Isoniazid - wskazania

Isoniazid to antybiotyk stosowany do leczenia gruźlicy, choroby infekcyjnej wywoływanej przez bakterie Mycobacterium tuberculosis. Isoniazid jest skuteczny w zakażeniach aktywnych, jak i latentnych, a często jest stosowany w połączeniu z innymi lekami przeciwgruźliczymi. Może być również stosowany w profilaktyce u osób, które miały kontakt z osobą z aktywną gruźlicą.

Isoniazid - jak stosować, dawkowanie

Stosowanie i dawkowanie Isoniazidu diferencjuje się w zależności od wieku, masy ciała i stanu zdrowia pacjenta. Typowo, dorosłym zaleca się podawanie 5 mg/kg mc./dobę (maksymalnie 300 mg na dobę) przez okres 6-9 miesięcy. U dzieci dawkowanie zazwyczaj wynosi 10-15 mg/kg mc./dobę (maksymalnie 300 mg na dobę) przez okres 6-9 miesięcy. Isoniazid zaleca się przyjmować na czczo, co najmniej 30 minut przed jedzeniem lub 2 godziny po jedzeniu.

Isoniazid - przeciwwskazania

Isoniazid jest przeciwwskazany u osób z aktywnym uszkodzeniem wątroby, ciężkim niewydolnością nerek oraz u osób, które miały reakcje alergiczne na Isoniazid lub inne leki przeciwgruźlicze. Często jest przeciwwskazany u osób z chorobami neurologicznymi, w tym neuropatiami obwodowymi, które mogą być pogorszone przez leczenie.

Isoniazid - interakcje z lekami

Isoniazid może interakcować z wieloma innymi lekami, w tym antybiotykami, lekami przeciwgrzybiczymi, lekami przeciwpadaczkowymi, lekami stosowanymi w leczeniu cukrzycy, lekami przeciwwirusowymi, lekami przeciwretrowirusowymi (np. antyretrowirusowe leki przeciw HIV) oraz lekami sercowymi.

Isoniazid - skutki uboczne

Podobnie jak inne leki przeciwgruźlicze, Isoniazid może powodować skutki uboczne, takie jak nudności, wymioty, ból brzucha, utrata apetytu, bóle głowy, zawroty głowy i drgawki. Poważniejsze skutki uboczne, choć rzadko spotykane, obejmują uszkodzenie wątroby, zapalenie nerwów obwodowych, zapalenie naczyń krwionośnych, reakcje alergiczne oraz problemy psychiczne takie jak depresja czy psychozy.