Ranibizumab - wskazania

Ranibizumab jest monoklonalnym przeciwciałem wykorzystywanym w terapii schorzeń ocznych, które łączą się z nadmierną angiogenezą - procesem tworzenia nowych naczyń krwionośnych. Rynek zna leki zawierające ranibizumab, które są zarejestrowane do leczenia neowaskularnej (mokrej) formy zwyrodnienia plamki związanej z wiekiem (AMD), obrzęku plamki związanego z okluzją żył siatkówki oraz obrzęku plamki wtórnego do cukrzycy.

Ranibizumab - jak stosować, dawkowanie

Leczenie za pomocą ranibizumabu polega na iniekcjach podsiatkówkowych, które są wykonywane przez specjalistę. Zalecana dawka to 0.5 mg jednokrotnie na miesiąc. Istotne jest przestrzeganie regularności podawania leku, choć ostateczne dawkowanie, jak i częstotliwość podawania powinna zostać ustalona przez lekarza prowadzącego, który oceni stan pacjenta i odpowiednio dostosuje terapię.

Ranibizumab - przeciwwskazania

Ranibizumab nie powinien być stosowany u osób z nadwrażliwością na którykolwiek składnik preparatu. Przeciwwskazane jest także stosowanie na okresie aktywnego lub niekontrolowanego zakażenia dna oka lub powiek. Należy zachować ostrożność podczas stosowania ranibizumabu u osób ze zwiększonym ryzykiem zakrzepów lub udarów.

Ranibizumab - interakcje z lekami

Badania kliniczne dotyczące interakcji ranibizumabu z innymi lekami są ograniczone. Informacji na temat ewentualnych interakcji z innymi lekami należy szukać w odpowiednich źródłach medycznych lub skonsultować z lekarzem prowadzącym. Pomimo braku formalnych badań interakcji, należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu leków wpływających na krzepnięcie krwi.

Ranibizumab - skutki uboczne

Jak w przypadku każdego leku, ranibizumab może spowodować skutki uboczne. Pacjenci mogą doświadczać ból oczu, zwiększonego łzawienia, zaczerwienienia, świądu lub obrzęku oka. Niekiedy mogą wystąpić: zaburzenia widzenia, przednia niedrożność żył siatkówki (RVO) i odczucie czegoś obcego w oku. Niezwykle rzadki, ale bardzo poważny skutek uboczny to zwiększone ryzyko udarów, szczególnie u osób ze zwiększonym ryzykiem.