Empagliflozin – wskazania

Empagliflozin jest substancją czynną wykorzystywaną w terapii cukrzycy typu 2. Jej głównym celem jest kontrola poziomu cukru we krwi. Zalicza się do grupy leków nazywanych inhibitorami kotransportera sodowo-glukozowego typu 2 (SGLT2). Działa przez blokowanie reabsorpcji glukozy w nerkach, co zwiększa wydalanie glukozy z organizmu poprzez mocz, pomagając tym samym kontrolować poziom cukru we krwi. Empagliflozin jest często stosowany w połączeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi oraz z dietą i ćwiczeniami fizycznymi.

Empagliflozin – jak stosować, dawkowanie

Empagliflozin jest stosowany doustnie, najczęściej raz na dobę, zazwyczaj rano, niezależnie od posiłków. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz, na podstawie indywidualnej odpowiedzi organizmu na leczenie. Standardowa dawka początkowa wynosi zazwyczaj 10mg, a maksymalna dawka dobową to 25mg. Ważne jest regularne monitorowanie poziomu cukru we krwi i dostosowywanie dawkowania zgodnie z instrukcjami lekarza.

Empagliflozin – przeciwwskazania

Empagliflozin nie powinien być stosowany przez osoby z ciężką niewydolnością nerek lub chorobą nerek na tle cukrzycowym. Stanowi przeciwwskazanie także dla osób z jawnym cukrzycą typu 1 oraz z ciężkimi infekcjami dróg moczowych. Empagliflozin nie jest zalecany dla kobiet w ciąży i karmiących piersią. Każda osoba planująca rozpocząć leczenie Empagliflozyną powinna poinformować lekarza o innych przyjmowanych lekach oraz o stanie zdrowia.

Empagliflozin – interakcje z lekami

Empagliflozin może oddziaływać z różnymi lekami. Współstosowanie z lekami, które mogą wpływać negatywnie na funkcję nerek, takimi jak niesteroidowe leki przeciwzapalne, powinno być dokładnie monitorowane. Ponadto, ktokolwiek przyjmujący insulinozę lub inne leki przeciwcukrzycowe powinien być pod szczególną opieką medyczną, ze względu na zwiększone ryzyko hipoglikemii.

Empagliflozin – skutki uboczne

Najczęściej zgłaszane skutki uboczne stosowania Empagliflozinu to infekcje dróg moczowych oraz drożdży. Inne możliwe skutki uboczne to odwodnienie, niska próglica we krwi, wysokie stężenie potasu we krwi, wysypka skórna, nudności, biegunka, lub zwiększenie apetytu. Rzadziej mogą wystąpić poważniejsze skutki uboczne, takie jak kwasica ketonowa. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów, należy skontaktować się z lekarzem.