Lenalidomide Sandoz

1. Co to jest lek Lenalidomide Sandoz i w jakim celu się go stosuje

Co to jest lek Lenalidomide Sandoz

Lek Lenalidomide Sandoz zawiera substancję czynną lenalidomid i należy do grupy leków, które
wpływają na czynność układu odpornościowego.

W jakim celu stosuje się lek Lenalidomide Sandoz

Lek Lenalidomide Sandoz stosuje się u dorosłych w leczeniu:
- szpiczaka mnogiego,
- zespołów mielodysplastycznych,
- chłoniaka z komórek płaszcza,
- chłoniaka grudkowego.

Szpiczak mnogi

Szpiczak mnogi jest rodzajem nowotworu, który powstaje w wyniku rozrostu pewnego rodzaju
krwinek białych, nazywanych komórkami plazmatycznymi. Komórki te gromadzą się w szpiku
kostnym i dzielą się w niekontrolowany sposób. Może to prowadzić do uszkodzeń kości i nerek.

W zasadzie szpiczak mnogi jest nieuleczalny. Jednak możliwe jest czasowe znaczne złagodzenie lub
usunięcie objawów choroby. Stan taki nazywa się „remisją”.

Noworozpoznany szpiczak mnogi – u pacjentów po przeszczepieniu szpiku kostnego
Lek Lenalidomide Sandoz stosuje się bez innych leków w leczeniu podtrzymującym u pacjentów,
którzy uzyskali odpowiedni stan po przeszczepieniu szpiku kostnego.

Noworozpoznany szpiczak mnogi – u pacjentów, u których nie jest możliwe przeszczepienie szpiku
kostnego
Lek Lenalidomide Sandoz przyjmuje się razem z innymi lekami, w tym między innymi:
- z lekiem stosowanym w chemioterapii, zwanym „bortezomibem”
- z lekiem o działaniu przeciwzapalnym o nazwie „deksametazon”,
- z lekiem stosowanym w chemioterapii o nazwie „melfalan” oraz
- z lekiem hamującym czynność układu odpornościowego o nazwie „prednizon”.

Pacjent rozpoczyna leczenie przyjmując lek Lenalidomide Sandoz razem z dodatkowymi lekami,
a następnie kontynuuje leczenie samym lekiem Lenalidomide Sandoz.

Jeśli pacjent ma 75 lat lub więcej albo stwierdzono u niego zaburzenia czynności nerek o nasileniu
umiarkowanym lub ciężkim, lekarz przeprowadzi dokładne badania przed rozpoczęciem stosowania
leku Lenalidomide Sandoz.

Szpiczak mnogi – u pacjentów otrzymujących wcześniejsze leczenie
Lek Lenalidomide Sandoz przyjmuje się razem z lekiem przeciwzapalnym - deksametazonem.

Lek Lenalidomide Sandoz może zatrzymać zaostrzenie objawów szpiczaka mnogiego. Wykazano
również, że może opóźnić nawrót szpiczaka po leczeniu.

Zespoły mielodysplastyczne (MDS)

Zespoły mielodysplastyczne (MDS) to grupa różnych chorób krwi i szpiku kostnego. Obecne są
nieprawidłowe komórki krwi, które nie funkcjonują prawidłowo. U pacjentów mogą występować
różne objawy podmiotowe i przedmiotowe, włączając w to małą liczbę czerwonych krwinek
(niedokrwistość), konieczność przeprowadzania przetoczeń krwi oraz ryzyko zakażeń.

Lek Lenalidomide Sandoz w monoterapii stosuje się w leczeniu dorosłych pacjentów, u których
rozpoznano MDS, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe warunki:
- pacjent z powodu małej liczby czerwonych krwinek potrzebuje regularnych przetoczeń krwi
  („niedokrwistość zależna od przetoczeń”);
- u pacjenta występuje nieprawidłowość w komórkach szpiku kostnego nazywana „izolowaną
  nieprawidłowością cytogenetyczną w postaci delecji 5q”. Oznacza to, że organizm pacjenta nie
  wytwarza wystarczającej liczby zdrowych komórek krwi;
- u pacjenta stosowano uprzednio inne sposoby leczenia, które okazały się niewłaściwe lub nie były
  wystarczająco skuteczne.

Przyjmowanie leku Lenalidomide Sandoz może prowadzić do zwiększenia liczby zdrowych krwinek
produkowanych przez organizm, poprzez ograniczenie liczby komórek nieprawidłowych.
- może to prowadzić do zmniejszenia liczby wymaganych przetoczeń krwi. Możliwe jest, że
  przetoczenia nie będą już potrzebne.

Chłoniak z komórek płaszcza (MCL)

MCL to nowotwór części układu odpornościowego (tkanki limfatycznej). Atakuje on pewien typ
białych krwinek zwanych limfocytami B lub komórkami B. Chłoniak z komórek płaszcza to choroba
charakteryzująca się niekontrolowanym wzrostem limfocytów B, w wyniku czego dochodzi do ich
nagromadzenia w tkance limfatycznej, szpiku kostnym lub krwi.

Lek Lenalidomide Sandoz w monoterapii stosuje się w leczeniu dorosłych pacjentów, którzy byli
uprzednio leczeni innymi lekami.

Chłoniak grudkowy (FL)

Chłoniak grudkowy to powoli rosnący nowotwór złośliwy atakujący limfocyty B. Jest to typ białych
krwinek pomagających organizmowi w zwalczaniu zakażeń. U pacjenta z chłoniakiem grudkowym
może dochodzić do gromadzenia zbyt dużej liczby limfocytów B we krwi, szpiku kostnym, węzłach
chłonnych i śledzionie.

Lek Lenalidomide Sandoz przyjmuje się razem z innym lekiem zwanym „rytuksymabem” w leczeniu
dorosłych pacjentów z uprzednio leczonym chłoniakiem grudkowym.

Jak działa lek Lenalidomide Sandoz

Lek działa poprzez wpływ na układ odpornościowy organizmu i bezpośrednio atakuje komórki
nowotworowe. Na mechanizm jego działania składają się:
- hamowanie rozwoju komórek nowotworowych
- hamowanie proces tworzenia się naczyń krwionośnych w nowotworze
- pobudzenie części układu odpornościowego w celu zaatakowania komórek nowotworowych.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Lenalidomide Sandoz

Przed rozpoczęciem leczenia za pomocą leku Lenalidomide Sandoz należy dokładnie przeczytać

ulotki wszystkich produktów leczniczych przyjmowanych w skojarzeniu z lekiem Lenalidomide

Sandoz.

Kiedy nie stosować leku Lenalidomide Sandoz

- jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży albo planuje ciążę, gdyż lek
  Lenalidomide Sandoz może działać szkodliwie na płód (patrz „Ciąża, karmienie piersią
  i antykoncepcja – informacja dla kobiet i mężczyzn” w punkcie 2);
- jeśli pacjentka jest w wieku rozrodczym, chyba że przestrzega wszystkich koniecznych metod w celu
  zapobiegania zajściu w ciążę (patrz „Ciąża, karmienie piersią i antykoncepcja – informacja dla kobiet
  i mężczyzn” w punkcie 2). Jeśli pacjentką jest kobieta w wieku rozrodczym, lekarz odnotuje podczas
  każdej wizyty kontrolnej, że podjęte zostały niezbędne działania i przekaże pacjentce takie
  potwierdzenie.
- jeśli pacjent ma uczulenie na lenalidomid lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych tego leku
  (wymienionych w punkcie 6). Jeśli pacjent podejrzewa, że może być uczulony, powinien
  skonsultować się z lekarzem.

Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, nie należy przyjmować leku Lenalidomide
Sandoz. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Lenalidomide Sandoz należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub
pielęgniarką, jeśli:
- pacjent miał w przeszłości zakrzepy krwi, gdyż istnieje u niego zwiększone ryzyko powstania
  zakrzepów krwi w żyłach i tętnicach;
- pacjent ma jakiekolwiek objawy zakażenia, takie jak kaszel lub gorączka;
- pacjent ma lub miał kiedykolwiek w przeszłości zakażenie wirusowe, zwłaszcza wirusowe
  zapalenie wątroby typu B, zakażenie wirusem ospy wietrznej i półpaśca, HIV. W razie wątpliwości
  należy skonsultować się z lekarzem. Stosowanie leku Lenalidomide Sandoz może spowodować
  u nosicieli wirusa jego reaktywację, a w konsekwencji nawrót zakażenia. Lekarz powinien
  sprawdzić, czy pacjent miał kiedykolwiek wirusowe zapalenie wątroby typu B.
- pacjent ma zaburzenia czynności nerek – lekarz może dostosować u niego dawkę leku
  Lenalidomide Sandoz;
- pacjent przebył zawał serca, miał kiedykolwiek zakrzep krwi, pali tytoń, ma wysokie ciśnienie krwi
  lub duże stężenie cholesterolu;
- u pacjenta wystąpiła reakcja alergiczna po przyjęciu talidomidu (innego leku stosowanego
  w leczeniu szpiczaka mnogiego), taka jak wysypka, świąd, obrzęk, zawroty głowy lub trudności
  w oddychaniu;
- u pacjenta wystąpiło w przeszłości połączenie którychkolwiek z następujących objawów: rozległa
  wysypka, zaczerwienienie skóry, wysoka temperatura ciała, objawy grypopodobne, podwyższona
  aktywność enzymów wątrobowych, nieprawidłowości w obrazie krwi (eozynofilia), powiększone
  węzły chłonne – są to objawy ciężkiej reakcji skórnej zwanej wysypką polekową z eozynofilią
  i objawami układowymi, określanej również jako „DRESS” lub „zespół nadwrażliwości na lek”
  (patrz również punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”).

Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, należy powiedzieć o tym lekarzowi,
farmaceucie lub pielęgniarce przed rozpoczęciem leczenia.

Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, jeśli w dowolnym
momencie w trakcie lub po zakończeniu leczenia u pacjenta wystąpią:
- zaburzenia widzenia, utrata wzroku lub podwójne widzenie, trudności w mówieniu, osłabienie ręki
  lub nogi, zmiana sposobu chodzenia lub zaburzenia równowagi, trwałe drętwienie, zmniejszone
  czucie lub utrata czucia, utrata pamięci lub dezorientacja. Mogą to być objawy ciężkiej i mogącej
  zakończyć się śmiercią choroby mózgu, zwanej postępującą wieloogniskową leukoencefalopatią
  (PML). Jeśli pacjent miał takie objawy przed leczeniem lenalidomidem, należy powiadomić
  lekarza o wszelkich ich zmianach.
- duszność, zmęczenie, zawroty głowy, ból w klatce piersiowej, przyspieszony rytm serca albo
  obrzęk nóg lub kostek. Mogą to być objawy ciężkiego stanu określanego jako nadciśnienie płucne
  (patrz punkt 4).

Testy i badania
Przed rozpoczęciem stosowania leku Lenalidomide Sandoz i w trakcie leczenia pacjent będzie
poddawany regularnym badaniom krwi, gdyż lek ten może spowodować zmniejszenie liczby komórek
krwi, które ułatwiają zwalczenie zakażenia (krwinki białe) oraz tych, które ułatwiają krzepnięcie krwi
(płytki krwi).
Lekarz zleci pacjentowi badania krwi:
- przed leczeniem,
- co tydzień przez pierwszych 8 tygodni leczenia,
- następnie co najmniej raz w miesiącu.

Pacjenci z MDS przyjmujący Lenalidomide Sandoz

Jeżeli u pacjenta występują zespoły mielodysplastyczne, istnieje zwiększona szansa rozwoju ciężkiej
choroby nazywanej ostrą białaczką szpikową. Ponadto nie wiadomo, jak lek Lenalidomide Sandoz
wpływa na prawdopodobieństwo zachorowania na ostrą białaczkę szpikową. W związku z tym lekarz
może przeprowadzić badania i sprawdzić objawy, które pozwolą lepiej przewidzieć ryzyko ostrej
białaczki szpikowej podczas leczenia lekiem Lenalidomide Sandoz.

Pacjenci z MCL przyjmujący Lenalidomide Sandoz
Lekarz poprosi o wykonanie badania krwi:
- przed leczeniem,
- co tydzień przez pierwsze 8 tygodni (2 cykle) leczenia,
- następnie co 2 tygodnie w cyklach 3. i 4. (więcej informacji zawarto w punkcie 3 „Cykl leczenia”),
- następnie na początku każdego cyklu oraz
- co najmniej raz w miesiącu.

Pacjenci z chłoniakiem grudkowym przyjmujący lek Lenalidomide Sandoz
Lekarz poprosi o wykonanie badania krwi:
- przed leczeniem,
- co tydzień przez pierwsze 3 tygodnie (1 cykl) leczenia,
- następnie co 2 tygodnie w cyklach od 2. do 4. (więcej informacji zawarto w punkcie 3 „Cykl
  leczenia”).
- Następnie na początku każdego cyklu oraz
- co najmniej raz w miesiącu.

Przed rozpoczęciem leczenia lenalidomidem i w trakcie leczenia pacjent może zostać poddany
ocenie pod kątem problemów dotyczących krążenia i oddychania.

Lekarz może przeprowadzić badanie, które sprawdzi, czy u pacjenta istnieje duża ilość tkanki
nowotworowej w organizmie, w tym w szpiku kostnym. Może to prowadzić do stanu, w którym
tkanka nowotworowa rozpada się, co powoduje nieprawidłowe zwiększenie stężenia różnych
substancji chemicznych we krwi i może prowadzić do niewydolności nerek (stan ten nazywa się
„zespołem rozpadu guza”).

Lekarz może zbadać skórę pacjenta w celu sprawdzenia, czy nie pojawiły się na niej zmiany, takie jak
czerwone plamy lub wysypka.

Lekarz może zmienić dawkę leku Lenalidomide Sandoz lub przerwać leczenie na podstawie wyników
badań krwi pacjenta i jego stanu ogólnego. Jeśli choroba została niedawno rozpoznana, lekarz może
również ocenić leczenie uwzględniając wiek pacjenta oraz inne istniejące u niego schorzenia.

Oddawanie krwi

Nie należy oddawać krwi podczas leczenia i przez co najmniej 7 dni po jego zakończeniu.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się stosowania leku Lenalidomide Sandoz u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Osoby w podeszłym wieku i osoby z zaburzeniami czynności nerek

Jeśli pacjent ma 75 lat lub więcej albo stwierdzono u niego zaburzenia czynności nerek o nasileniu
umiarkowanym lub ciężkim, lekarz przeprowadzi dokładne badania przed rozpoczęciem leczenia.

Lenalidomide Sandoz a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, gdyż lek Lenalidomide Sandoz i niektóre inne leki mogą wzajemnie wpływać na
swoje działanie.

Należy zwłaszcza powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o stosowaniu któregokolwiek
z następujących leków lub środków:
- niektóre środki stosowane w celu zapobiegania ciąży, takie jak doustne środki antykoncepcyjne,
  gdyż mogą utracić skuteczność
- niektóre leki stosowane w chorobach serca, takie jak digoksyna
- niektóre leki stosowane w celu rozrzedzenia krwi, takie jak warfaryna

Ciąża, karmienie piersią i antykoncepcja – informacja dla kobiet i mężczyzn

Ciąża
Informacja dla kobiet przyjmujących lek Lenalidomide Sandoz
- Nie wolno przyjmować leku Lenalidomide Sandoz, jeśli pacjentka jest w ciąży, gdyż może on
  działać szkodliwie na płód.
- Pacjentkom nie wolno zajść w ciążę podczas stosowania leku Lenalidomide Sandoz. Dlatego
  kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży
  (patrz„Antykoncepcja”).
- Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas stosowania leku Lenalidomide Sandoz, musi natychmiast
  przerwać leczenie i poinformować o tym lekarza.

Informacja dla mężczyzn przyjmujących lek Lenalidomide Sandoz
- Jeśli partnerka mężczyzny, który przyjmuje lek Lenalidomide Sandoz, zajdzie w ciążę, należy
  niezwłocznie poinformować o tym lekarza. Zaleca się, aby partnerka zasięgnęła porady lekarskiej.
- Pacjent również musi stosować skuteczne metody antykoncepcji (patrz „Antykoncepcja”).

Karmienie piersią
Nie wolno karmić piersią podczas przyjmowania leku Lenalidomide Sandoz, gdyż nie wiadomo, czy
przenika on do mleka kobiecego.

Antykoncepcja
Informacja dla kobiet przyjmujących lek Lenalidomide Sandoz
Przed rozpoczęciem leczenia pacjentka powinna zapytać lekarza, czy możliwe jest zajście przez nią
w ciążę, nawet jeśli sama uważa to za nieprawdopodobne.

Jeśli pacjentka jest w wieku rozrodczym:
-   będzie wykonywała testy ciążowe pod nadzorem lekarza (przed każdym leczeniem, przynajmniej
    co 4 tygodnie w trakcie leczenia i co najmniej 4 tygodnie po zakończeniu leczenia), chyba że
    lekarz potwierdzi przecięcie i pozbawienie drożności jej jajowodów w celu uniemożliwienia
    przedostania się komórek jajowych do macicy (sterylizacja jajowodowa)
ORAZ
-   musi stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży przez co najmniej 4 tygodnie przed
    rozpoczęciem leczenia, w trakcie leczenia i do co najmniej 4 tygodni po zakończeniu leczenia.
    Lekarz zaleci pacjentce odpowiednie metody antykoncepcji.

Informacja dla mężczyzn przyjmujących lek Lenalidomide Sandoz
Lek Lenalidomide Sandoz przenika do ludzkiego nasienia. Jeśli partnerka pacjenta jest w ciąży lub
może zajść w ciążę i nie stosuje skutecznej antykoncepcji, pacjent musi stosować prezerwatywy
w czasie leczenia i przez co najmniej 7 dni po jego zakończeniu, nawet jeśli miał wykonaną
wazektomię.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Jeśli po przyjęciu leku Lenalidomide Sandoz pacjent odczuwa zawroty głowy, zmęczenie, senność,
ma wrażenie wirowania lub niewyraźnego widzenia, nie powinien prowadzić pojazdów ani
obsługiwać maszyn.

Lenalidomide Sandoz zawiera laktozę i sód

Jeśli u pacjenta stwierdzono nietolerancję niektórych cukrów, powinien skonsultować się z lekarzem
przed zastosowaniem tego leku.

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od
sodu”.

3. Jak stosować lek Lenalidomide Sandoz

Lek Lenalidomide Sandoz musi być podawany przez fachowy personel medyczny z doświadczeniem
w leczeniu szpiczaka mnogiego, zespołów mielodysplastycznych, chłoniaka z komórek płaszcza lub
chłoniaka grudkowego.

- Jeśli lek Lenalidomide Sandoz stosowany jest w leczeniu szpiczaka mnogiego u pacjentów,
  u których niemożliwe jest przeszczepienie szpiku kostnego lub którzy otrzymali w przeszłości inne
  leczenie, lek stosuje się razem z innymi lekami (patrz punkt 1 „W jakim celu stosuje się lek
  Lenalidomide Sandoz”).
- Jeśli lek Lenalidomide Sandoz stosuje się w leczeniu szpiczaka mnogiego u pacjentów po
  przeszczepieniu szpiku kostnego lub w leczeniu zespołów mielodysplastycznych albo chłoniaka z
  komórek płaszcza, lek stosowany jest sam (w monoterapii).
- Jeśli lek Lenalidomide Sandoz stosuje się w leczeniu chłoniaka grudkowego, przyjmuje się go
  razem z innym lekiem zwanym „rytuksymabem”

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy
zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Jeżeli pacjent przyjmuje lek Lenalidomide Sandoz razem z innymi lekami, powinien zapoznać się
z treścią ulotek tych leków w celu uzyskania informacji na temat ich stosowania i działania.

Cykl leczenia

Lek Lenalidomide Sandoz przyjmuje się w konkretnych dniach w czasie 3 tygodni (21 dni).
-   Każde 21 dni nazywa się „cyklem leczenia”.
-   W zależności od dnia cyklu pacjent przyjmie jeden lub więcej leków. Jednakże w niektóre dni
    pacjent nie będzie przyjmował żadnych leków.
-   Po zakończeniu każdego 21-dniowego cyklu pacjent powinien rozpocząć nowy cykl trwający
    21 dni.
LUB
Lek Lenalidomide Sandoz przyjmuje się w określonych dniach przez 4 tygodnie (28 dni).
-   Każde 28 dni nazywa się „cyklem leczenia”.
-   Zależnie od dnia cyklu pacjent przyjmuje jeden lub więcej leków. Jednak w niektórych dniach
    pacjent nie przyjmuje żadnych leków.
-   Po zakończeniu każdego 28-dniowego cyklu pacjent powinien rozpocząć nowy cykl trwający
     28 dni.

Ile leku Lenalidomide Sandoz należy przyjmować

Przed rozpoczęciem leczenia lekarz poinformuje pacjenta:
- ile leku Lenalidomide Sandoz należy przyjmować;
- ile innych leków (jeśli w ogóle) pacjent powinien przyjmować razem z lekiem Lenalidomide
  Sandoz;
- w których dniach cyklu przyjmować każdy z tych leków.

Jak i kiedy przyjmować lek Lenalidomide Sandoz

- Kapsułkę należy połknąć w całości, najlepiej popijając wodą.
- Kapsułek nie wolno przełamywać, nie otwierać ani żuć. W razie kontaktu proszku z uszkodzonej
   kapsułki leku Lenalidomide Sandoz ze skórą, należy natychmiast dokładnie umyć skórę wodą
   z mydłem.
- Osoby należące do fachowego personelu medycznego, opiekunowie i członkowie rodziny powinni
  nosić rękawiczki jednorazowe podczas pracy z blistrem lub kapsułką. Rękawiczki należy następnie
  ostrożnie zdjąć, aby uniknąć narażenia skóry, umieścić w zamykanej polietylenowej torebce
  plastikowej i usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. Następnie należy dokładnie umyć ręce
  mydłem i wodą. Kobiety w ciąży lub podejrzewające, że mogą być w ciąży, nie powinny dotykać
  blistra ani kapsułki.
- Kapsułki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.
- Lek należy przyjmować w wyznaczonych dniach w przybliżeniu o tej samej porze.

Przyjmowanie tego leku

W celu wyjęcia kapsułki z blistra:
- kapsułkę należy nacisnąć wyłącznie z jednej strony i wypchnąć ją przez folię,
- nie należy naciskać na środek kapsułki, gdyż może to spowodować jej uszkodzenie.

Czas trwania leczenia lekiem Lenalidomide Sandoz

Lek Lenalidomide Sandoz stosuje się w cyklach leczenia; z których każdy trwa 21 lub 28 dni (patrz
wyżej „Cykl leczenia”). Leczenie należy kontynuować do czasu, aż lekarz zaleci jego przerwanie.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Lenalidomide Sandoz

Jeśli pacjent przyjął więcej kapsułek niż powinien, należy natychmiast zwrócić się do lekarza.

Pominięcie zastosowania leku Lenalidomide Sandoz

Jeśli pacjent zapomni przyjąć lek Lenalidomide Sandoz o zwykłej porze:
- i od tego czasu upłynęło mniej niż 12 godzin, należy niezwłocznie przyjąć kapsułkę z lekiem,
- i od tego czasu upłynęło więcej niż 12 godzin, nie należy przyjmować zapomnianej kapsułki.
  Kolejną dawkę leku należy przyjąć w następnym dniu o zwykłej porze.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się
do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli wystąpią jakiekolwiek z następujących ciężkich działań niepożądanych, należy przerwać

przyjmowanie leku Lenalidomide Sandoz i natychmiast zwrócić się do lekarza – może być

konieczne natychmiastowe leczenie:

- pokrzywka, wysypka, obrzęk oczu, ust lub twarzy, trudności w oddychaniu lub świąd, które mogą
  być objawami ciężkich postaci reakcji alergicznych nazywanych obrzękiem naczynioruchowym i
  reakcją anafilaktyczną;
- ciężka reakcja alergiczna mogąca zaczynać się jako wysypka w jednym miejscu, ulegająca
  rozszerzeniu na obszar całego ciała i przebiegająca ze znaczną utratą naskórka (zespół Stevensa-
  Johnsona i (lub) toksyczna rozpływna martwica naskórka);
- rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych,
  nieprawidłowości w obrazie krwi (eozynofilia), powiększone węzły chłonne i zajęcie innych
  narządów (wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi określana również jako
  „DRESS” lub „zespół nadwrażliwości na lek”). Patrz również punkt 2.

Należy natychmiast poinformować lekarza o wystąpieniu któregokolwiek z poniższych ciężkich

działań niepożądanych:
- gorączka, dreszcze, ból gardła, kaszel, owrzodzenie w jamie ustnej lub jakiekolwiek inne objawy
   zakażenia (włączając w to zakażenia krwi (posocznica));
- krwawienie lub siniaczenie przy braku urazu;
- ból w klatce piersiowej lub ból nóg;
- duszność;
- ból kości, osłabienie mięśni, uczucie splątania lub zmęczenie mogące wynikać z wysokiego
  stężenia wapnia we krwi.

Lek Lenalidomide Sandoz może spowodować zmniejszenie liczby krwinek białych, które zwalczają
zakażenie oraz płytek krwi, które ułatwiają krzepnięcie krwi, co może prowadzić do zaburzeń
krzepnięcia, takich jak krwawienie z nosa i powstawanie siniaków.

Lek Lenalidomide Sandoz może również spowodować powstawanie zakrzepów krwi w żyłach
(zakrzepica).

Inne działania niepożądane

U niewielkiej liczby pacjentów może rozwinąć się jeszcze inny rodzaj nowotworu i możliwe, że
ryzyko jego powstania jest większe podczas stosowania leku Lenalidomide Sandoz. Z tego względu
przed przepisaniem tego leku lekarz uważnie oceni korzyści i ryzyko związane z leczeniem.

Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować u więcej niż 1 na 10 osób)

- Zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, co może spowodować niedokrwistość prowadzącą do
  zmęczenia i osłabienia;
- Wysypki, świąd;
- Skurcze mięśni, osłabienie mięśni, ból mięśni, bolesność mięśni, ból kości, ból stawów, ból
  pleców, ból kończyn;
- Uogólnione obrzęki, włączając w to obrzęki rąk i nóg;
- Osłabienie, zmęczenie;
- Gorączka, grypa i objawy grypopodobne, włączając gorączkę, ból mięśni, ból głowy, ból ucha,
  kaszel i dreszcze;
- Drętwienie, mrowienie lub odczucie pieczenia skóry, kłucie rąk lub stóp, zawroty głowy, drżenie,
- Zmniejszenie apetytu, zmiany odczuwania smaku
- Nasilenie bólu, powiększenie się guza lub zaczerwienienie wokół guza;
- Zmniejszenie masy ciała;
- Zaparcie, biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha, zgaga;
- Małe stężenie potasu lub wapnia i (lub) sodu we krwi;
- Nieprawidłowo niska czynność tarczycy;
- Ból nóg (który może być objawem zakrzepicy), ból w klatce piersiowej lub duszność (które mogą
  być objawem obecności skrzeplin krwi w płucach, nazywaną zatorowością płucną);
- Wszystkie rodzaje zakażeń, w tym zakażenie zatok przynosowych, zakażenie płuc i górnych dróg
  oddechowych;
- Duszność;
- Zamazane widzenie;
- Zamglone widzenie (zaćma);
- Problemy z nerkami, między innymi nieprawidłowa praca nerek lub niezdolność do utrzymania
  prawidłowej czynności nerek;
- Nieprawidłowe wyniki badań wątroby;
- Zwiększenie wartości wyników badań czynności wątroby;
- Zmiany dotyczące białek krwi, prowadzące do obrzęku naczyń (zapalenie naczyń)
- Zwiększenie stężenia cukru we krwi (cukrzyca);
- Zmniejszenie stężenia cukru we krwi;
- Ból głowy;
- Krwawienie z nosa;
- Suchość skóry;
- Depresja, zmiana nastroju, trudności ze snem;
- Kaszel;
- Spadek ciśnienia krwi;
- Niejasne uczucie fizycznego dyskomfortu, złe samopoczucie;
- Bolący stan zapalny ust, suchość w jamie ustnej;
- Odwodnienie.

Częste działania niepożądane (mogą występować u mniej niż 1 na 10 osób)

- Rozpad czerwonych krwinek (niedokrwistość hemolityczna);
- Niektóre rodzaje guzów skóry;
- Krwawienie z dziąseł, żołądka lub jelit;
- Zwiększenie ciśnienia krwi, wolny, szybki lub nieregularny rytm pracy serca;
- Zwiększenie ilości substancji powstającej w wyniku prawidłowego i nieprawidłowego rozpadu
  czerwonych krwinek;
- Zwiększenie stężenia białka wskazującego na występowanie stanu zapalnego w organizmie
- Ciemnienie skóry; zabarwienie skóry w wyniku krwawienia pod jej powierzchnią, zwykle
  wywołanego przez siniaczenie; obrzęk skóry napełnionej krwią, siniaki;
- Zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi;
- Wykwity skórne, zaczerwienienie skóry, pękanie, schodzenie lub łuszczenie się skóry, pokrzywka;
- Wzmożone pocenie, poty nocne;
- Trudności w przełykaniu, ból gardła, problemy z jakością głosu lub zmiany głosu;
- Nieżyt nosa (katar);
- Wydalanie znacznie większej lub znacznie mniejszej ilości moczu niż prawidłowo lub niezdolność
  do kontrolowania czasu oddawania moczu;
- Wydalanie krwi w moczu;
- Duszność, zwłaszcza w pozycji leżącej (co może być objawem niewydolności serca);
- Trudności ze wzwodem;
- Udar, omdlenia, zawroty głowy (zaburzenia ucha wewnętrznego wywołujące uczucie, że wszystko
  wokół wiruje), przejściowa utrata przytomności;
- Ból w klatce piersiowej rozprzestrzeniający się do ramion, szyi, żuchwy, pleców lub brzucha,
  uczucie pocenia się i braku oddechu, nudności lub wymioty, które mogą być objawami ataku serca
  (zawał mięśnia sercowego);
- Słabość mięśni, brak energii;
- Ból szyi, ból w klatce piersiowej;
- Dreszcze;
- Obrzęki stawów;
- Spowolnienie lub zablokowanie wypływu żółci z wątroby;
- Małe stężenie fosforanów lub magnezu we krwi;
- Trudności w mówieniu;
- Uszkodzenie wątroby;
- Zaburzenia równowagi, trudności z poruszaniem się;
- Głuchota, szumy uszne (dzwonienie w uszach);
- Ból nerwów, nieprzyjemne nieprawidłowe odczucia, zwłaszcza w reakcji na dotyk;
- Nadmierna ilość żelaza w organizmie;
- Pragnienie;
- Uczucie splątania;
- Ból zęba;
- Upadek mogący prowadzić do urazu

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą występować u mniej niż 1 na 100 osób)

- Krwawienie wewnątrz czaszki;
- Zaburzenia krążenia;
- Utrata wzroku;
- Utrata popędu płciowego;
- Wydalanie dużych ilości moczu z towarzyszącym bólem kości i osłabieniem - mogą to być objawy
  zaburzeń czynności nerek (zespół Fanconiego);
- Żółte zabarwienie skóry, błon śluzowych lub oczu (żółtaczka), jasne zabarwienie stolca, ciemne
  zabarwienie moczu, świąd skóry, wysypka, ból lub obrzęk brzucha – mogą być objawami
  uszkodzenia wątroby (niewydolność wątroby);
- Ból brzucha, wzdęcie lub biegunka, które mogą być objawami zapalenia jelita grubego (zapalenie
  okrężnicy lub zapalenie kątnicy);
- Uszkodzenie komórek nerek (zwane martwicą kanalików nerkowych);
- Zmiana koloru skóry, wrażliwość na światło słoneczne;
- Zespół rozpadu guza – powikłania przemiany materii, które mogą wystąpić w trakcie leczenia
  nowotworu, jak również czasami bez leczenia. Powikłania te spowodowane są przez produkty
  rozpadu obumierających komórek nowotworowych i mogą obejmować: zmiany w składzie
  chemicznym krwi; duże stężenia potasu, fosforu, kwasu moczowego oraz małe stężenie wapnia
  prowadzące w konsekwencji do zaburzeń czynności nerek, rytmu serca, wystąpienia drgawek, a
  czasem śmierci;
- Podwyższone ciśnienie krwi w naczyniach krwionośnych prowadzących do płuc (nadciśnienie
  płucne).

Nieznana częstość działań niepożądanych (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych

danych)
- Nagły lub lekki, ale nasilający się ból w nadbrzuszu i (lub) plecach, który utrzymuje się przez kilka
  dni i może występować z nudnościami, wymiotami, gorączką i przyspieszeniem tętna. Te objawy
  mogą być wywołane przez zapalenie trzustki
- Świszczący oddech, duszność lub suchy kaszel – mogą to być objawy spowodowane zapaleniem
  tkanki płucnej
- Obserwowano rzadkie przypadki rozpadu mięśni (ból mięśni, osłabienie lub obrzęk), który może
  prowadzić do zaburzeń czynności nerek (rabdomioliza), niektóre z nich występowały, gdy
  lenalidomid podawany był ze statyną (lek zmniejszający stężenie cholesterolu)
- Choroba skóry spowodowana przez zapalenie małych naczyń krwionośnych, przebiegająca
  z bólem stawów i gorączką (leukocytoklastyczne zapalenie naczyń)
- Rozpad ściany żołądka lub jelita, co może prowadzić do bardzo poważnego zakażenia. Należy
  powiedzieć lekarzowi w razie wystąpienia silnego bólu brzucha, gorączki, nudności, wymiotów,
  obecności krwi w kale lub zmiany rytmu wypróżnień
- Zakażenia wirusowe, w tym wirusem półpaśca (choroba wirusowa, która powoduje bolesną
  wysypkę skórną z powstawaniem pęcherzy) i nawrót wirusowego zapalenia wątroby typu B (co
  może spowodować zażółcenie skóry i oczu, ciemne zabarwienie moczu, ból w prawej części
  brzucha, gorączkę, nudności lub wymioty
- Odrzucenie przeszczepionego narządu (takiego jak nerki, serce).

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Lenalidomide Sandoz

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i tekturowym
pudełku po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Brak specjalnych zaleceń dotyczących warunków przechowywania.

Nie stosować leku, jeśli widoczne są oznaki jego uszkodzenia lub ślady złamania zabezpieczeń
opakowania.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Lenalidomide Sandoz

- Substancją czynną jest lenalidomid. Jedna kapsułka zawiera 10 mg lenalidomidu.
- Pozostałe składniki to: laktoza, celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, magnezu
  stearynian.
  Otoczka kapsułkowa: żelatyna, tytanu dwutlenek (E171), indygotyna, lak (E 132) i żelaza tlenek
  żółty (E 172)
  Tusz do nadruku: szelak, glikol propylenowy, potasu wodorotlenek, żelaza tlenek czarny (E 172).

Jak wygląda lek Lenalidomide Sandoz i co zawiera opakowanie

Kapsułka z matowym żółtym korpusem i matowym zielonym do jasnozielonego wieczkiem, długości
około 21,7 mm, z oznakowaniem „L9NL” i „10”.

Kapsułki twarde są pakowane w blistry z folii OPA/Aluminium/PVC/Aluminium.

Wielkość opakowań:
blistry z folii OPA/Aluminium/PVC/Aluminium: opakowania zawierają 21 kapsułek, twardych.
blistry jednodawkowe z folii OPA/Aluminium/PVC/Aluminium: opakowania zawierają 21 x1
kapsułkę, twardą.

Podmiot odpowiedzialny

Sandoz GmbH
Biochemiestrasse 10
6250 Kundl, Austria

Wytwórca/Importer

Synthon Hispania, S.L.
C/ Castelló no1, Pol. Las Salinas
Sant Boi de Llobregat
08830 Barcelona, Hiszpania

Synthon BV
Microweg 22
6545 CM Nijmegen, Holandia

Salutas Pharma GmbH
Otto-von-Guericke-Allee 1
39179 Barleben, Niemcy

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku oraz jego nazw w krajach

członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do:
Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
tel. 22 209 70 00

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 01/2022

Logo Sandoz