Certolizumab pegol - wskazania

Certolizumab pegol to substancja czynna naniesiona na biologiczny lek immunosupresyjny. Jest linią terapeutyczną w leczeniu przewlekłych zapalnych chorób, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów oraz choroba Leśniowskiego-Crohna. Działanie Certolizumab pegol polega na hamowaniu czynnika martwicy nowotworów alfa (TNF-alfa), co prowadzi do zmniejszenia reakcji zapalnych.

Certolizumab pegol - jak stosować, dawkowanie

Dawkowanie Certolizumab pegol zależy od schorzenia, ale generalnie lek podawany jest za pomocą zastrzyków podskórnych. W leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów zazwyczaj stosuje się dawkę 400mg w formie iniekcji podskórnej na początku leczenia, następnie po dwóch i czterech tygodniach, a potem 200mg co dwa tygodnie lub 400mg co cztery tygodnie. Ważne jest, aby ścisłe instrukcje dotyczące dawkowania ustalał lekarz prowadzący, który zna historię medyczną pacjenta i jest w stanie monitorować postępy leczenia.

Certolizumab pegol - przeciwwskazania

Stosowanie Certolizumab pegol jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi infekcjami, takimi jak sepsa lub gruźlica. Nie jest zalecany u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich niewydolnościami serca. Ponadto, nie powinien być stosowany u pacjentów z uczuleniem na Certolizumab pegol lub którykolwiek z jego składników.

Certolizumab pegol - interakcje z lekami

Certolizumab pegol możliwe interakcje z innymi lekami obejmują, ale nie ograniczają się do, leków immunosupresyjnych, leków przeciwbakteryjnych i przeciwwirusowych, a także niektórych leków przeciwgrzybiczych. Lek ma potencjał do osłabienia odpowiedzi immunologicznej organizmu, co możemy zasilić działanie innych leków. Jak zawsze, pacjenci powinni poinformować swojego lekarza o wszystkich lekach, które obecnie przyjmują.

Certolizumab pegol - skutki uboczne

Najczęściej występującymi skutkami ubocznymi Certolizumab pegol są reakcje w miejscu wstrzyknięcia, takie jak zaczerwienienie, opuchlizna lub ból. Możliwe są także infekcje górnych dróg oddechowych, jak przeziębienie, i infekcje pęcherza. Niektóre poważniejsze skutki uboczne obejmują rozwój poważnych infekcji, reakcje alergiczne, a nawet niewydolność serca. Wszelkie skutki uboczne powinny być natychmiast zgłoszone lekarzowi prowadzącemu.