Anafranil

1. Co to jest lek Anafranil i w jakim celu się go stosuje

Lek Anafranil jest lekiem w postaci tabletek powlekanych, zawierającym jako substancję czynną
chlorowodorek klomipraminy, który należy do grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych.
Lek Anafranil stosuje się w leczeniu stanów depresyjnych o różnych przyczynach i objawach, np.
depresji endogennej, reaktywnej, nerwicowej, organicznej, maskowanej oraz inwolucyjnych postaci
depresji; depresji związanej ze schizofrenią oraz zaburzeniami osobowości; zespołów depresyjnych
związanych z podeszłym wiekiem, w przebiegu przewlekłych stanów bólowych i przewlekłych chorób
somatycznych. Jest on także stosowany w leczeniu zespołów natręctw, napadów lęku, fobii oraz
moczenia nocnego u dzieci (powyżej 5 lat, pod warunkiem wykluczenia przyczyn organicznych).

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Anafranil

Kiedy nie stosować leku Anafranil

- Jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną lub na którykolwiek z pozostałych składników
  tego leku (wymienionych w punkcie 6);
- Jeśli u pacjenta występuje krzyżowa nadwrażliwość na trójpierścieniowe leki
  przeciwdepresyjne;
- Jeśli pacjent przyjmuje leki przeciwdepresyjne z grupy inhibitorów MAO oraz w ciągu 14 dni
  przed rozpoczęciem lub po zakończeniu leczenia inhibitorami MAO. Nie zaleca się również
  jednoczesnego podawania selektywnych, odwracalnych inhibitorów MAO-A, takich jak
  moklobemid;
- Jeśli pacjent niedawno przebył zawał mięśnia sercowego;
- Jeśli pacjent ma wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Anafranil należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.. Pacjent
powinien poinformować lekarza o następujących schorzeniach:
- napadach padaczkowych,
- nieregularnym biciu serca, chorobach układu sercowo-naczyniowego, a zwłaszcza
  o zaburzeniach rytmu serca i niewydolności układu krążenia,
- schizofrenii,
- jaskrze (podwyższone ciśnienie w gałce ocznej),
- chorobach wątroby lub nerek,
- jakichkolwiek chorobach krwi,
- utrudnionym oddawaniu moczu, np. w przypadku chorób gruczołu krokowego,
- nadczynności tarczycy,
- częstych zaparciach,
- nadużywaniu alkoholu.

Ważne jest, aby lekarz regularnie oceniał efekty leczenia, co pozwala na dostosowanie dawki leku
i zmniejszenie możliwości występowania działań niepożądanych. Podczas wizyty kontrolnej lekarz
może zalecić pobranie próbki krwi do badań laboratoryjnych oraz zmierzyć ciśnienie krwi i zbadać
czynność serca przed leczeniem i w czasie leczenia.

Samobójstwo, myśli samobójcze lub kliniczne nasilenie choroby

Ryzyko myśli samobójczych, wyrządzenia sobie krzywdy lub prób samobójczych, charakterystyczne
dla ciężkich depresji, może utrzymywać się do czasu znaczącej remisji choroby.
U pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi, zarówno dorosłych, jak i dzieci, może nastąpić nasilenie
depresji i (lub) skłonności samobójczych, bądź nasilenie innych objawów psychicznych, niezależnie
od tego, czy są przyjmowane lub nie inne leki przeciwdepresyjne. Krótkookresowe badania kliniczne
wykazały, że leki przeciwdepresyjne zwiększają ryzyko myśli i zachowań samobójczych (skłonności
samobójcze) u dzieci i młodzieży cierpiących na zaburzenia depresyjne i inne zaburzenia psychiczne.
Szczególnej obserwacji podlegają pacjenci, u których w przeszłości wystąpiły zdarzenia związane z
próbami samobójczymi bądź ci wykazujący znaczący stopień skłonności samobójczych przed
rozpoczęciem leczenia.

Każdy pacjent stosujący lek Anafranil (bez względu na wskazania) powinien znajdować się pod ścisłą
obserwacją lekarza. Lekarz powinien zwrócić uwagę na ewentualne pogorszenie się stanu pacjenta
bądź wystąpienie skłonności samobójczych lub innych objawów psychicznych. Taka kontrola lekarska
powinna mieć miejsce w początkowym etapie terapii oraz w momentach zmian dawkowania. W takich
sytuacjach, szczególnie jeśli zmiany są ciężkie, ich początek jest nagły lub zmiany te wykraczają poza
obraz choroby charakterystyczny dla pacjenta, należy rozważyć możliwość zmiany schematu leczenia,
a nawet odstawienia leku.

Pacjenci, jak również członkowie rodziny oraz opiekunowie dzieci, jak i osób dorosłych leczonych
środkami przeciwdepresyjnymi ze względów psychiatrycznych, jak i pozapsychiatrycznych, zostaną
poinformowani przez lekarza o konieczności niezwłocznego zgłaszania lekarzowi każdego
pogorszenia stanu klinicznego chorego, wystąpienia u niego zachowań i myśli samobójczych lub
nietypowych zmian w zachowaniu (patrz także rozdział Działania niepożądane).

Stosowanie leku u pacjentów z chorobami psychicznymi

U wielu pacjentów cierpiących na napady paniki, na początku stosowania leku Anafranil, występują
wyraźniejsze objawy lęku. Paradoksalnie, nasilenie odczuwania lęku jest największe w czasie kilku
pierwszych dni leczenia i ustępuje zazwyczaj w ciągu dwóch tygodni.
U pacjentów ze schizofrenią, otrzymujących trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne obserwowano
niekiedy uczynnienie psychozy.

Donoszono także o epizodach manii lub łagodnych stanów maniakalnych w trakcie fazy depresyjnej
u pacjentów z cyklicznymi zaburzeniami efektywnymi, leczonych trójpierścieniowymi lekami
przeciwdepresyjnymi. W takich przypadkach może być konieczne zmniejszenie dawki leku Anafranil
lub jego odstawienie i podanie pacjentowi środka przeciwpsychotycznego. Z chwilą ustąpienia tych
objawów, w razie potrzeby można ponownie rozpocząć leczenie małymi dawkami leku Anafranil.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą wywoływać, zwłaszcza w nocy, psychozy
(z majaczeniem), szczególnie u osób skłonnych do takich reakcji oraz u pacjentów w podeszłym
wieku. Ustępują one w ciągu kilku dni po odstawieniu leku.

Zespół serotoninowy

Ze względu na ryzyko wystąpienia toksycznego działania leku na układ serotoninergiczny, należy
stosować się do zalecanych dawek. Zespół serotoninowy, objawiający się wysoką gorączką,
drgawkami, skurczami mięśni, pobudzeniem, napadami padaczkowymi, majaczeniem i śpiączką,
może wystąpić podczas jednoczesnego stosowania klomipraminy z lekami serotoninergicznymi,
takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, inhibitory wychwytu zwrotnego
serotoniny i noradrenaliny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, buprenorfina lub lit.
Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy (jak powyżej), należy skontaktować się z lekarzem.

W przypadku fluoksetyny zaleca się odczekanie od 2 do 3 tygodni przed zastosowaniem fluoksetyny
lub po jej zastosowaniu.

Drgawki

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą obniżać próg drgawkowy i dlatego lek Anafranil
należy stosować ze szczególną ostrożnością u osób z padaczką lub z innymi czynnikami
predysponującymi do wystąpienia drgawek np. uszkodzenie mózgu, równoczesne podawanie
neuroleptyków, stan po odstawieniu alkoholu lub leków o działaniu przeciwdrgawkowym (np.
benzodiazepiny). Występowanie napadów drgawkowych jest zależne od zastosowanych dawek,
dlatego też nie należy przekraczać zalecanych dawek dobowych leku Anafranil.
Tak jak w przypadku podobnych trójpierścieniowych środków przeciwdepresyjnych, jednoczesne
leczenie lekiem Anafranil i elektrowstrząsami może być stosowane wyłącznie pod bardzo dokładną
kontrolą.

Stosowanie leku u pacjentów z chorobami układu krążenia

Lek Anafranil należy podawać z zachowaniem szczególnej ostrożności pacjentom z chorobami układu
sercowo-naczyniowego, a zwłaszcza pacjentom z niewydolnością układu krążenia, zaburzeniami
przewodzenia (np. blokiem przedsionkowo-komorowym od I do III stopnia) lub niemiarowością serca.
U tych pacjentów, jak również u osób w podeszłym wieku, zaleca się monitorowanie czynności serca
oraz badanie elektrokardiograficzne.

Należy unikać jednoczesnego stosowania leków powodujących kumulację klomipraminy oraz unikać
podawania leków wydłużających odstęp QTc z klomipraminą (patrz punkt 3).
Przed podaniem leku Anafranil należy wyrównać niedobory potasu ze względu na ryzyko wystąpienia
zaburzeń pracy serca.
Przed rozpoczęciem stosowania leku Anafranil zaleca się kontrolę ciśnienia tętniczego krwi, ponieważ
u osób z niedociśnieniem ortostatycznym lub niestabilnym krążeniem lek może powodować spadki
ciśnienia tętniczego.

Działanie antycholinergiczne

Ze względu na właściwości antycholinergiczne, lek Anafranil należy ostrożnie podawać pacjentom
z podwyższonym ciśnieniem śródgałkowym w wywiadzie, jaskrą z wąskim kątem przesączania lub
chorobami związanymi z zatrzymaniem moczu (np. w chorobach gruczołu krokowego).
Zmniejszone wytwarzanie płynu łzowego oraz gromadzenie wydzieliny śluzowej, związane
z właściwościami antycholinergicznymi trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, może
spowodować u pacjentów stosujących soczewki kontaktowe uszkodzenie nabłonka rogówki.

Liczba białych krwinek

U pacjentów leczonych lekiem Anafranil stwierdzono w pojedynczych przypadkach zmiany liczby
białych krwinek, dlatego zaleca się okresową kontrolę liczby krwinek oraz obserwację w kierunku
takich objawów, jak gorączka i ból gardła. Zalecenia te dotyczą szczególnie pierwszych miesięcy
leczenia, a także leczenia długotrwałego.

Znieczulenie

Przed zastosowaniem znieczulenia ogólnego lub miejscowego, należy poinformować anestezjologa
o przyjmowaniu leku Anafranil.

Szczególne grupy pacjentów

Zaleca się zachowanie ostrożności w czasie stosowania trójpierścieniowych leków
przeciwdepresyjnych u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby oraz guzami rdzenia nadnerczy,
u których leki te mogą wywołać przełom nadciśnieniowy.
Lek Anafranil należy stosować z zachowaniem ostrożności u osób z nadczynnością tarczycy oraz
pacjentów przyjmujących preparaty tarczycowe, ze względu na możliwość wystąpienia działania
toksycznego na serce.

U pacjentów z chorobami wątroby, wskazane jest okresowe badanie aktywności enzymów
wątrobowych.
Należy zachować ostrożność podając lek osobom z przewlekłymi zaparciami. Trójpierścieniowe
środki przeciwdepresyjne mogą powodować porażenną niedrożność jelit, zwłaszcza u osób
w podeszłym wieku oraz pacjentów obłożnie chorych.
Podczas długotrwałego stosowania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych stwierdzono
zwiększenie częstości powstawania próchnicy zębów. Dlatego w czasie długotrwałego stosowania
tych leków zaleca się regularną kontrolę stanu uzębienia.

Przerwanie leczenia

Należy unikać nagłego odstawiania leku, z powodu możliwości wystąpienia działań niepożądanych.

Lek Anafranil a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Mogą one oddziaływać z lekiem Anafranil, dlatego może być konieczne dostosowanie dawki lub
odstawienie jednego z leków.

W czasie przyjmowania leku Anafranil nie należy bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem
przyjmować buprenorfiny.

Jest szczególnie ważne, aby poinformować lekarza o codziennym spożywaniu alkoholu oraz o
przyjmowaniu następujących leków:
- wpływających na ciśnienie krwi lub czynność serca,
- innych leków przeciwdepresyjnych (np. fluoksetyny),
- neuroleptyków,
- leków uspokajających,
- barbituranów,
- benzodiazepin,
- inhibitrów MAO, np. moklobemidu,
- leków przeciwpadaczkowych,
- leków przeciwzakrzepowych (antykoagulantów),
- leków przeciwastmatycznych lub przeciwalergicznych,
- leków stosowanych w chorobie Parkinsona,
- preparatów tarczycy,
- cymetydyny,
- ryfampicyny
- metylfenidatu,
- doustnych środków antykoncepcyjnych,
- estrogenów,
- leków moczopędnych.

Informacje zawarte w tej ulotce mogą także dotyczyć leków stosowanych w przeszłości lub tych, które
będą stosowane w przyszłości.

Stosowanie leku Anafranil u osób w podeszłym wieku

Pacjenci w podeszłym wieku wymagają mniejszych dawek leku, niż pacjenci młodzi i w średnim
wieku. Działania niepożądane pojawiają się częściej u pacjentów w podeszłym wieku. Lekarz
prowadzący powinien przekazać pacjentowi informacje na temat dokładnego dawkowania
i konieczności dokładnej samoobserwacji.

Dzieci i młodzież

Lek Anafranil jest wskazany w leczeniu moczenia nocnego u dzieci powyżej 5 lat (pod warunkiem
wykluczenia przyczyn organicznych).

Ciąża i karmienie piersią

Ciąża
Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Należy poinformować lekarza o zaistniałej ciąży lub jej podejrzeniu. Leku Anafranil nie należy
stosować w okresie ciąży, chyba że zostanie wyraźnie zalecony przez lekarza.

Karmienie piersią
Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Należy poinformować lekarza o karmieniu piersią. Substancja czynna zawarta w leku Anafranil
przenika do mleka matki, dlatego lek należy stopniowo odstawić lub przerwać karmienie piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Lek Anafranil może powodować u niektórych osób senność i mniejszą zdolność koncentracji, jak
również powodować zmniejszenie ostrości widzenia. W przypadku zaobserwowania takich objawów,
nie należy prowadzić pojazdów, obsługiwać urządzeń mechanicznych ani wykonywać innych
czynności, które wymagają dużej koncentracji uwagi. Picie alkoholu może nasilić senność.

Lek Anafranil zawiera laktozę oraz sacharozę.

Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien
skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

3. Jak stosować lek Anafranil

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.
Dawkowanie i sposób podawania powinny być dobrane indywidualnie i dostosowane do stanu
pacjenta. W celu uzyskania optymalnego efektu należy stosować, w miarę możliwości, najmniejszą
dawkę. W razie konieczności, należy zwiększać ją ostrożnie. Zalecenie to dotyczy zwłaszcza
pacjentów w podeszłym wieku i młodocianych. Wymienione grupy wykazują zwykle większą
wrażliwość na lek Anafranil niż pozostali pacjenci.
Ze względu na możliwość wystąpienia wydłużenia odstępu QTc i toksycznego działania na układ
serotoninergiczny, należy przestrzegać zalecanych dawek leku Anafranil.
W przypadku jednoczesnego podania leków wydłużających odstęp QT lub leków działających na
układ serotoninergiczny zwiększenie dawki leku Anafranil należy przeprowadzać z zachowaniem
ostrożności.

Dorośli

Depresja, zespoły natręctw i fobie
Leczenie należy rozpocząć od 1 tabletki powlekanej 25 mg 2–3 razy na dobę lub
1 tabletki o przedłużonym uwalnianiu 75 mg, 1 raz na dobę (najlepiej wieczorem). Dawkę dobową
należy zwiększać stopniowo, np. o 25 mg co kilka dni (w zależności od tolerancji na lek) do 4–6
tabletek po 25 mg lub 2 tabletek o przedłużonym uwalnianiu po 75 mg podczas pierwszego tygodnia
leczenia. W ciężkich przypadkach, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 250 mg na dobę. W
momencie osiągnięcia wyraźnej poprawy, należy dostosować dawkę dobową do wielkości dawki
podtrzymującej, zwykle około 2–4 tabletki powlekane po 25 mg lub 1 tabletka o przedłużonym
uwalnianiu 75 mg.

Napady lęku, agorafobia
Leczenie należy rozpocząć od 1 tabletki powlekanej 10 mg na dobę. W zależności od tolerancji leku
przez pacjenta, dawkę należy zwiększać, aż do osiągnięcia zadowalającego stanu klinicznego. Dawka
dobowa jest określona indywidualnie dla każdego pacjenta, i mieści się w zakresie od 25 mg do 100
mg. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 150 mg/dobę. Zaleca się, aby leczenia nie
przerywać przez co najmniej 6 miesięcy. W tym okresie należy powoli zmniejszać dawkę
podtrzymującą.

Osoby w podeszłym wieku

Leczenie należy rozpocząć od 1 tabletki powlekanej 10 mg na dobę. Następnie dawkę zwiększa się
stopniowo, aby dawkę optymalną wynoszącą od 30 do 50 mg/dobę osiągnąć po około 10 dniach.
Dawkę tę należy utrzymywać przez cały okres leczenia.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Moczenie nocne
Dobowa dawka początkowa dla dzieci w wieku 5–8 lat wynosi 2–3 tabletki powlekane po 10 mg; dla
dzieci w wieku 9–12 lat od 1 do 2 tabletek po 25 mg, natomiast dla dzieci powyżej 12 lat, od 1–3
tabletek po 25 mg. Większe dawki należy stosować u tych pacjentów, u których nie nastąpiła pełna
odpowiedź na leczenie w ciągu 1 tygodnia. Tabletki powlekane powinny być podawane w postaci
pojedynczej dawki po posiłku wieczornym. W przypadku dzieci moczących się we wczesnych
godzinach nocnych część dawki należy podać wcześniej (około godz. 16). Po osiągnięciu wymaganej
odpowiedzi klinicznej, leczenie należy kontynuować (przez 1–3 miesięcy), a dawkę stopniowo
zmniejszać.

Brak danych dotyczących stosowania leku Anafranil u dzieci poniżej 5 roku życia.

Tabletki powlekane powinny być połykane w całości i popijane dużą ilością płynu.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Anafranil

W razie przyjęcia większej ilości tabletek, niż zostało to przepisane przez lekarza, należy
bezzwłocznie zwrócić się o pomoc do lekarza. Zwykle w ciągu kilku godzin po przedawkowaniu leku
pojawiają się następujące objawy: nasilona senność; zaburzenia koncentracji uwagi; szybki, wolny lub
nieregularny rytm serca; niepokój ruchowy i pobudzenie; utrata koordynacji mięśniowej i sztywność
mięśni; skrócenie oddechu; napady drgawkowe; wymioty; gorączka. Przedawkowanie leku jest
szczególnie niebezpieczne u małych dzieci.

Pominięcie zastosowania leku Anafranil

W przypadku pominięcia jednej dawki leku Anafranil należy przyjąć opuszczoną dawkę tak szybko,
jak tylko jest to możliwe i powrócić do schematu regularnego dawkowania. Jeżeli do przyjęcia
następnej dawki pozostało niewiele czasu, nie należy przyjmować pominiętej dawki, tylko przyjąć
następną, zgodnie ze schematem dawkowania. W razie wątpliwości, należy zwrócić się o poradę do
lekarza prowadzącego.
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Anafranil

Następujące objawy występują zwykle po nagłym odstawieniu leku lub zmniejszeniu dawki: nudności,
wymioty, ból brzucha, biegunka, bezsenność, ból głowy, nerwowość oraz lęk.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się
do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Zwykle nie wymagają one interwencji lekarza i mogą ustąpić w czasie leczenia, gdy organizm
pacjenta przyzwyczai się do leku.
Należy natychmiast poinformować lekarza o jakichkolwiek nieoczekiwanych objawach w czasie
stosowania leku Anafranil. Dotyczy to również objawów, które nie wydają się związane ze
stosowaniem leku.

Należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia jednego z niżej

podanych działań niepożądanych, ponieważ może być konieczna interwencja medyczna:
żółtaczka, odczyny skórne (swędzenie lub zaczerwienienie), gorączka i ból gardła, zaburzenia
równowagi, ból oczu, silny ból brzucha, osłabienie siły lub sztywność mięśni, skurcze mięśni,
trudności w oddawaniu moczu, obrzęk piersi oraz mlekotok, szybki lub nieregularny rytm serca
(przyspieszenie rytmu serca, kołatanie), trudności w mówieniu, splątanie lub majaczenie, omamy,
napady drgawkowe.

Myśli samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych
Osoby, u których występuje depresja lub zaburzenia lękowe, mogą czasami mieć myśli o
samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa. Takie objawy czy zachowanie może nasilać się na
początku stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ leki te zaczynają działać zazwyczaj po
upływie 2 tygodni, czasem później.
Przypadki występowania zachowań i myśli samobójczych obserwowano podczas leczenia
klomipraminą lub w krótkim czasie po zakończeniu terapii.

Wystąpienie myśli samobójczych, myśli o samookaleczeniu lub popełnieniu samobójstwa jest bardziej
prawdopodobne, jeżeli:
- u pacjenta w przeszłości występowały myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia;
- pacjent jest młodym dorosłym; badania kliniczne wskazują na zwiększone ryzyko zachowań
  samobójczych u osób w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami psychicznymi, którzy byli leczeni
  lekami przeciwdepresyjnymi.

Jeśli u pacjenta występują myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu, należy niezwłocznie
skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do szpitala.

Działania niepożądane uszeregowano, począwszy od najczęściej występujących:

Bardzo często (częściej niż u 1 na 10 pacjentów)

Senność, zmęczenie, niepokój, wzmożony apetyt, ospałość, zawroty głowy, drżenie, ból głowy,
drgawki, drgawki kloniczne mięśni, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nadmierne pocenie się,
zaparcia, zaburzenia akomodacji oka, zamazane widzenie, zaburzenia oddawania moczu, nudności,
zwiększenie masy ciała, zaburzenia popędu płciowego, zaburzenia potencji.

Często (rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów)

Majaczenie, splątanie (zaburzenia świadomości), dezorientacja, omamy (zwłaszcza u osób w
podeszłym wieku oraz z chorobą Parkinsona), stany lękowe, pobudzenie, zaburzenia snu, stan
pobudzenia maniakalnego, agresywność, zaburzenia pamięci, depersonalizacja (poczucie utraty
własnej tożsamości), nasilenie depresji, zaburzenia koncentracji, bezsenność, koszmary nocne,
ziewanie, zaburzenia mowy, parestezje (uczucie kłucia, pieczenia), osłabienie mięśni, wzmożone
napięcie mięśni, uderzenia gorąca, rozszerzenie źrenic, częstoskurcz zatokowy, kołatanie serca,
niedociśnienie ortostatyczne (nagły spadek ciśnienia przy zmianie pozycji ciała na pionową), zmiany
w zapisie EKG u pacjentów z prawidłową czynnością serca, wymioty, dolegliwości brzuszne,
biegunka, brak łaknienia, zwiększenie aktywności wątroby (aminotransferaz), alergiczne odczyny
skórne (wysypka, pokrzywka), wrażliwość na światło, świąd, mlekotok, powiększenie piersi,
zaburzenia smaku, szum uszny.

