Intratect

1. Co to jest lek Intratect i w jakim celu się go stosuje

Intratect to wyciąg z ludzkiej krwi, który zawiera przeciwciała (własne substancje obronne organizmu)
przeciwko chorobom, dostępny w postaci roztworu do infuzji. Roztwór jest gotowy do infuzji dożylnej
(kroplówki).

Intratect zawiera immunoglobulinę ludzką normalną (przeciwciała) z krwi dawców z szerokiego
spektrum populacji, która może zawierać przeciwciała przeciwko większości najczęściej występujących
chorób zakaźnych. W przypadku gdy poziom immunoglobuliny G w krwi jest niski, odpowiednia dawka
leku Intratect może przywrócić prawidłowe wartości.

Intratect jest stosowany u dorosłych, dzieci i młodzieży (0-18 lat), u których przeciwciała nie
występują w dostatecznej ilości (leczenie zastępcze) w następujących przypadkach:
• Pacjenci z wrodzonym brakiem przeciwciał (zespół pierwotnego niedoboru odporności)
• Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów z przewlekłą białaczką
   limfatyczną, u których stosowanie profilaktycznych antybiotyków zakończyło się niepowodzeniem
• Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów ze szpiczakiem mnogim
   w fazie plateau, u których szczepienie przeciwko pneumokokom zakończyło się niepowodzeniem
• Hipogammaglobulinemia u pacjentów po allogenicznym przeszczepie hematopoetycznych komórek
   macierzystych
• Wrodzony nabyty zespół braku odporności (AIDS) z nawracającymi zakażeniami bakteryjnymi

Intratect jest również stosowany u dorosłych, dzieci i młodzieży (0 - 18 lat) w leczeniu chorób zapalnych
(immunomodulacja), np.:
• Pierwotna małopłytkowość immunologiczna (ITP, w której u pacjenta występuje zmniejszona liczba
   płytek krwi), jeśli u pacjenta planowana jest operacja chirurgiczna w najbliższej przyszłości lub
   pacjentowi zagraża ryzyko krwawienia
• Zespół Guillain-Barré (choroba uszkadzająca nerwy i mogąca prowadzić do uogólnionego
   porażenia)
• Choroba Kawasaki (choroba występująca u dzieci wywołująca stan zapalny wielu narządów ciała
   oraz powodująca powiększenie tętnic serca)

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Intratect

Kiedy nie stosować leku Intratect:

• jeśli pacjent ma uczulenie na immunoglobulinę ludzką lub którykolwiek z pozostałych składników
   tego leku (wymienionych w punkcie 6). Reakcja alergiczna może obejmować wysypkę, swędzenie,
   problemy z oddychaniem lub obrzęk twarzy, ust, gardła lub języka.
• jeśli pacjent ma niedobór immunoglobuliny A, szczególnie w przypadku występowania we krwi
   przeciwciał przeciwko immunoglobulinie A.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Intratect należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub

pielęgniarką, jeśli

• pacjent cierpi na schorzenie charakteryzujące się niskim poziomem przeciwciał w krwi (hipo- lub
   agammaglobulinemia)
• pacjent nie otrzymywał tego leku wcześniej lub wystąpiła długa przerwa (np. kilka tygodni) od
   ostatniego stosowania leku (pacjent musi być uważnie monitorowany podczas infuzji oraz godzinę
   po zakończeniu infuzji)
• pacjent otrzymał niedawno lek Intratect (pacjent musi być obserwowany podczas infuzji oraz co
   najmniej przez 20 minut po infuzji)
• u pacjenta wystąpiła reakcja na inne przeciwciała (w rzadkich przypadkach istnieje ryzyko reakcji
  alergicznych)
• pacjent cierpi lub cierpiał na schorzenie nerek
• pacjent otrzymywał leki, które mogą uszkodzić nerki (w przypadku pogorszenia się funkcjonowania
   nerek konieczne może okazać się przerwanie leczenia lekiem Intratect)
Lekarz podejmie specjalne środki ostrożności w przypadku pacjentów z nadwagą, osób starszych,
cierpiących na cukrzycę lub podwyższone ciśnienie krwi, z małą objętością krwi (hipowolemią), gdy
gęstość krwi jest wyższa od normalnej (wysoka lepkość krwi), w przypadku osób unieruchomionych,
cierpiących na problemy dotyczące naczyń krwionośnych (choroby naczyniowe) lub w przypadku innych
zagrożeń wystąpienia stanów zakrzepowych (zakrzepy krwi).

Uwaga - reakcje

Pacjent będzie uważnie obserwowany podczas infuzji leku Intratect, aby mieć pewność, że nie wystąpiła
reakcja. Lekarz zapewni, by prędkość infuzji Intratect była odpowiednia dla konkretnego pacjenta.

W przypadku wystąpienia następujących reakcji: świszczącego oddechu, trudności w oddychaniu,
przyspieszonego tętna, obrzęku powiek, twarzy, warg, gardła lub języka, wysypki lub swędzenia
(szczególnie na całym ciele) podczas infuzji leku Intratect, należy o tym natychmiast poinformować
lekarza. Prędkość infuzji można zmniejszyć lub całkowicie zatrzymać.

Informacje na temat przenoszenia czynników zakaźnych

Intratect jest wytwarzany z ludzkiego osocza (płynnej części krwi). Kiedy leki są wytwarzane z ludzkiej
krwi lub osocza, ważne jest, aby zapobiegać przenoszeniu zakażeń na pacjentów. Dawcy krwi są badani
pod kątem występowania wirusów. Wytwórcy tych produktów dodatkowo przetwarzają krew lub osocze
w celu inaktywacji lub usunięcia wirusów. Pomimo tych środków, w przypadku podawania leków
przygotowywanych z ludzkiej krwi lub osocza nie można całkowicie wykluczyć możliwości
przeniesienia zakażenia.

Podejmowane kroki uważa się za skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak ludzki wirus
niedoboru odporności (HIV), wirusy zapalenia wątroby typu B i C.
Skuteczność tych środków może być ograniczona w przypadku wirusów bezotoczkowych, takich jak
wirus zapalenia wątroby typu A oraz parwowirus B19.

Powodem, dla którego immunoglobuliny nie są łączone z zapaleniem wątroby typu A czy z infekcjami
parwowirusem B19 może być to, że znajdujące się w produkcie przeciwciała przeciw tym czynnikom
zakaźnym mają charakter ochronny.

Lek Intratect a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a
także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Intratect może osłabić skuteczność niektórych szczepionek, np. przeciwko:
• odrze
• różyczce
• śwince
• ospie wietrznej
Konieczne może być odczekanie do 3 miesięcy przed przyjęciem niektórych szczepionek oraz do 1 roku
przed przyjęciem szczepionki przeciwko odrze.

Wpływ na badania krwi

Intratect może mieć wpływ na badania krwi. W przypadku poddawania się badaniom krwi po przyjęciu
leku Intratect należy poinformować osobę pobierającą krew lub lekarza o fakcie przyjmowania Intratect .

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Lekarz podejmie decyzję, czy Intratect może być stosowany w czasie ciąży i karmienia piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Niektóre działania niepożądane związane z produktem leczniczym Intratect mogą pogarszać zdolność
prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci, u których wystąpiły działania niepożądane
podczas leczenia, powinni poczekać na ich ustąpienie przed rozpoczęciem prowadzenia pojazdów i
obsługiwania maszyn.

3. Jak stosować lek Intratect

Intratect jest przeznaczony do podawania dożylnego (w infuzji dożylnej). Jest podawany pacjentowi
przez lekarza lub pielęgniarkę. Dawkowanie zależy od stanu zdrowia i masy ciała pacjenta. Lekarz
zdecyduje, jaką ilość należy podać.

Na początku infuzji pacjent będzie otrzymywać Intratect z małą prędkością. Następnie lekarz może
stopniowo zwiększyć prędkość infuzji.
Szybkość infuzji oraz częstotliwość podawania zależą od powodu, dla którego podaje się pacjentowi
Intratect .

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Dawkowanie u dzieci i młodzieży (w wieku 0-18 lat) nie różni się od dawkowania u dorosłych, ponieważ
dawkowanie w każdym wskazaniu jest określane na podstawie masy ciała i dostosowane do wyników
klinicznych w powyższych chorobach.

W przypadku terapii zastępczej u pacjentów z osłabionym układem odpornościowym (niedobór
odporności) oraz u pacjentów z wrodzonym AIDS, infuzja dokonywana jest co 3-4 tygodnie.

W przypadku leczenia stanów zapalnych (immunomodulacja) infuzja może być dokonywana w
następujący sposób:

Pierwotna małopłytkowość immunologiczna: w przypadku leczenia ostrego przypadku, infuzja podawana
jest w pierwszym dniu, po czym ta dawka może zostać powtórzona raz w ciągu 3 dni. Alternatywnie
można podawać zmniejszoną dawkę przez 2 do 5 dni.
Zespół Guillain- Barré: infuzja podawana jest przez 5 dni.

Choroba Kawasaki: infuzję należy podawać przez 2 do 5 dni lub jako pojedynczą dawkę.

W przypadku hipogammaglobulinemii u pacjentów po allogenicznym przeszczepie hematopoetycznych
komórek macierzystych, w leczeniu infekcji i dla zapobiegania odrzuceniu, infuzję podaje się co 3 lub 4
tygodnie. Jeśli nie są wytwarzane przeciwciała, infuzja podawana jest co miesiąc aż do osiągnięcia
właściwego poziomu przeciwciał.

Pominięcie przyjęcia infuzji

Intratect jest podawany pacjentowi w szpitalu przez lekarza lub pielęgniarkę, więc prawdopodobieństwo
pominięcia dawki leku jest mało prawdopodobne. Jednak pacjent powinien zgłosić lekarzowi, jeśli
uważa, że infuzja została pominięta.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki Intratect

Przedawkowanie może doprowadzić do przeładowania płynami i nadmiernej gęstości krwi, zwłaszcza w
przypadku pacjentów starszych lub pacjentów z niewydolnością serca lub osłabioną pracą nerek. Jeśli
pacjent uważa, że otrzymał zbyt dużą ilość leku Intratect , należy zgłosić to lekarzowi, który zdecyduje,
czy przerwać podawanie leku, czy też wymagane jest inne leczenie.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do
lekarza lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Podane poniżej częstości występowania były przeważnie obliczane na podstawie liczby leczonych
pacjentów, jeśli nie jest podane inaczej, np. według liczby infuzji.

W przypadku zauważenia któregokolwiek z poniższych objawów, należy niezwłocznie -

poinformować o tym lekarza:
• wysypki
• swędzenia
• świszczącego oddechu
• trudności w oddychaniu
• obrzęku powiek, twarzy, warg, gardła lub języka
• bardzo niskiego ciśnienia krwi z takimi objawami jak zawroty głowy, splątanie, omdlenie,
   przyspieszone tętno

Może to być reakcja alergiczna lub ostra reakcja alergiczna (wstrząs anafilaktyczny) lub

nadwrażliwość.

Podczas badań klinicznych leku Intratect (100 g/l) zgłaszano następujące działania niepożądane:

Często: mogą wystąpić nie częściej niż podczas 1 na 10 infuzji:
• nieprawidłowa praca serca (kołatanie serca)
• dyskomfort
• reakcja związana z infuzją
• ból głowy
• ból stawów
• ból pleców
• ból kości

Niezbyt często: mogą wystąpić nie częściej niż podczas 1 na 100 infuzji:

• nadwrażliwość
• zmęczenie
• dreszcze
• hipotermia
• zaburzenia czucia
• ból mięśni
• ból skóry
• wysypka
• nadmierny przepływ krwi w narządach i tkankach
• wysokie ciśnienie krwi
• biegunka
• ból brzucha

Następujące działania niepożądane zgłaszano spontanicznie dla leku Intratect:

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
• silny ból w klatce piersiowej lub ucisk na klatkę piersiową (dusznica bolesna)
• dreszcze lub drżenie
• wstrząs (anafilaktyczny), reakcja uczuleniowa
• trudności z oddychaniem (duszność)
• niskie ciśnienie krwi
• ból pleców
• zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia)

Preparaty ludzkiej immunoglobuliny mogą ogólnie powodować następujące dodatkowe działania

niepożądane:
niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów):
• ból głowy, zawroty głowy
• nudności, wymioty
• ból stawów, umiarkowany ból dolnej części pleców
• niskie ciśnienie krwi
• dreszcze, gorączka
• reakcje uczuleniowe

Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 pacjentów):

• nagły spadek ciśnienia krwi i w sporadycznych przypadkach wstrząs anafilaktyczny
• przejściowe reakcje skórne

Bardzo rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 pacjentów):

• reakcje zakrzepowo-zatorowe, takie jak:
  - atak serca (zawał mięśnia sercowego),
  - udar mózgu,
  - zakrzepy krwi w naczyniach krwionośnych w płucach (zator tętnicy płucnej),
  - zakrzepy krwi w żyle (zakrzepica żył głębokich)

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• przejściowe ostre zapalenie błon ochronnych pokrywających mózg i rdzeń kręgowy (zapalenie opon
   mózgowo-rdzeniowych)
• wyniki badań krwi wskazujące na zaburzenia czynności nerek i (lub) nagłą niewydolność nerek
• zmniejszenie liczby krwinek czerwonych spowodowane rozkładem tych komórek w naczyniach
   krwionośnych ((odwracalne) reakcje hemolityczne)

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych prędkość infuzji zostanie zmniejszona lub infuzja
zostanie zatrzymana.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów
Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
e-mail: mailto:ndl@urpl.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Intratect

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Farmaceuta i lekarz dysponują wiedzą na temat przechowywania leku Intratect.

Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Nie zamrażać.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Intratect

Substancją czynną leku Intratect jest immunoglobulina ludzka do stosowania dożylnego.

Intratect zawiera 100 g/l białka osocza ludzkiego, którego nie mniej niż 96% stanowi immunoglobulina G
(IgG). Rozkład poszczególnych podklas IgG, w przybliżeniu: 57% IgG1, 37% IgG2, 3% IgG3 i 3% IgG4.
Maksymalna zawartość immmunoglobuliny A (IgA) wynosi 1800 mikrogramów/ml.

Pozostałe składniki to: glicyna i woda do wstrzykiwań.

Jak wygląda lek Intratect i co zawiera opakowanie

Intratect jest roztworem do infuzji. Jest to roztwór przejrzysty lub lekko opalizujący (kolory mleczne,
przypominające opal), bezbarwny lub jasnożółty.

10 ml, 25 ml, 50 ml, 100 ml lub 200 ml roztworu w fiolce (ze szkła typu II) z korkiem
(bromobutylowym) i wieczkiem (aluminiowym).

Wielkość opakowań: 1 fiolka zawierająca 10 ml, 25 ml, 50 ml, 100 ml lub 200 ml roztworu.
Wielkość opakowań: 3 fiolka zawierająca 100 ml lub 200 ml roztworu.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Biotest Pharma GmbH
Landsteinerstrasse 5
63303 Dreieich
Niemcy
Tel.: + 49 6103 801-0
Faks: + 49 6103 801-150
Email: mail@biotest.com

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 21.07.2018

----------------------------------------------------------------------------------------------

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

Sposób podawania:

Intratect powinien być podawany dożylnie z początkową szybkością infuzji nie większą niż
1,4 ml/kg/godz. przez 30 minut. Jeśli produkt jest dobrze tolerowany szybkość infuzji można stopniowo
zwiększyć do maksymalnej wartości 1,9 ml/kg/godz. aż do zakończenia infuzji.

Terapia zastępcza:

U pacjentów, którzy dobrze tolerowali prędkość infuzji 1,9 ml/kg/godz., można stopniowo zwiększać
prędkość do 6 ml/kg/godz. i jeśli nadal jest dobrze tolerowana, można ją stopniowo zwiększać
maksymalnie do 8 ml/kg/godz.

Generalnie dawki i prędkość infuzji należy indywidualnie dostosowywać do potrzeb pacjentów.

Specjalne środki ostrożności

Niektóre działania niepożądane mogą być spowodowane szybkością infuzji. Należy ściśle przestrzegać
zalecanej szybkości podawania leku opisanej w punkcie „Sposób podawania”. W czasie infuzji należy
uważnie obserwować i monitorować pacjenta z powodu ryzyka wystąpienia reakcji niepożądanych.
Wszelkie zdarzenia niepożądane związane z infuzją należy leczyć zmniejszając prędkość infuzji lub
przerywając infuzję.

U wszystkich pacjentów podawanie immunoglobuliny do stosowania dożylnego wymaga:
odpowiedniego nawodnienia pacjenta przed rozpoczęciem infuzji
monitorowania diurezy
monitorowania poziomu kreatyniny w surowicy,
unikania równoczesnego stosowania diuretyków pętlowych.

Zdecydowanie zaleca się, aby w przypadku każdego podania pacjentowi produktu leczniczego Intratect
odnotować nazwę i numer serii produktu leczniczego, aby móc powiązać pacjenta z daną serią produktu
leczniczego.

W przypadku wstrząsu należy zastosować powszechnie przyjęte postępowanie dla terapii wstrząsu.

Niezgodności farmaceutyczne

Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, ponieważ nie wykonano badań
dotyczących zgodności.

Instrukcje dotyczące przygotowania do stosowania i usuwania

Nie należy stosować leku Intratect po terminie ważności, który jest zamieszczony na etykiecie i
opakowaniu zewnętrznym.

Przed podaniem produkt należy ogrzać do temperatury pokojowej lub temperatury ciała.

Roztwór powinien być przezroczysty lub lekko opalizujący i bezbarwny lub jasnożółty. Nie należy
używać roztworów mętnych lub z osadem na dnie.

Produkt otwarty powinien zostać natychmiast wykorzystany.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z
lokalnymi przepisami.

Dawkowanie

Dawka i schemat dawkowania zależą od wskazań. W leczeniu substytucyjnym dawkowanie należy
dostosować indywidualnie w zależności od odpowiedzi farmakokinetycznej i klinicznej. Zaleca się
poniższe dawkowanie:

Leczenie substytucyjne zespołów pierwotnych niedoborów odporności:
Schemat dawkowania należy ustalić tak, aby uzyskać w osoczu poziom IgG (oznaczany przed kolejną
infuzją) wynoszący co najmniej 5-6 g/l. Od momentu rozpoczęcia leczenia do uzyskania wyrównania
stężenia IgG potrzeba 3-6 miesięcy.
Zalecana dawka początkowa wynosi 4-8 ml (0,4-0,8 g)/kg masy ciała (mc.) podana jednorazowo, po
czym podaje się dawkę co najmniej 2 ml (0,2 g)/kg mc. co trzy lub cztery tygodnie.
Dawka potrzebna do osiągnięcia w osoczu poziomu IgG 5-6 g/l wynosi 2-8 ml (0,2-0,8 g)/kg mc. w
odstępach miesięcznych. Po uzyskaniu wyrównanego poziomu IgG, przerwy między infuzjami mogą
wynosić od 3 do 4 tygodni.
W celu ustalenia właściwej dawki oraz przerw pomiędzy poszczególnymi infuzjami należy kontrolować
poziom IgG w osoczu.

Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów z przewlekłą białaczką
limfatyczną, u których stosowanie profilaktycznych antybiotyków zakończyło się niepowodzeniem;
hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów ze szpiczakiem mnogim w fazie
plateau, u których szczepienie przeciwko pneumokokom zakończyło się niepowodzeniem; wrodzony
nabyty zespół braku odporności (AIDS) z nawracającymi zakażeniami bakteryjnymi:
Zalecana dawka wynosi 2-4 ml (0,2-0,4 g)/kg mc. w odstępach 3 lub 4 tygodniowych.

Hipogammaglobulinemia u pacjentów po allogenicznym przeszczepie hematopoetycznych komórek
macierzystych:
Zalecana dawka wynosi 2-4 ml (0,2-0,4 g)/kg masy ciała co trzy lub cztery tygodnie. Najniższe stężenie
powinno być utrzymane na poziomie powyżej 5 g/l.

Pierwotna małopłytkowość immunologiczna:
Istnieją dwa alternatywne schematy leczenia:
• 8-10 ml (0,8-1 g)/kg mc. pierwszego dnia, dawkę taką można powtórzyć raz w ciągu 3 dni.
• 4 ml (0,4 g)/kg mc. podawana dziennie przez dwa do pięciu dni. W przypadku nawrotu, leczenie
   można powtórzyć.

Zespół Guillain-Barré:
4 ml (0,4 g)/kg mc./dziennie przez 5 dni.

Choroba Kawasaki:
16-20 ml (1,6-2,0 g)/kg mc. w dawkach podzielonych, przez dwa do pięciu dni lub 20 ml (2,0 g)/kg mc.
w jednorazowej dawce. Leczenie powinno być skojarzone z kwasem acetylosalicylowym.

Zalecane dawkowanie przedstawiono w poniższej tabeli:

Wskazania                                                   Dawka                       Częstotliwość infuzji

Leczenie substytucyjne zespołów                    dawka
pierwotnych niedoborów odporności                początkowa:
                                                                   0,4-0,8 g/kg
                                                                   następnie:
                                                                   0,2-0,8 g/kg                co 3-4 tygodnie do osiągnięcia stężenia
                                                                                                     minimalnego IgG co najmniej 5-6 g/l

Leczenie substytucyjne wtórnych                    0,2-0,4 g/kg                co 3-4 tygodnie do osiągnięcia stężenia
niedoborów odporności                                                                    minimalnego IgG co najmniej 5-6 g/l

Wrodzony nabyty zespół braku                       0,2-0,4 g/kg                co 3-4 tygodnie
odporności (AIDS)

Hipogammaglobulinemia (< 4 g/l) u                  0,2-0,4 g/kg                co 3-4 tygodnie, aby uzyskać najniższe
pacjentów po allogenicznym                                                              stężenie IgG wynoszące ponad 5 g/l
przeszczepie hematopoetycznych
komórek macierzystych

Immunomodulacja

Pierwotna małopłytkowość                              0,8-1 g/kg                   pierwszego dnia, w razie potrzeby
immunologiczna                                                                               powtórzyć dawkę raz w ciągu 3 dni.
                                                                   lub
                                                                   0,4 g/kg/dobę              przez 2-5 dni

Zespół Guillain-Barré                                      0,4 g/kg/dobę              przez 5 dni

Choroba Kawasaki                                         1,6-2 g/kg                    w dawkach podzielonych przez 2-5 dni, w
                                                                                                      skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym

                                                                   lub
                                                                   2 g/kg                         w jednej dawce w skojarzeniu z kwasem
                                                                                                     acetylosalicylowym

Dzieci i młodzież
Dawkowanie u dzieci i młodzieży (w wieku 0-18 lat) nie różni się od dawkowania u dorosłych, ponieważ
dawkowanie w każdym wskazaniu jest określane na podstawie masy ciała i dostosowane jest do wyników
klinicznych w powyższych chorobach.