Midodrine hydrochloride – wskazania

Midodrine hydrochloride jest skutecznym lekiem stosowanym przede wszystkim w leczeniu objawów związanych z nieodpowiednio niskim ciśnieniem krwi (hipotensją). Jego głównym celem jest zwężenie naczyń krwionośnych i zwiększenie ciśnienia krwi. Midodrine jest również często wykorzystywany do leczenia pacjentów cierpiących na omdlenia lub nagłe osłabienie związane z niewydolnością układu autonomicznego, zwłaszcza w przypadku ortostatycznej hipotensji.

Midodrine hydrochloride – jak stosować, dawkowanie

Dawkowanie midodrine hydrochloride musi zawsze być ustalane indywidualnie przez lekarza prowadzącego. Zwykle właściwą dawką początkową jest 2,5-10 mg podawane 3 razy na dobę. Maksymalna dawka dzienna nie powinna przekraczać 30 mg. Lek zaleca się przyjmować podczas snu lub leżenia, aby zminimalizować ryzyko poważnych skutków ubocznych, takich jak znaczne podwyższenie ciśnienia krwi.

Midodrine hydrochloride – przeciwwskazania

Midodrine hydrochloride jest przeciwwskazany u osób z nadciśnieniem tętniczym, chorobami serca, czynnościowymi zaburzeniami nerek, ciężką chorobą wątroby, a także u osób, które niedawno przebyły zawał serca. Środek ten nie powinien być również stosowany u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. U osób starszych oraz u kobiet ciężarnych i karmiących piersią, lek powinien być stosowany tylko pod ścisłym nadzorem lekarskim.

Midodrine hydrochloride – interakcje z lekami

Midodrine hydrochloride może interakcji z innymi lekami, co może prowadzić do niepożądanych skutków ubocznych lub ograniczyć skuteczność samej terapii. Konieczne jest informowanie lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, włączając leki dostępne bez recepty. Szczególną ostrożność należy zachować przy jednoczesnym stosowaniu midodrine z lekami na niskie ciśnienie krwi, lekami przeciwdepresyjnymi oraz lekami na astmę i choroby serca.

Midodrine hydrochloride – skutki uboczne

Podobnie jak każda substancja czynna, midodrine hydrochloride może powodować skutki uboczne, które jednak nie muszą występować u wszystkich pacjentów. Najczęściej pojawiają się one na początku terapii i zwykle ustępują po kilku dniach. Obejmują one przede wszystkim: bóle głowy, zawroty głowy, uczucie "mrowienia" na skórze, ból brzucha oraz zwiększoną potrzebę oddawania moczu. W razie wystąpienia poważniejszych objawów, takich jak ból w klatce piersiowej czy problemy z oddychaniem, niezbędna jest natychmiastowa pomoc lekarska.