Lanzul

1. Co to jest lek Lanzul S i w jakim celu się go stosuje

Lanzoprazol, substancja czynna leku Lanzul S, jest inhibitorem pompy protonowej. Inhibitory pompy
protonowej zmniejszają ilość kwasu wydzielanego w żołądku.

Lekarz może przepisać Lanzul S dorosłym pacjentom w następujących wskazaniach:
- Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka
- Leczenie refluksowego zapalenia przełyku
- Zapobieganie refluksowemu zapaleniu przełyku
- Leczenie zgagi i zarzucania kwasu żołądkowego do przełyku
- Leczenie zakażeń wywołanych przez bakterię Helicobacter pylori w połączeniu z kuracją
  odpowiednimi antybiotykami
- Leczenie lub zapobieganie chorobie wrzodowej dwunastnicy lub żołądka u pacjentów
  wymagających stałego leczenia niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ)
  (stosowanymi w zwalczaniu bólu lub zapalenia)
- Leczenie zespołu Zollingera i Ellisona

Lekarz może również przepisać lek Lanzul S w innych wskazaniach lub w dawkach różnych od
opisanych w tej ulotce. Lek należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Lanzul S

Kiedy nie stosować leku Lanzul S

- jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na lanzoprazol lub którykolwiek z pozostałych
  składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba wątroby. Lekarz może
wówczas zmniejszyć dawkę.

Aby potwierdzić rozpoznanie choroby i (lub) wykluczyć nowotwór złośliwy, lekarz przeprowadził lub
być może przeprowadzi dodatkowe badanie, tzw. endoskopię.

Jeżeli w trakcie leczenia lekiem Lanzul S wystąpi biegunka, należy jak najszybciej powiadomić
lekarza, gdyż stosowanie leku Lanzul S jest związane z niewielkim zwiększeniem częstości
występowania biegunek zakaźnych.

Jeżeli lekarz przepisał pacjentowi lek Lanzul S wraz z innymi lekami (antybiotykami) przeciwko
zakażeniu Helicobacter pylori lub lekami przeciwzapalnymi łagodzącymi ból lub objawy choroby
reumatycznej: należy również uważnie przeczytać ulotki tych leków.

Przyjmując inhibitory pompy protonowej, jak lek Lanzul S, zwłaszcza w okresie dłuższym niż jeden
rok, może zwiększyć się nieznacznie ryzyko wystąpienia złamań kości biodrowej, kości nadgarstka
lub kręgosłupa. Należy poinformować lekarza w przypadku rozpoznanej osteoporozy lub
przyjmowania leków z grupy kortykosteroidów (mogących zwiększać ryzyko wystąpienia
osteoporozy).

Jeżeli pacjent stosuje leczenie lekiem Lanzul S przez dłuższy okres (ponad 1 rok), lekarz
prawdopodobnie będzie regularnie kontrolować stan pacjenta. Podczas każdej wizyty u lekarza należy
zgłaszać ewentualne nowe i niezwykłe objawy oraz okoliczności.

Podczas przyjmowania lanzoprazolu może wystąpić zapalenie nerek. Objawy mogą obejmować
zmniejszoną objętość moczu lub występowanie krwi w moczu i (lub) reakcje nadwrażliwości, takie
jak gorączka, wysypka i sztywność stawów. Takie objawy pacjent powinien zgłosić lekarzowi
prowadzącemu.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Lanzul S należy skonsultować się z lekarzem:
-   jeśli u pacjenta występuje niedobór witaminy B₁₂ lub występują czynniki ryzyka wskazujące
    na możliwość zmniejszenia stężenia witaminy B₁₂, a pacjent leczony jest długotrwale
    lanzoprazolem. Podobnie jak w przypadku wszystkich leków zmniejszających wydzielanie
    kwasu solnego w żołądku, lanzoprazol może prowadzić do zmniejszonego wchłaniania
    witaminy B₁₂.
-   jeśli u pacjenta kiedykolwiek występowała reakcja skórna w wyniku stosowania leku
    podobnego do leku Lanzul S, który zmniejsza wydzielanie kwasu żołądkowego,
-   jeśli planowane jest specyficzne badanie krwi (stężenie chromograniny A).
Jeśli u pacjenta wystąpiła wysypka skórna, zwłaszcza w miejscach narażonych na działanie promieni
słonecznych, należy jak najszybciej powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ konieczne może być
przerwanie stosowania leku Lanzul S. Należy również powiedzieć o wszelkich innych występujących
działaniach niepożądanych, takich jak ból stawów.

Lanzul S a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

W szczególności należy powiedzieć lekarzowi o innych lekach zawierających następujące substancje
czynne, których działanie może być zaburzone podczas stosowania leku Lanzul S:
- inhibitory proteazy HIV, takie jak atazanawir i nelfinawir (stosowane w leczeniu zakażeń
  wirusem HIV),
- metotreksat (stosowany w leczeniu choroby autoimmunologicznej i raka),
- ketokonazol, itrakonazol, ryfampicyna (stosowane w leczeniu zakażeń),
- digoksyna (stosowana w leczeniu chorób serca),
- warfaryna (stosowana w leczeniu zakrzepów krwi),
- teofilina (stosowana w leczeniu astmy),
- takrolimus (stosowany w zapobieganiu odrzucenia przeszczepu),
- fluwoksamina (stosowana w leczeniu depresji i innych zaburzeń psychicznych),
- leki zobojętniające kwas żołądkowy (stosowane w leczeniu zgagi lub zarzucania kwasu
  żołądkowego do przełyku),
- sukralfat (stosowany w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy),
- leki zawierające ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) (stosowane w leczeniu
  depresji o niewielkim nasileniu).

Stosowanie leku Lanzul S z jedzeniem i piciem

Aby uzyskać najlepsze wyniki leczenia, lek Lanzul S należy zażywać co najmniej 30 minut przed
posiłkiem.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

U pacjentów przyjmujących lek Lanzul S czasami mogą wystąpić działania niepożądane, np. zawroty
głowy, zaburzenia równowagi, zmęczenie i zaburzenia widzenia. Jeżeli u pacjenta wystąpią podobne
działania niepożądane, powinien zachować ostrożność ze względu na ograniczenie zdolności reakcji.

Pacjent sam powinien zdecydować, czy jest w stanie prowadzić pojazdy lub wykonywać inne
czynności wymagające koncentracji uwagi. Ze względu na możliwość działań niepożądanych leków,
sposób ich przyjmowania przez pacjenta może ujemnie wpływać na zdolność do bezpiecznego
wykonywania tego rodzaju czynności.
Opis działań niepożądanych zamieszczono w innych częściach ulotki (patrz punkt 4).

Należy przeczytać wszystkie informacje przedstawione w niniejszej ulotce.

W razie jakichkolwiek pytań należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Lanzul S zawiera sacharozę i sód

Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien
skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek Lanzul S

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić
się do lekarza.

Dawkę leku Lanzul S lekarz dobiera w zależności od stanu pacjenta. Poniżej przedstawiono zazwyczaj
stosowane dawkowanie leku Lanzul S u osób dorosłych. Lekarz poinformuje pacjenta jak długo
potrwa leczenie. Niekiedy lekarz może również przepisać inną dawkę.

Leczenie zgagi i zarzucania kwasu żołądkowego: 15 mg lub 30 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.

Jeżeli objawy się utrzymują, należy poinformować lekarza. Jeżeli objawy utrzymują się po 4
tygodniach leczenia, należy skontaktować się z lekarzem.

Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy: 30 mg raz na dobę przez 2 tygodnie.

Leczenie choroby wrzodowej żołądka: 30 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.

Leczenie refluksowego zapalenia przełyku (wywołanego zarzucaniem kwasu żołądkowego): 30

mg raz na dobę przez 4 tygodnie.

Długotrwałe zapobieganie refluksowemu zapaleniu przełyku: 15 mg raz na dobę. Lekarz może

zmienić dawkę i przepisać stosowanie 30 mg raz na dobę.

Leczenie zakażenia Helicobacter pylori: zwykle stosuje się 30 mg lanzoprazolu w połączeniu z

dwoma różnymi antybiotykami rano i tę samą dawkę wieczorem. Leki najczęściej przyjmuje się przez
7 dni.
Zaleca się łączne podawanie następujących antybiotyków:
- lanzoprazol 30 mg z klarytromycyną 250-500 mg i amoksycyliną 1000 mg,
- lanzoprazol 30 mg z klarytromycyną 250 mg i metronidazolem 400-500 mg.

U pacjentów z chorobą wrzodową, u których pomyślnie zakończono leczenie, ryzyko nawrotu
zakażenia jest niewielkie. Aby zapewnić skuteczne działanie leku, należy przyjmować go o
odpowiednim czasie i nie pominąć żadnej dawki.

Leczenie owrzodzeń żołądka i dwunastnicy u pacjentów wymagających ciągłego leczenia NLPZ:

30 mg raz na dobę przez 4 tygodnie.

Zapobieganie owrzodzeniom żołądka i dwunastnicy u pacjentów wymagających ciągłego

leczenia NLPZ: 15 mg raz na dobę. Lekarz może zmienić dawkę i przepisać stosowanie 30 mg raz na
dobę.

Zespół Zollingera i Ellisona: zwykle leczenie rozpoczyna się od 60 mg raz na dobę; następnie lekarz

dobierze odpowiednią dawkę w zależności od reakcji pacjenta na leczenie.

Stosowanie u dzieci i młodzieży
Nie zaleca się stosowania lanzoprazolu u dzieci, ponieważ bezpieczeństwo i skuteczność stosowania
nie zostały potwierdzone w tej grupie wiekowej. Należy unikać podawania lanzoprazolu małym
dzieciom w wieku poniżej 1 roku, ponieważ dostępne dane nie wykazują korzyści z leczenia choroby
refluksowej przełyku.

Kapsułkę należy połknąć w całości, popijając szklanką wody. Jeżeli pacjent ma trudności z
połknięciem kapsułek, lekarz może zalecić inne drogi podawania leku. Nie można zgniatać ani
rozgryzać kapsułek lub ich zawartości, ponieważ uniemożliwi to prawidłowe działanie leku.

Jeżeli lekarz zalecił przyjmowanie leku Lanzul S raz na dobę, pacjent powinien przyjmować go w
miarę możliwości każdego dnia o tej samej porze. Najlepsze wyniki leczenia można uzyskać,
przyjmując lek Lanzul S rano, przed śniadaniem.

Jeżeli lek Lanzul S przyjmowany jest dwa razy na dobę, pierwszą dawkę należy przyjąć rano, a drugą
wieczorem.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Lanzul S

Jeżeli pacjent przyjmie lek Lanzul S w dawce większej od zalecanej, powinien bezzwłocznie
zasięgnąć porady lekarza.

Pominięcie zastosowania leku Lanzul S

Jeżeli pacjent zapomni przyjąć dawkę, powinien ją przyjąć, gdy tylko sobie o tym przypomni. Jeżeli
jednak nadszedł czas zażycia następnej dawki, należy ją przyjąć o zwykłej porze. Nie należy stosować
dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Lanzul S

Pacjent nie powinien zbyt wcześnie przerywać leczenia, nawet jeśli dolegliwości ustąpiły. Jeżeli nie
zakończono przepisanego okresu kuracji, choroba może nie zostać w pełni wyleczona i może
nawrócić.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpi którekolwiek z

poniższych ciężkich działań niepożądanych, ponieważ może być konieczna pilna pomoc

medyczna:

- Reakcje skórne, np. uczucie pieczenia lub kłucia pod skórą, zasinienie, zaczerwienienie i
  nadmierne pocenie się.
- Obrzęk naczynioruchowy; pacjent powinien bezzwłocznie skontaktować się z lekarzem w
  przypadku wystąpienia objawów obrzęku naczynioruchowego, np. obrzęk twarzy, języka lub
  gardła, trudności w przełykaniu, pokrzywka i trudności w oddychaniu.
- Bardzo ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs. Objawy reakcji nadwrażliwości mogą
  obejmować gorączkę, wysypkę, obrzęk i niekiedy zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi.
- Bardzo ciężkie reakcje skórne przebiegające z zaczerwienieniem, tworzeniem pęcherzy,
  nasilonymi zmianami zapalnymi i utratą skóry.
- Bardzo rzadko Lanzul S może powodować zmniejszenie liczby białych krwinek, prowadzące
  do zmniejszenia odporności pacjenta na zakażenia. Pacjent powinien niezwłocznie
  skonsultować się z lekarzem, jeśli dojdzie do zakażenia, którego objawami są, np. gorączka,
  istotne pogorszenie ogólnego stanu zdrowia lub gorączka z objawami miejscowego zakażenia
  (np. ból gardła, krtani lub jamy ustnej), względnie dolegliwości podczas oddawania moczu.
  Zostanie wykonane badanie krwi w celu rozpoznania ewentualnego zmniejszenia liczby
  białych krwinek (agranulocytoza).
- Jeżeli przyjmowano lek Lanzul S przez okres dłuższy niż trzy miesiące, istnieje możliwość
  zmniejszenia stężenia magnezu we krwi. Małe stężenie magnezu może objawiać się jako
  zmęczenie, mimowolne skurcze mięśni, dezorientacja, drgawki, zawroty głowy,
  przyspieszona akcja serca. W razie zaobserwowania któregoś z powyższych objawów, należy
  o tym niezwłocznie poinformować lekarza. Małe stężenie magnezu może prowadzić do
  zmniejszenia stężenia potasu lub wapnia we krwi. Lekarz może zalecić regularne
  przeprowadzanie badań krwi w celu kontrolowania stężenia magnezu.

Pozostałe możliwe działania niepożądane:

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- Bóle, zawroty głowy.
- Biegunki, zaparcia, bóle brzucha, nudności lub wymioty, wiatry, suchość lub ból w obrębie
  jamy ustnej lub gardła, łagodne polipy żołądka.
- Zmiany wyników badań enzymów wątrobowych.
- Zaczerwienienie, świąd skóry.
- Zmęczenie.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):
- Zmiana liczby krwinek.
- Depresja.
- Ból stawów lub mięśni, złamania kości biodrowej, kości nadgarstka lub kręgosłupa.
- Zatrzymanie płynów w organizmie lub obrzęki.

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 pacjentów):
- Niedokrwistość (bladość).
- Bezsenność, omamy, splątanie.
- Niepokój, zawroty głowy z zaburzeniami równowagi, uczucie mrowienia i drętwienia
  (parestezje), senność, drżenie.
- Zaburzenia widzenia.
- Zapalenie języka, kandydoza (zakażenie grzybicze mogące obejmować skórę lub błony
  śluzowe), zapalenie trzustki, zaburzenia smaku.
- Zapalenie wątroby (mogące objawiać się zażółceniem skóry lub spojówek oczu).
- Wypadanie włosów, nadwrażliwość na światło.
- Zaburzenia dotyczące nerek.
- Obrzęk piersi u mężczyzn.
- Gorączka, utrata łaknienia, impotencja.

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów):
- Zapalenie jelita grubego, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej.
- Zaburzenia wyników badań laboratoryjnych, np. stężenia sodu, cholesterolu i triglicerydów.

Działania niepożądane o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych danych):
- Wysypka mogąca przebiegać z bólem stawów.
- Omamy wzrokowe.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Lanzul S

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, chronić przed wilgocią.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po skrócie
,,EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Numer serii podany jest na opakowaniu po skrócie ,,Lot”.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Lanzul S

- Substancją czynną leku jest lanzoprazol. Każda kapsułka zawiera 15 mg lanzoprazolu.
- Pozostałe składniki to: sacharoza, ziarenka, hydroksypropyloceluloza, magnezu węglan ciężki,
  sacharoza, skrobia kukurydziana, sodu laurylosiarczan, hypromeloza, kwasu metakrylowego i
  etylu akrylanu kopolimer (1:1), dyspersja 30%, talk, makrogol 6000, tytanu dwutlenek (E 171);
  skład kapsułki żelatynowej: wieczko: tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek czerwony (E 172),
  woda, żelatyna; denko: tytanu dwutlenek (E 171), woda, żelatyna. Patrz punkt 2 „Lanzul S
  zawiera sacharozę i sód”.

Jak wygląda lek Lanzul S i co zawiera opakowanie

Kapsułki wypełnione są białymi do jasnobrązowych lub lekko różowych peletkami; wieczko kapsułki
jest czerwonobrązowe, denko kapsułki jest białe.

Opakowania: 28 lub 56 kapsułek w blistrach w tekturowym pudełku

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do
miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
KRKA-POLSKA Sp. z o.o.
ul. Równoległa 5
02-235 Warszawa
Tel. + 48 22 57 37 500

Data ostatniej aktualizacji ulotki: