Finospir

1. Co to jest lek Finospir i w jakim celu się go stosuje

Substancja czynna leku, spironolakton, zmniejsza nadmiar płynów w organizmie poprzez zwiększenie
wydalania moczu. Spironolakton różni się od innych leków moczopędnych tym, że nie powoduje
utraty potasu z moczem.

Lek stosuje się w celu leczenia:
● wysokiego ciśnienia krwi lub niewydolności serca jako lek dodatkowy u pacjentów
  niereagujących dostatecznie na inne leki
● obrzęków związanych z chorobami nerek, wątroby czy innymi schorzeniami, gdy inne sposoby
  leczenia okazały się nieskuteczne
● pierwotnego aldosteronizmu (nadmierna aktywność w zakresie wydzielania aldosteronu przez
  nadnercza).

Lekarz mógł przepisać ten lek w celu leczenia innej choroby niż wymienione w niniejszej ulotce.

Dzieci powinny być leczone jedynie pod opieką lekarza pediatry.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Finospir

Kiedy nie przyjmować leku Finospir

● jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na spironolakton lub którykolwiek z pozostałych
  składników tego leku (wymienionych w punkcie 6)
● jeśli pacjent ma ostrą lub przewlekłą niewydolność nerek
● jeśli pacjent ma bezmocz (brak wydalania moczu)
● jeśli pacjent ma nadmiernie duże stężenie potasu we krwi
● jeśli pacjent ma małe stężenie sodu we krwi
● jeśli pacjent ma ostrą niewydolność nadnerczy (przełom nadnerczowy)
● jeśli pacjent ma wrodzone zaburzenia przemiany hemoglobiny (porfirię). Choroba ta powoduje
  powstawanie pęcherzy na skórze, bóle brzucha i zaburzenia układu nerwowego
● nie wolno stosować leku Finospir u dzieci z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Finospir należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
● jeśli pacjent ma niewydolność wątroby lub nerek
● jeśli pacjent ma cukrzycę oraz zaburzenia czynności nerek
● jeśli pacjent ma wrzody żołądka lub dwunastnicy.

Stosowanie leku Finospir razem z określonymi lekami, suplementami potasu lub produktami
spożywczymi bogatymi w potas może prowadzić do ciężkiej hiperkaliemii (zwiększone stężenie
potasu we krwi). Objawy ciężkiej hiperkaliemii mogą obejmować skurcze mięśni, zaburzenia rytmu
serca, biegunkę, nudności, zawroty głowy lub ból głowy.

Należy również powiedzieć lekarzowi o wszystkich innych chorobach i uczuleniach.

Jeśli wymagane jest leczenie chirurgiczne
Jeśli podczas stosowania leku Finospir wymagane jest leczenie chirurgiczne, należy powiedzieć
lekarzowi o przyjmowanym leku.

Dzieci

Lek Finospir należy stosować z ostrożnością u dzieci z wysokim ciśnieniem tętniczym krwi, u których
występuje łagodna niewydolność nerek, ze względu na ryzyko hiperkaliemii (zwiększone stężenie
potasu we krwi).

Nie wolno stosować leku Finospir u dzieci z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek
(patrz punkt „Kiedy nie stosować leku Finospir”).

Finospir a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach, przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio lekach, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Równoczesne
przyjmowanie niektórych leków może wpływać na skuteczność tych leków, na skuteczność leku
Finospir lub powodować działania niepożądane.

Bardzo ważne, aby powiadomić lekarza o przyjmowaniu przez pacjenta któregokolwiek
z następujących leków:
● leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, niewydolności serca i chorób nerek,
  w szczególności inhibitorów ACE (enalapryl, kaptopryl, lisinopryl, peryndopryl lub ramipryl)
  oraz antagonistów receptora angiotensyny II (np. irbesartan, kandesartan, losartan, telmisartan
  lub walsartan)
● digoksyny, stosowanej w leczeniu niewydolności serca
● leków moczopędnych oszczędzających potas (amiloryd lub triamteren)
● antagonistów aldosteronu
● heparyny lub heparyn drobnocząsteczkowych (leków stosowanych do zapobiegania zakrzepom
  krwi)
● suplementów potasu
● warfaryny, leku hamującego krzepnięcie krwi
● takrolimusu, leku zapobiegającego odrzucaniu przeszczepu
● leków przeciwbólowych o działaniu przeciwzapalnym (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen
  lub ketoprofen) stosowanych przez dłuższy czas
● litu, stosowanego w leczeniu zaburzeń nastroju
● noradrenaliny
● niektórych środków znieczulających
● mitotanu, stosowanego w leczeniu nowotworów
● trimetoprimu i trimetoprimu z sulfametoksazolem
● abirateronu, stosowanego w leczeniu raka gruczołu krokowego.

Finospir z jedzeniem i piciem

Nie zaleca się diety bogatej w potas, ze względu na ryzyko hiperkaliemii.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Podczas rozpoczynania leczenia lub zmiany dawki mogą występować zawroty głowy, zmęczenie lub
inne działania niepożądane (patrz punkt 4). Objawy te mogą mieć niekorzystny wpływ na zdolność do
prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Na początku leczenia oraz po zwiększeniu dawki leku
należy unikać prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn do czasu, kiedy pacjent będzie wiedział,
jak lek wpływa na jego organizm.

Finospir zawiera laktozę

Tabletki zawierają laktozę (w postaci laktozy jednowodnej) w dawce: 57 mg (tabletka 25 mg), 114 mg
(tabletka 50 mg) oraz 228 mg (tabletka 100 mg). Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję
niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

3. Jak stosować lek Finospir

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie
wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkę dobową można przyjmować jednorazowo lub podzielić na dwie dawki. Tabletkę należy popić
szklanką wody lub innego płynu.

Tabletki należy przyjmować z jedzeniem. Należy pamiętać, że lek jest lepiej wchłaniany, jeśli
przyjmowany jest podczas posiłku.

Aby utrzymać stałe działanie leku, tabletki należy przyjmować o tej samej porze dnia. Stosowanie
leku o stałej porze stanowi również najlepszy sposób, aby nie zapomnieć o jego przyjęciu.

Dawkowanie leku Finospir ustalane jest indywidualnie, w zależności od choroby i ogólnego stanu
zdrowia pacjenta. Poniżej zostały przedstawione zazwyczaj stosowane dawki leku.

Podczas leczenia, lekarz będzie regularnie kontrolował stężenie różnych substancji chemicznych
(np. elektrolitów i kreatyniny) we krwi pacjenta.

Dorośli:

Ciężka niewydolność serca: Zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 25 mg na dobę. Lekarz
może zdecydować o zwiększeniu dawki do 50 mg na dobę lub zmniejszyć do 25 mg, co drugi dzień.

Wysokie ciśnienie krwi i obrzęki: Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 25 mg do 100 mg na dobę.

Duże obrzęki: 200 mg do 400 mg na dobę przez krótki czas.

Leczenie nadmiernego wydzielania aldosteronu (hormonu wydzielanego przez nadnercza): 100 mg do
400 mg na dobę przed operacją. Lekarz ustala dawkowanie indywidualnie dla każdego pacjenta,
zlecając najmniejszą skuteczną dawkę w przypadku, kiedy leczenie chirurgiczne jest niewskazane.

Stosowanie u osób w podeszłym wieku:

Zazwyczaj nie ma konieczności zmiany dawkowania, o ile u pacjenta nie występuje niewydolność
nerek lub wątroby.

Stosowanie u dzieci:

Lekarz ustala dawkę leku w oparciu o masę ciała dziecka oraz rodzaj choroby.

Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Niewydolność nerek:

Podczas ustalania dawkowania lekarz bierze pod uwagę wydolność nerek.

Nie należy stosować leku Finospir w przypadku, kiedy rozpoznano u pacjenta ciężką niewydolność
nerek.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Finospir

W przypadku zażycia większej niż zalecana dawki leku przez pacjenta lub inną osobę (np. dziecko),
należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub szpitalem. Przedawkowanie może powodować
następujące objawy: zmęczenie, splątanie, zmiany nastroju, wymioty, zawroty głowy, wysypkę skórną
i biegunkę.

W przypadku udania się po pomoc do lekarza lub szpitala należy zabrać ze sobą opakowanie leku.

Pominięcie przyjęcia leku Finospir

W przypadku pominięcia dawki leku należy przyjąć ją jak najszybciej. Jeśli zbliża się czas zażycia
następnej dawki, nie należy przyjmować pominiętej dawki. Nie należy stosować dawki podwójnej lub
dwóch następujących po sobie dawek w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Przed wyjazdem na
wakacje lub wycieczkę pacjent powinien upewnić się, czy posiada wystarczającą ilość leku.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się
do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane częściej występują u pacjentów o złym stanie zdrowia oraz licznymi
chorobami. Neurologiczne działania niepożądane, takie jak splątanie, bóle głowy i utrata entuzjazmu
(apatia), występują głównie u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby, spowodowanym
długotrwałym uszkodzeniem (marskość wątroby).

Działania niepożądane przedstawiono poniżej według częstości występowania:

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób):
- bóle głowy
- zaburzenia żołądkowo-jelitowe
- nudności
- biegunka
- wymioty
- suchość skóry
- senność
- powiększenie piersi u mężczyzn
- nadmierna wrażliwość piersi na dotyk
- zaburzenia miesiączkowania
- impotencja.

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób):
- zbyt duże stężenie potasu lub za małe stężenie sodu we krwi
- splątanie
- niezwykłe doznania czuciowe
- wysypka skórna
- świąd
- pokrzywka
- kurcze mięśni
- zmiany stężenia kreatyniny lub reniny we krwi.

Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 osób):
- odwodnienie
- apatia (brak reakcji, utrata inicjatywy)
- zmiany popędu seksualnego
- zawroty głowy
- niewydolność nerek
- zmniejszenie liczby krwinek białych lub płytek krwi.

Bardzo rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 osób):
- zaburzenia czynności wątroby
- utrata włosów
- zwiększenie ilości włosów na ciele
- łagodne guzy piersi.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (ang. Toxic Epidermal Necrolysis, TEN)
- zespół Stevensa-Johnsona
- wysypka polekowa z eozynofilią oraz objawami ogólnoustrojowymi (zespół DRESS)
- pemfigoid (choroba objawiająca się wystąpieniem na skórze pęcherzy wypełnionych płynem).

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa,
Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309,
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Finospir

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku. Termin ważności
oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania leku.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Finospir

- Substancją czynną leku jest spironolakton. Jedna tabletka zawiera 25 mg, 50 mg lub 100 mg
  spironolaktonu.
- Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, powidon, polisorbat 80, olejek
  miętowy, krzemionka koloidalna, bezwodna i magnezu stearynian.

Jak wygląda lek Finospir i co zawiera opakowanie

Tabletki 25 mg: białe lub prawie białe, okrągłe, płaskie tabletki ze ściętymi brzegami oraz rowkiem
podziału, o średnicy 7 mm, z kodem ORN85.
Tabletki 50 mg: białe lub prawie białe, okrągłe, płaskie tabletki ze ściętymi brzegami oraz rowkiem
podziału, o średnicy 9 mm, z kodem ORN213.
Tabletki 100 mg: białe lub prawie białe, okrągłe, lekko wypukłe tabletki z rowkiem podziału,
o średnicy 11 mm, z kodem ORN352.

Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Tabletki są pakowane w słoiki z HDPE z zamknięciem z HDPE.

Opakowania zawierają:
25 mg: 30, 50, 100 i 250 tabletek
50 mg i 100 mg: 30, 50 i 100 tabletek

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny

Orion Corporation
Orionintie 1
FI-02200 Espoo
Finlandia

Wytwórca

Orion Corporation
Orionintie 1
FI-02200 Espoo
Finlandia

Orion Corporation Orion Pharma
Joensuunkatu 7
FI-24100 Salo
Finlandia

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do
miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
Orion Pharma Poland Sp. z o. o.
kontakt@orionpharma.info.pl

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 10.01.2023