzenia (niewyraźne, podwójne widzenie)
- Niewielkie obniżenie ciśnienia krwi
- Nudności, dolegliwości żołądkowe, uczucie suchości w jamie ustnej
- Niewielkie podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych, zaburzenia czynności wątroby z
  wystąpieniem żółtaczki (zażółcenie skóry, białek oczu).

Następujące działania niepożądane występują bardzo rzadko:
- Zmiana liczby niektórych komórek krwi.

Następujące działania niepożądane występują z częstością nieznaną:
- Brak apetytu
- Reakcje paradoksalne - niepokój psychoruchowy, bezsenność, zwiększona pobudliwość i
  agresywność, drżenie mięśniowe, drgawki. Reakcje paradoksalne najczęściej występują po
  spożyciu alkoholu, u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z chorobami psychicznymi.
- Uzależnienie psychiczne i fizyczne. Pacjenci nadużywający alkoholu lub leków są bardziej
  podatni na rozwinięcie uzależnienia.
- Zespół odstawienia po nagłym przerwaniu stosowania leku
- Zaburzenia koordynacji ruchowej
- Drżenie w okolicy ust, rytmiczne drżenia palców, niekontrolowane ruchy, skręcanie głowy,
  tułowia, twarzy.
- Spowolnienie akcji serca, ból w klatce piersiowej
- Zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu
- Zaburzenia miesiączkowania, popędu seksualnego
- Ogólne osłabienie, omdlenia

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Lorafen

Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu
ochrony przed światłem i wilgocią.

Nie stosować leku po upływie terminu ważności (EXP) zamieszczonego na opakowaniu. Termin
ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Lorafen

Substancją czynną leku jest lorazepam.

Lorafen 1 mg: Jedna tabletka drażowana zawiera 1 mg lorazepamu.
Pozostałe składniki to: skrobia ziemniaczana, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), żelatyna, talk,
magnezu stearynian, laktoza jednowodna, alkohol poliwinylowy, maltodekstryna, sacharoza, tytanu
dwutlenek, Opaglos 6000

Lorafen 2,5 mg: Jedna tabletka drażowana zawiera 2,5 mg lorazepamu.
Pozostałe składniki to: skrobia ziemniaczana, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), żelatyna, talk,
czerwień koszenilowa (E-124), magnezu stearynian, laktoza jednowodna, alkohol poliwinylowy,
maltodekstryna, sacharoza, czerwień koszenilowa – lak (E-124), tytanu dwutlenek, Opaglos 6000

Jak wygląda lek Lorafen i co zawiera opakowanie

Lorafen, 1 mg: Białe, okrągłe, obustronnie wypukłe, gładkie tabletki drażowane.
Lorafen, 2,5 mg: Różowe, okrągłe, obustronnie wypukłe, gładkie tabletki drażowane.

Opakowanie: 25 tabletek drażowanych

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” Spółka Akcyjna
ul. A. Fleminga 2
03-176 Warszawa
Numer telefonu: 22 811-18-14

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu
odpowiedzialnego.

Data ostatniej aktualizacji ulotki: