Meprelon

1. Co to jest lek Meprelon i w jakim celu się go stosuje

Lek Meprelon zawiera substancję czynną z grupy zmodyfikowanych hormonów kory nadnerczy
(glikokortykosteroidów) w postaci bardzo dobrze rozpuszczalnej w wodzie. Dlatego lek Meprelon
podaje się bezpośrednio do układu krwionośnego w stanach, które wymagają bardzo szybkiego
rozpoczęcia działania glikokortykosteroidów.

Lek Meprelon ma zastosowanie:

Wszystkie wskazania do leczenia kortykosteroidami w przypadku, kiedy niezbędne jest uzyskanie
bardzo szybkiego działania leku lub gdy z innych powodów (np. wymiotów lub utraty przytomności)
wymagane jest pozajelitowe podanie leku, w szczególności w następujących przypadkach:
- ciężki ostry atak astmy,
- obrzęk mózgu (jedynie w przypadku objawów wzrostu ciśnienia śródczaszkowego
  potwierdzonych w tomografii komputerowej) spowodowany przez guz mózgu, lub przerzuty
  wewnątrz mózgu,
- ciężka reakcja alergiczna (np. obrzęk naczynioruchowy, reakcja po ukąszeniach owadów),
- początkowe leczenie rozległych, ciężkich chorób skóry o ostrym przebiegu (np. erytrodermia,
  pęcherzyca zwykła),
- ostre zaburzenia krwi (np. autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna, ostra plamica
  małopłytkowa),
- ostre zaburzenia tkanki wątroby (np. ostre zapalenie wątroby spowodowane alkoholem),
- płyn w płucach spowodowany inhalacją gazu drażniącego (toksyczny obrzęk płuc),
- osłabienie lub brak aktywności kory nadnerczy (niewydolność kory nadnerczy): przełom
  addisonoidalny (lekiem z wyboru jest hydrokortyzon).

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Meprelon

Kiedy nie stosować leku Meprelon

- jeśli pacjent ma uczulenie na metyloprednizolon, inne glikokortykosteroidy lub którykolwiek
  z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Meprelon należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub
pielęgniarką.

W przypadku ciężkich zakażeń lek Meprelon należy podawać jedynie w połączeniu ze swoistymi
lekami stosowanymi w leczeniu zakażeń.

Lek Meprelon należy stosować w poniższych chorobach jedynie wówczas, gdy lekarz uzna to za
bezwzględnie konieczne. Jeśli wskazane, należy w sposób celowany stosować równocześnie leki
stosowane w leczeniu zakażeń wywołanych przez drobnoustroje:
- ostre zakażenia wirusowe (np. ospa wietrzna, półpasiec, zakażenie wywołane przez wirusa
opryszczki, zapalenia rogówki oka spowodowane przez wirusy opryszczki),
- zakaźne zapalenie wątroby (przewlekłe czynne zapalenie wątroby z dodatnim wynikiem testu
  na obecność HBsAg),
- około 8 tygodni przed i do 2 tygodni po szczepieniu ochronnym z użyciem żywych
  szczepionek,
- grzybice z zajęciem narządów wewnętrznych,
- niektóre choroby spowodowane przez pasożyty (np. zarażenia pełzakami, zarażenia nicieniami),
- choroba Heinego-Medina (poliomyelitis),
- zajęcie węzłów chłonnych po szczepieniu przeciw gruźlicy,
- ostre i przewlekłe zakażenia bakteryjne,
- w przypadku stwierdzenia gruźlicy w wywiadzie, lek wolno stosować tylko jednocześnie
  z lekami chroniącymi przed gruźlicą oraz pod ścisłym nadzorem lekarza.

Ponadto, w poniższych chorobach, lek Meprelon należy stosować tylko wówczas, gdy lekarz uzna to
za bezwzględnie konieczne oraz z jednoczesnym zastosowaniem swoistego leczenia:
- owrzodzenie przewodu pokarmowego,
- ciężka osteoporoza (utrata masy kostnej),
- nadciśnienie tętnicze trudne do wyrównania,
- cukrzyca trudna do wyrównania,
- choroby psychiczne (także w wywiadzie),
- zwiększenie ciśnienia wewnątrz oka (jaskra z wąskim i z otwartym kątem przesączania),
- owrzodzenia i uszkodzenia rogówki oka.

Ze względu na ryzyko perforacji ściany jelit z zapaleniem otrzewnej, lek Meprelon można stosować
jedynie wówczas, gdy istnieją ważne przyczyny oraz pod ścisłą kontrolą w następujących
przypadkach:
- ciężkie zapalenie jelita grubego (wrzodziejące zapalenie jelita grubego) z ryzykiem perforacji,
  z ropniami albo ropnymi zapaleniami
- zapalenie uchyłków jelita
- bezpośrednio po niektórych zabiegach chirurgicznych na jelitach (enteroanastomoza).

U pacjentów przyjmujących duże dawki glikokortykosteroidów mogą nie występować objawy
podrażnienia otrzewnej po perforacji żołądka lub jelit.

Stosowanie leku Meprelon może powodować nagromadzenie gazu w ścianie jelita, zwane rozedmą
pęcherzykową jelit (patrz punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”). Rozedma pęcherzykowa jelit
może mieć przebieg od łagodnego stanu, niewymagającego leczenia, do cięższych stanów, które mogą
wymagać natychmiastowego leczenia.
Jeśli wystąpią objawy takie jak nudności, wymioty i bóle brzucha, które utrzymują się lub ulegają
zaostrzeniu, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Lekarz zadecyduje o potrzebie dalszej
diagnostyki i leczenia.

U chorych z cukrzycą należy regularnie kontrolować metabolizm (przemianę materii). Należy
uwzględnić ewentualne zwiększenie zapotrzebowania na leki przeciwcukrzycowe (insulina, leki
doustne itd.).

W przypadkach wysokiego ciśnienia tętniczego lub ciężkiej niewydolności serca lekarz powinien
starannie obserwować pacjenta, ponieważ istnieje ryzyko nasilenia tych stanów.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Meprelon należy omówić to z lekarzem, jeśli:
- pacjent choruje na twardzinę skóry (zaburzenie autoimmunologiczne znane również jako
  twardzina układowa), ponieważ dawki wynoszące co najmniej 12 mg metyloprednizolonu na dobę
  mogą powodować zwiększenie ryzyka wystąpienia poważnego powikłania zwanego
  twardzinowym przełomem nerkowym. Do objawów twardzinowego przełomu nerkowego zalicza
  się podwyższenie ciśnienia krwi i zmniejszenie wytwarzania moczu. Lekarz prowadzący może
  zalecić regularne sprawdzanie ciśnienia krwi i wydalania moczu.
- pacjent ma chorobę nerek lub wysokie stężenie kwasu moczowego we krwi przed rozpoczęciem
  leczenia lekiem Meprelon.

Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią objawy zespołu rozpadu guza (który może
być spowodowany szybkim rozpadem komórek nowotworowych), takie jak skurcze mięśni, osłabienie
mięśni, splątanie, utrata lub zaburzenia widzenia, duszność, drgawki, nieregularne bicie serca lub
niewydolność nerek (zmniejszenie oddawania moczu lub ciemniejszy kolor moczu), a także
w przypadku, gdy u pacjenta występuje choroba nowotworowa układu krwionośnego (patrz punkt 4.
„Możliwe działania niepożądane”).

Po podaniu glikokortykosteroidów zgłaszano przypadki wystąpienia przełomu guza chromochłonnego
nadnerczy (Pheochromocytoma crisis), który może się objawiać zwiększonym ciśnieniem krwi, bólem
głowy, poceniem się, przyspieszoną akcją serca oraz bladością skóry. Przełom guza chromochłonnego
nadnerczy może prowadzić do śmierci (patrz punkt 4. „Możliwe działania niepożądane”). Leczenie
pacjentów z podejrzeniem lub zdiagnozowanym guzem chromochłonnym nadnerczy (najczęściej jest
to zlokalizowany w tkance gruczołu nadnerczy guz produkujący hormony) należy rozpoczynać po
starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka.

Podczas stosowania kortykosteroidów zgłaszano występowanie zakrzepicy, w tym żylnej choroby
zakrzepowo-zatorowej. Należy poinformować lekarza, jeżeli u pacjenta występują choroby związane
z powstawaniem zakrzepów krwi w naczyniach krwionośnych. W takim przypadku lek Meprelon
należy stosować ostrożnie.

Podczas stosowania leku Meprelon może początkowo nastąpić pogorszenie współistniejącej miastenii
(pewien rodzaj porażenia mięśni) do wystąpienia przełomu miastenicznego.

Leczenie lekiem Meprelon może maskować objawy współistniejącego lub rozwijającego się
zakażenia, a przez to utrudnić rozpoznanie.

Ze względu na osłabienie odporności organizmu, leczenie glikokortykosteroidami, takimi jak lek
Meprelon, może prowadzić do zwiększonego ryzyka zakażenia, w tym drobnoustrojami, które
w innych okolicznościach rzadko wywołują zakażenia (tak zwane patogeny oportunistyczne).

Zasadniczo możliwe jest szczepienie szczepionkami inaktywowanymi (szczepionki zawierające zabite
drobnoustroje chorobotwórcze). Należy jednak brać pod uwagę, że reakcja odpornościowa, a przez to
skuteczność szczepienia mogą być obniżone podczas stosowania dużych dawek kortykosteroidów.
Dlatego szczepienie nie jest zalecane u pacjentów otrzymujących leczenie podtrzymujące
z zastosowaniem większych dawek (z wyjątkiem leczenia uzupełniającego).

W razie podawania dużych dawek leku Meprelon, należy zapewnić wystarczającą podaż potasu
(np. warzywa, banany) i ograniczone przyjmowanie soli kuchennej. Lekarz powinien monitorować
stężenie potasu we krwi.

Choroby wirusowe mogą przebiegać szczególnie ciężko, a czasami stanowić zagrożenie życia
u pacjentów leczonych lekiem Meprelon. Ryzyko dotyczy zwłaszcza dzieci z osłabioną odpornością
(dzieci w stanie immunosupresji) oraz pacjentów, u których nie potwierdzono przebytej ospy
wietrznej i odry w wywiadzie. W przypadku kontaktu tych pacjentów z osobami chorymi na odrę,
ospę wietrzną lub półpasiec podczas leczenia lekiem Meprelon, powinni oni natychmiast
skonsultować się z lekarzem, który w razie potrzeby zastosuje leczenie zapobiegawcze.

Po dożylnym podaniu dużych dawek metyloprednizolonu (ponad 500 mg metyloprednizolonu)
zgłaszano zaburzenia rytmu serca i (lub) zapaść krążeniową i (lub) zatrzymanie akcji serca, nawet
u pacjentów, u których nie rozpoznano chorób serca. Dlatego też zaleca się ścisłą kontrolę lekarską
podczas leczenia oraz przez kilka dni po jego zakończeniu.

Podczas lub po dożylnym podaniu dużych dawek metyloprednizolonu może wystąpić zwolnienie
rytmu pracy serca (bradykardia), niekoniecznie związane z szybkością lub czasem trwania podawania
leku.

Po podaniu metyloprednizolonu drogą dożylną (zazwyczaj w dawce początkowej wynoszącej
≥ 1000 mg na dobę) zgłaszano rzadkie przypadki wywołanego przez lek uszkodzenia wątroby, w tym
ostrego zapalenia wątroby (hepatitis) oraz zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Objawy
mogą wystąpić po kilku tygodniach lub później. W większości przypadków działania niepożądane
przemijały po przerwaniu leczenia. Z tego względu konieczna jest odpowiednia obserwacja (patrz
punkt 4. „Możliwe działania niepożądane”).

Leczenie ogólnoustrojowe (czyli wpływające na całe ciało) glikokortykosteroidami może powodować
choroby naczyniówki i siatkówki oka (chorioretinopatia), co może prowadzić do zaburzeń widzenia,
również do utraty wzroku. Długotrwałe leczenie ogólnoustrojowe glikokortykosteroidami może
powodować chorioretinopatię również po zastosowaniu małych dawek (patrz punkt 4. „Możliwe
działania niepożądane”).

Jeśli u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się
z lekarzem.

Lek Meprelon jest lekiem przeznaczonym do krótkotrwałego stosowania. Jeżeli jednak Meprelon nie
jest stosowany według zaleceń, ale długotrwale, należy przestrzegać dalszych ostrzeżeń i środków
ostrożności opisywanych w odniesieniu do leków zawierających glikokortykosteroidy,
przeznaczonych do długotrwałego stosowania.

Podczas długotrwałego leczenia glikokortykosteroidami zaleca się regularne kontrole lekarskie (w tym
badania okulistyczne co trzy miesiące).

W szczególnych sytuacjach stresu mających miejsce podczas leczenia glikokortykosteroidami, jak
choroby gorączkowe, wypadki, operacje, poród, pacjent musi natychmiast zgłosić się do lekarza
i poinformować go o przyjmowanym leku. Może być wymagane przejściowe zwiększenie dobowej
dawki. Pacjentowi przyjmującemu lek długotrwale lekarz powinien wydać specjalną kartę
identyfikacyjną, wskazującą na przyjmowanie glikokortykosteroidów, którą pacjent powinien mieć
zawsze przy sobie.

W zależności od czasu trwania i dawkowania leku można się spodziewać niekorzystnego wpływu na
metabolizm wapnia. Z tego powodu zaleca się zapobieganie osteoporozie. Dotyczy to szczególnie
pacjentów z współistnieniem czynników ryzyka, takich jak obciążenie rodzinne, podeszły wiek,
niewystarczające spożycie białka i wapnia, palenie dużej liczby papierosów, nadmierne spożycie
alkoholu, okres pomenopauzalny oraz brak wysiłku fizycznego. Zapobieganie obejmuje spożywanie
wystarczających ilości wapnia i witaminy D oraz wysiłek fizyczny. W razie współistnienia
osteoporozy należy rozważyć przyjmowanie dodatkowego leku.

Po zakończeniu lub przerwaniu długotrwałego leczenia należy brać pod uwagę następujące
zagrożenia: nasilenie lub nawrót choroby podstawowej, ostra niewydolność kory nadnerczy
(w szczególności w sytuacjach stresu, p.. podczas zakażeń, po wypadkach, podczas nasilonego
obciążenia fizycznego), objawy choroby i dolegliwości spowodowane przerwaniem stosowania
kortyzonu.

W przypadkach niedoczynności tarczycy niewyrównanej lekami lub marskości wątroby mogą być
wystarczające względnie małe dawki lub może być konieczne zmniejszenie dawki. Należy zapewnić
ścisły nadzór lekarski.

Dzieci

Po ogólnoustrojowym leczeniu wcześniaków glikokortykosteroidami obserwowano specyficzne
zaburzenie mięśnia sercowego (kardiomiopatię przerostową). Dlatego należy monitorować serce
niemowlaków leczonych ogólnoustrojowo glikokortykoidami.

U dzieci lek Meprelon należy stosować jedynie wówczas, gdy istnieją ważne przyczyny medyczne, ze
względu na to, że metyloprednizolon może hamować wzrost. Podczas długotrwałego leczenia
glikokortykosteroidami należy regularnie monitorować wzrost dziecka.

Działanie leku stosowanego niewłaściwie jako środek dopingujący

Przyjmowanie leku Meprelon może spowodować wystąpienie dodatnich wyników testów na obecność
substancji dopingowych. Ponadto, stosowanie leku Meprelon jako substancji dopingowej może
stanowić zagrożenie dla zdrowia.

Meprelon a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub
ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, również tych, które wydawane są bez
recepty.

Następujące leki mają wpływ na działanie leku Meprelon

Nasilenie działania i możliwość nasilenia działań niepożądanych:
- Niektóre żeńskie hormony płciowe, np. leki antykoncepcyjne („pigułki”) mogą nasilać działanie
  kortykosteroidów.

- Leki spowalniające przemianę kortykosteroidów w wątrobie, takie jak pewne leki
  przeciwgrzybicze (zawierające ketokonazol, itrakonazol), mogą nasilać działanie
  kortykosteroidów.

- Niektóre leki mogą nasilić działanie leku Meprelon, 32 mg i lekarz może chcieć uważnie
  monitorować stan pacjenta przyjmującego takie leki (w tym niektóre leki na HIV: rytonawir,
  kobicystat).

- Leki stosowane w leczeniu chorób serca (np. diltiazem [lek blokujący kanały wapniowe]) mogą
  spowolnić rozpad metyloprednizolonu. Dlatego pierwszy okres leczenia powinien odbywać się
  pod kontrolą lekarską. Może być konieczne dostosowanie dawki metyloprednizolonu.

Osłabienie działania:
- Leki przyśpieszające przemianę kortykosteroidów w wątrobie, takie jak pewne leki nasenne
  (zawierające barbiturany), leki przeciwdrgawkowe (zawierające fenytoinę, karbamazepinę,
  prymidon) i pewne leki stosowane w gruźlicy (zawierające ryfampicynę) mogą osłabiać
  działanie kortykosteroidów.

- Leki zawierające efedrynę, stosowane w celu zmniejszenia obrzęków błon śluzowych, mogą
  przyśpieszać przemianę glikokortykosteroidów, co może zmniejszyć ich skuteczność.

Lek Meprelon ma wpływ na działanie innych leków

Nasilenie działania i możliwość nasilenia działań niepożądanych:
- Podczas równoczesnego stosowania z niektórymi lekami obniżającymi ciśnienie krwi
(inhibitorami konwertazy angiotensyny) lek Meprelon może zwiększać ryzyko zmian
morfologii krwi.

- Lek Meprelon może powodować niedobór potasu, czego skutkiem może być nasilenie działania
  leków wzmacniających serce (glikozydów nasercowych).

- Lek Meprelon może nasilać wydalanie potasu przez leki moczopędne (nasilające wydalanie
  sodu) i leki przeczyszczające.

- W przypadku jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzapalnymi i przeciwreumatycznymi
  (salicylany, indometacyna i inne niesteroidowe leki przeciwzapalne) lek Meprelon może
  zwiększać ryzyko owrzodzeń i krwawień z przewodu pokarmowego.

- Lek Meprelon może wydłużać działanie niektórych leków zwiotczających mięśnie
  (niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie prążkowane) (patrz również punkt 4.
  „Możliwe działania niepożądane”).

- Lek Meprelon może zwiększać działanie pewnych leków (atropina i inne leki
  antycholinergiczne) polegające na podwyższeniu ciśnienia wewnątrzgałkowego.

- Podczas stosowania w tym samym czasie z lekami stosowanymi w malarii i chorobach
  reumatycznych (zawierających chlorochinę, hydroksychlorochinę, meflochinę) lek Meprelon
  może zwiększać ryzyko chorób mięśni lub chorób mięśnia sercowego (miopatii,
  kardiomiopatii).

- Lek Meprelon może zwiększać stężenie cyklosporyny (lek hamujący własny układ
  odpornościowy organizmu) we krwi. Istnieje zwiększone ryzyko drgawek.

Osłabienie działania:
- Lek Meprelon może osłabiać działanie obniżające stężenie glukozy we krwi doustnych leków
przeciwcukrzycowych i insuliny.

- Lek Meprelon może osłabiać działanie leków hamujących krzepnięcie krwi (doustne leki
  przeciwzakrzepowe, pochodne kumaryny).

- Lek Meprelon może osłabiać działanie leków przeciwpasożytniczych (prazykwantelu).

- Lek Meprelon może osłabiać działanie hormonu wzrostu (somatotropiny).

- Lek Meprelon może osłabiać zwiększenie stężenia hormonu stymulującego tarczycę TSH po
  podaniu protyreliny (TRH, hormon wydzielany z części mózgu zwanej międzymózgowiem).

Inne możliwe interakcje

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych:
- Glikokortykosteroidy mogą hamować reakcje skórne w testach alergicznych.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża
Podczas ciąży, szczególnie w okresie pierwszych trzech miesięcy, leczenie należy rozpoczynać po
starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. Należy natychmiast poinformować lekarza o ciąży lub o
zajściu w ciążę.

W razie długotrwałego leczenia glikokortykosteroidami podczas ciąży nie można wykluczyć zaburzeń
wzrostu nienarodzonego dziecka. Nie można z pewnością wykluczyć zwiększenia ryzyka rozwoju
rozszczepu szczęki lub podniebienia u płodu, spowodowanego przez podawanie
glikokortykosteroidów podczas pierwszego trymestru ciąży. Leczenie pod koniec ciąży może
prowadzić do zaniku nadnerczy u płodów, co z kolei może wymagać leczenia noworodków.

Karmienie piersią
Glikokortykosteroidy, wśród nich metyloprednizolon, przenikają do mleka kobiet karmiących piersią.
Podczas stosowania w dużych dawkach albo długotrwałego leczenia, należy unikać karmienia piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

W związku z występowaniem niektórych działań niepożądanych, takich jak pogorszenie ostrości
wzroku (z powodu zaćmy lub zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego), zawroty głowy lub bóle
głowy, w rzadkich przypadkach może dojść do pogorszenia koncentracji lub zdolności do koncentracji
i reakcji. Jest możliwe, że pacjent nie będzie mógł reagować wystarczająco szybko na nagłe
i niespodziewane zdarzenia. Może to być związane z ryzykiem, na przykład w razie prowadzenia
pojazdu lub obsługiwania maszyn. To samo dotyczy wykonywania czynności bez bezpiecznego
umocowania. Pacjent może niepotrzebnie narażać siebie i inne osoby na ryzyko. Należy zwrócić
uwagę na to, że alkohol może zwiększać to ryzyko.

Lek Meprelon zawiera sód

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na ampułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Meprelon

Lek Meprelon, 32 mg należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Na ogół lek Meprelon
stosuje się według następujących zaleceń dotyczących dawkowania:

W przypadku leczenia ostrych objawów, dawka dla osób dorosłych zazwyczaj wynosi od 32 mg do
64 mg metyloprednizolonu (1-2 ampułki leku Meprelon, 32 mg) lub więcej. Dawka dla dzieci to od
8 do 32 mg (poniżej jednej ampułki leku Meprelon, 32 mg) lub od 1 do 2 mg/kg masy ciała. W takim
przypadku dostępny jest również lek Meprelon, 16 mg.

W leczeniu ostrych stanów zagrożenia życia dawka u osób dorosłych wynosi 250 - 500 mg
metyloprednizolonu; oraz od 4 do 8 mg/kg masy ciała u dzieci. W zależności od objawów mogą być
wymagane pojedyncze dawki do 30 mg/kg masy ciała. W takim przypadku dostępne są leki Meprelon,
250 mg i Meprelon,1000 mg.

W zależności od stanu chorobowego, odstępy między wstrzyknięciami wynoszą od 30 minut do
24 godzin.

O ile lekarz nie przepisał inaczej, zalecenia dotyczące dawkowania w poszczególnych wskazaniach są
następujące:

Ciężki ostry napad astmy
W zależności od objawów, dawka początkowa to 32-96 mg metyloprednizolonu (1-3 ampułek leku
Meprelon, 32 mg) w połączeniu ze zwykłym leczeniem podstawowym lub lekami stosowanymi
jednocześnie. W zależności od stanu klinicznego dawka ta może być powtarzana co 6 godzin.
W przypadku ciężkiego, zagrażającego życiu napadu astmy zaleca się dawkę początkową 250-500 mg
metyloprednizolonu. W takim przypadku dostępny jest lek Meprelon, 250 mg.

Obrzęk mózgu (spowodowany przez guz mózgu lub przerzuty do mózgu)
W leczeniu ostrego lub ciężkiego obrzęku mózgu początkowo podaje się 250–500 mg
metyloprednizolonu. W takim przypadku dostępny jest lek Meprelon, 250 mg.
W leczeniu podtrzymującym ostrego lub ciężkiego obrzęku mózgu albo łagodnego lub przewlekłego
obrzęku mózgu na ogół podaje się 32–64 mg metyloprednizolonu (1-2 ampułki leku Meprelon, 32 mg)
trzy razy na dobę, przez kilka dni. W razie potrzeby należy stopniowo zmniejszać dawkę i przejść na
leczenie doustne.

Ostre reakcje nadwrażliwości (np. obrzęk naczynioruchowy, reakcja po ukąszeniach owadów)
W przypadku obrzęku naczynioruchowego podaje się dożylnie w dawce jednorazowej 96-160 mg
(3-5 ampułek leku Meprelon, 32 mg). W przypadku reakcji na ukąszenia owadów podaje się dożylnie,
w dawce jednorazowej 96 mg metyloprednizolonu (3 ampułki leku Meprelon, 32 mg) lub więcej.
W przypadku ostrego zwężenia górnych dróg oddechowych można podać 250 mg
metyloprednizolonu. Podanie tej dawki leku można powtórzyć po 6 i po 12 godzinach. W takim
przypadku dostępny jest lek Meprelon, 250 mg.

Ciężkie choroby skóry o ostrym przebiegu (np. erytrodermia, pęcherzyca zwykła)
W przypadku chorób skóry można stosować podanie doustne metyloprednizolonu w dawce 80-160 mg
na dobę, w zależności od stopnia nasilenia i progresji. W początkowym leczeniu ciężkich przypadków
chorób skóry o ostrym przebiegu możliwe jest również parenteralne podanie 96-160 mg
metyloprednizolonu (3-5 ampułek leku Meprelon, 32 mg). Następnie stosuje się leczenie doustne.

Zaburzenia hematologiczne o ostrym przebiegu (np. autoimmunologiczna anemia hemolityczna, ostra
plamica małopłytkowa)
Początkowo, zamiast terapii doustnej, stosuje się dożylnie 96-160 mg metyloprednizolonu na dobę
(3-5 ampułek leku Meprelon, 32 mg). Następnie stosuje się leczenie doustne.

Ostre zaburzenia tkanki wątroby (np. ostre zapalenie wątroby wywołane przez alkohol)
Początkowa dawka wynosi 16-32 metyloprednizolonu na dobę (½ - 1 ampułki leku Meprelon, 32 mg),
w podaniu dożylnym. Następnie stosuje się leczenie doustne.

Toksyczny obrzęk płuc spowodowany przez inhalację gazu drażniącego
Natychmiast wstrzyknąć dożylnie 1000 mg metyloprednizolonu. W razie potrzeby, powtórzyć po
6, 12 i 24 godzinach. W takim przypadku dostępny jest lek Meprelon, 1000 mg. 32 mg
metyloprednizolonu podaje się dożylnie trzy razy na dobę w następnych dwóch dniach (1 ampułka
leku Meprelon, 32 mg). Następnie przez kolejne dwa dni podaje się 16 mg metyloprednizolonu
dożylnie (½ ampułki leku Meprelon, 32 mg), trzy razy na dobę. W takim przypadku dostępny jest lek
Meprelon, 16 mg. Później stopniowo zmniejsza się dawkę i przechodzi na kortykosteroidy podawane
drogą wziewną.

Przełom addisonoidalny
Dawka początkowa to 16-32 mg metyloprednizolonu (½-1 ampułki leku Meprelon, 32 mg) we wlewie
dożylnym w połączeniu ze zwykłym leczeniem stosowanym jednocześnie. Następnie stosuje się
kolejne 16-32 mg metyloprednizolonu (½-1 ampułki leku Meprelon, 32 mg) w 24-godzinnym wlewie
dożylnym, po czym przechodzi się na leczenie doustne w połączeniu z mineralokortykosteroidami,
jeżeli są wymagane.

Uwaga:
Biorąc pod uwagę znany profil działań niepożądanych, zaleca się podanie pierwszej dawki dożylnej
w szpitalu.

Meprelon podaje się we wstrzyknięciu dożylnym lub we wlewie dożylnym. Ponieważ nie jest pewne,
w jakim stopniu w tym przypadku substancja czynna będzie wchłaniana, należy wybierać podanie
domięśniowe jedynie wyjątkowo, gdy podanie dożylne jest niemożliwe. Wstrzyknięcie dożylne należy
przeprowadzać powoli.

W celu przygotowania gotowego do użycia roztworu do wstrzykiwań, należy wstrzyknąć załączony
rozpuszczalnik (1 ml wody do wstrzykiwań) do ampułki z proszkiem bezpośrednio przed użyciem
i wstrząsać do rozpuszczenia.

W celu przygotowania infuzji (wlewu) lek należy najpierw rozpuścić zgodnie z powyższą instrukcją, a
następnie zmieszać z 5% roztworem glukozy, 0,9% roztworem chlorku sodowego lub roztworem
Ringera.

Roztwory lub mieszanki należy przygotowywać i wstrzykiwać w warunkach ściśle aseptycznych
(pozbawionych drobnoustrojów).

Należy unikać podawania razem z innymi produktami leczniczymi wymieszanymi w strzykawce,
ponieważ w przeciwnym razie mogłoby dojść do wytrącania się. Z tego samego powodu leku
Meprelon nie należy dodawać do roztworów do infuzji (wlewów) innych niż wyszczególnione, ani
wstrzykiwać do przewodu do infuzji (wlewu).

Roztwory do wstrzykiwań lub do infuzji przygotowane przez rozpuszczenie proszku muszą być zużyte
jak najszybciej.

Produkty lecznicze przeznaczone do podawania pozajelitowego należy obejrzeć przed użyciem.
Należy stosować wyłącznie przejrzyste roztwory bez widocznych cząstek.

Czas trwania leczenia zależy od indywidualnego postępu choroby i jest określony przez lekarza.

Po dłuższym leczeniu, szczególnie z użyciem względnie dużych dawek, stosowania produktu
leczniczego Meprelon nie należy przerywać nagle, ale stopniowo.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Meprelon

Nie są znane przypadki ostrego zatrucia lekiem Meprelon. Ze względu na jego niską toksyczność nie
należy się spodziewać wystąpienia zatrucia. W razie wystąpienia nasilonych lub nietypowych działań
niepożądanych, lekarz postanowi, jakie środki należy podjąć, o ile będą potrzebne.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić
się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Poniższe działania niepożądane zostały wymienione bez uwzględnienia częstości występowania.
Częstość nie mogła zostać oszacowana na podstawie danych.

W zależności od czasu trwania leczenia i dawki mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Zmiany składu ilościowego (czyli morfologii) krwi (zwiększenie liczby białych krwinek, zwiększenie
liczby krwinek czerwonych, płytek krwi lub zmniejszenie liczby niektórych białych krwinek, i płytek
krwi).

Zaburzenia układu immunologicznego
Ciężkie reakcje nadwrażliwości (reakcje anafilaktyczne) z zapaścią krążeniową, zatrzymaniem akcji
serca, zaburzeniami rytmu serca, skurczem oskrzeli i (lub) obniżeniem lub podwyższeniem ciśnienia
tętniczego krwi.

Osłabienie obrony immunologicznej ze zwiększeniem ryzyka zakażenia (niektóre choroby wirusowe,
takie jak ospa wietrzna, opryszczka albo – podczas fazy wiremii – półpasiec, mogą mieć ciężki
przebieg, czasem nawet zagrażający życiu), maskowanie zakażeń, ujawnienie się zakażeń utajonych,
reakcje alergiczne.

Zaburzenia endokrynologiczne
Przełom guza chromochłonnego nadnerczy, który może objawiać się zwiększonym ciśnieniem krwi,
bólem głowy, poceniem się, przyspieszoną akcją serca, bladością skóry. W przypadku przełomu guza
nadnerczy patrz punkt 2. „Ostrzeżenia i środki ostrożności”.
Wywołanie tak zwanego zespołu Cushinga (typowe objawy: twarz księżycowata, otyłość tułowia
i zaczerwienienie twarzy), niedoczynność lub obkurczenie kory nadnerczy, zahamowanie wzrostu
dzieci, zaburzenia wydzielania hormonów płciowych (brak miesiączki, nadmierne owłosienie,
zaburzenia wzwodu).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Zgłaszano przypadki zespołu rozpadu guza u pacjentów ze chorobami nowotworowymi układu
krwionośnego. Zespół rozpadu guza może zostać zdiagnozowany przez lekarza na podstawie zmian
w wynikach badań krwi powodujących wysokie stężenie kwasu moczowego, potasu lub fosforanów
oraz zmniejszone stężenie wapnia. Objawy to skurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, utrata lub
zaburzenia widzenia, duszność, drgawki, nieregularne bicie serca lub niewydolność nerek
(zmniejszone oddawanie moczu lub ciemniejszy kolor moczu). Jeśli wystąpią takie objawy, należy
natychmiast skontaktować się z lekarzem (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).
Gromadzenie się tkanki tłuszczowej w niektórych częściach ciała (w kanale kręgowym
[zewnątrzoponowo] lub czasowo w klatce piersiowej [w nasierdziu, śródpiersiu]).
Obrzęki z powodu zatrzymania sodu w tkankach (zatrzymanie sodu), zwiększenie wydalania potasu,
któremu może towarzyszyć niedobór potasu (może prowadzić do zaburzeń rytmu serca), zwiększenie
stężenia glukozy we krwi, cukrzyca, zwiększenie stężenia lipidów we krwi (cholesterolu
i trójglicerydów), nasilenie rozkładu białka.

Zaburzenia psychiczne
Ciężkie depresje, drażliwość, zmiany osobowości, wahania nastroju, euforia, zwiększona energia
i apetyt, psychozy, zaburzenia snu.

Zaburzenia układu nerwowego
Zwiększone ciśnienie mózgu (rzekomy guz mózgu - szczególnie u dzieci), pojawienie się objawów
padaczki do tej pory nierozpoznanej i zwiększenie skłonności do drgawek w istniejącej padaczce,
uczucie pustki w głowie, zawroty głowy, ból głowy.

Zaburzenia oka
Zaburzenia siatkówki i błony naczyniowej (chorioretinopatia, patrz punkt 2. „Ostrzeżenia i środki
ostrożności”), zmętnienie soczewki (zaćma), zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego (jaskra),
nasilenie objawów wrzodu rogówki, nasilenie wirusowych, grzybiczych i bakteryjnych zapaleń oka,
nieostre widzenie.

Zaburzenia serca
Zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie akcji serca, nasilenie się zastoju w płucach w przebiegu
niewydolności serca, niektóre zaburzenia mięśnia sercowego u wcześniaków (patrz punt 2. „Dzieci”).

Zaburzenia naczyniowe
Zapaść naczyniowa, nadciśnienie tętnicze, zwiększona krzepliwość krwi (zdarzenia zakrzepowe),
zwiększenie ryzyka miażdżycy i zakrzepicy, zapalenie naczyń (także jako zespół odstawienia po
długotrwałym leczeniu).

Zaburzenia żołądka i jelit
Wrzody żołądka i jelit z ryzykiem perforacji (na przykład z zapaleniem otrzewnej), krwawienie
z żołądka lub jelit, zapalenie trzustki, dolegliwości w nadbrzuszu, nagromadzenie gazu w ścianie jelita
(rozedma pęcherzykowa jelit).

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Metyloprednizolon może powodować uszkodzenia wątroby. Zgłaszano przypadki zapalenia wątroby
i zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych. Dotyczy to również uszkodzenia komórek wątroby
i uszkodzenia wątroby z zastojem żółci i może prowadzić do ostrej niewydolności wątroby (patrz
punkt 2. „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Rozstępy skórne, zmniejszenie grubości (zanik) skóry („pergaminowa skóra”), poszerzenie naczyń
skóry (teleangiektazja), zwiększona łamliwość naczyń włosowatych („kruchość naczyń”), skłonność
do powstawania siniaków, krwawienie skórne w kształcie kropek lub plam, nadmierne owłosienie,
trądzik, opóźnienie gojenia się ran, zapalenie skóry twarzy (szczególnie wokół ust, nosa i oczu),
zmiany pigmentacji skóry, reakcje nadwrażliwości, takie jak wysypki skórne.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Osłabienie i zanik mięśni, w przypadku miastenii (nużliwości mięśni) odwracalne zwiększenie
osłabienia mięśni, mogące prowadzić do przełomu miastenicznego, wywołanie ostrej miopatii
(choroba mięśni) w przypadku równoczesnego podawania niedepolaryzujących środków
zwiotczających mięśnie szkieletowe (patrz także punkt 2 „Meprelon a inne leki”), osteoporoza
(choroba kruchych kości) (zależna od dawki, możliwa także podczas krótkotrwałego stosowania),
w ciężkich przypadkach prowadząca do ryzyka złamań kości, inne postaci rozpadu kości (jałowe
martwice kości: głowy kości ramiennej i głowy kości udowej), zerwanie ścięgna.

Zbyt szybkie zmniejszanie dawki po długotrwałym leczeniu może powodować dolegliwości, takie jak
ból mięśni i stawów.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Twardzinowy przełom nerkowy u pacjentów z twardziną skóry (zaburzenie autoimmunologiczne). Do
objawów twardzinowego przełomu nerkowego zalicza się podwyższenie ciśnienia krwi i zmniejszenie
wytwarzania moczu (patrz punkt 2. „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Wstrzyknięcie w tkankę tłuszczową może powodować miejscowy zanik tkanki tłuszczowej.

Badania diagnostyczne
Zwiększenie masy ciała.

Specjalne ostrzeżenia
Ze względu na to, że lek Meprelon może w bardzo rzadkich przypadkach powodować reakcje
alergiczne, nawet prowadzące do wstrząsu anafilaktycznego, u pacjentów ze skłonnością do alergii
(na przykład astmą oskrzelową), należy zapewnić łatwy dostęp do leczenia w nagłych wypadkach (na
przykład adrenalina, wlew dożylny, sztuczna wentylacja).

W razie wystąpienia zaburzeń dotyczących żołądka lub jelit, bólu pleców, ramion lub stawu
biodrowego, zaburzeń psychicznych, nieprawidłowych stężeń glukozy we krwi (u osoby chorej na
cukrzycę) albo innych zaburzeń, należy natychmiast poinformować lekarza.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Meprelon

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i ampułce po: EXP.
Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania.

Przechowywać ampułki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

Uwaga dotycząca okresu ważności po otwarciu lub przygotowaniu
Tylko do jednorazowego użycia. Usunąć pozostałe ilości po otwarciu fiolki.

Wykazano stabilność chemiczną i fizyczną leku Meprelon przez 24 godziny w temperaturze 25°C po
rozcieńczeniu wodą do wstrzykiwań oraz przez 8 godzin w temperaturze 25°C po rozcieńczeniu 5%
(50 mg/ml) roztworem glukozy, 0,9% (9 mg/ml) roztworem chlorku sodu i roztworem Ringera.

Z przyczyn mikrobiologicznych przygotowany roztwór należy zużyć natychmiast. Jeżeli roztwór
gotowy do użycia nie jest podawany natychmiast, użytkownik jest odpowiedzialny za czas trwania
i warunki przechowywania.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Meprelon, 32 mg

- Substancją czynną leku jest metyloprednizolon.

  1 ampułka z proszkiem zawiera 41,85 mg metyloprednizolonu sodu bursztynianu, co odpowiada
  31,57 mg metyloprednizolonu.

  1 ml przygotowanego roztworu zawiera 41,85 mg metyloprednizolonu sodu bursztynianu, co
  odpowiada 31,57 mg metyloprednizolonu.

- Pozostałe składniki to: sodu diwodorofosforan dwuwodny, disodu fosforan dwuwodny.

1 ampułka rozpuszczalnika zawiera 1 ml wody do wstrzykiwań.

Jak wygląda lek Meprelon, 32 mg i co zawiera opakowanie

Meprelon, 32 mg zawiera proszek koloru białego do kremowego oraz przeźroczysty, bezbarwny
rozpuszczalnik.

Meprelon, 32 mg dostępny jest w opakowaniach:

3 ampułki z proszkiem do sporządzania roztworu do wstrzykiwań/ do infuzji zawierające po 32 mg
metyloprednizolonu każda i 3 ampułki rozpuszczalnika z 1 ml wody do wstrzykiwań każda.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny:

SUN-FARM Sp. z o.o.
ul. Dolna 21
05-092 Łomianki
tel. +48 22 350 66 69

Wytwórca:

mibe GmbH Arzneimittel
Münchener Straße 15
06796 Brehna
Niemcy

Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru

Gospodarczego pod następującymi nazwami:

Austria Metasol 32 mg Pulver und Lösungsmittel zur Herstellung einer Injektions-
          /Infusionslösung
Niemcy Methylprednisolut 32 mg
Polska Meprelon

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 01.2023