Euphyllin long

1. Co to jest lek Euphyllin long i w jakim celu się go stosuje

Euphyllin long jest lekiem w postaci kapsułek o zmodyfikowanym uwalnianiu do stosowania
doustnego.
Substancją czynną tego leku jest teofilina. Teofilina działa rozkurczająco na mięśnie gładkie oskrzeli
i naczyń płucnych i hamuje uwalnianie pewnych substancji z komórek biorących udział w reakcjach
zapalnych.
Ponadto teofilina działa rozszerzająco na naczynia krwionośne, pobudzająco na mięśnie szkieletowe.
Zwiększa częstość i siłę skurczu mięśnia sercowego, zwiększa wydalanie moczu.
Mechanizm działania teofiliny nie jest dotąd w pełni poznany.

Lek ten stosuje się w zapobieganiu i leczeniu zaburzeń oddechowych spowodowanych zwężeniem
dróg oddechowych (skurcz oskrzeli) w przebiegu astmy oskrzelowej i przewlekłej obturacyjnej
choroby płuc.

Ten lek nie jest przeznaczony do doraźnego leczenia stanu astmatycznego (ciężkiego napadu astmy
oskrzelowej) lub nagłego skurczu oskrzeli (napady duszności spowodowane zwężeniem oskrzeli).

Teofiliny nie należy stosować jako leku pierwszego wyboru w leczeniu astmy u dzieci.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Euphyllin long

Kiedy nie stosować leku Euphyllin long

- Jeśli pacjent ma uczulenie na teofilinę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
  (wymienionych w punkcie 6).
- Jeśli u pacjenta stwierdzono świeży zawał serca.
- Jeśli u pacjenta występują ostre zaburzenia rytmu serca z szybką czynnością serca.
- U dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Euphyllin long należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Euphyllin long należy stosować ostrożnie i tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie wskazane,
w przypadku:
- niestabilnej dławicy piersiowej;
- ryzyka zaburzeń rytmu serca z przyspieszoną czynnością serca;
- ciężkiego nadciśnienia tętniczego;
- kardiomiopatii przerostowej ze zwężeniem drogi odpływu;
- nadczynności tarczycy;
- padaczki;
- wrzodu żołądka i (lub) dwunastnicy;
- porfirii.

Informacja dla osób chorych na cukrzycę
1 kapsułka leku Euphyllin long 300 mg zawiera 20,2 mg laktozy jednowodnej, co odpowiada
0,001 jednostki chlebowej (patrz także punkt „Lek Euphyllin long zawiera laktozę”).

Szczególne grupy pacjentów
Stosowanie leku Euphyllin long u pacjentów z niewydolnością serca, ciężkim niedotlenieniem,
zapaleniem płuc lub zakażeniami wirusowymi (zwłaszcza grypą), u osób w podeszłym wieku
(powyżej 60 lat), u osób z innymi chorobami, u pacjentów stosujących inne leki, u pacjentów ciężko
chorych i (lub) pacjentów leczonych na oddziałach intensywnej opieki medycznej jest związane ze
zwiększonym ryzykiem działania toksycznego teofiliny. U tych pacjentów należy stosować mniejsze
dawki i zachowywać ostrożność podczas zwiększania dawkowania.

Gorączka zmniejsza szybkość wydalania teofiliny z organizmu. W przypadku ostrej choroby
przebiegającej z gorączką konieczne może być zmniejszenie dawki w celu uniknięcia zatrucia.

Pacjenci:
- palący papierosy,
- którzy przerwali palenie,
- szczepieni ostatnio przeciw gruźlicy i grypie
powinni poinformować o wymienionych sytuacjach lekarza, gdyż w ich przypadku konieczne jest
odpowiednie dobranie dawkowania leku Euphyllin long.

Pacjenci z chorobami wątroby lub nerek
Euphyllin long należy stosować ostrożnie u osób z zaburzeniami czynności wątroby i nerek. U tych
pacjentów należy stosować mniejsze dawki leku i zachować szczególną ostrożność podczas
zwiększania dawkowania.

Dzieci

Leku Euphyllin long nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Dostępne są inne postaci farmaceutyczne leku, które są bardziej odpowiednie dla dzieci w wieku
poniżej 6 lat.

Lek Euphyllin long a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub
ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Teofilina nasila działanie innych leków zawierających ksantyny (alkaloidy stosowane w chorobach
obturacyjnych płuc, np. teofilina), β-sympatykomimetyki (leki stosowane w chorobach obturacyjnych
płuc, np. salbutamol), kofeinę i podobne substancje.

Skuteczność teofiliny może być zmniejszona u osób palących oraz w przypadku jednoczesnego
przyjmowania aminoglutetymidu (stosowany w leczeniu nowotworów piersi), barbituranów (leki
o działaniu uspokajającym, nasennym i przeciwpadaczkowym, np. fenobarbital, pentobarbital
i prymidon); fenytoiny, fosfenytoiny lub karbamazepiny (stosowane w leczeniu padaczki);
ryfampicyny i ryfapentyny (antybiotyki stosowane w leczeniu gruźlicy); rytonawiru (stosowany
w leczeniu zakażenia HIV), sulfinpirazonu (stosowany w leczeniu dny moczanowej) oraz leków
zawierających hiperycynę (produkty zawierające ziele dziurawca). Dlatego też w niektórych
przypadkach może być konieczne zwiększenie dawki teofiliny.

Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia przedawkowania i działań niepożądanych, podczas
jednoczesnego stosowania teofiliny z następującymi lekami:
α-interferon (lek o działaniu przeciwwirusowym i przeciwnowotworowym), allopurynol (stosowany
w leczeniu dny moczanowej), antybiotyki makrolidowe (zwłaszcza erytromycyna i troleandomycyna),
chinolony (inhibitory gyrazy, zwłaszcza cyprofloksacyna, enoksacyna i pefloksacyna), cymetydyna,
etyntydyna lub ranitydyna (stosowane w leczeniu zgagi lub choroby wrzodowej żołądka
i dwunastnicy), disulfiram (stosowany w chorobie alkoholowej), doustne środki antykoncepcyjne,
febuksostat (stosowany w leczeniu długotrwałego zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi
i dny moczanowej), fluwoksamina (lek przeciwdepresyjny), idrocylamid (stosowany w bólach mięśni
i stawów), imipenem (antybiotyk β-laktamowy), izoniazyd (stosowany w leczeniu gruźlicy), leki
blokujące kanały wapniowe (stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej,
zaburzeń rytmu serca, np. diltiazem lub werapamil), meksyletyna lub propafenon (stosowane
w zaburzeniach rytmu serca), peginterferon α-2 (lek stosowany w wirusowym zapaleniu wątroby),
propranolol (stosowany w nadciśnieniu tętniczym, dławicy piersiowej, zaburzeniach rytmu serca),
szczepionki przeciw grypie, tiabendazol (lek o działaniu przeciwpasożytniczym), tyklopidyna (lek
przeciwzakrzepowy), zafirlukast i zileuton (stosowane w leczeniu astmy). W takich przypadkach
może być konieczne zmniejszenie dawki teofiliny.

W czasie jednoczesnego leczenia chinolonami zalecane jest częste kontrolowanie stężenia teofiliny.

Działanie węglanu litu (stosowany w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych) i β-adrenolityków
(leki stosowane w nadciśnieniu i w zaburzeniach rytmu serca) może być osłabione w przypadku
równoczesnego przyjmowania teofiliny.

Teofilina nasila działanie leków moczopędnych, takich jak furosemid.

Podanie halotanu pacjentom przyjmującym teofilinę może prowadzić do ciężkich zaburzeń rytmu
serca.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie ma wystarczających informacji na temat stosowania leku Euphyllin long u kobiet w pierwszym
trymestrze ciąży, dlatego też należy unikać stosowania leku Euphyllin long w tym okresie. W drugim
i trzecim trymestrze ciąży Euphyllin long można stosować jedynie po dokładnym rozważeniu przez
lekarza ryzyka i korzyści.
W trakcie rozwoju ciąży konieczne może być zmniejszenie dawki leku, aby uniknąć działań
niepożądanych.

Teofilina przenika do mleka matki, dlatego też kobietom karmiącym piersią należy podawać możliwie
najmniejszą dawkę leczniczą, a karmienie piersią, jeśli to możliwe, powinno odbywać się
bezpośrednio przed przyjęciem leku.
Dziecko karmione piersią przez kobietę przyjmującą teofilinę należy uważnie obserwować w celu
wykrycia możliwych objawów wywołanych działaniem teofiliny. W razie konieczności zastosowania
większych dawek leczniczych, należy przerwać karmienie piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Lek, nawet przyjmowany zgodnie z zaleceniami, może wpływać na szybkość reakcji, upośledzając
zdolność prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn lub pracy bez solidnego podparcia dla nóg.
Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy teofilina jest stosowana w skojarzeniu z innymi lekami
wpływającymi na szybkość reakcji lub z alkoholem.

Lek Euphyllin long zawiera laktozę

Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien
skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Lek Euphyllin long zawiera sód

Lek Euphyllin long zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za
„wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Euphyllin long

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.

Lekarz ustali dawkę leku indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od wieku, masy ciała
pacjenta i stężenia teofiliny w osoczu.
Stężenie teofiliny w osoczu należy również kontrolować w przypadku zmniejszonej skuteczności lub
w przypadku wystąpienia działań niepożądanych.
Jeśli pacjent stosował wcześniej teofilinę lub jej związki należy to uwzględnić ustalając dawkę
początkową i odpowiednio ją zmniejszyć.
Dawkę należy ustalić na podstawie beztłuszczowej masy ciała, ponieważ teofilina nie przenika do
tkanki tłuszczowej.
Dobowa dawka podtrzymująca dla dorosłych wynosi około 11 do 13 mg teofiliny na kg masy ciała.

Jakakolwiek zmiana dawkowania: zwiększenie bądź zmniejszenie dawki może nastąpić tylko po
konsultacji z lekarzem.

W miarę możliwości leczenie należy rozpoczynać wieczorem, krótko przed położeniem się spać,
a dawkę należy zwiększać powoli w ciągu 2-3 dni.

Leku Euphyllin long, 300 mg nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Jak często i ile kapsułek leku Euphyllin long 300 mg należy przyjmować

Zwykle stosowana dawka Euphyllin long 300 mg wynosi 1-2 kapsułki raz lub dwa razy na dobę, nie
więcej niż 900 mg na dobę.

W zależności od wieku zaleca się następujące dawki podtrzymujące:

---------------------------------------------------------------------

Wiek         Masa ciała               Dawka dobowa

(lata)              (kg)         (mg teofiliny/kg masy ciała)

---------------------------------------------------------------------

Młodzież
12 do 16     40 do 60                         18

Dorośli      50 do 70                     11 do 13

---------------------------------------------------------------------

U niektórych pacjentów może być konieczne zmniejszenie dawkowania – patrz punkt „Szczególne
grupy pacjentów”.

Jeśli wystąpią objawy przedawkowania, w zależności od nasilenia tych objawów, należy pominąć
następną dawkę lub zmniejszyć ją o połowę.

Pacjentom z dusznościami występującymi w nocy zaleca się przyjmowanie dawki dobowej
(maksymalnie 2 kapsułki) leku Euphyllin long w dawce pojedynczej wieczorem.

Sposób podawania i czas trwania leczenia

- Kapsułki Euphyllin long należy połykać w całości, popijając dużą ilością płynu.
- Pacjenci mający trudności z połykaniem kapsułek mogą je otworzyć i połknąć całą zawartość,
  popijając dużą ilością płynu.
- Dawka dobowa jest zwykle przyjmowana jako dawka pojedyncza wieczorem lub jest
  podzielona na dwie dawki, przy czym tę dodatkową dawkę przyjmuje się rano ze śniadaniem.
- Czas trwania leczenia zależy od rodzaju, nasilenia oraz przebiegu choroby i jest określony przez
  lekarza.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Euphyllin long

W przypadku zażycia większej niż zalecana dawki leku Euphyllin long należy niezwłocznie zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.
Objawy przedawkowania to: nudności, bóle żołądka, wymioty, biegunka, niepokój, ból głowy,
bezsenność, zawroty głowy, zaburzenia rytmu serca, drgawki, niewydolność krążenia. Nasilenie tych
objawów zależy od indywidualnej wrażliwości pacjenta oraz od stężenia leku w osoczu.

Postępowanie w leczeniu zatrucia teofiliną zależy od ciężkości i przebiegu zatrucia oraz od objawów,
jakie występują u pacjenta.

Pominięcie zastosowania leku Euphyllin long

Jeśli pacjent zapomni zastosować lek Euphyllin long, powinien przyjąć kolejną dawkę
w wyznaczonym terminie. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej
dawki.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się
do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane, które mogą wystąpić, to:

Bardzo często (występują u więcej niż 1 na 10 leczonych pacjentów):
- szybkie lub nieregularne bicie serca, kołatanie serca, obniżenie ciśnienia krwi;
- nudności, wymioty, biegunka, nasilenie istniejącego refluksu żołądkowo-przełykowego w nocy;
- zmiany stężenia elektrolitów w surowicy;
- zmniejszone stężenie potasu i zwiększone stężenie wapnia w surowicy, zwiększone stężenie
  glukozy i nadmierne stężenie kwasu moczowego we krwi;
- bóle głowy, pobudzenie, drżenie kończyn, niepokój ruchowy, bezsenność;
- zwiększone wydalanie moczu, zwiększone stężenie kreatyniny w surowicy.

Niezbyt często (występują u mniej niż 1 na 100, ale u więcej niż 1 na 1000 leczonych pacjentów):

- reakcje nadwrażliwości.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- drgawki.

Działania niepożądane mogą być bardziej nasilone u pacjentów z nadwrażliwością na teofilinę lub
w przypadku przedawkowania.

Duże stężenie teofiliny w osoczu może spowodować objawy działania toksycznego, takie jak drgawki,
nagły spadek ciśnienia krwi, komorowe zaburzenia rytmu i ciężkie objawy ze strony układu
pokarmowego (np. krwawienia z przewodu pokarmowego). Przedawkowanie może także prowadzić
do uszkodzenia mięśni.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa
stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Euphyllin long

Przechowywać w temperaturze nie wyższej niż 25°C. Chronić od światła.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin
ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Euphyllin long

- Substancją czynną leku jest teofilina. Jedna kapsułka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera
  300 mg teofiliny.
- Pozostałe składniki to: metyloceluloza 15 mPas, celuloza mikrokrystaliczna, karmeloza sodowa,
  celulozy octan, trietylu cytrynian, laktoza jednowodna, talk.
  Skład kapsułki żelatynowej twardej: tytanu dwutlenek (E 171), żelatyna, woda.
  Skład czarnego tuszu: Opacode S-1-277002 black (szelak, żelaza tlenek czarny (E 172), glikol
  propylenowy, amonowy wodorotlenek stężony).

Jak wygląda lek Euphyllin long i co zawiera opakowanie

Kapsułki są nieprzezroczyste, koloru białego z nadrukiem Eu 300.

Wielkości opakowań:

- 20 kapsułek o zmodyfikowanym uwalnianiu
- 30 kapsułek o zmodyfikowanym uwalnianiu
- 100 kapsułek o zmodyfikowanym uwalnianiu

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny:

zr pharma& GmbH
Hietzinger Hauptstrasse 37
1130 Wiedeń
Austria

Wytwórca:

Takeda GmbH
Miejsce wytwarzania Oranienburg
Lehnitzstrasse 70-98
16 515 Oranienburg
Niemcy

Data ostatniej aktualizacji ulotki: