Multimel N7-1000 E

1. Co to jest Multimel N7-1000 E i w jakim celu się go stosuje

Multimel jest emulsją do infuzji. Pakowany jest w trójkomorowy worek.

Pierwsza komora zawiera roztwór glukozy z wapniem, druga komora zawiera emulsję tłuszczową, a
trzecia komora zawiera roztwór aminokwasów z elektrolitami.

Grupa farmakoterapeutyczna: płyny do żywienia pozajelitowego/mieszaniny.

Multimel jest podawany w celu dożylnego odżywiania przez rurkę dorosłych oraz dzieci w wieku

powyżej 2 lat, gdy odżywianie doustne nie jest odpowiednie.

Multimel może być podawany jedynie pod kontrolą lekarza.

2. Informacje ważne przed podaniem leku Multimel N7-1000 E

Kiedy nie stosować leku Multimel:

- w przypadku wcześniaków, niemowląt i dzieci w wieku poniżej 2 lat;
- jeśli pacjent ma uczulenie na jaja, soję, białka orzeszków ziemnych, kukurydzę/produkty
   zawierające kukurydzę (patrz również punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności” poniżej) lub
   którykolwiek z pozostałych składników leku Multimel;
- jeśli stosowanie niektórych aminokwasów wywołuje nieprawidłową reakcję organizmu
   pacjenta;
- jeśli u pacjenta występuje szczególnie duże stężenie tłuszczów we krwi (hiperlipidemia);
- jeśli u pacjenta występuje ciężka hiperglikemia (zbyt duże stężenie cukru we krwi);
- jeśli we krwi pacjenta występuje nieprawidłowo duża zawartość któregokolwiek z
   elektrolitów (sodu, potasu, magnezu, wapnia i (lub) fosforu).

W każdym przypadku lekarz podejmie decyzję o podaniu leku na podstawie czynników takich jak wiek,
masa ciała pacjenta i jego stan kliniczny, uwzględniając wyniki przeprowadzonych badań.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Multimel należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką.

Zbyt szybkie podawanie roztworów do całkowitego żywienia pozajelitowego może skutkować
zgonem.

W razie wystąpienia nietypowych objawów lub oznak reakcji alergicznej, takich jak gorączka,
dreszcze, wysypka skórna lub trudności w oddychaniu, nadmierne pocenie, nudności i ból głowy,
wlew należy natychmiast przerwać. Lek zawiera olej sojowy oraz fosfatydy jaja kurzego. Białka soi
oraz jaja mogą wywoływać reakcje nadwrażliwości. Obserwowano krzyżowe reakcje alergiczne
pomiędzy białkami soi i orzeszków ziemnych.

Lek Multimel zawiera glukozę uzyskaną z kukurydzy, która może powodować reakcje
nadwrażliwości, jeśli pacjent ma uczulenie na kukurydzę lub produkty zawierające kukurydzę (patrz
punkt „Kiedy nie stosować leku Multimel” powyżej).

Trudności w oddychaniu mogą być również objawem powstawania niewielkich cząstek, blokujących
naczynia krwionośne w płucach (osad w naczyniach płucnych). Należy powiedzieć lekarzowi lub
pielęgniarce o wystąpieniu jakichkolwiek trudności w oddychaniu. Zadecydują oni o postępowaniu,
jakie należy podjąć.

Nie należy podawać leku Multimel jednocześnie z antybiotykiem ceftriakson lub przez tę samą linię
do wlewu co antybiotyk ceftriakson, bez wcześniejszego przepłukania linii.

Lekarz będzie sprawdzał i monitorował stężenie triglicerydów (rodzaj tłuszczów występujących we
krwi).

Niektóre leki oraz choroby mogą zwiększyć ryzyko rozwoju zakażenia lub posocznicy (obecność
bakterii we krwi). Szczególne ryzyko wystąpienia zakażenia lub posocznicy istnieje po umieszczeniu
rurki (cewnika dożylnego) w żyle pacjenta. Lekarz będzie uważnie obserwował pacjenta celem
wykrycia jakichkolwiek objawów zakażenia. Pacjenci wymagający żywienia pozajelitowego
(podawania substancji odżywczych za pomocą rurki umieszczonej w żyle) są, ze względu na swój stan
kliniczny, bardziej narażeni na rozwój zakażenia. Stosowanie postępowania zapewniającego
aseptyczność (z nieobecnością drobnoustrojów) podczas umieszczania i utrzymywania cewnika oraz
podczas przygotowywania leku do żywienia może zmniejszyć ryzyko rozwoju zakażenia.

Lekarza należy poinformować:
- o ciężkich chorobach nerek. Należy także poinformować lekarza, jeśli pacjent jest poddawany
   dializie (sztuczna nerka) lub innym metodom oczyszczania krwi;
- o ciężkich chorobach wątroby;
- o zaburzeniach krzepliwości krwi;
- o nieprawidłowej pracy nadnerczy (niewydolność nadnerczy). Nadnercza to gruczoły o
   trójkątnym kształcie, znajdujące się na szczycie nerek;
- o niewydolności serca;
- o chorobie płuc;
- o gromadzeniu się wody w organizmie (przewodnienie);
- o niewystarczającej ilości wody w organizmie (odwodnienie);
- o nieleczonym wysokim stężeniu glukozy we krwi (cukrzyca);
- o zawale mięśnia sercowego lub wstrząsie spowodowanym nagłą niewydolnością serca;
- o ciężkiej kwasicy metabolicznej (zbyt kwasowy odczyn krwi);
- o uogólnionym zakażeniu (posocznica);
- o śpiączce.

Jeśli pacjentem jest dziecko, lekarz będzie uważnie sprawdzał stan płynów i (lub) oceniał parametry
krwi.

Podczas stosowania leku Multimel i podobnych leków opisywano występowanie zespołu przeciążenia
tłuszczami. Zmniejszona lub ograniczona zdolność organizmu do usuwania tłuszczów zawartych w
leku Multimel może skutkować tzw. zespołem przeciążenia tłuszczami (patrz punkt 4 — „Możliwe
działania niepożądane”).

Nie należy wprowadzać dodatkowych składników do worka bez wcześniejszego sprawdzenia ich
zgodności. Mogłoby to spowodować powstanie cząstek lub zaburzenie stabilności emulsji
tłuszczowej. To może wywołać niedrożność naczyń krwionośnych.

Jeśli stężenie glukozy we krwi zwiększy się nadmiernie, lekarz powinien dostosować szybkość
podawania leku Multimel lub podać pacjentowi insulinę.

W przypadkach ciężkiego niedożywienia wymagającego podawania składników odżywczych
dożylnie, zaleca się, aby żywienie pozajelitowe rozpoczynać powoli i z zachowaniem ostrożności.

Przed rozpoczęciem infuzji należy skorygować zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej oraz
zaburzenia metaboliczne pacjenta. Lekarz będzie monitorował stan pacjenta w czasie terapii i może
zmienić dawkowanie lub, jeśli uzna to za stosowne, zalecić dodatkowe składniki odżywcze, takie jak
witaminy, elektrolity i pierwiastki śladowe.

W trakcie podawania leku lekarz przeprowadzi testy kliniczne i badania laboratoryjne, aby sprawdzić
skuteczność i na bieżąco kontrolować bezpieczeństwo podawania leku. Jeśli pacjent otrzymuje lek
przez kilka tygodni, badania krwi będą wykonywane regularnie. Badania te są szczególnie wymagane
w przypadku niektórych chorób, takich jak niewydolność wątroby, niewydolność nerek, choroba w
której aminokwasy nie mogą być prawidłowo przetwarzane przez organizm, choroba w której krew
ma zbyt kwaśny odczyn, choroba w której stężenie tłuszczów i cholesterolu jest większe niż
normalnie, cukrzyca, niedokrwistość lub trudności z hamowaniem krwawienia.

Dzieci

Jeśli pacjentem jest dziecko, należy zachować szczególną uwagę, aby podać prawidłową dawkę.
Wymagana może być dodatkowa podaż witamin i pierwiastków śladowych, zależnie od stosowanej
dawki i czasu podawania. Z powodu zwiększonej wrażliwości dzieci na ryzyko infekcji trzeba podjąć
również wzmożone środki ostrożności.

Multimel N7-1000E a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Nie wolno podawać leku Multimel równocześnie z krwią używając tego samego zestawu do infuzji.

Multimel z elektrolitami zawiera wapń. Nie należy go podawać łącznie z antybiotykiem o nazwie
ceftriakson, gdyż mogą powstać cząstki.

Olej z oliwek oraz olej sojowy obecne w leku Multimel zawierają witaminę K. Zazwyczaj nie ma to
wpływu na działanie leków rozrzedzających krew (przeciwzakrzepowych), takich jak kumaryna. Jeśli
jednak pacjent przyjmuje leki przeciwzakrzepowe, powinien poinformować o tym lekarza.

Tłuszcze zawarte w tej emulsji mogą zaburzać wyniki niektórych badań laboratoryjnych, o ile próbki
krwi zostały pobrane zanim doszło do eliminacji tłuszczów (tłuszcze są zazwyczaj eliminowane po ok.
5-6 godzinach od zaprzestania ich podawania).

Multimel z elektrolitami zawiera potas. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku
pacjentów przyjmujących leki moczopędne, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), antagonistów
receptora angiotensyny II (leki stosowane w nadciśnieniu) lub leki immunosupresyjne. Leki tego
rodzaju mogą spowodować wzrost stężenia potasu we krwi.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

3. Jak podawać Multimel N7-1000 E

Multimel można podawać wyłącznie dorosłym oraz dzieciom w wieku powyżej 2 lat.
Lek ma postać emulsji do infuzji podawanej przez plastikową rurkę do dużej żyły w klatce piersiowej
pacjenta.

Leczenie można kontynuować tak długo, jak to jest potrzebne, zależnie od stanu klinicznego pacjenta.

Opakowanie leku Multimel jest przeznaczone wyłącznie do jednorazowego użycia.

Dawkowanie – Dorośli

Dawkowanie ustala lekarz w zależności od indywidualnych potrzeb i klinicznego stanu pacjenta.

Maksymalna dawka dobowa wynosi 33 ml/kg masy ciała. Na przykład: dla pacjenta o wadze 70 kg
maksymalna dawka dobowa nie powinna przekroczyć 2310 ml emulsji do infuzji (33 ml emulsji do
infuzji pomnożone przez 70 kg).

Dawkowanie - Dzieci w wieku powyżej 2 lat

Dawka leku stosowana u dziecka oraz okres jej podawania są ustalane przez lekarza. Zależy to od
wieku, masy ciała, wzrostu, stanu klinicznego, dziennej objętości płynów oraz zapotrzebowania na
energię i zapotrzebowania na azot.

Maksymalna dawka dobowa wynosi 75 ml/kg masy ciała. Na przykład: dla pacjenta, który jest
dzieckiem o wadze 30 kg maksymalna dawka dobowa nie powinna przekroczyć 2250 ml emulsji do
infuzji (75 ml emulsji do infuzji pomnożone przez 30 kg).

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Multimel N7-1000 E
W przypadku podania pacjentowi zbyt dużej dawki leku lub zbyt szybkiej infuzji, zawarte
aminokwasy mogą przyczynić się do zwiększenia kwasowości krwi i zwiększenia objętości płynu w
układzie krążenia. Na skutek zawartości glukozy może zwiększyć się stężenie glukozy we krwi i w
moczu, a zawarte w emulsji tłuszcze mogą zwiększyć stężenie triglicerydów we krwi. Podanie zbyt
dużej objętości leku Multimel może wywołać nudności, wymioty, dreszcze, ból w klatce piersiowej,
ból głowy, nieregularne lub przyspieszone bicie serca oraz zaburzenia elektrolitowe. W takiej sytuacji
należy natychmiast przerwać infuzję.

W niektórych ciężkich przypadkach, aby wspomóc nerki pacjenta w wydaleniu nadmiaru leku, lekarz
może zastosować okresowo leczenie z zastosowaniem dializy.

Aby zapobiec takim sytuacjom, lekarz regularnie monitoruje stan pacjenta oraz sprawdza parametry
krwi.

W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W przypadku zaobserwowania jakichkolwiek zmian samopoczucia podczas leczenia lub po jego
zakończeniu, należy od razu powiadomić o tym lekarza lub pielęgniarkę.

Badania przeprowadzane przez lekarza podczas stosowania leku powinny zminimalizować ryzyko
działań niepożądanych.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek nietypowe oznaki lub objawy reakcji alergicznej, takie jak podwyższona
temperatura ciała, dreszcze, wysypka skórna lub problemy z oddychaniem, nadmierne pocenie się,
nudności i ból głowy, należy natychmiast przerwać infuzję.

Podczas stosowania leku Multimel zgłoszono występowanie następujących działań niepożądanych:

Niezbyt często (może dotyczyć do 1 na 100 pacjentów):

- reakcje alergiczne

Częstość: nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

- zwężenie dróg oddechowych, świszczący oddech i (lub) kaszel (skurcz oskrzeli, jako element
   reakcji alergicznej)
- drżenie
- biegunka, nudności, wymioty
- nienaturalne zaczerwienienie skóry (rumień)
- nadmierne pocenie się
- ból kończyn, skurcze mięśni
- wyciek infuzji do otaczających tkanek (wynaczynienie), który może spowodować
   opuchnięcie/obrzęk w miejscu infuzji, ból, podrażnienie i zapalenie żyły, zaczerwienienie/
   ciepło, miejscowy ubytek tkanki, martwicę tkanki lub pęcherze
- gorączka, dreszcze, stan zapalny
- zmniejszona lub ograniczona zdolność do usuwania tłuszczów zawartych w leku Multimel
   może wywołać „zespół przeciążenia tłuszczami”. Może on być wynikiem przedawkowania,
   ale może także wystąpić już na początku infuzji, nawet w przypadku podawania leku zgodnie
   z instrukcją. Wiąże się to z nagłym pogorszeniem klinicznego stanu pacjenta. Charakteryzuje
   się wysoką zawartością tłuszczów we krwi, gorączką, stłuszczeniem wątroby (wysoka
   zawartość tłuszczu w wątrobie) i (lub) powiększeniem wątroby. Może również wystąpić
   niedokrwistość (zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, co może skutkować bladym
   zabarwieniem skóry, osłabieniem lub zadyszką), zmniejszenie liczby krwinek białych i płytek
   krwi, zaburzenie krzepliwości krwi i (lub) śpiączka. Zespół ten zazwyczaj ustępuje po
   zaprzestaniu infuzji emulsji tłuszczowej.

Dla podobnych leków zgłaszano następujące działania niepożądane:

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

– powstawanie niewielkich cząstek, co może prowadzić do zablokowania naczyń krwionośnych
   w płucach (osad w naczyniach płucnych), powodując wystąpienie płucnego zatoru
   naczyniowego i trudności w oddychaniu (niewydolność oddechowa)
– spadek liczby płytek krwi (zmniejszenie liczby krwinek odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi,
   co powoduje krwawienia, takie jak krwawienie z nosa)
– trudności z wydalaniem żółci (cholestaza), powiększenie wątroby, żółtaczka (zażółcenie skóry
   lub białka oczu spowodowane zaburzeniami dotyczącymi wątroby lub krwi)
– nadwrażliwość
– zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia tłuszczów we krwi
   (zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi), zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi
– zwiększenie stężenia azotu we krwi (azotemia)

U dzieci odnotowywano przypadki zmniejszenia liczby białych krwinek i płytek krwi.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181 C
PL 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
e-mail: ndl@urpl.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Multimel N7-1000 E

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pojemniku oraz opakowaniu
zewnętrznym. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca.

Nie zamrażać.

Przechowywać w opakowaniu ochronnym.

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Multimel N7-1000 E

Substancje czynne znajdujące się w każdym worku z gotową emulsją:

Oczyszczony olej z oliwek oraz oczyszczony olej sojowy
(Mieszanina oczyszczonego oleju z oliwek (ok. 80%) i oczyszczonego oleju sojowego (ok. 20%)):
1000 ml - 40,00 g; 1500 ml - 60,00 g
2000 ml - 80,00 g; 2500 ml - 100,00 g

Alanina: 

1000 ml - 8,28 g; 1500 ml - 12,42 g

2000 ml - 16,56 g; 2500 ml - 20,70 g

Arginina:   
1000 ml - 4,60 g; 1500 ml - 6,90 g
2000 ml - 9,20 g; 2500 ml - 11,50 g

Glicyna:  
1000 ml - 4,12 g; 1500 ml - 6,18 g
2000 ml - 8,24 g; 2500 ml - 10,30 g

Histydyna:   
1000 ml - 1,92 g; 1500 ml - 2,88 g
2000 ml - 3,84 g; 2500 ml - 4,80 g

Izoleucyna:   
1000 ml - 2,40 g; 1500 ml - 3,60 g
2000 ml - 4,80 g; 2500 ml - 6,00 g

Leucyna:   
1000 ml - 2,92 g; 1500 ml - 4,38 g
2000 ml - 5,84 g; 2500 ml - 7,30 g

Lizyna (co odpowiada chlorowodorkowi lizyny):
1000 ml - 2,32 g (2,90) g; 1500 ml - 3,48 g (4,35) g

2000 ml - 4,64 g (5,80) g; 2500 ml - 5,80 g (7,25) g

Metionina:   
1000 ml - 1,60 g; 1500 ml - 2,40 g
2000 ml - 3,20 g; 2500 ml - 4,00 g

Fenyloalanina:   
1000 ml - 2,24 g; 1500 ml - 3,36 g
2000 ml - 4,48 g; 2500 ml - 5,60 g

Prolina:   
1000 ml - 2,72 g; 1500 ml - 4,08 g
2000 ml - 5,44 g; 2500 ml - 6,80 g

Seryna:   
1000 ml - 2,00 g; 1500 ml - 3,00 g
2000 ml - 4,00 g; 2500 ml - 5,00 g

Treonina:   
1000 ml - 1,68 g; 1500 ml - 2,52 g
2000 ml - 3,36 g; 2500 ml - 4,20 g

Tryptofan:   
1000 ml - 0,72 g; 1500 ml - 1,08 g
2000 ml - 1,44 g; 2500 ml - 1,80 g

Tyrozyna:   
1000 ml - 0,16 g; 1500 ml - 0,24 g
2000 ml - 0,32 g; 2500 ml - 0,40 g

Walina: 
1000 ml - 2,32 g; 1500 ml - 3,48 g
2000 ml - 4,64 g; 2500 ml - 5,80 g

Sodu octan trójwodny:  
1000 ml - 2,45 g; 1500 ml - 3,67 g
2000 ml - 4,90 g; 2500 ml - 6,12 g

Sodu glicerofosforan pięciowodny:   

1000 ml - 2,14 g; 1500 ml - 3,22 g

2000 ml - 4,29 g; 2500 ml - 5,36 g

Potasu chlorek:   
1000 ml - 1,79 g; 1500 ml - 2,68 g
2000 ml - 3,58 g; 2500 ml - 4,47 g

Magnezu chlorek sześciowodny:   

1000 ml - 0,45 g; 1500 ml - 0,67 g

2000 ml - 0,90 g; 2500 ml - 1,12 g

Glukoza (co odpowiada glukozie jednowodnej):
1000 ml - 160,00 g (176,00 g); 1500 ml - 240,00 g (264,00 g)
2000 ml - 320,00 g (352,00 g); 2500 ml - 400,00 g (440,00 g)

Wapnia chlorek dwuwodny:   
1000 ml - 0,30 g; 1500 ml - 0,44 g
2000 ml - 0,59 g; 2500 ml - 0,74 g

Wartość energetyczna całkowita (kcal):

1000 ml - 1200 (kcal); 1500 ml - 1800 (kcal)

2000 ml - 2400 (kcal); 2500 ml - 3000 (kcal) 

Wartość energetyczna niebiałkowa (kcal):   

1000 ml - 1040 (kcal); 1500 ml - 1560 (kcal)

2000 ml - 2080 (kcal); 2500 ml - 2600 (kcal)

Pozostałe składniki to oczyszczone fosfatydy jaja kurzego, glicerol, sodu oleinian, sodu wodorotlenek,
lodowaty kwas octowy, kwas solny, woda do wstrzykiwań.

Jak wygląda lek Multimel N7-1000 E i co zawiera opakowanie

Multimel jest emulsją do infuzji dostarczaną w 3-komorowym worku, który jest wielowarstwowym
workiem plastikowym. Wewnętrzna (kontaktowa) warstwa worka jest wykonana z polimerów
(mieszaniny kopolimerów poliolefinowych) i wykazuje zgodność z zawartością worka (roztworami
aminokwasów, roztworami glukozy i emulsjami tłuszczowymi) i dozwolonymi dodatkami oraz
pozwala na stworzenie rozrywalnych spawów. Polimery użyte do wykonania powlekającej warstwy
wytworzone są z EVA (octanu polietylenowinylu) i kopoliestru.

Przed zmieszaniem zawartości 3 komór worka, pierwsza komora zawiera jednorodny płyn o
mlecznym wyglądzie (emulsję tłuszczową), podczas gdy dwie pozostałe komory (zawierające roztwór
aminokwasów z elektrolitami i roztwór glukozy z wapniem) zawierają bezbarwne lub lekko żółte
roztwory, praktycznie bez widocznych cząstek. Po zmieszaniu Multimel jest emulsją do infuzji o
wyglądzie jednorodnego mleczno-białego płynu.

Worek jest umieszczony w opakowaniu ochronnym, zabezpieczającym przed dostępem tlenu, które
zawiera saszetkę pochłaniającą tlen.

Wielkość opakowań

worek 1000 ml: 6 worków w tekturowym pudełku
worek 1500 ml: 4 worki w tekturowym pudełku
worek 2000 ml: 4 worki w tekturowym pudełku
worek 2500 ml: 2 worki w tekturowym pudełku

Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny:

W celu uzyskania informacji dotyczących leku Multimel należy skontaktować się z przedstawicielem
podmiotu odpowiedzialnego:

Baxter Polska Sp. z o.o.
ul. Kruczkowskiego 8
00-380 Warszawa

Wytwórca:

Baxter S.A.
Boulevard René Branquart 80
7860 Lessines
Belgia

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 23.11.2018

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

Multimel N7-1000E, emulsja do infuzji

1. SKŁAD ILOŚCIOWY

Po zmieszaniu zawartości 3 komór mieszanina ma postać jednorodnej emulsji o mlecznym wyglądzie.
Gotowa emulsja po zmieszaniu zawiera następujące składniki w workach o różnej wielkości:

Azot (g): 1000 ml - 6,6 g; 1500 ml - 9,9 g; 2000 ml - 13,2 g; 2500 ml - 16,5 g

Aminokwasy (g): 1000 ml - 40 g; 1500 ml - 60 g; 2000 ml - 80 g; 2500 ml - 100 g

Glukoza (g): 1000 ml - 160 g; 1500 ml - 240 g; 2000 ml -320 g; 2500 ml - 400 g

Tłuszcze (g): 1000 ml - 40 g; 1500 ml - 60 g; 2000 ml - 80 g; 2500 ml - 100 g

Wartość energetyczna całkowita (kcal): 1000 ml - 1200 (kcal); 1500 ml - 1800 (kcal);
                                                         2000 ml - 2400 (kcal); 2500 ml - 3000 (kcal)

Wartość energetyczna niebiałkowa (kcal): 1000 ml - 1040 (kcal); 1500 ml - 1560 (kcal);
                                                             2000 ml - 2080 (kcal); 2500 ml - 2600 (kcal)

Wartość energetyczna glukozy (kcal): 1000 ml - 640 (kcal); 1500 ml - 960 (kcal);
                                                       2000 ml - 1280 (kcal); 2500 ml - 1600 (kcal)

Wartość energetyczna tłuszczów (kcal): 1000 ml - 400 (kcal); 1500 ml - 600 (kcal);
                                                          2000 ml - 800 (kcal); 2500 ml - 1000 (kcal)

Wartość energetyczna niebiałkowa/zawartość azotu (kcal/gN): 1000 ml - 158 (kcal/gN);
                                                                                         1500 ml - 158 (kcal/gN);
                                                                                         2000 ml - 158 (kcal/gN);
                                                                                         2500 ml - 158 (kcal/gN)

Sód (mmol): 1000 ml - 32 mmol; 1500 ml - 48 mmol; 2000 ml - 64 mmol; 2500 ml - 80 mmol

Potas (mmol): 1000 ml - 24 mmol; 1500 ml - 36 mmol; 2000 ml - 48 mmol; 2500 ml - 60 mmol

Magnez (mmol): 1000 ml - 2,2 mmol; 1500 ml - 3,3 mmol; 2000 ml - 4,4 mmol; 2500 ml - 5,5 mmol

Wapń (mmol): 1000 ml - 2 mmol; 1500 ml - 3 mmol; 2000 ml - 4 mmol; 2500 ml - 5 mmol

Fosforany (mmol) (Łącznie z fosforanami zawartymi w emulsji tłuszczowej): 1000 ml - 10 mmol;
                                                                                                              1500 ml - 15 mmol;
                                                                                                              2000 ml - 20 mmol;
                                                                                                              2500 ml - 25 mmol

Octany (mmol): 1000 ml - 57 mmol; 1500 ml - 86 mmol; 2000 ml - 114 mmol; 2500 ml - 143 mmol

Chlorki (mmol): 1000 ml - 48 mmol; 1500 ml - 72 mmol; 2000 ml - 96 mmol; 2500 ml - 120 mmol

pH: 1000 ml - 6; 1500 ml - 6; 2000 ml - 6; 2500 ml - 6

Osmolarność (mOsm/l): 1000 ml - 1450 mOsm/l; 1500 ml - 1450 mOsm/l;
                                   2000 ml - 1450 mOsm/l; 2500 ml - 1450 mOsm/l

2. DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

Dawkowanie ustala się w zależności od wydatku energetycznego, stanu klinicznego pacjenta, masy
ciała oraz możliwości metabolizowania składników produktu Multimel, jak również od składników
energetycznych lub białek, dodatkowo dostarczanych doustnie/dojelitowo; dlatego też należy
odpowiednio dobrać wielkość worka.

Multimel N7-1000 E podawać można tak długo jak wymaga tego kliniczny stan pacjenta.
Nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej u dorosłych ani u dzieci i młodzieży. Z powodu
ustalonego składu worka wielokomorowego, równoczesne spełnienie wszystkich potrzeb
żywieniowych pacjenta może nie być możliwe. Może wystąpić sytuacja kliniczna, w której pacjent
będzie wymagać innej ilości składników odżywczych niż dostępne w stałym składzie worka.

Zasadniczo nie należy przekraczać dawki 3 g aminokwasów/kg mc. na dobę i (lub) 17 g glukozy/
kg mc. na dobę i (lub) 3 g tłuszczów/kg mc. na dobę i (lub) 100 ml płynu/kg mc. na dobę, z wyjątkiem
szczególnych przypadków.

Multimel przeznaczony jest wyłącznie do jednorazowego użytku.

Zalecany czas trwania wlewu w przypadku żywienia pozajelitowego wynosi od 12 do 24 godzin.

Dawkowanie i szybkość infuzji – Dorośli

Przeciętne zapotrzebowanie na azot wynosi od 0,16 do 0,35 g/kg mc. na dobę (ok. 1 do 2 g
aminokwasów/kg mc. na dobę).
Zapotrzebowanie energetyczne waha się zależnie od stanu odżywienia pacjenta i poziomu
katabolizmu. Średnio wynosi ono od 20 do 40 kcal/kg mc. na dobę.

Maksymalna dawka dobowa:

Dla produktu Multimel N7-1000E: Maksymalna dawka dobowa wynosi 33 ml/kg mc. (co

odpowiada 1,32 g aminokwasów, 5,28 g glukozy, 1,32 g tłuszczów, 1,06 mmoli sodu i 0,79 mmoli
potasu/kg mc.), tj. 2310 ml emulsji do infuzji dla pacjenta ważącego 70 kg.

Maksymalna szybkość wlewu
Jako ogólna zasada, nie należy przekraczać szybkości wlewu 0,10 g aminokwasów/kg mc. na godzinę
i (lub) 0,25 g glukozy/kg mc. na godzinę i (lub) 0,15 g tłuszczów/kg mc. na godzinę, z wyjątkiem
szczególnych przypadków.

Dla produktu Multimel N7-1000E: Jako ogólna zasada, nie należy przekraczać szybkości wlewu

1,5 ml/kg mc. na godzinę, tj. 0,06 g aminokwasów, 0,24 g glukozy i 0,06 g tłuszczów/kg mc. na
godzinę.

Dawkowanie i szybkość infuzji – Dzieci w wieku powyżej 2 lat

Przeciętne zapotrzebowanie na azot wynosi od 0,35 do 0,45 g/kg mc. na dobę (ok. 2 do 3 g
aminokwasów/kg mc. na dobę).
Zapotrzebowanie energetyczne waha się zależnie od wieku, stanu odżywienia pacjenta i poziomu
katabolizmu. Średnio wynosi ono od 30 do 90 kcal/kg mc. na dobę.

Dawkowanie ustala się zależnie od ilości przyjmowanych płynów i dobowego zapotrzebowania na
azot.
Podaż powinna być skorygowana z uwzględnieniem stanu nawodnienia dziecka.

Maksymalna dawka dobowa:

Dla produktu Multimel N7-1000E: Maksymalna dawka dobowa wynosi 75 ml/kg mc. (co

odpowiada 3 g aminokwasów, 12 g glukozy, 3 g tłuszczów, 2,4 mmoli sodu i 1,8 mmoli potasu/
kg mc.).

Maksymalna szybkość wlewu u dzieci w wieku 2-18 lat:
Dzieci w wieku 2-11 lat:
Jako ogólna zasada, nie należy przekraczać szybkości wlewu 0,20 g aminokwasów/kg mc. na godzinę
i (lub) 1,20 g glukozy /kg mc. na godzinę i (lub) 0,13 g tłuszczów/kg mc. na godzinę, z wyjątkiem
szczególnych przypadków.

Dzieci w wieku 12-18 lat:
Jako ogólna zasada, nie należy przekraczać szybkości wlewu 0,12 g aminokwasów/kg mc. na godzinę
i (lub) 1,20 g glukozy/kg mc. na godzinę i (lub) 0,13 g tłuszczów/kg mc. na godzinę, z wyjątkiem
szczególnych przypadków.

Dla produktu Multimel N7-1000E: 2-11 lat: Jako ogólna zasada, nie należy przekraczać 3,3 ml

emulsji do infuzji/kg mc. na godzinę, tj. 0,13 g aminokwasów, 0,52 g glukozy i 0,13 g tłuszczów/
kg mc. na godzinę.

12-18 lat: Jako ogólna zasada, nie należy przekraczać 3 ml emulsji do infuzji/kg mc. na godzinę, tj.
0,12 g aminokwasów, 0,48 g glukozy i 0,12 g tłuszczów/kg mc. na godzinę.

Droga podania

Multimel należy podawać dożylnie przez żyłę centralną.

Szybkość wlewu należy dostosować do wielkości podawanej dawki, charakterystyki końcowej
mieszaniny, całkowitej objętości przewidzianej do przetoczenia w ciągu doby i czasu trwania wlewu.

3. SPECJALNE OSTRZEŻENIA I ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE

STOSOWANIA
- Nie podawać przez żyłę obwodową.
- Zbyt szybkie podawanie płynów do całkowitego żywienia pozajelitowego, w tym produktu
   Multimel, może skutkować poważnymi lub śmiertelnymi powikłaniami.
  - W razie wystąpienia objawów lub oznak reakcji alergicznej (takich jak pocenie się, gorączka,
   dreszcze, ból głowy, wysypka na skórze, duszność lub skurcz oskrzeli) wlew należy
   natychmiast przerwać. Produkt zawiera olej sojowy oraz fosfatydy jaja kurzego. Białka soi oraz
   jaja mogą powodować reakcje nadwrażliwości. Obserwowano krzyżowe reakcje alergiczne
   pomiędzy białkami soi i orzeszków ziemnych.
- Produkt Multimel zawiera glukozę uzyskaną z kukurydzy, która może powodować reakcje
   nadwrażliwości u pacjentów z alergią na kukurydzę lub produkty zawierające kukurydzę.
- Przed rozpoczęciem wlewu należy skorygować ciężkie zaburzenia gospodarki wodno-
   elektrolitowej, ciężkie stany przeciążenia płynami oraz ciężkie zaburzenia metaboliczne.
- Na początku każdego wlewu dożylnego konieczny jest specjalny nadzór kliniczny.
- Nie wolno podawać ceftriaksonu jednocześnie z podawanymi dożylnie roztworami
   zawierającymi wapń, w tym z produktem Multimel, przez tą samą linię do infuzji, ze względu
   na ryzyko wytrącenia soli wapniowych ceftriaksonu.
- Jeśli tę samą linię do infuzji stosuje się do kolejnego podania, linię należy dokładnie przepłukać
   pomiędzy infuzjami roztworem wykazującym zgodność (np. roztworem chlorku sodu 0,9%), w
   celu uniknięcia wytrącania osadów.
- U pacjentów otrzymujących żywienie pozajelitowe zgłaszano odkładanie osadów w naczyniach
   płucnych, powodujące zatorowość naczyń płucnych i niewydolność płucną. W niektórych
   przypadkach wystąpił zgon. Nadmierny dodatek wapnia i fosforanu zwiększa ryzyko
   powstawania osadu fosforanu wapnia. Przypadki wystąpienia osadów były zgłaszane nawet
   przy nieobecności soli fosforanowych w roztworze. Zgłaszano również przypadki pojawienia
   się osadu oddalonego od filtra umieszczonego na linii wlewu i przypadki podejrzenia
   formowania się osadu w krwiobiegu. Oprócz kontroli roztworu, należy również okresowo
   sprawdzać zestaw do infuzji i cewnik w kierunku obecności osadów.
   W przypadku wystąpienia objawów niewydolności płucnej, infuzję należy przerwać i
   przeprowadzić badanie lekarskie.
- Nie należy dodawać innych produktów leczniczych ani substancji do którejkolwiek z komór ani
   do gotowej emulsji, bez wcześniejszego sprawdzenia ich zgodności oraz stabilności otrzymanej
   mieszaniny (w szczególności stabilności emulsji tłuszczowej). Powstanie osadów lub
   destabilizacja emulsji tłuszczowej może spowodować okluzję naczyń.
- Zakażenie dostępu żylnego i sepsa są powikłaniami, które mogą wystąpić u pacjentów
   otrzymujących żywienie pozajelitowe, szczególnie w przypadku niewystarczającej dbałości o
   cewniki, immunosupresyjnych skutków choroby lub leków. Dokładne monitorowanie oznak,
   objawów oraz wyników badań laboratoryjnych celem wykrycia gorączki/dreszczy, leukocytozy,
   komplikacji technicznych związanych ze sprzętem do dostępu żylnego oraz hiperglikemii może
   pomóc we wczesnym rozpoznawaniu zakażenia. Pacjenci wymagający żywienia pozajelitowego
   często są predysponowani do powikłań infekcyjnych z powodu niedożywienia i (lub) stanu
   związanego z chorobą zasadniczą. Występowanie powikłań septycznych można zmniejszyć
   poprzez zwiększenie nacisku na stosowanie technik aseptycznych podczas umieszczania i
   utrzymywania cewnika oraz w trakcie przygotowywania produktu do żywienia.
- Przez cały okres leczenia należy monitorować równowagę wodno-elektrolitową, osmolarność
   surowicy, stężenie triglicerydów w surowicy, równowagę kwasowo-zasadową, stężenie glukozy
   we krwi oraz przeprowadzać testy czynnościowe wątroby i nerek, testy krzepnięcia i liczby
   komórek krwi, w tym płytek krwi.
- Jeśli ilość przyjmowanych substancji odżywczych nie jest dostosowana do potrzeb pacjenta lub
   pojemność metaboliczna któregokolwiek ze składników żywieniowych nie jest dokładnie
   oceniona, mogą wystąpić nieprawidłowości metaboliczne. Niepożądane skutki metaboliczne
   mogą wynikać z podania nadmiernej ilości lub niewłaściwych substancji odżywczych, lub też z
   niewłaściwej kompozycji dodatkowych składników względem potrzeb danego pacjenta.
- Należy systematycznie sprawdzać stężenia triglicerydów w surowicy oraz zdolność organizmu
   do usuwania tłuszczów.
- Stężenia triglicerydów w surowicy nie powinny podczas wlewu przekraczać 3 mmol/l. Pomiar
   tych stężeń należy wykonywać nie wcześniej niż po 3 godzinach ciągłego wlewu.
- W przypadku podejrzenia nieprawidłowości w metabolizmie tłuszczów, zaleca się codzienne
   wykonywanie pomiaru stężenia triglicerydów w surowicy po 5 - 6 godzinach bez podawania
   tłuszczów. U dorosłych, surowica powinna zostać oczyszczona w ciągu poniżej 6 godzin
   po zaprzestaniu wlewu emulsji tłuszczowej. Kolejny wlew można rozpocząć dopiero wtedy,
   gdy stężenie triglicerydów w surowicy wróci do wartości prawidłowych.
- Podczas stosowania produktu Multimel i podobnych produktów opisywano występowanie
   zespołu przeciążenia tłuszczami. Zmniejszona lub ograniczona zdolność metabolizowania
   tłuszczów zawartych w produkcie Multimel może skutkować wystąpieniem zespołu
   przeciążenia tłuszczami spowodowanego przedawkowaniem, jednak oznaki i objawy tego
   zespołu mogą pojawić się również przy podawaniu produktu zgodnie z zaleceniami.
- W przypadku wystąpienia hiperglikemii należy dostosować szybkość infuzji produktu Multimel
   i (lub) podać insulinę.
- W przypadku wprowadzania dodatkowych składników, przed podaniem należy zmierzyć
   ostateczną osmolarność mieszaniny. Uzyskaną mieszaninę należy podawać do żyły centralnej
   lub obwodowej, w zależności od jej ostatecznej osmolarności. Jeśli końcowa mieszanina jest
   hipertoniczna, przy podawaniu przez żyłę obwodową może dojść do podrażnienia żyły.
- Mimo naturalnej obecności w produkcie pierwiastków śladowych i witamin, ich ilość jest
   niewystarczająca, by pokryć zapotrzebowanie organizmu. Dlatego należy je dodawać w celu
   zapobieżenia powstaniu niedoborów. Należy zapoznać się z instrukcjami dotyczącymi
   wprowadzania dodatkowych składników do produktu.
- Należy zachować ostrożność podczas podawania produktu Multimel pacjentom z podwyższoną
   osmolarnością, niewydolnością nadnerczy, niewydolnością serca lub zaburzeniami płuc.
- Uzupełnianie substancji odżywczych u pacjentów ciężko niedożywionych może wywołać
   zespół objawów z tym związanych, który charakteryzuje się przeniesieniem potasu, fosforu i
   magnezu do przestrzeni wewnątrzkomórkowej, gdyż u pacjenta zaczynają przeważać przemiany
   anaboliczne. Może także dojść do powstania niedoboru tiaminy i zatrzymania płynów w
   organizmie. Dokładna kontrola i powolne zwiększanie podaży substancji odżywczych, unikając
   przekarmienia może zapobiec tym komplikacjom. Ten zespół odnotowano w przypadku
   podobnych produktów.
- Nie podłączać worków seryjnie, aby uniknąć zatorów powietrznych, spowodowanych
   resztkowym gazem zawartym w pierwszym worku.

Niewydolność wątroby

Należy zachować ostrożność stosując produkt u pacjentów z niewydolnością wątroby, ponieważ
istnieje ryzyko rozwoju lub nasilenia zaburzeń neurologicznych związanych z hiperamonemią. Należy
regularnie przeprowadzać badania kliniczne i laboratoryjne, w szczególności parametrów czynności
wątroby, stężenia glukozy, elektrolitów oraz triglicerydów we krwi.

Niewydolność nerek

Należy zachować ostrożność stosując produkt u pacjentów z niewydolnością nerek, szczególnie w
przypadku występowania hiperkaliemii, gdyż istnieje ryzyko rozwoju lub nasilenia kwasicy
metabolicznej oraz hiperazotemii, jeśli nie wykonuje się dodatkowego usuwania produktów
metabolizmu wydalanych przez nerki. U tych pacjentów należy uważnie monitorować stan płynów i
elektrolitów oraz stężenie triglicerydów.

Hematologia

Należy zachować ostrożność stosując produkt u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia oraz
niedokrwistością. Należy uważnie monitorować morfologię krwi i parametry krzepliwości.

Endokrynologia i metabolizm

Należy zachować ostrożność stosując produkt u pacjentów, u których występują:
• kwasica metaboliczna. Nie zaleca się podawania wodorowęglanów w przypadku kwasicy
   mleczanowej. Należy regularnie przeprowadzać badania kliniczne i laboratoryjne;
• cukrzyca. Należy monitorować stężenie glukozy we krwi i w moczu, ketonurię i w razie
   potrzeby dostosować dawkowanie insuliny;
• hiperlipidemia spowodowana obecnością tłuszczów w emulsji do infuzji. Należy regularnie
   przeprowadzać badania kliniczne i laboratoryjne;
• zaburzenia metabolizmu aminokwasów.

Specjalne ostrzeżenia dotyczące leczenia dzieci

Nie przeprowadzano badań w populacji pediatrycznej.

Przy podawaniu dzieciom w wieku powyżej 2 lat jest ważne, aby użyć worka o pojemności
odpowiadającej dawce dobowej.

Zawsze konieczna jest dodatkowa podaż witamin i pierwiastków śladowych. Należy stosować
produkty o składzie dostosowanym do grupy wiekowej pediatrycznej.

4. PRAKTYCZNE INFORMACJE DOTYCZĄCE PRZYGOTOWANIA DO

    STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO ORAZ USUWANIA JEGO

    POZOSTAŁOŚCI

Multimel należy stosować wyłącznie jeśli:
- worek nie jest uszkodzony
- spawy nie są uszkodzone
- gdy roztwory aminokwasów i glukozy są przezroczyste, bezbarwne lub lekko żółte,
   praktycznie nie zawierają widocznych cząstek
- emulsja tłuszczowa jest homogennym płynem o mlecznym wyglądzie.
Przed użyciem należy doprowadzić produkt do temperatury pokojowej.

Podawać dopiero po rozerwaniu spawów dzielących 3 komory worka i wymieszaniu zawartości
3 komór, jak pokazano niżej.
Należy się upewnić, że gotowa emulsja do infuzji nie wykazuje cech rozdzielania faz.
1. Rozerwać opakowanie ochronne od góry.
2. Usunąć przednią część opakowania ochronnego, aby odsłonić worek Multimel.
    Wyrzucić opakowanie ochronne i saszetkę pochłaniającą tlen.
3. Umieścić worek na płaskiej, poziomej i czystej powierzchni uchwytem do siebie.
4. Unieść worek trzymając za uchwyt, aby usunąć płyn z górnej części worka. Zdecydowanie
    zrolować worek oburącz zaczynając od góry worka, aż do momentu rozerwania spawów (mniej
    więcej do połowy ich długości).
5. Wymieszać zawartość worka, obracając go co najmniej 3- krotnie. Należy się upewnić, że
    mieszanina jest jednorodna i że nie następuje rozdzielanie faz.
6. Zawiesić worek. Usunąć plastikową osłonkę z miejsca przeznaczonego do wkłucia
    ostrza zestawu do przetaczania. Wcisnąć w nie mocno ostrze zestawu do przetaczania.

Po otwarciu worka zawartość należy użyć natychmiast. Nie wolno przechowywać otwartego worka
do kolejnego wlewu.

Nie podłączać ponownie częściowo zużytych worków.

Nie podłączać worków seryjnie, aby uniknąć zatorów powietrznych, spowodowanych resztkowym
gazem zawartym w pierwszym worku.

Wyłącznie do jednorazowego użycia. Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu lub jego odpady
oraz cały zestaw do infuzji należy zniszczyć.

Nie należy przechowywać częściowo zużytych worków i wyrzucić wszystkie składniki zestawu po
użyciu.

Dodatkowe składniki

Nie należy dodawać innych produktów lub substancji leczniczych do którejkolwiek z komór worka
lub do gotowej emulsji bez uprzedniego sprawdzenia ich zgodności i stabilności powstałej mieszaniny
(zwłaszcza stabilności emulsji tłuszczowej).
Multimel może być stosowany bez wprowadzania składników dodatkowych lub też w razie potrzeby
po dodaniu elektrolitów, pierwiastków śladowych lub witamin.

Pojemność worka jest wystarczająca, aby umożliwić wprowadzenie dodatkowych składników, takich
jak witaminy, elektrolity i pierwiastki śladowe. Wszystkie dodatkowe składniki (włączając witaminy)
mogą być wprowadzane do gotowej emulsji (powstałej po rozerwaniu spawów i zmieszaniu
zawartości komór).
Witaminy mogą być również dodane do komory z roztworem glukozy przed sporządzeniem gotowej
emulsji (przed rozerwaniem spawów i zmieszaniem zawartości komór).

W przypadku wprowadzania dodatkowych składników do produktu, przed podaniem do żyły
obwodowej należy zmierzyć ostateczną osmolarność mieszaniny.

Do produktu Multimel można dodawać:
- elektrolity: należy uwzględnić ilość elektrolitów już zawartych w worku; wykazano stabilność
   mieszaniny zawierającej łącznie do 150 mmol sodu, 150 mmol potasu, 5,6 mmol magnezu,
   5 mmol wapnia na 1 litr trzyskładnikowej mieszaniny;
- fosforany organiczne: wykazano stabilność mieszaniny zawierającej do 15 mmol dodanych
   fosforanów na worek;

Pierwiastki śladowe i witaminy: wykazano stabilność po dodaniu dostępnych na rynku produktów
witamin i pierwiastków śladowych (zawierających maksymalnie 1 mg żelaza). Zgodność z innymi
dodatkowymi składnikami jest dostępna na życzenie.

Dodatkowe składniki muszą być wprowadzone przez wykwalifikowany personel w warunkach
aseptycznych.

Składniki dodatkowe wprowadza się przez wejście iniekcyjne używając igły:
- przygotować miejsce przeznaczone do wprowadzania dodatkowych składników;
- wbić igłę w wejście iniekcyjne i wstrzyknąć;
- wymieszać zawartość worka z dodanymi składnikami.

Interakcje z innymi lekami

Nie przeprowadzano badań interakcji z produktem Multimel.

Multimel zawiera witaminę K, naturalnie obecną w emulsjach tłuszczowych. Ilość witaminy K w
zalecanych dawkach produktu Multimel nie powinna mieć wpływu na działanie pochodnych
kumaryny.

Nie wolno podawać ceftriaksonu jednocześnie z podawanymi dożylnie roztworami zawierającymi
wapń, w tym z produktem Multimel, przez ta samą linię do infuzji ze względu na ryzyko wytrącenia
się soli wapniowych ceftriaksonu. Jeśli tę samą linię do infuzji stosuje się do kolejnego podania,
pomiędzy infuzjami należy przepłukać linię kompatybilnym roztworem.

Ze względu na zawartość potasu w produkcie Multimel, należy zachować szczególną ostrożność
stosując go u pacjentów leczonych diuretykami oszczędzającymi potas (np. amiloryd, spironolakton,
triamteren), inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE), antagonistami receptora angiotensyny II
lub lekami immunosupresyjnymi: takrolimus i cyklosporyna, z powodu ryzyka hiperkaliemii.

Tłuszcze zawarte w tej emulsji mogą zaburzać wyniki niektórych badań laboratoryjnych
(np. oznaczenia bilirubiny, dehydrogenazy mleczanowej, wysycenia tlenem, hemoglobiny
krwinkowej), o ile próbki krwi zostały pobrane zanim doszło do eliminacji tłuszczów (tłuszcze są
zazwyczaj eliminowane po upływie ok. 5-6 godzin od zaprzestania ich podawania).

Niezgodności farmaceutyczne

Z uwagi na możliwość wystąpienia pseudoaglutynacji nie wolno podawać emulsji do infuzji
równocześnie z krwią używając tego samego zestawu do infuzji.

Multimel zawiera jony wapnia, które stanowią dodatkowe ryzyko koagulacji i powstania osadów
antykoagulowanej/konserwowanej cytrynianami krwi lub jej składników.

Przyczyną niezgodności może być na przykład zbyt duża kwasowość (niskie pH) lub nieodpowiednia
zawartość kationów dwuwartościowych (Ca²⁺ i Mg²⁺), co może wpłynąć niekorzystnie na stabilność
emulsji tłuszczowej.

Jak w przypadku wszelkich mieszanin do żywienia pozajelitowego, należy uwzględnić zawartości
wapnia i fosforu. Nadmierny dodatek wapnia lub fosforu, zwłaszcza w postaci soli mineralnych, może
prowadzić do formowania osadów fosforanu wapnia.

Należy sprawdzić zgodność produktu z roztworami, które są podawane jednocześnie przez ten sam
zestaw do infuzji, cewnik lub kaniulę.

Nie wolno podawać ceftriaksonu jednocześnie z podawanymi dożylnie roztworami zawierającymi
wapń, w tym z produktem Multimel, przez tą samą linię do infuzji, ze względu na ryzyko wytrącenia
się soli wapniowych ceftriaksonu. Jeśli tę samą linię do infuzji stosuje się do kolejnego podania,
pomiędzy infuzjami należy przepłukać linię kompatybilnym roztworem.

5. OKRES WAŻNOŚCI

2 lata, jeśli opakowanie ochronne nie jest uszkodzone.

Zaleca się, aby produkt został użyty niezwłocznie po otwarciu spawów rozdzielających zawartości
3 komór. Wykazano jednak, że gotowa emulsja zachowuje stabilność do 7 dni w temperaturze
od +2°C do +8°C i przez kolejne 48 godzin w temperaturze do 25°C.

Po wprowadzeniu dodatkowych składników (elektrolitów, pierwiastków śladowych, witamin) gotowa
emulsja Multimel (patrz poprzednia sekcja) zachowuje stabilność chemiczną i fizyczną przez 7 dni w
temperaturze od +2°C do +8°C i następnie przez kolejne 48 godzin w temperaturze poniżej 25°C. Z
mikrobiologicznego punktu widzenia, każdy produkt zawierający dodatkowe składniki powinien
zostać użyty natychmiast. Jeśli nieużyty natychmiast, za czas i warunki przechowywania mieszaniny
do czasu użycia odpowiada użytkownik. Jednak mieszaniny tak sporządzonej nie powinno się
przechowywać dłużej niż 24 godziny w temperaturze 2-8°C, chyba że wprowadzenie do produktu
dodatkowych składników odbywało się w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych.