Anbinex

1. Co to jest Anbinex i w jakim celu się go stosuje

Anbinex jest lekiem przeciwzakrzepowym, należy do klasy parenteralnych leków
przeciwzakrzepowych.

Lek ten stosowany jest w leczeniu wrodzonego niedoboru antytrombiny, w zapobieganiu
powstawania zakrzepic żył głębokich kończyn dolnych oraz zmian zakrzepowo-zatorowych w innych
naczyniach krwionośnych.
Jeśli istnieją do tego wskazania podaje się go również podczas zabiegów chirurgicznych oraz w
okresie okołoporodowym. W niektórych przypadkach może być podawany w skojarzeniu z heparyną.

Anbinex znajduje również zastosowanie w nabytym niedoborze antytrombiny.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Anbinex

Kiedy nie stosować leku Anbinex

Jeśli pacjent ma uczulenie na antytrombinę lub na którykolwiek z pozostałych składników tego
leku (wymienionych w punkcie 6).
Należy zapoznać się z ważnymi informacjami na końcu tego punktu.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Anbinex należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub
pielęgniarką.

Tak jak w przypadku innych produktów podawanych dożylnie, możliwe jest wystąpienie reakcji

alergicznych. Podczas infuzji pacjent powinien być ściśle monitorowany z powodu ryzyka
wystąpienia objawów niepożądanych. W przypadku odczuwania objawów reakcji nadwrażliwości,
włączając w to wysypkę, uogólnioną pokrzywkę, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący
oddech (utrudnienie oddychania), niedociśnienie i objawy anafilaksji powinien natychmiast
powiadomić o tym lekarza prowadzącego.

W procesie wytwarzania leków z ludzkiej krwi lub osocza są stosowane określone procedury mające
zapobiec przeniesieniu zakażenia na leczonych pacjentów. Do tych procedur należy:
- szczegółowa selekcja dawców krwi i osocza, której celem jest wykluczenie dawców
  mogących być źródłem zakażenia;
- badanie każdej donacji i puli pobranego osocza pod kątem obecności wirusów/czynników
  zakaźnych;
- włączenie etapów w procesie przetwarzania osocza, podczas których wirusy mogą być
  inaktywowane lub eliminowane.

Pomimo stosowania tych środków zapobiegawczych, nie można całkowicie wykluczyć możliwości
przeniesienia zakażenia, jeśli podawane są leki wytwarzane z ludzkiej krwi lub osocza. Ma to również
zastosowanie wobec nieznanych lub nowo odkrytych wirusów i innych patogenów.

Uważa się, że podejmowane działania zapobiegawcze są skuteczne wobec wirusów otoczkowych,
takich jak ludzki wirus nabytego niedoboru odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B, wirus
zapalenia wątroby typu C oraz bezotoczkowego wirusa zapalenia wątroby typu A. Powyższe działania
mogą mieć ograniczoną wartość w przypadku wirusów bezotoczkowych, takich jak parwowirus B19.

Zakażenie parwowirusem B19 może być szczególnie groźne u kobiet w ciąży (zakażenie płodu) oraz
u osób z obniżoną odpornością lub chorujących na pewne typy anemii (np. anemia sierpowata, anemia
hemolityczna).

U pacjentów otrzymujących regularnie/wielokrotnie pochodzącą z osocza antytrombinę ludzką, lekarz
może zalecić szczepienie przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu A i B.

Zdecydowanie zaleca się, aby przy każdym podaniu pacjentowi leku Anbinex odnotować nazwisko
pacjenta i numer serii produktu, aby móc powiązać pacjenta z serią leku.

Lek Anbinex a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Podawanie antytrombiny równocześnie z terapeutycznymi dawkami heparyny zwiększa ryzyko
krwawień. Efekt stosowania antytrombiny jest znacznie potęgowany przez heparynę. Jednoczesne
podawanie heparyny pacjentom ze zwiększonym ryzykiem krwawień powinno być starannie
monitorowane pod względem klinicznym i biologicznym.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Anbinex powinien być stosowany podczas ciąży i w okresie laktacji tylko wtedy, gdy jest to
jednoznacznie wskazane. Decyzję należy podjąć po uwzględnieniu faktu, że podczas ciąży istnieje
zwiększone ryzyko wystąpienia incydentów zakrzepowo-zatorowych.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Anbinex nie ma lub ma niewielki wpływ na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania
urządzeń.

Anbinex zawiera sód

Anbinex 500 j.m. zawiera 1,45 mmol (33,35 mg) sodu w 10 ml.
Anbinex 1000 j.m. zawiera 2,90 mmol (66,7 mg) sodu w 20 ml
Należy na to zwrócić uwagę pacjentów na diecie z ograniczoną ilością soli.

3. Jak stosować Anbinex

Lek Anbinex do podawania we wlewie dożylnym przygotowuje lekarz lub pielęgniarka.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Ze względu na brak wystarczających danych, nie zaleca się stosowania leku Anbinex u dzieci poniżej
6 roku życia.

Częstość podawania

Lekarz określi częstość podawania Anbinex i odstępy pomiędzy dawkami.

Długość leczenia.

Lekarz określi czas trwania leczenia lekiem Anbinex.

W przypadku przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Anbinex

Nie zgłoszono żadnego przypadku przedawkowania.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W rzadkich przypadkach obserwowano wzrost temperatury ciała oraz reakcje alergiczne lub
anafilaktyczne takie jak zaczerwienienie twarzy, wysypka, wzrost lub spadek ciśnienia krwi,
tachykardia (przyspieszona akcja serca), dreszcze, świszczący oddech oraz obrzęki, a także reakcje
uogólnione (w tym bóle w klatce piersiowej, gorączka, bóle głowy, nudności i/lub wymioty), które w
niektórych przypadkach prowadziły do rozwoju ciężkiej reakcji anafilaksji (włączając w to wstrząs).

W rzadkich przypadkach obserwowano wzrost temperatury ciała.

Listę działań niepożądanych w układzie tabelarycznym.
Częstość występowania oceniano stosując następujące kryteria:
- bardzo często (> 1/10),
- często (> 1/100, < 1/10),
- niezbyt często (> 1/1000, < 1/100),
- rzadko (> 1/10 000, < 1/1000)
- bardzo rzadko (<1/10 000)
- częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Zaburzenia układu immunologicznego
Niezbyt często:
- Reakcje alergiczne
- nadwrażliwość

Zaburzenia psychiczne

Niezbyt często

- Niepokój

Zaburzenia układu nerwowego

Niezbyt często

- Bóle głowy, letarg

Zaburzenia układu krążenia

Niezbyt często

- Tachykardia

Zaburzenia naczyniowe

Niezbyt często

- Zaczerwienienie twarzy, spadek ciśnienia krwi, wstrząs

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Niezbyt często

- Uczucie ucisku w klatce piersiowej i świsty

Zaburzenia żołądka i jelit

Niezbyt często

- Nudności, wymioty

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często

- Obrzęk naczynioruchowy, uogólniona pokrzywka, wysypka

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Niezbyt często

- Ból lub uczucie pieczenia w miejscu podania, dreszcze

Rzadko

- Gorączka

Należy powiadomić lekarza, jeżeli wystąpi chociaż jeden z tych objawów.
Informacje dotyczące zabezpieczeń przed przeniesieniem czynników zakaźnych – patrz punkt 2.

Jeżeli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.

Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C,
02-222 Warszawa,
Tel.: + 48 22 49 21 301,
Faks: + 48 22 49 21 309,
e-mail: ndl@urpl.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Anbinex

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnymdla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności („EXP”), zamieszczonego na etykiecie. Termin
ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Nie zamrażać.

Po rozpuszczeniu:
Badania stabilności wskazują na okres trwałości do 12 godzin w temperaturze 25°C. Z punktu
widzenia mikrobiologicznego, produkt powinien zostać zużyty natychmiast. Jeśli po rozpuszczeniu
produkt nie został zużyty, może być przechowywany nie dłużej niż przez 24 godziny w temperaturze
2°C - 8°C, ale tylko wtedy, gdy odpowiedzialność za to weźmie użytkownik a przygotowanie
roztworu odbyło się zgodnie z zasadami jałowości.

Roztwór powinien być przezroczysty i lekko opalizujący.
Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się kłaczki lub osad.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże
chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Anbinex
Substancja czynną leku jest antytrombina ludzka.
Fiolka z proszkiem zawiera 500 j.m. lub 1000 j.m. antytrombiny ludzkiej.
Po rozpuszczeniu produkt zawiera 50 j.m./ml (500 j.m./10 ml lub 1000 j.m./20 ml) antytrombiny
ludzkiej.

Pozostałe składniki to: D-mannitol, sodu chlorek i sodu cytrynian.

Ampułko-strzykawka zawiera 10 ml lub 20 ml wody do wstrzykiwań.

Więcej informacji o składnikach, patrz punkt 2.

Jak wygląda lek Anbinex i co zawiera opakowanie

Opakowanie zawiera fiolkę z białą, higroskopijną, kruchą substancję stałą lub proszkiem oraz
ampułko-strzykawka z wodą do wstrzykiwań.

Każde opakowanie Anbinex 500 j.m. zawiera fiolkę po 500 j.m. antytrombiny ludzkiej (proszek
do sporządzania roztworu do infuzji) i 1 ampułko-strzykawkę po 10 ml wody do
wstrzykiwań (rozpuszczalnik).

Każde opakowanie Anbinex 1000 j.m. zawiera fiolkę po 1000 j.m. antytrombiny ludzkiej (proszek
do sporządzania roztworu do infuzji) i 1 ampułko-strzykawkę po 20 ml wody do
wstrzykiwań (rozpuszczalnik).

Do każdego opakowania Anbinex dołączony jest zestaw do sporządzania roztworu zawierający łącznik
mocujący do fiolki i mikrofiltr.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Instituto Grifols, S.A.

Poligono Levante, c/Can Guasch, 2 Parets del Vallès

08150 Barcelona, HISZPANIA.

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu
odpowiedzialnego.

Grifols Polska Sp. z o. o.
Ul. Grzybowska 87, 00-844 Warszawa
Tel.: + 48 22 5040641

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

We wrodzonym niedoborze, dawkowanie i czas trwania leczenia powinno być dostosowane
indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od wyniku wywiadu rodzinnego uwzględniającego
przypadki zmian zakrzepowo-zatorowych, aktualnie występujących klinicznych czynników ryzyka
oraz wyników badań laboratoryjnych.
Dawkowanie i czas trwania leczenia substytucyjnego w nabytym niedoborze antytrombiny zależy od
poziomu antytrombiny w osoczu, obecności objawów świadczących o przyśpieszonym zużyciu,
choroby podstawowej oraz ciężkości objawów klinicznych. Wielkość dawek i częstotliwość ich
podawania należy zawsze dostosować indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od efektów
klinicznych.
Podawaną dawkę antytrombiny wyraża się w jednostkach międzynarodowych (j.m.), zgodnie z
aktualnymi normami WHO. Aktywność antytrombiny w osoczu może być podana w procentach (w
stosunku do aktywności w normalnym osoczu) lub w jednostkach międzynarodowych (zgodnie z
międzynarodowym standardem dla antytrombiny osoczowej).
Jedna jednostka międzynarodowa (j.m.) aktywności antytrombiny odpowiada przeciętnej ilości
antytrombiny w jednym ml normalnego osocza ludzkiego. Obliczanie potrzebnej dawki antytrombiny
opiera się na obserwacji empirycznej, że podanie 1 j.m. antytrombiny na kg masy ciała powoduje
wzrost aktywności antytrombiny w osoczu o około 1,1 % do 1,6 %.

Dawkę początkową oblicza się na podstawie następującego wzoru:

Wymagana liczba jednostek = masa ciała (kg) x (100 – wyjściowa aktywność antytrombiny (w

procentach) x 0,8

W początkowej fazie leczenia należy ustalić pożądany poziom aktywności antytrombiny w zależności
od sytuacji klinicznej. Po ustaleniu wskazań do stosowania antytrombiny należy podać taką dawkę
aby uzyskać pożądany poziom aktywności antytrombiny, a następnie podtrzymywać jej poziom
zapewniający skuteczność leczenia.

Dawka powinna być obliczana i monitorowana na podstawie laboratoryjnych oznaczeń aktywności
antytrombiny w osoczu. Oznaczenia powinny być przeprowadzane co najmniej dwa razy dziennie, a
gdy stan pacjenta stabilizuje się – raz dziennie; zawsze tuż przed kolejnym podaniem leku. Należy
pamiętać o tym, że w przypadku ciężkich stanów klinicznych, takich jak zespół rozsianego
krzepnięcia śródnaczyniowego, okres półtrwania antytrombiny może być znacznie skrócony. Korekcję
wielkości dawki należy dokonywać biorąc pod uwagę zarówno szybkość zużycia antytrombiny
określaną na podstawie oznaczeń laboratoryjnych, jak i w oparciu o przebieg kliniczny. Aktywność
antytrombiny należy utrzymywać powyżej 80% normy przez cały okres leczenia lub odpowiednio
dostosować, gdy objawy kliniczne wskazują, że inny poziom może być bardziej skuteczny.

W leczeniu wrodzonego niedoboru początkowa dawka wynosi 30 – 50 j.m./kg masy ciała.

Następnie, wielkość dawki, częstotliwość podawania i długość okresu leczenia zależy od odpowiedzi
biologicznej w danej sytuacji klinicznej.

Instrukcja dotycząca przygotowania leku do stosowania

1. Ogrzać fiolki do temperatury nie wyższej niż 30°C (rycina Nr 1).
2. Umocować tłok w ampułko-strzykawce z rozpuszczalnikiem (rycina Nr 2).
3. Wyjąć filtr z opakowania. Zdjąć plastikową osłonę z końca ampułko-strzykawki i umocować
    filtr (rycina Nr 3).
4. Wyjąć łącznik mocujący do fiolki i połączyć ampułko-strzykawkę z filtrem (rycina Nr 4).
5. Zdjąć plastikowy kapturek z fiolki i odsłonięty gumowy korek odkazić środkiem
    dezynfekującym (rycina Nr 5).
6. Przebić korek w fiolce igłą łącznika (rycina Nr 6).
7. Wstrzyknąć cały rozpuszczalnik do fiolki (rycina Nr 7).
8. Delikatnie wstrząsać fiolką aż do rozpuszczenia proszku (rycina Nr 8).
9. Rozłączyć ampułko-strzykawkę z filtrem od fiolki z łącznikiem. Pociągnąć tłok aby wpuścić
    powietrze w ilości równej objętości rozpuszczalnika. Połączyć ponownie strzykawkę z
    przyłączonym filtrem do fiolki z łącznikiem (rycina Nr 9).
10. Odwrócić do góry dnem fiolkę i aspirować roztwór do ampułko-strzykawki (rycina Nr 10).
11. Odłączyć ampułko-strzykawkę od filtra i fiolki i podawać powoli dożylnie z szybkością nie
     przekraczającą 0,08 ml/kg/min (rycina Nr 11).

Nie pozostawiać niezużytego produktu do późniejszego użycia.

Nie używać ponownie zestawu do podawania.

Używając zestawu do infuzji należy sprawdzić jego kompatybilność z ampułko-strzykawką. Należy
użyć odpowiednich adapterów, aby zapewnić należyte podanie produktu.