Calcium polystyrene sulfonate – wskazania

Calcium polystyrene sulfonate, zwana także kalcytriolem, jest stosowana w leczeniu nadmiaru potasu (hiperkaliemia) w organizmie, częstym problemem u pacjentów z niewydolnością nerek. Jest to substancja chelatująca potas, co oznacza, że wiąże jony potasu w jelitach, zapobiegając ich wchłanianiu do krwi i pomagając organizmowi je wydalić. Działanie to pomaga utrzymać równowagę elektrolitów w organizmie.

Calcium polystyrene sulfonate – jak stosować, dawkowanie

Dawkowanie Calcium polystyrene sulfonate jest ustalane indywidualnie przez lekarza i zależy od stężenia potasu w organizmie. Zwykle substancja jest podawana doustnie w dawkach od 15 do 60 gramów na dobę, podzielonych na 1-4 dawki. Substancję można spożyć samą lub wymieszaną z jedzeniem, jednak nie należy jej mieszać z owocami bogatymi w potas, takimi jak pomarańcze czy banany.

Calcium polystyrene sulfonate – przeciwwskazania

Przeciwwskazane jest stosowanie Calcium polystyrene sulfonate u osób z niedoborem potasu, z przewlekłą zaparą lub niedrożnymi jelitami oraz u pacjentów z niewydolnością serca, ze względu na ryzyko zatrzymania stolca. Jest także przeciwwskazana u osób z alergią na polistyren sulforanowy wapnia. Substancji nie powinny stosować kobiety w ciąży, chyba że korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym ryzykiem dla płodu.

Calcium polystyrene sulfonate – interakcje z lekami

Calcium polystyrene sulfonate może wpływać na działanie innych leków, ograniczając ich wchłanianie z jelit. Leki, które mogą zainterakować z niniejszą substancją, to m.in.: digoksyna, lewotyroksyna i lit. Przed rozpoczęciem terapii konieczne jest poinformowanie lekarza o wszystkich aktualnie przyjmowanych lekach.

Calcium polystyrene sulfonate – skutki uboczne

Mogą wystąpić niekorzystne skutki uboczne, takie jak: zaparcia, wymioty, nudności, utrata apetytu, obrzęk dłoni lub stóp, szybki przyrost masy ciała. Ze względu na mechanizm działania leku, mogą również wystąpić zaburzenia elektrolitowe, takie jak hiperkalcemia (zbyt duża ilość wapnia we krwi) lub hipokalemia (zbyt mała ilość potasu we krwi).