Letrox

1. Co to jest lek Letrox 25 mikrogramów i w jakim celu się go stosuje

Letrox 25 mikrogramów to lek zawierający hormon tarczycy lewotyroksynę jako substancję czynną.
Ma on takie same działanie jak hormon wytwarzany w naturalny sposób.

Celem leczenia lekiem Letrox 25 mikrogramów jest uzupełnienie niedoborów hormonu tarczycy i
(lub) złagodzenie zaburzeń czynności tarczycy.

Letrox 25 mikrogramów jest stosowany:
- W celu uzupełnienia niedoboru hormonów tarczycy w każdej postaci niedoczynności tarczycy.
- W celu zapobiegania wznowie wola tarczycy (powiększenia tarczycy) po leczeniu operacyjnym u
  pacjentów z prawidłową czynnością tarczycy.
- W leczeniu wola o charakterze łagodnym u pacjentów z prawidłową czynnością tarczycy.
- Pomocniczo w leczeniu nadczynności tarczycy w skojarzeniu z tyreostatykami (lekami, które
  hamują czynność tarczycy) po osiągnięciu prawidłowej czynności tarczycy.
- W leczeniu nowotworów złośliwych tarczycy, szczególnie po operacji usunięcia tarczycy, w celu
  zahamowania wzrostu guza oraz uzupełnienia niedoboru hormonów tarczycy.

Letrox 25 mikrogramów jest wskazany do stosowania we wszystkich grupach wiekowych.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Letrox 25 mikrogramów

Kiedy nie stosować leku Letrox 25 mikrogramów

- Jeśli pacjent ma uczulenie na lewotyroksynę sodową lub którykolwiek z pozostałych składników
  tego leku (wymienionych w punkcie 6).
- Jeśli u pacjenta występują następujące choroby lub poniższe stany:
   - nieleczona nadczynność tarczycy
   - nieleczona niedoczynność kory nadnerczy
   - nieleczona niedoczynność gruczołu przysadki, jeśli prowadzi do niewydolności kory nadnerczy
    wymagającej leczenia
   - ostry zawał mięśnia sercowego
   - ostre zapalenie mięśnia sercowego
   - ostre zapalenie wszystkich warstw ściany serca (zapalenie całego serca).

W przypadku ciąży nie wolno przyjmować leku Letrox 25 mikrogramów jednocześnie z lekami, które
hamują czynność tarczycy (tak zwanymi lekami przeciwtarczycowymi) (patrz też punkt „Ciąża,
karmienie piersią i wpływ na płodność”).

Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Letrox 25 mikrogramów lekarz powinien wykluczyć lub leczyć
następujące zaburzenia lub stany:
- chorobę wieńcową serca
- ból w klatce piersiowej z uciskiem (dusznicę bolesną)
- wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie tętnicze)
- niedoczynność gruczołu przysadki i (lub) nadnerczy
- obszary w tarczycy, które w sposób niekontrolowany wytwarzają hormony tarczycy (guzek
  autonomiczny).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Letrox 25 mikrogramów należy omówić to z lekarzem lub
farmaceutą.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas przyjmowania leku Letrox 25 mikrogramów:

- u pacjentów z przebytym zawałem mięśnia sercowego, chorobą wieńcową serca, osłabieniem
  mięśnia sercowego, z zaburzeniami rytmu serca (tachykardia), zapaleniem mięśnia sercowego bez
  ostrego przebiegu lub w przypadku długotrwałej niedoczynności tarczycy. W takich przypadkach
  należy unikać zbyt dużego stężenia hormonów tarczycy w krwi. Należy częściej oznaczać stężenie
  hormonów tarczycy. Jeśli wystąpią łagodne objawy nadczynności tarczycy związane z
  przyjmowaniem leku Letrox 25 mikrogramów, należy omówić to z lekarzem (patrz punkt 4
  „Możliwe działania niepożądane”).
- jeśli u pacjenta występuje niedoczynność nadnerczy.
- u pacjentów z niedoczynnością tarczycy spowodowaną niedoczynnością przysadki mózgowej.
  Przy współistnieniu niewydolności kory nadnerczy, lekarz powinien najpierw rozpocząć jej
  leczenie (terapia hydrokortyzonem). Bez odpowiedniego leczenia może wystąpić ostra
  niewydolność kory nadnerczy (kryzys Addisona).
- jeśli istnieje podejrzenie występowania obszarów tarczycy niekontrolowanie wytwarzających
  hormony. Należy to sprawdzić przeprowadzając dodatkowe badania czynności tarczycy przed
  rozpoczęciem leczenia.
- u kobiet po menopauzie ze zwiększonym ryzykiem utraty masy kostnej (osteoporozy). Lekarz
  prowadzący powinien znacznie częściej kontrolować czynność tarczycy, aby uniknąć zbyt dużych
  stężeń hormonu tarczycy w surowicy krwi oraz zapewnić zastosowanie najmniejszej skutecznej
  dawki leku.
- u pacjentów z cukrzycą. W celu dalszych informacji patrz punkt „Lek Letrox 25 mikrogramów a
  inne leki”.
- u pacjentów leczonych lekami przeciwzakrzepowymi (np. dikumarol) oraz lekami wpływającymi
  na tarczycę (np. amiodaron, inhibitory kinazy tyrozynowej [leki stosowane w leczeniu raka],
  salicylany i duże dawki furosemidu). W celu uzyskania dalszych informacji patrz punkt „Lek
  Letrox 25 mikrogramów a inne leki”.
- jeśli, np. pacjent dializowany jest leczony substancją sewelamer z powodu zbyt dużego stężenia
  fosforanów w krwi, lekarz prowadzący prawdopodobnie rozważy kontrolę pewnych parametrów
  krwi w celu oceny skuteczności leczenia lewotyroksyną (patrz też: „Lek Letrox 25 mikrogramów
  a inne leki.”).
- jeśli kiedykolwiek w przeszłości u pacjenta wystąpiła padaczka, ze względu na zwiększone ryzyko
  wystąpienia drgawek.
- jeśli u pacjenta wystąpi reakcja alergiczna (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”).
  Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub pracownikiem ochrony zdrowia lub
  natychmiast udać się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala.
- jeżeli u pacjenta mają zostać wykonane badania laboratoryjne sprawdzające stężenie hormonów
  tarczycy, pacjent powinien poinformować lekarza lub pracowników laboratorium o obecnym lub
  niedawnym przyjmowaniu biotyny (występującej też pod nazwami: witamina H, witamina B7
  albo witamina B8). Biotyna może wpływać na wyniki badań laboratoryjnych. W zależności od
  rodzaju badania, jego wyniki mogą być fałszywie zwiększone lub fałszywie zmniejszone z
  powodu przyjmowania biotyny. Lekarz może zalecić pacjentowi przerwanie stosowania biotyny
  przed wykonaniem badań laboratoryjnych. Należy również pamiętać, że inne przyjmowane przez
  pacjenta produkty, takie jak preparaty multiwitaminowe lub suplementy na włosy, skórę i
  paznokcie, mogą także zawierać biotynę. Może to wpłynąć na wyniki badań laboratoryjnych. Jeśli
  pacjent przyjmuje takie produkty, powinien poinformować o tym lekarza lub pracowników
  laboratorium (należy zapoznać się z informacjami w punkcie „Lek Letrox 25 mikrogramów a inne
  leki”).

Nieprawidłowe zastosowanie

Nie wolno stosować leku Letrox 25 mikrogramów w celu zmniejszenia masy ciała. U pacjentów z
prawidłowym stężeniem hormonów tarczycy w surowicy krwi, dodatkowe przyjmowanie hormonów
tarczycy nie spowoduje zmniejszenia masy ciała. Przyjmowanie dodatkowych ilości hormonów
tarczycy lub zwiększanie dawki bez specjalnych zaleceń lekarza może powodować ciężkie, a nawet
zagrażające życiu działania niepożądane, zwłaszcza w skojarzeniu z innymi lekami zmniejszającymi
masę ciała.

Zmiana leczenia

W przypadku konieczności zamiany leku na inny lek zawierający lewotyroksynę może wystąpić
zaburzenie równowagi czynności tarczycy. W przypadku jakichkolwiek pytań dotyczących zamiany
leku należy omówić to z lekarzem. Pacjentów należy ściśle monitorować (kliniczne i biologiczne) w
okresie przejściowym. Należy poinformować lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek działania
niepożądane, ponieważ może to wskazywać na konieczność dostosowania dawki (zwiększenie lub
zmniejszenie dawki).

Osoby w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku (szczególnie w przypadku problemów z sercem), należy ostrożnie
zwiększać dawkę, a pacjenci powinni częściej poddawać się kontroli lekarskiej.

Dzieci i młodzież

Rozpoczynając leczenie lewotyroksyną u niemowląt urodzonych przedwcześnie z bardzo małą
urodzeniową masą ciała, należy regularnie kontrolować ciśnienie krwi, ponieważ może wystąpić nagły
spadek ciśnienia krwi (tak zwana zapaść krążeniowa) (patrz punkt 4 „Możliwe działania
niepożądane”).

Lek Letrox 25 mikrogramów a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Lek Letrox 25 mikrogramów wpływa na działanie następujących substancji leczniczych i grup

leków:
• Leki przeciwcukrzycowe (leki zmniejszające stężenie cukru we krwi takie jak metformina,
  glimepiryd, glibenklamid oraz insulina):
  U pacjentów chorych na cukrzycę należy regularnie kontrolować stężenie cukru we krwi
  zwłaszcza na początku i po zakończeniu leczenia hormonami tarczycy. W razie potrzeby
  lekarz może dostosować dawkę leku zmniejszającego stężenie cukru we krwi, ponieważ
  lewotyroksyna może osłabiać jego działanie.
• Pochodne kumaryny (leki przeciwzakrzepowe):
  W razie jednoczesnego stosowania leku Letrox 25 mikrogramów z pochodnymi kumaryny
  (np. dikumarolem), należy regularnie kontrolować parametry krzepnięcia krwi. W razie
  potrzeby lekarz może zmniejszyć dawkę leku przeciwzakrzepowego, ponieważ lewotyroksyna
  może nasilać jego działanie.

Na działanie leku Letrox 25 mikrogramów mogą mieć wpływ następujące leki:

• Żywice jonowymienne:
  Leki stosowane w celu zmniejszenia stężenia tłuszczów we krwi (np. cholestyramina,
  kolestypol) lub zmniejszenia dużych stężeń potasu we krwi (wapń lub sole sodowe kwasu
  polistyrenosulfonowego) należy przyjmować 4 do 5 godzin po przyjęciu leku Letrox 25
  mikrogramów. W przeciwnym razie leki te hamują wchłanianie lewotyroksyny z jelit i tym
  samym osłabiają jej skuteczność.

• Inhibitory pompy protonowej:
  Inhibitory pompy protonowej (takie jak omeprazol, esomeprazol, pantoprazol, rabeprazol i
  lansoprazol) stosowane w celu zmniejszenia ilości kwasu wytwarzanego przez żołądek, mogą
  hamować wchłanianie lewotyroksyny z jelit i tym samym osłabiają jej skuteczność. Jeśli
  pacjent przyjmuje lewotyroksynę w trakcie leczenia inhibitorami pompy protonowej, lekarz
  powinien monitorować czynność tarczycy i w razie konieczności dostosować dawkę leku
  Letrox 25 mikrogramów.

• Sewelamer i węglan lantanu:
  Sewelamer i węglan lantanu (leki stosowane w celu obniżenia zwiększonego stężenia
  fosforanów w surowicy pacjentów dializowanych) mogą zmniejszać wchłanianie i
  skuteczność lewotyroksyny. Lekarz prowadzący będzie przeprowadzać częstsze kontrole
  czynności tarczycy (patrz również punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

• Substancje wiążące kwasy żółciowe:
  Kolesewelam (lek zmniejszający duże stężenie cholesterolu w krwi) wiąże lewotyroksynę, a
  tym samym zmniejsza wchłanianie lewotyroksyny z jelita. Dlatego lek Letrox 25
  mikrogramów należy przyjmować 4 godziny przed przyjęciem kolesewelamu.

• Leki zobojętniające sok żołądkowy zawierające glin, leki zawierające żelazo, leki zawierające
  wapń:
  Lek Letrox 25 mikrogramów należy stosować co najmniej 2 godziny przed przyjęciem leków
  zobojętniających sok żołądkowy zawierających glin (leki zobojętniające, sukralfat), leków
  zawierających żelazo lub leków zawierających wapń. W przeciwnym razie leki te mogą
  osłabiać wchłanianie lewotyroksyny z jelit i tym samym zmniejszać jej skuteczność.

• Propylotiouracyl, glikokortykoidy, beta-adrenolityki (szczególnie propranolol):
  Propylotiouracyl (lek stosowany w nadczynności tarczycy), glikokortykoidy (hormony kory
  nadnerczy, „kortyzon”), beta-adrenolityki (leki spowalniające czynność serca i zmniejszające
  ciśnienie tętnicze krwi) hamują przekształcanie lewotyroksyny do bardziej aktywnej postaci
  liotyroniny i dlatego mogą zmniejszać skuteczność leku Letrox 25 mikrogramów.

• Amiodaron i środki kontrastujące zawierające jod:
  Amiodaron (lek stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca) oraz środki kontrastujące
  zawierające jod (głównie leki używane w diagnostyce rentgenowskiej) mogą, z powodu dużej
  zawartości jodu, wywołać zarówno niedoczynność, jak i nadczynność tarczycy.
  Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z wolem guzkowym, u których może istnieć
  nierozpoznana obecność guzków autonomicznych tarczycy (autonomii) uwalniających
  hormon w sposób niekontrolowany. Amiodaron hamuje przekształcanie lewotyroksyny do
  bardziej aktywnej postaci liotyroniny i dlatego wpływa na działanie leku Letrox 25
  mikrogramów. W razie konieczności lekarz prowadzący dostosuje dawkę leku Letrox 25
  mikrogramów.

• Następujące leki mogą wpływać na sposób działania leku Letrox 25 mikrogramów:
   o Salicylany, szczególnie dawki powyżej 2 g na dobę (leki przeciwgorączkowe i
      przeciwbólowe)
   o Dikumarol (lek przeciwzakrzepowy)
   o Furosemid (lek moczopędny) w dużych dawkach (250 mg)
   o Klofibrat (lek zmniejszający zwiększone stężenie tłuszczów w krwi)

• Leki antykoncepcyjne oraz leki stosowane w hormonalnej terapii zastępczej:
  Środki antykoncepcyjne zawierające estrogeny („pigułki antykoncepcyjne”) oraz
  pomenopauzalna hormonalna terapia zastępcza mogą zwiększać zapotrzebowanie na
  lewotyroksynę.

• Sertralina, chlorochina / proguanil:
  Sertralina (lek stosowany w leczeniu depresji) oraz chlorochina i proguanil (leki stosowane w
  leczeniu malarii i reumatoidalnego zapalenia stawów) zmniejszają skuteczność
  lewotyroksyny.

• Ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina, barbiturany, produkty zawierające ziele dziurawca:
  Ryfampicyna (antybiotyk), karbamazepina (stosowana w leczeniu padaczki), fenytoina
  (stosowana w leczeniu padaczki i w zaburzeniach rytmu serca), barbiturany (stosowane w
  napadach padaczkowych, do znieczulenia; niektóre leki nasenne) oraz produkty zawierające
  ziele dziurawca (ziołowy produkt leczniczy) mogą osłabiać działanie lewotyroksyny.

• Inhibitory proteazy (leki stosowane w leczeniu zakażeń HIV i wirusem przewlekłego
  zapalenia wątroby typu C):
  Lekarz powinien dokładnie obserwować objawy choroby i kontrolować czynność tarczycy u
  pacjentów przyjmujących jednocześnie lewotyroksynę oraz inhibitory proteazy (lopinawir,
  rytonawir). W trakcie jednoczesnego stosowania lewotyroksyny z lopinawirem i (lub)
  rytonawirem może nastąpić osłabienie jej skuteczności.

• Inhibitory kinazy tyrozynowej (leki stosowane w leczeniu raka):
  Lekarz powinien dokładnie obserwować objawy kliniczne i kontrolować czynność tarczycy u
  pacjentów przyjmujących jednocześnie lewotyroksynę oraz inhibitory kinazy tyrozynowej
  (np. imatynib, sunitynib, sorafenib, motesanib). Skuteczność lewotyroksyny może zostać
  osłabiona; w razie konieczności lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny.

• Orlistat:
  Orlistat (stosowany w leczeniu otyłości) może zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny.

• Biotyna (znana również jako witamina H, witamina B7 albo witamina B8):
  Jeśli pacjent przyjmuje obecnie lub niedawno przyjmował biotynę, musi poinformować o tym
  lekarza lub pracowników laboratorium, jeśli mają być u niego wykonane badania
  laboratoryjne hormonów tarczycy. Biotyna może wpływać na wyniki badań laboratoryjnych
  (patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

Lek Letrox 25 mikrogramów z jedzeniem i piciem

Nie należy przyjmować leku Letrox 25 mikrogramów razem z posiłkiem, szczególnie w przypadku
diety bogatej w wapń (np. mleko oraz produkty mleczne), ponieważ może to znacząco osłabiać
wchłanianie lewotyroksyny.
W przypadku diety zawierającej soję, lekarz będzie częściej kontrolował stężenie hormonów tarczycy
w krwi. W trakcie stosowania takiej diety oraz po jej zakończeniu, może okazać się konieczne
dostosowanie dawki leku Letrox 25 mikrogramów przez lekarza (zwykle są wymagane duże dawki),
ponieważ produkty zawierające soję zaburzają wchłanianie lewotyroksyny w jelitach, osłabiając w ten
sposób jej skuteczność.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Prawidłowe leczenie hormonami tarczycy jest szczególnie ważne dla zdrowia matki i płodu w okresie
ciąży oraz karmienia piersią. Dlatego należy nieprzerwanie prowadzić leczenie pod kontrolą lekarza
prowadzącego. Pomimo szerokiego stosowania lewotyroksyny w okresie ciąży, jej negatywny wpływ
na przebieg ciąży lub na zdrowie płodu lub noworodka pozostaje dotychczas nieznany.

Należy kontrolować czynność tarczycy zarówno w trakcie, jak i po okresie ciąży. Lekarz może
dostosować dawkę, ponieważ w okresie ciąży może zwiększać się zapotrzebowanie na hormon
tarczycy w związku ze zwiększonym stężeniem estrogenu w krwi (żeński hormon płciowy).
W okresie ciąży nie wolno stosować leku Letrox 25 mikrogramów jednocześnie z lekami, które
hamują czynność tarczycy (lekami tyreostatycznymi), ponieważ powoduje to konieczność
zastosowania większych dawek leku tyreostatycznego. Leki tyreostatyczne (w odróżnieniu od
lewotyroksyny) mogą przenikać do krwioobiegu dziecka przez łożysko i powodować niedoczynność
tarczycy u nienarodzonego dziecka. W przypadku nadczynności tarczycy w okresie ciąży, lekarz
powinien stosować włącznie małe dawki leków tyreostatycznych.

Nawet podczas leczenia dużymi dawkami lewotyroksyny ilość hormonu tarczycy przenikającego do
mleka kobiecego w okresie karmienia piersią jest bardzo mała i dlatego jest nieszkodliwa. Podczas
karmienia piersią należy kontynuować przyjmowanie Letrox 25 mikrogramów zgodnie z zaleceniami
lekarza.

Niedoczynność lub nadczynność tarczycy może mieć wpływ na płodność.
Podczas leczenia pacjentów z niedoczynnością tarczycy, dawkę leku Letrox 25 mikrogramów należy
dostosować na podstawie wyników badań laboratoryjnych, ponieważ niewystarczająca dawka może
nie poprawić niedoczynności tarczycy, a przedawkowanie może prowadzić do nadczynności tarczycy.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu leku Letrox 25 mikrogramów na zdolność
prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Lek Letrox 25 mikrogramów zawiera sód

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Letrox 25 mikrogramów

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości, należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.

Lekarz określi dawkę dobową dla każdego pacjenta na podstawie badań kontrolnych.

Dawkowanie

Dostępne są tabletki o różnej zawartości substancji czynnej (25-150 mikrogramów lewotyroksyny
sodowej) dla indywidualnego leczenia, co oznacza, że większość pacjentów przyjmować będzie jedną
tabletkę na dobę.

W zależności od objawów, lekarz będzie dostosowywał dawkę zgodnie z następującymi zaleceniami:

• W leczeniu niedoczynności tarczycy, początkowa dawka dla pacjentów dorosłych wynosi
  25-50 mikrogramów lewotyroksyny sodowej na dobę. Lekarz może zalecić zwiększenie
  dawki o 25-50 mikrogramów lewotyroksyny sodowej w odstępach 2-4 tygodniowych, aż do
  osiągnięcia dawki dobowej równej 100-200 mikrogramów lewotyroksyny sodowej.

• W celu zapobiegania wznowie wola po jego usunięciu oraz w leczeniu wola o charakterze
  łagodnym, dawka dobowa wynosi 75-200 mikrogramów lewotyroksyny sodowej.

• Pomocniczo w leczeniu nadczynności tarczycy w skojarzeniu z tyreostatykami, dawka
  dobowa wynosi 50-100 mikrogramów lewotyroksyny sodowej.

• Po operacji usunięcia tarczycy z powodu nowotworów złośliwych tarczycy dawka dobowa
  wynosi 150-300 mikrogramów lewotyroksyny sodowej.

Może okazać się odpowiednia mniejsza dawka hormonu tarczycy.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Dawka podtrzymująca podczas leczenia długotrwałej niedoczynności tarczycy (wrodzonej lub
nabytej) wynosi zwykle od 100 do 150 mikrogramów lewotyroksyny sodowej na m² powierzchni ciała
na dobę.
W przypadku noworodków i niemowląt z wrodzoną niedoczynnością tarczycy szczególnie ważne jest
jak najszybsze rozpoczęcie leczenia, w celu osiągnięcia prawidłowego rozwoju mentalnego i
fizycznego. Zalecana dawka początkowa wynosi od 10 do 15 mikrogramów lewotyroksyny sodowej
na kg masy ciała na dobę przez pierwsze 3 mies iące. Następnie lekarz dostosuje dawkę dobową
indywidualnie na podstawie wyników badania klinicznego (w szczególności na podstawie wartości
stężeń hormonów tarczycy w krwi).

U dzieci z nabytą niedoczynnością tarczycy, zalecana dawka początkowa wynosi od 12,5 do 50
mikrogramów lewotyroksyny sodowej na dobę. Lekarz będzie zwiększał dawkę dobową stopniowo w
odstępach 2 - 4 tygodniowych, aż do uzyskania całkowitej dawki substytucyjnej. W tym celu lekarz w
szczególności będzie monitorował stężenie hormonów tarczycy w krwi.

Pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z chorobą niedokrwienną serca, pacjenci z

niedoczynnością tarczycy
U pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca oraz u pacjentów z
ciężką lub długotrwałą niedoczynnością tarczycy l eczenie hormonami tarczycy powinno być
rozpoczynane ze szczególną ostrożnością (mała dawka początkowa, która następnie powinna być
zwiększana powoli w długich odstępach czasu, z jednoczesnym częstym monitorowaniem stężenia
hormonów tarczycy).

Pacjenci o małej masie ciała oraz pacjenci z dużym wolem

Doświadczenie wskazuje, że mniejsze dawki są również wystarczające u pacjentów o małej masie
ciała oraz u pacjentów z dużym wolem.

Sposób podawania

Należy przyjąć całkowitą dobową dawkę rano, popijając dużą ilością płynu, najlepiej szklanką wody,
na czczo, co najmniej na pół godziny przed śniadaniem. Substancja czynna jest lepiej wchłaniana na
czczo, niż przed lub po posiłku.
Dzieci otrzymują całkowitą dawkę dobową leku, co najmniej, na pół godziny przed pierwszym
posiłkiem. Tabletki można również rozpuścić w odpowiedniej ilości wody (10 - 15 mL), a powstałą w
ten sposób zawiesinę (za każdym razem tabletki muszą być rozpuszczane bezpośrednio przed
podaniem!) podać z niewielką, dodatkową ilością płynu (5 – 10 mL).

Czas stosowania

Lek Letrox 25 mikrogramów jest przyjmowany zazwyczaj przez całe życie w niedoczynności tarczycy
oraz po operacji usunięcia tarczycy z powodu nowotworu złośliwego tarczycy, a w przypadku wola o
charakterze łagodnym i zapobiegania wznowie wola leczenie trwa kilka miesięcy lub lat, a nawet do
końca życia. W terapii wspomagającej leczenie nadczynności tarczycy lek Letrox 25 mikrogramów
należy przyjmować tak długo jak tyreostatyki (leki, które hamują czynność tarczycy). Leczenie wola o
charakterze łagodnym z prawidłową czynnością tarczycy powinno trwać od 6 miesięcy do 2 lat. Jeżeli
w tym czasie leczenie lekiem Letrox 25 mikrogramów nie przynosi oczekiwanego skutku, lekarz
rozważy inne sposoby leczenia.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Letrox 25 mikrogramów

Objawy przedawkowania zostały opisane w punkcie 4. „Możliwe działania niepożądane”. Jeśli
pojawią się takie dolegliwości, należy udać się do lekarza.

Pominięcie zastosowania leku Letrox 25 mikrogramów

Jeśli pacjent kiedykolwiek przyjmie zbyt małą dawkę leku lub ją pominie, nie powinien stosować
dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Należy kontynuować przyjmowanie leku
zgodnie z zaleceniami lekarza.

Przerwanie stosowania leku Letrox 25 mikrogramów

W celu uzyskania odpowiednich efektów terapeutycznych lek Letrox 25 mikrogramów należy
przyjmować regularnie w zaleconej przez lekarza dawce. W żadnym przypadku nie wolno zmieniać,
przerywać ani przedwcześnie zakończyć leczenia lekiem Letrox 25 mikrogramów bez konsultacji z
lekarzem, ponieważ dolegliwości mogą ponownie powrócić.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się
do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek z pozostałych składników leku Letrox 25

mikrogramów
W przypadku nadwrażliwości na lewotyroksynę lub którykolwiek z pozostałych składników leku
Letrox 25 mikrogramów mogą wystąpić reakcje alergiczne na skórze oraz reakcje alergiczne związane
z układem oddechowym (zarówno natychmiast lub w ciągu kilku dni od podania leku), które mogą
zagrażać życiu. Objawy te mogą obejmować wysypkę, swędzenie, trudności w oddychaniu, duszność,
obrzęk twarzy, warg, gardła lub języka. Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub
pracownikiem ochrony zdrowia lub natychmiast udać się do oddziału ratunkowego najbliższego
szpitala.

Nietolerancja zastosowanej dawki, przedawkowanie
W pojedynczych przypadkach, gdy zalecana dawka nie jest tolerowana lub gdy lek został
przedawkowany, szczególnie w przypadkach zbyt szybkiego zwiększania dawki leku na początku
leczenia, mogą wystąpić typowe objawy nadczynności tarczycy.

Bardzo często: może dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów
• Kołatanie serca
• Bezsenność
• Ból głowy

Często: może dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 pacjentów
• Szybkie bicie serca (tachykardia)
• Nerwowość

Rzadko: może dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów
• Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe (zwłaszcza u dzieci)

Częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych
• Nadwrażliwość
• Zaburzenia rytmu serca
• Ból z uczuciem ucisku w klatce piersiowej (dusznica bolesna)
• Skórne reakcje alergiczne (np. obrzęk naczynioruchowy [trudności w oddychaniu lub obrzęk
  twarzy, warg, gardła lub języka], wysypka, pokrzywka)
• Niepokój
• Osłabienie mięśni, kurcze mięśni
• Osteoporoza podczas stosowania wysokich dawek lewotyroksyny, w szczególności u kobiet
  po menopauzie, głównie przyjmujących lek długotrwale
• Uczucie gorąca, nietolerancja wysokiej temperatury, zapaść naczyniowa u niemowląt
  urodzonych przedwcześnie z małą masą urodzeniową (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki
  ostrożności”)
• Zaburzenia miesiączkowania
• Biegunka
• Wymioty
• Nudności
• Zmniejszenie masy ciała
• Drżenia
• Nadmierna potliwość
• Gorączka

Należy powiedzieć lekarzowi o wystąpieniu działań niepożądanych. Zadecyduje on o tym, czy dawkę
dobową należy zmniejszyć, czy też przez kilka dni należy przerwać przyjmowanie leku. Gdy tylko
działania niepożądane ustąpią, lekarz może wznowić leczenie, ostrożnie dobierając dawkę.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: +48 22 49 21 301
Faks: +48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Letrox 25 mikrogramów

Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i opakowaniu
zewnętrznym po: „EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.
Przechowywać w oryginalnym blistrze w celu ochrony przed światłem.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Letrox 25 mikrogramów Substancją czynną leku jest lewotyroksyna sodowa.

Każda tabletka zawiera 25 mikrogramów lewotyroksyny sodowej.

Pozostałe składniki to:
Cysteiny chlorowodorek jednowodny (częściowo obecny w tabletce jako cystyna), celuloza
mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, skrobia żelowana, magnezu tlenek lekki, talk.

Jak wygląda lek Letrox 25 mikrogramów i co zawiera opakowanie
Lek Letrox 25 mikrogramów to białe do beżowych, okrągłe, lekko wypukłe tabletki.

Opakowanie zawiera 28, 50 lub 100 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

BERLIN – CHEMIE AG
Glienicker Weg 125
12489 Berlin, Niemcy

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku, należy zwrócić się do
miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
Berlin - Chemie/Menarini Polska Sp. z o.o.
Tel.: +48 22 566 21 00
Faks: +48 22 566 21 01

Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru

Gospodarczego pod następującymi nazwami:

Bułgaria: L-Thyroxin 25 Berlin-Chemie

Czechy: Letrox

Niemcy: L-Thyroxin BC 25 Mikrogramm

Łotwa: Levothyroxine sodium Berlin-Chemie 25 mikrogrami tabletes

Litwa: L-Thyroxin Berlin-Chemie 25

Polska: Letrox 25 mikrogramów
Słowacja: L-Thyroxin 25 Berlin-Chemie

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 04/2023