Niezbyt często (rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów)

Uczynnienie objawów psychotycznych, drgawki, ataksja (zaburzenia koordynacji ruchowej),
niemiarowość pracy serca, wzrost ciśnienia krwi.

Rzadko (rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów)

Zaburzenia przewodzenia w obrębie serca, szczególnie u pacjentów z hipokaliemią (zmniejszone
stężenie potasu we krwi).

Bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10000 pacjentów)

Zmiany w zapisie EEG, hiperpyreksja (znaczne podwyższenie temperatury ciała), jaskra
(podwyższone ciśnienie w gałce ocznej), zatrzymanie moczu, zapalenie wątroby z żółtaczką lub bez
żółtaczki, obrzęk (miejscowy lub uogólniony), utrata włosów, zespół nieprawidłowego wydzielania
hormonu antydiuretycznego (SIADH), zapalenie pęcherzyków płucnych na tle alergicznym (zapalenie
płuc) z eozynofilią (zwiększenie ilości jednego z rodzajów białych krwinek) lub bez eozynofilii,
układowe reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne, w tym niedociśnienie, nieprawidłowa
liczba krwinek (leukopenia, agranulocytoza, trombocytopenia, eozynofilia), plamica.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Proces wyobrażeń samobójczych, zachowania samobójcze, złamania.

Zaobserwowano zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów przyjmujących selektywne inhibitory
zwrotnego wychwytu serotoniny oraz trójcykliczne leki przeciwdepresyjne.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

5. Jak przechowywać lek Anafranil

Anafranil, 10 mg, tabletki powlekane – brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
Anafranil, 25 mg, tabletki powlekane – chronić przed wilgocią.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku, po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po: Termin
ważności (EXP)/EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Anafranil

Substancją czynną leku jest chlorowodorek klomipraminy.

Jedna tabletka powlekana Anafranil 10 mg, zawiera 10 mg chlorowodorku klomipraminy. Pozostałe
składniki leku to:
Krzemionka koloidalna
Hypromeloza
Laktoza jednowodna
Magnezu stearynian
Skrobia kukurydziana

Skład otoczki:
Hypromeloza
Celuloza mikrokrystaliczna
Żelaza tlenek żółty
Tytanu dwutlenek
Powidon K 30
Sacharoza
Talk
Kopowidon
Makrogol 8000

Jedna tabletka powlekana Anafranil 25 mg, zawiera 25 mg chlorowodorku klomipraminy. Pozostałe
składniki leku to:
Glicerol
Magnezu stearynian
Laktoza jednowodna
Krzemionka koloidalna
Skrobia kukurydziana
Talk
Kwas stearynowy

Skład otoczki:
Hypromeloza
Kopowidon
Talk
Żelaza tlenek żółty
Tytanu dwutlenek
Powidon K 30
Sacharoza
Makrogol 8000
Celuloza mikrokrystaliczna

Jak wygląda lek Anafranil i co zawiera opakowanie

Anafranil, 10 mg
Tabletki powlekane koloru jasnożółtego, trójkątne, obustronnie wypukłe.
30 tabletek powlekanych w tekturowym pudełku.

Anafranil, 25 mg
Tabletki powlekane koloru jasnożółtego, okrągłe, obustronnie wypukłe.
30 tabletek powlekanych w tekturowym pudełku.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny
Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.
ul. Emilii Plater 53
00-113 Warszawa, Polska
tel.: (22) 345 93 00

Wytwórca

Teva Operations Poland Sp. z o.o.
ul. Mogilska 80
31-546 Kraków

Data ostatniej aktualizacji ulotki: