Carbamazepine - wskazania

Carbamazepine to substancja czynna stosowana w leczeniu konkurencyjnych lub niezaradnych napadów padaczkowych, takich jak napady częściowe (napady ogniskowe) ze lub bez wtórnego uogólnienia i napady uogólnione toniczno-kloniczne. Stosuje się go również w leczeniu bólu neuropatycznego, takiego jak neuralgia trójdzielna i neruropatia cukrzycowa. Jest również wskazany w leczeniu schizoafektywnych i maniakalnych objawów w chorobie afektywnej dwubiegunowej.

Carbamazepine - jak stosować, dawkowanie

Podanie i dawkowanie Carbamazepine zależą od indywidualnych potrzeb pacjenta i klinicznej odpowiedzi. Zazwyczaj leczenie rozpoczyna się od małych dawek, które są stopniowo zwiększane, aż do osiągnięcia optymalnego efektu terapeutycznego. Dawkę początkową dla dorosłych stanowi zazwyczaj 100-200 mg dwa razy dziennie, zwiększaną co tydzień o 200 mg, aż do uzyskania pożądanego efektu. Carbamazepine powinno być przyjmowane podczas posiłku lub bezpośrednio po nim w celu minimalizacji podrażnienia żołądka.

Carbamazepine - przeciwwskazania

Carbamazepine nie powinno być stosowane u pacjentów z nadwrażliwością na karbamazepinę, iwaukee alkaloidy o podobnej strukturze chemicznej lub którekolwiek składniki leku. Jest przeciwwskazana u pacjentów z atrioventrykularnym blokiem serca lub z nadwrażliwością na niektóre leki przeciwdepresyjne, takie jak imipramina. Niewłaściwe jest również stosowanie u osób z porfirią.

Carbamazepine - interakcje z lekami

Carbamazepine ma potencjalne interakcje z wieloma lekami, w tym z innymi lekami przeciwpadaczkowymi, jak fenytoina i fenobarbital, leki przeciwdepresyjne, takie jak SSRI, oraz leki stosowane w terapii HIV. Jest ważne, aby pacjent poinformował lekarza o wszelkich innych przyjmowanych lekach, w tym o lekach bez recepty, ziołach i suplementach.

Carbamazepine - skutki uboczne

Do najczęstszych skutków ubocznych stosowania Carbamazepine należą: zawroty głowy, senność, ból brzucha, nudności i wymioty. Mogą wystąpić także poważniejsze skutki uboczne, takie jak: nieprawidłowości w hematologii, objawy skórne, zaburzenia psychiczne i neurologiczne. Powiadomienie lekarza o wszelkich niepokojących objawach jest kluczowe dla efektywnego leczenia.